Een grote bruine teddybeer glimlachte uitnodigend naar me vanachter de winkelruit. Zijn armen wijd, zijn lichtgekleurde buik vroeg om geaaid te worden.
“Is goed, Timmetje,” zei mamma terwijl ze me voorttrok aan m’n hand. Haar naaldhakken tikten nog sneller tegen de stoeptegels. “Kom nou, mama moet nog werken. Je mag nu gezellig naar de juf van het kinderdagverblijf. Dat vind je leuk toch?”
Ik wilde terug. Ik wilde een knuffel.
“Dan krijg je misschien warme chocolademelk. Dat is lekker met deze kou.”
Helemaal alleen stond ik daar op het plein, te wachten op papa. Met mijn dikke bruine sjaal om en mijn grote mooie Elmo-muts op. Ik leunde tegen het ijzeren hek aan. De kou drong door mijn jas heen maar ik bleef staan. Waar bleef papa?
“Ben je hier nou nog steeds?” Juf Natasja kwam naar buiten gelopen, ingepakt in hele dikke kleding. “Heeft je papa je nog niet opgehaald? Kom,” ze stak een dikke handschoen uit, “dan gaan we je papa bellen. En wil je nog wat warme chocola?”
Daar was hij dan eindelijk, papa. Ik zag hem al van ver aan komen lopen. Zijn lange zwarte jas hing half open, zijn haar zat door de war, de veters van zijn linker schoen zaten los en zijn broek was gekreukt. Nogal niet-netjes voor papa.
“Waarom ben je zo laat papa?”
“Lange dag gehad Timmetje. Ik had nog een late afspraak.”
“Ik stond daar helemaal alleen… Maar gelukkig gaf de juf me warme chocolademelk.”
“Fijn jongen.”
Ik stapte in het kinderzitje achterin papa’s grote auto. Echt een monster is dat. Zo een als er in mijn kast zit, maar dan groter. Enorme witte ogen aan de voorkant, en altijd glimmende tanden. Gelukkig is papa zijn baasje en hoef ik voor deze niet bang te zijn. We reden de parkeergarage uit.
“Ik heb honger papa!”
“Dat is mooi, Timmetje. Ik wou net langs de McDonalds, want mama en ik gaan uit eten vanavond.”
“Ik wil geen McDonalds!” Ik keek hem boos aan in het spiegeltje boven de voorruit. “Ik had gister ook al een Happy Meal. En vorige week ook al!”
Papa zuchtte. “Wat wil je dan?”
“Ik wil tosti’s!”
We stonden stil voor een stoplicht. Papa dacht even na. Het stoplicht sprong op groen en hij sloeg rechtsaf. “Kan je die ook kopen bij de McDonalds?”
Ik nam maar een hapje van mijn patatje. Ik had totaal geen honger, haalde de verrassing uit het doosje en liet het poppetje over tafel lopen. Hij stootte tegen de nog onaangeroerde hamburger. Opeens ging de deur open, mama kwam binnen.
“Eindelijk,” zuchtte papa. Hij stond op en gaf mama een kus. “Waar bleef je, we moeten opschieten!”
“Werk, Joris, dat weet je best. Ik ga Tim even naar bed brengen.” Ze liep naar me toe, pakte me bij m’n hand en bracht me naar boven. Ze trok m’n kleding uit, gaf me mijn pyama en keek op haar horloge. “Ik moet gaan,” zei ze. “Als er wat is, kan je me bellen. Dat weet je, hè?” Ik knikte. Ze stond op, liep naar de deur en deed het licht uit.
“Mama,” zei ik, “ik wil een knuffel voor Kerst.”
quote:Dus omdat pappa een sex-afspraak had was hij te laatOp zaterdag 17 november 2007 13:29 schreef EnGCatjuh het volgende:
Daar was hij dan eindelijk, papa. Ik zag hem al van ver aan komen lopen. Zijn lange zwarte jas hing half open, zijn haar zat door de war, de veters van zijn linker schoen zaten los en zijn broek was gekreukt. Nogal niet-netjes voor papa.
“Waarom ben je zo laat papa?”
“Lange dag gehad Timmetje. Ik had nog een late afspraak.”
quote:Moet dat? Vind het niet bij dit verhaal passen.
quote:
.Treffende beschrijving van de huidige tijdsgeest.
.quote:Ik vind dat je erg scheutig bent met het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden. Dat leest vermoeiend. (ik ben halverwege gestopt met het markeren van die woorden, ik hoop dat je ziet wat ik bedoel).Op zaterdag 17 november 2007 13:29 schreef EnGCatjuh het volgende:
“Mama, ik wil een knuffel voor Kerst.”
Een grote bruine teddybeer glimlachte uitnodigend naar me vanachter de winkelruit. Zijn armen wijd, zijn lichtgekleurde buik vroeg om geaaid te worden.
“Is goed, Timmetje,” zei mamma terwijl ze me voorttrok aan m’n hand. Haar naaldhakken tikten nog sneller tegen de stoeptegels. “Kom nou, mama moet nog werken. Je mag nu gezellig naar de juf van het kinderdagverblijf. Dat vind je leuk toch?”
Ik wilde terug. Ik wilde een knuffel.
“Dan krijg je misschien warme chocolademelk. Dat is lekker met deze kou.”
Helemaal alleen stond ik daar op het plein, te wachten op papa. Met mijn dikke bruine sjaal om en mijn grote mooie Elmo-muts op. Ik leunde tegen het ijzeren hek aan. De kou drong door mijn jas heen maar ik bleef staan. Waar bleef papa?
“Ben je hier nou nog steeds?” Juf Natasja kwam naar buiten gelopen, ingepakt in hele dikke kleding. “Heeft je papa je nog niet opgehaald? Kom,” ze stak een dikke handschoen uit, “dan gaan we je papa bellen. En wil je nog wat warme chocola?”
Daar was hij dan eindelijk, papa. Ik zag hem al van ver aan komen lopen. Zijn lange zwarte jas hing half open, zijn haar zat door de war, de veters van zijn linker schoen zaten los en zijn broek was gekreukt. Nogal niet-netjes voor papa.
“Waarom ben je zo laat papa?”
“Lange dag gehad Timmetje. Ik had nog een late afspraak.”
“Ik stond daar helemaal alleen… Maar gelukkig gaf de juf me warme chocolademelk.”
“Fijn jongen.”
Ik stapte in het kinderzitje achterin papa’s grote auto. Echt een monster is dat. Zo een als er in mijn kast zit, maar dan groter. Enorme witte ogen aan de voorkant, en altijd glimmende tanden. Gelukkig is papa zijn baasje en hoef ik voor deze niet bang te zijn. We reden de parkeergarage uit.
“Ik heb honger papa!”
“Dat is mooi, Timmetje. Ik wou net langs de McDonalds, want mama en ik gaan uit eten vanavond.”
“Ik wil geen McDonalds!” Ik keek hem boos aan in het spiegeltje boven de voorruit. “Ik had gister ook al een Happy Meal. En vorige week ook al!”
Papa zuchtte. “Wat wil je dan?”
“Ik wil tosti’s!”
We stonden stil voor een stoplicht. Papa dacht even na. Het stoplicht sprong op groen en hij sloeg rechtsaf. “Kan je die ook kopen bij de McDonalds?”
Ik nam maar een hapje van mijn patatje. Ik had totaal geen honger, haalde de verrassing uit het doosje en liet het poppetje over tafel lopen. Hij stootte tegen de nog onaangeroerde hamburger. Opeens ging de deur open, mama kwam binnen.
“Eindelijk,” zuchtte papa. Hij stond op en gaf mama een kus. “Waar bleef je, we moeten opschieten!”
“Werk, Joris, dat weet je best. Ik ga Tim even naar bed brengen.” Ze liep naar me toe, pakte me bij m’n hand en bracht me naar boven. Ze trok m’n kleding uit, gaf me mijn pyama en keek op haar horloge. “Ik moet gaan,” zei ze. “Als er wat is, kan je me bellen. Dat weet je, hè?” Ik knikte. Ze stond op, liep naar de deur en deed het licht uit.
“Mama,” zei ik, “ik wil een knuffel voor Kerst.”
edit: ik weet ook neit waar die codes vandaan komen, ik heb de dikgedrukte woorden dus gemarkeerd.
. Een duur restaurant zo beter zijn, daar willen kinders niet heen.quote:Dat vind ik nu juist goed overkomen. Zo van: dit kind is blijkbaar aal zovaak naar de mc donalds gesleept, dat het het leuke er niet meer van inziet. Zo dramatisch is de situatie.Op maandag 19 november 2007 12:12 schreef tequi3 het volgende:
Een kind dat de MC-Donalds weigert komt nogal ongeloofwaardig over
+ Wat hierboven gezegd wordt.
“Mama, ik wil een knuffel voor Kerst.”
Een grote bruine teddybeer glimlachte naar me van achter de winkelruit. Zijn armen wijd; zijn lichtgekleurde buik vroeg om geaaid te worden.
“Is goed, Timmetje,” zei mamma terwijl ze me voorttrok aan m’n hand. Haar naaldhakken tikten nog sneller tegen de stoeptegels. Haar knieën trilden. Ze trillen altijd als mama haast heeft. “Kom nou, mama moet nog werken. Je mag nu gezellig naar de juf van het kinderdagverblijf. Dat vind je leuk toch?”
Ik wilde terug. Ik wilde een knuffel.
“Dan krijg je misschien warme chocolademelk. Dat is lekker met deze kou.”
Helemaal alleen stond ik daar op het plein voor de overblijf, wachtend op papa. Met mijn dikke sjaal om en mijn mooie Elmo-muts op. Hij lacht altijd, ik word er vrolijk van. Ik leunde tegen het ijzeren hek aan. De kou drong door mijn jas heen maar ik bleef staan. Waar bleef papa?
“Ben je hier nou nog steeds?” Juf Natasja kwam naar buiten gelopen, ingepakt in hele dikke kleding. “Heeft je papa je nog niet opgehaald? Kom,” ze stak een handschoen uit, “dan gaan we je papa bellen. En wil je nog wat warme chocola?”
Daar was hij dan eindelijk, papa. Ik zag hem al van ver aan komen lopen. Zijn lange zwarte jas hing half open, zijn haar zat door de war, de veters van zijn linker schoen zaten los en zijn broek was gekreukt. Nogal niet-netjes voor mijn papa.
“Waarom ben je zo laat papa?”
“Lange dag gehad Timmetje. Ik had nog een late afspraak.”
“Ik stond daar helemaal alleen… Maar gelukkig gaf de juf me warme chocolademelk.”
“Fijn jongen.”
Ik stapte in het kinderzitje achterin papa’s grote auto. Echt een monster is dat. Zo een als er in mijn kast zit, maar dan groter. Enorme witte ogen aan de voorkant, en altijd glimmende tanden. Gelukkig is papa zijn baasje en hoef ik voor deze niet bang te zijn. We reden de parkeergarage uit.
“Ik heb honger papa!”
“Dat is mooi, Timmetje. Ik wou net langs de McDonalds, want mama en ik gaan uit eten vanavond.”
“Ik wil geen McDonalds!” Ik keek hem boos aan in het spiegeltje boven de voorruit. “Ik had gister ook al een Happy Meal. En vorige week ook al!”
Papa zuchtte. “Wat wil je dan?”
“Ik wil tosti’s!”
We stonden stil voor een stoplicht. Papa dacht even na. Het stoplicht sprong op groen en hij sloeg rechtsaf. “Kan je die ook kopen bij de McDonalds?”
Ik nam maar een hapje van mijn patatje. Ik had totaal geen honger, haalde de verrassing uit het doosje en liet het poppetje over tafel lopen. De hamburger die nog steeds op tafel lag, hield hem tegen. Opeens ging de deur open, mama kwam binnen.
“Eindelijk,” zuchtte papa. Hij stond op en gaf mama een kus. “Waar bleef je, we moeten opschieten!”
Ik pakte het speeltje op. Zijn benen bewogen onder mijn hand. Het kietelde.
“Werk, Joris, dat weet je best. Ik ga Tim even naar bed brengen.” Ze liep naar me toe, pakte me bij m’n hand en bracht me naar boven. Ze trok m’n kleding uit, gaf me mijn pyama en keek op haar horloge. “Ik moet gaan,” zei ze. “Als er wat is, kan je me bellen. Dat weet je, hè?” Ik knikte en drukte het McDonaldsspeeltje tegen me aan. Ze stond op, liep naar de deur en deed het licht uit.
“Mama,” zei ik, “ik wil een knuffel voor Kerst.”
"Ik stapte in het kinderzitje achterin papa’s grote auto. Echt een monster is dat."
Volgens mij verwijst 'monster' nu naar 'het kinderzitje'...
quote:Nee, naar de grote auto.Op donderdag 22 november 2007 20:31 schreef LifeIsMusic het volgende:
Ik weet niet hoe precies je het wil hebben, maar deze zin viel mij op:
"Ik stapte in het kinderzitje achterin papa’s grote auto. Echt een monster is dat."
Volgens mij verwijst 'monster' nu naar 'het kinderzitje'...
Mochten mensen trouwens de behoefte krijgen om puntjes te geven... de link staat in mn sig. Ik zou het heel erg waarderen.
Verder nog bedankt voor alle complimentjes in het topic.
Hij had ipv daarvan een pappa en mama, die alleen maar druk bezig waren met andere dingen, ipv met hem.
En die knuffel hoefde niet eens een knuffel als die beer te zijn, maar gewoon twee armen om hem heen, die hem aandacht en wat meer "warmte" gaven.
Zo lees ik het in ieder geval.
quote:Ik bedoelde grammaticaal gezien verwijzen. Iedereen begrijpt natuurlijk wat er staat (dat je de auto bedoelt), maar als je de zin gaat ontleden, zul je zien dat monster niet naar de auto verwijst. Ik denk dat ze bij schrijf-wedstrijden ook naar dat soort dingen zullen kijken, maar zoals ik al zei, ik het is maar hoe precies je het wil hebben. :pOp donderdag 22 november 2007 21:04 schreef EnGCatjuh het volgende:
[..]
Nee, naar de grote auto.
Mochten mensen trouwens de behoefte krijgen om puntjes te geven... de link staat in mn sig. Ik zou het heel erg waarderen.
Verder nog bedankt voor alle complimentjes in het topic.
quote:Er had inderdaad "Dat is echt een monster." moeten staan denk ik.Op donderdag 22 november 2007 22:04 schreef LifeIsMusic het volgende:
[..]
Ik bedoelde grammaticaal gezien verwijzen. Iedereen begrijpt natuurlijk wat er staat (dat je de auto bedoelt), maar als je de zin gaat ontleden, zul je zien dat monster niet naar de auto verwijst. Ik denk dat ze bij dit schrijfwedstrijden ook naar dat soort dingen zullen kijken, maar zoals ik al zei, ik het is maar hoe precies je het wil hebben. :p
Maar ok, laten we het op kindertaal houden
Een mooi verhaal, wel een beetje kort of is er een limiet?
Goede onderwerpkeuze, is een thema dat bij mij iig erg leeft. Erg 'leuk' ook, die dubbelzinnige opvatting van 'knuffel'.
Goed gedaan
quote:Limiet is 550 woorden. Dit verhaal is om en nabij de 520/530.Op maandag 26 november 2007 11:02 schreef PAA-053 het volgende:
Ik vind het juist wel prettig, die bijv. naamwoorden. Maakt het levendiger om te lezen
Een mooi verhaal, wel een beetje kort of is er een limiet?
Goede onderwerpkeuze, is een thema dat bij mij iig erg leeft. Erg 'leuk' ook, die dubbelzinnige opvatting van 'knuffel'.
Goed gedaan
Bedankt verder
Toch vind ik het verhaal nog niet helemaal af. Het idee is leuk, though
.