Ik heb echt dagen gestaart naar die kleine ex bewoner van mijn buik, zoiets geweldig prachtigs, we konden elkaar al heel goed, zo voelde het, heel vreemd, elkaar zo goed kennen en toch vreemden voor elkaar zijn.
Het enige wat ik moeilijk vond was hem achterlaten in het ziekenhuis toen hij de couveuse in moest.
Dat had meer te maken met hoe het liep dan dat het gewoon zo was, eerst kregen we te horen dat hij gelijk mee naar huis mocht, toen moest hij een nachtje blijven en 2 dagen later kreeg hij een sonde in, dat was fiks slikken.
Maar het was alleen maar voor de zekerheid, niet dat die kleine plurk het ermee eens was, die had helemaal niets met dat ding in zich, dus rukte het er net zo hard weer uit en toen hebben ze het maar zo gelaten.
Maar wat gelijk mee naar huis mocht bij het eerste plan kwam pas een week later thuis, daarna nog 1 dag hulp gehad en toen moesten we het zelf rooien, ik blij, want na al dat ziekenhuis geren ben je best toe aan wat rust, lekker op jezelf zijn zonder verzorgend personeel om je heen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.