Ze hield veel van haar huurpaard en had een knijntje als huisdier naast de hamster op haar kamer.
Ze stond er niet bij stil dat ze het vlees at van haar zo dierbaren. Vlees was als Boerenkool, het stond op tafel je moest het opeten anders moest je zonder eten naar bed. En dat wilde Bianca niet. Dus ze vrat alles. Zo ook op die gedenkwaardige 25 december 1992. het was Kerstavond en de pot schafte weer wat er te vreten was. Bianca hongerig als altijd, ze had dan ook 20 kilo overgewicht begon te vreten en te vreten. Er was weer eens geen stoppen aan. Totdat Bianca met haar armen begon te zwaaien. Niemand begreep wat er aan de hand was. Bianca kon niks zeggen was wel duidelijk. Paniek in de eettent, zo noemde haar vader de eettafel met Kerst altijd. 'Wat is er Bianc ?' vroeg ma. Die de heerlijke kalkoen had bereid met Appelwijn en jam en extra gebonden jus. Bianca zei nog steeds niks. Er kwam een lichtelijke paniek in de ogen van ma. 'Zou ze de kalkoen niet lekker vinden of komt ze er voor het eerst voor uit dat ze vegetarisch wordt ?'
Bianca inmiddels rood aangelopen stond op en probeerde wat te zeggen haar armbewegingen werden steeds heftiger. 'Doe wat.' Schreeuwde ma. Pa sloeg haar op de rug. Bianca sloeg voorover op de tafel. Haar twee voortanden verliezend kuchte en rochelde ze de volgende zin : 'jhftf'pioiouttrffv, yfrtt, bvcx'
De familie begreep iinmiddels dat het ernstig was. De algehele paniek brak uit. Toen zag pa het. 'Er zit verdomme een stuk kalkoenbot in haar keelgat' Schreeuwde hij door de kamer waar de Kerstplaat gewoon rustig doorspeelde. 'Een mes een mes' schreeuwde hij. Ma pakte het mes waar ze dezelfde dag nog de kalkoen had mee aangesneden. Als je goed keek zag je nog de etensresten.
Pa resoluut, hij werkte immers bij de belastingdienst, haalde met één haal het strottenhoofd open van Bianca. Het bloed gutste over de spruiten en de net op tafel gezette kleine aardappelfrietjes.
Bianca kon weer ademen. De rest ademde ook opgelucht. Maar nu de wond nog stelpen. Gelukkig waren er nog servetjes. Ongebruikt. Ze waren immers net begonnen met eten. Pa duwde er een stuk of 6 kunnen er ook 8 geweest zijn in de gapende vleeswond. Het bloed stolp en Bianca zei : 'Nu weet ik het zeker ik blijf geen vleeseter'
En het werden nog gezellige feestdagen.
[ Bericht 0% gewijzigd door DaMart op 17-11-2007 15:17:15 ]
Een aantal verhalen wordt uitverkoren om te worden verfilmd en die zijn o.a. te zien op deze site.
Cool
Even wat verder zeiken:
Je hebt het of achter je ellebogen of voor je kiezen gehad.
En bloed stolpt niet, het stolt.
Verder nog wat typo's er uit halen, wat leestekens op de goed plek zetten en je kan opgaan voor de Harry Mulisch-award.
quote:Het is een Kerstverhaal, die hebben een goed einde.Op donderdag 15 november 2007 16:34 schreef MadMaster het volgende:
Beetje anti-climax, ik had verwacht dat Bianca na de doe-het-zelf operatie noodgedwongen in de oven zou worden gestopt om op die manier toch nog iets aan haar te hebben tijdens Kerst...
quote:Ja, een tijdens de Kerst in een kribbetje geboren, verder niet nader te noemen persoon kwam ook op een goede manier aan z'n einde...Op donderdag 15 november 2007 16:35 schreef tong80 het volgende:
[..]
Het is een Kerstverhaal, die hebben een goed einde.
En we leven in 2007, waar moord en doodslag algemeen geaccepteerd is en een dode meer of minder tijdens Kerst de krant niet eens meer haalt.
Ik wil meer 'Flappie'-wraaknemingen en minder 'Love & Peace' tijdens de Kerst.
quote:Toe maar, Dr. Robert Schoemacher heette haar vader? Toch knap als je tijdens Kerstavond een sexe-operatie uitvoert en dat nog wel toevallig...Op donderdag 15 november 2007 16:45 schreef tong80 het volgende:
Bianca was voor haar leven verminkt man. Een openen gesneden strot met een litteken van oor tot oor.
O wacht, er staat niet 'Bianca was voor haar leven een verminkte man.'
Dat is dan mijn fantasie die je toch wel geprikkeld hebt...
En wat is nou een litteken tegenwoordig. Beetje laseren (kan papa Schoemacher ook in de kliniek, zie Vanessa. Eén groot litteken, maar zie jij er nog wat van?) of zo'n mega ghetto-ketting er overheen. Daar kan je nog mee voor de dag komen ook...
.M'n huisgenoot: "Ik vind het ranzig
" .quote:Op donderdag 15 november 2007 15:56 schreef tong80 het volgende:
Bianca, vernoemd naar de zus van de schoonmoeder van de buurvrouw van ome Karel die ze amper kenden was een echte dierenvriend. Amper 11 jaar oud maar al erg begaan met het lief en leed van kleine en grotere beesten. Ja die Bianca heeft het wel achter de kiezen gehad op jonge leeftijd. Kippenbouten, kalfsvlees, Haché en blinde vinken. Alles at ze op zeer jonge leeftijd.
Ze hield veel van haar huurpaard en had een knijntje als huisdier naast de hamster op haar kamer.
Ze stond er niet bij stil dat ze het vlees at van haar zo dierbaren. Vlees was als Boerenkool, het stond op tafel je moest het opeten anders moest je zonder eten naar bed. En dat wilde Bianca niet. Dus ze vrat alles. Zo ook op die gedenkwaardige 25 december 1992. het was Kerstavond en de pot schafte weer wat er te vreten was. Bianca hongerig als altijd, ze had dan ook 20 kilo overgewicht begon te vreten en te vreten. Er was weer eens geen stoppen aan. Totdat Bianca met haar armen begon te zwaaien. Niemand begreep wat er aan de hand was. Bianca kom niks zeggen was wel duidelijk. Paniek in de eettent, zo noemde har vader de eettafel met Kerst altijd. 'Wat is er Bianc ?' vroeg ma. Die de heerlijke kalkoen had bereid met Appelwijn en jam en extra gebonden jus. Bianca zei nog steeds niks. Er kwam een lichtelijke paniek in de ogen van ma. 'Zou ze de kalkoen niet lekker vinden of komt ze er voor het eerst voor uit dat ze vegetarisch wordt ?'
Bianca inmiddels rood aangelopen stond op en probeerde wat te zeggen haar armbewegingen werden steeds heftiger. 'Doe wat.' Schreeuwde ma. Pa sloeg haar op de rug. Bianca sloeg voorover op de tafel. Haar twee voortanden verliezend kuchte en rochelde ze de volgende zin : 'jhftf'pioiouttrffv, yfrtt, bvcx'
De familie begreep iinmiddels dat het ernstig was. De algehele paniek brak uit. Toen zag pa het. 'Er zit verdomme een stuk kalkoenbot in haar keelgat' Schreeuwde hij door de kamer waar de Kerstplaat gewoon rustig doorspeelde. 'Een mes een mes' schreeuwde hij. Ma pakte het mes waar ze dezelfde dag nog de kalkoen had mee aangesneden. Als je goed keek zag je nog de etensresten.
Pa resoluut, hij werkte immers bij de belastindienst, haalde met één haal het strottenhoofd open van Bianca. Het bloed gutste over de spruiten en de net op tafel gezette kleine aardappelfrietjes.
Bianca kon weer ademen. De rest ademde ook opgelucht. Maar nu de wond nog stelpen. Gelukkig waren er nog servetjes. Ongebruikt. Ze waren immers net begonnen met eten. Pa duwde er een stuk of 6 kunnen er ook 8 geweest zijn in de gapende vleeswond. Het bloed stolp en Bianca zei : 'Nu weet ik het zeker ik blijf geen vleeseter'
En het werden nog gezellige feestdagen.
quote:Die is niks gewendOp donderdag 15 november 2007 18:43 schreef Viking84 het volgende:
M'n huisgenoot: "Ik vind het ranzig
Kicken jullie hem dan omhoog zodat ik het niet vergeet ?
quote:Niet geheel toevallig, natuurlijkOp vrijdag 16 november 2007 18:09 schreef Biancavia het volgende:
Leuke naam.
.quote:Wel gegeten, dat doet het ook altijd goed bij kerstverhalen!Op vrijdag 16 november 2007 16:06 schreef SCH het volgende:
Wordt er niet in geneukt?
quote:Waar? O, ik zie ze al... als je ze aangepast wil hebben, moet je het maar even zeggen
quote:Jawel maar dat komt pas ter sprake als je gaat kijken wat er met die kalkoen gebeurde voordat hij op tafel terecht kwam denk ik .Op vrijdag 16 november 2007 16:06 schreef SCH het volgende:
Wordt er niet in geneukt?
Tong80, waar blijft het terugblikverhaal?
quote:Volgende Kerst.Op zaterdag 17 november 2007 13:44 schreef Loedertje het volgende:
Tong80, waar blijft het terugblikverhaal?
quote:Done.
Is het trouwens een waargebeurd verhaal?
quote:Ik ben een echte romancier, dus laat ik me daar niet over uit.Op zaterdag 17 november 2007 15:17 schreef DaMart het volgende:
[..]
Done.
Is het trouwens een waargebeurd verhaal?
quote:Het is maandagOp vrijdag 16 november 2007 15:49 schreef tong80 het volgende:
Maandag mag ik hem pas inzenden.
Kicken jullie hem dan omhoog zodat ik het niet vergeet ?
quote:Bedankt voor de herinnering. Ik zou het anders zijn vergeten
quote:Dank voor je support, maar 'soepjurk'Op donderdag 22 november 2007 21:01 schreef Rijkland het volgende:
Tja een beetje hard, een beetje grappig, vlot geschreven, een beetje walgelijk soms. Zijn moderne kerstverhalen en zoals die soepjurk MadMaster al schreef: Eeen beetje minder Flappie en een beetje minder Liefde en Vrede. Tja daar hebben we al genoeg van he? Liefde en Vrede........Hard in geschreven woorden en zo'n klein hartje..
Doet me aan burka's denken en zo open minded ben ik niet...