Freek de jonge is de grootste cabaretier. Nog steeds.

Freek de Jonge is geboren in het dorp Westernieland. Hij is de zoon van een hervormd predikant. Het gezin verhuist naar Workum en later naar Zaandam, en Goes. Als 11-jarig kind staat De Jonge voor het eerst op een podium. Na het afronden van de HBS, wat maar met moeite lukt, gaat hij Culturele antropologie studeren in Amsterdam. Tijdens zijn studententijd ontmoet hij Bram Vermeulen en Johan Gertenbach, wat leidt tot de oprichting van het succesvolle Neerlands Hoop.

Neerlands Hoop is fel tegen de deelname van het Nederlands voetbalelftal aan het wereldkampioenschap voetbal in Argentinië in 1978 en geeft hiervan blijk in het programma Bloed aan de paal. In 1979 gaat Neerlands Hoop uit elkaar, en begint De Jonge aan een solocarrière. Hij is de eerste cabaretier die een rode draad in zijn verhaal aanbrengt. Typisch voor De Jonge is ook de running gag, een grap waarnaar meerdere malen verwezen wordt. De Jonge brengt enkele succesvolle programma's op het toneel, waaronder ook enkele Oudejaarsconferences en Nieuwjaarsconferences.

Naast zijn werk als cabaretier, onderneemt De Jonge enkele andere activiteiten. Zo schrijft hij enkele romans Zaansch Veem (1987), Neerlands Bloed (1991) en Opa's Wijsvinger (1993)), presenteert hij televisieprogramma's en maakt hij twee films (De Illusionist (1983) en De Komediant (1986)).

Eind 1994 en begin 1995 treedt De Jonge op met de popgroep de Nits in het Nieuwe de la Mar Theater en Carré. Onder de naam Frits brengen ze veel liedjes van Neerlands Hoop. Na dit muzikale uitstapje werd Nits-keyboardspeler Robert Jan Stips de nieuwe muzikale partner van De Jonge. Deze samenwerking duurt tot op de dag van vandaag. Samen met de band van Stips scoort De Jonge met het nummer Leven na de dood (een bewerking van het Bob Dylan nummer Death is not the end) in 1997 een nummer 1-hit in de Nederlandse hitparades.

In 1997 schrijft De Jonge dagelijks een korte column op de voorpagina van het Parool. Dit doet hij tot oktober 2000.

In 1999 begint De Jonge met een nieuw cabaretexperiment. Onder de naam De Grens maakt hij in een jaar tijd tien verschillende shows, waarin alle vormen van cabaret aan bod komen.

In 2004 verbaast De Jonge vriend en vijand door af te reizen naar Irak en daar voorstellingen te geven voor Nederlandse militairen. Hij vertrekt op 9 februari, en keert een week later terug.

In 2005 ontvangt hij op 12 november de Groenman-taalprijs tijdens een congres van het Genootschap Onze Taal. Op 28 oktober begint het nieuwe televisieprogramma (Freek) Kortgehouden. Voor dit 25 minuten durende programma wordt hij achter de schermen bijgestaan door jonge programmamakers en vormgevers. Elke aflevering is opgebouwd uit een aantal korte onderwerpen, steeds anders van opzet en onderwerp. De nadruk ligt wisselend op vorm of op inhoud.

De Jonge is getrouwd met Hella Asser, dochter van Eli Asser, die hem helpt bij zijn shows. Het echtpaar heeft twee kinderen. Een derde kind overlijdt na drie maanden. In 1987 ontvangt het gezin een dreigbrief, die afkomstig blijkt van Jules Croiset. De Jonge verwerkt deze ervaring in zijn conference De conferencier, het Boekenweekgeschenk en de leugen (2000).

Voorstellingen
met Neerlands Hoop:

1970: Neerlands Hoop In Bange Dagen
1971: Live In Wadway (n.h.)
1971: Neerlands Hoop In Panama
1972: Plankenkoorts
1973: Weerzien In Panama
1974: Neerlands Hoop Express
1975: Ingenaaid Of Gebonden
1977: Interieur
1978: Bloed Aan De Paal
1979: Offsmboet Ippq Dpef (Neerlands Hoop Code)

Solo:

1980: De Komiek
1981: De Tragiek
1982: De Mars
1983: De Mythe
1983: De Openbaring (Oudejaarsconference)
1983: Stroman en Trawanten
1984: Een verademing (Oudejaarsconference)
1985: De Bedevaart
1985: De Finale (Oudejaarsconference)
1986: Het Damestasje
1987: De Pretentie
1988: De Goeroe en de Dissident
1989: De Volgende
1989: De Ontlading (Oudejaarsconference)
1992: Losse nummers
1992: De Estafette (Oudejaarsconference)
1994: De Tol
1996: Langzame Liedjes
1996: Het Luik (Oudejaarsconference) de brand
1997: Gemeen goed
1998: Rapsodia
1998: Papa Razzia (Oudejaarsconference)
2000: De Conferencier, Het Boekenweekgeschenk En De Leugen
2000: De Gillende Keukenmeid (Oudejaarsconference)
2001: Het Laatste Oordeel (Oudejaarsconference)
2002: Parlando (met het Metropole Orkest)
2003: De Stemming (Verkiezingsconference)
2004: De Vergrijzing - Freek brengt elke week een nieuw programma, dat elke zondag werd uitgezonden op tv

Boeken

1987: Zaansch Veem
1990: De Brillenkoker
1991: Neerlands Bloed
1993: Opa's Wijsvinger
1995: De Rode Draad
2000: De Hoekvlag
2004: Door De Knieën
2004: Leven Na De Dood
2006: De Toeschouwer

Films

1979: Mira (of de teleurgang van de waterhoek) (gastrol)
1983: De Illusionist
1985: De KKKomediant

Een echte grootheid. De laatste die maatschappij kritisch durft te zijn. De laatste die van zich afbijt.

Het is mode om op Freek te schelden omdat ie jongere cabaretiers bekriticieerd. Maar zeg nou zelf, wat is er in hemelsnaam leuk aan de Lama's en Lenette van Dongen ? Freek is een held voor het leven en verdient een standbeeld

Ik heb ook mijn bedenkingen met sommige dingen. Hij verkocht al zijn shows aan RTL die er vervolgens precies anderhalve uren programma's van knipten. En nu zegt ie dat ie niet voor het grote publiek gaat om makkelijk te scoren. Maar goed niet iedereen is feilloos.

Ping uin ?

Mooie box

Het is mode tegenwoordig om echte oude helden klein te maken. Van Basten kan niks meer goed doen, Cruijff wordt niet meer serieus genomen tegen Freek wordt aangeschopt en zelfs Bassie wordt een kopje kleiner gemaakt.