Op woensdag 14 november 2007 12:12 schreef Inekris het volgende:[..]
Uit mijn eigen ervaring, opname maar zelf niet gesepareerd geweest, heb ik niet gezien dat er als sanctie gesepareerd werd. Dit verschilt denk ik per instelling. Bovendien werd er daar vrij strikt het protocol gevolgd. Continue observatie van de separeercel, die overigens spartaanser was dan het plaatje van Emel, binnen 1 uur de psychiater van dienst er bij en nooit langer dan 8 uur achter elkaar in de separeer.
Als patiënt moet ik wel zeggen dat ik blij was dat er een separeer was. Sommige collega patiënten kunnen erg agerssief zijn, niet alleen door geweld te gebruiken, maar in hun hele houding. Zelfs onbedoeld agressief, wat een angstaanjagende ervaring is.
Het frequente gebruik van de separeer zie ik zelf als een positieve zaak, al moet het niet om ieder wissewasje gebruikt worden. Zolang de separeer gebruikt om patiënten tegen zichzelf te beschermen, of anderen op de afdeling te beschermen, en het het gebruik van dwangmedicatie, of erger het stoppen van de behandeling, kan voorkomen.
Het gebruik van een separeer als sanctie is natuurlijk uit den boze. Patiënten zitten vaak al opgesloten, tenminste ik heb nooit een separeer geval meegemaakt op een open afdeling, en iemand dan separeren is een vernederende zaak, die iemand helemaal de vrijheid ontneemt. Al kan ik het mij wel voorstellen, als je met drie verpleegkundigen rondloopt op een afdeling van 25 patiënten, kan men ook niet altijd overal tegelijk zijn.
Het door Emel aangehaalde onderzoek ken ik niet, ga wel zoeken, maar ik ben dan weer wel benieuwd hoe Nederland scoort op andere dwangmiddelen, ten opzichte van de rest van de wereld.