Het grote 'rammelaars'topic, deel 15

Nou, na gestopt te zijn met de pil, moet ik aanstaande maandag ongesteld worden.
Ben dus erg benieuwd of dit netjes op tijd komt (zal wel niet).

quote:

Op dinsdag 4 december 2007 10:10 schreef MevrouwKoRn het volgende:

[..]

Kleintje gaat hier niet lukken, maar ik wil 100% gaan voor een dikke buik(wel met wat erin natuurlijk)!!!

Ik rammel ook gewoon mee in 2008 hoor, voorlopig zijn jullie nog niet van me af

Koningin, ik zal voor je duimen dat het gewoon meteen netjes op tijd is!

Koningin, ik ben benieuwd! Ik ging een weekje overtijd m'n eerste cyclus, viel nog mee dus!

quote:

Op donderdag 6 december 2007 16:01 schreef Smoezie het volgende:

[..]



Ik rammel ook gewoon mee in 2008 hoor, voorlopig zijn jullie nog niet van me af

Wil ie nog niet?

Nee, Viev. Goddammit...
Ik ga het proberen met "All I want for Christmasssss, is a babyyyyyyyyyyyyyyyyyyy"

Maar maar..je hebt het dus wel met hem erover gehad nog?

Er over gehad...
Er over gezeurd...
Er over gejengeld...
Er over doorgedramd...

Vorige week in mijn zanik-bui nog iets geroepen als "Ja maar over een maand of 8 ben ik al 35. En tegen de tijd dat ik dan eens zwanger ben, ben ik 36. En als de baby er is ben ik 37. Ik zie het gewoon niet meer gebeuren, alsof jij ineens op een dag zegt Nou, laten we er voor gaan!. "
Zoiets dus. Maar dat kwam ook omdat ik aan het strijken was en dan altijd strontchagerijnig word

Jeetje Smoezie, echt ontzettend balen zeg...
Poeh wat lastig, heb je eigenlijk voor jezelf iets van een limiet gestelt qua ''wachten'' of zou je het ook accepteren als er nooit een ''ja ik wil een kind" zou komen?

Ik riep zelf altijd keihard dat ik mooi weg zou gaan bij iemand die mijn sterke kinderwens niet zou delen, maar dat is dus helemaal niet zo als je dat dus echt overkomt..
Wij hebben er ook veel over gepraat, nouja IK was het die steeds het onderwerp naar voren bracht over vanwaar de twijfel e.d en heb toch min of meer wel duidelijk gemaakt dat er bij mij wel een grens is qua wachten op hem, en we zijn er dus gelukkig wel geheel gezamelijk uitgekomen.

Ik heb geen limiet gesteld in de zin van 'Als hij dan nog niet wil, ga ik bij hem weg'. Want daar denk ik niet eens over na eerlijk gezegd. Heb nog steeds - misschien tegen beter weten in - hoop dat het goed komt. Ik ga het wel steeds vaker serieus ter sprake brengen. Mijn vriendin vertelde vanavond dat haar kind van 7 zo goed kan blokfluiten, noten lezen en nu wil ze gitaar spelen. En ik zei door de telefoon tegen haar dat het leuk is om een muzikaal kind te hebben. En toen riep Meneer Smoezie meteen iets over een Mini-Meneer-Smoezie die dan zou gaan leren drummen. Dat dan weer wel
Dus het is niet een kwestie van erge tegenstand tegen een kind, het is meer een kwestie van "Ik durf de knoop niet door te hakken en hardop te zeggen dat ik het wil". Frustrerend... maar ook wel een klein beetje begrijpelijk. Want het is en blijft een ingrijpende beslissing

Misschien zou je toch iets concreter moeten worden Smoez...want op deze manier blijft hij het natuurlijk voor zich uitschuiven en jij je vastklampen aan "positieve opmerkingen" die totaal vrijblijvend zijn .

Maar ja, dat ben ik he.

quote:

Op vrijdag 7 december 2007 22:25 schreef Vivi het volgende:
Misschien zou je toch iets concreter moeten worden Smoez...want op deze manier blijft hij het natuurlijk voor zich uitschuiven en jij je vastklampen aan "positieve opmerkingen" die totaal vrijblijvend zijn .

Maar ja, dat ben ik he.

Ja, dat bedoelde ik ook een beetje met mijn eigen post, al verwoordde ik het dan met mijn eigen situatie.

Bedoelde dus of je niet bangig bent om zo een hele tijd hetzelfde door te gaan zonder dat je dan nog duidelijkheid hebt en maar blijft hopen en hopen.
Natuurlijk is onder dwang zetten ook niet de manier hoor, maar weten waar je aan toe bent is toch niet raar om eens goed te vragen.

Dat is júist mijn grote angst, dat dit nog heel lang zo zal doorgaan. Maar ik begin er heel vaak over, soms dus tot ruzie aan toe (niet altijd, gelukkig). Ook als zijn ouders er bij zijn praten we er zelfs met zijn vieren serieus over... eigenlijk elke keer dan we elkaar zien.

Wat blijven er verder dan concreet nog voor opties over? Dwingen kan niet, zoals jullie zelf ook al zeggen. En dan? Dreigen dat ik ander bij hem weg zal gaan? Wil ik wel een kindje met iemand die het zelf helemaal niet zeker wil?

Het enige dat ik kan doen is er over blijven praten. En blijven laten merken dat het me serieus is. Elke keer als ik ergens lees of of tv zie dat hoe langer je wacht, hoe groter de risico's zijn, dan laat ik het hem zien. En dan is hij het er mee eens en snapt hij het. Om er vervolgens achteraan te zeggen dat hij nog geen ja kan zeggen, dat hij er nog niet uit is.

Als jullie tips hebben wat ik verder nog kan doen, graag.

Tja, ik denk dat je voor jezelf allereerst straight moet krijgen wat nu precies voor jou belangrijker is..je relatie of je kinderwens, je kan wel zeggen "als je dán nog niet wil (neem een willekeurige datum) dan ga ik bij je weg".

Maar met dat soort dingen is het wel "put your money where your mouth is" zeg maar. Je moet dan ook bereid zijn om het echt te doen. Anders lost het nog niks op.

Wat is het nu precies wat hem tegen houdt? Kan hij dat aangeven?

Wat lijkt me dat lastig Smoezie. Ik zou niet weten wat je eraan kunt doen, maar ik voel wel met je mee. Je kunt ook niks hè, als je een beetje fatsoenlijk wil blijven. Je kunt hem niet dwingen, je kunt niet zomaar opstappen, je kunt niks. Ik hoop dat hij eens goed naar je gaat kijken, ziet wat voor leuke vriendin 'ie heeft en gewoon beseft dat hij het wil. Gewoon, dat hij ja zegt. Klaar.

Het kan zijn dat ik dit al eens eerder heb verteld dus sorry als ik in herhaling val.
Ik heb mijn vriend toen uitgelegd dat ik gek werd van de onzekerheid over hoe, wat en wanneer. Dat begreep hij. Toen heb ik hem gezegd dat het mij heel veel zou helpen als we een datum zouden afspreken dat we er serieus over zouden praten. Dat vond hij ook een goed idee. We spraken wel af dat hij dan niet 'ik weet het niet' zou zeggen (zijn favoriete antwoord) maar ja of nee (en in het laatste geval met uitleg en een nieuwe termijn). Bij ons heeft het gewerkt. Ik denk dat hij die tijd nodig had om te wennen aan het idee dat hij een beslissing moest nemen (terwijl het in de jaren ervoor al uitvoerig en herhaaldelijk over hadden gehad). Toen het moment eenmaal daar was (een halfjaar tot een jaar later, meen ik) was het antwoord gelukkig dat hij het wel wilde gaan proberen.
Sterkte ermee hoor, Smoezie. Ik weet hoe vreselijk moeilijk dit is.

Doet ie wel braaf het condoom om elke keer?

Lief van je, Jore

Viev, dat is dus net mijn probleem. Dat money putten where my mouth is, zeg maar
Ik wil geen kindje met iemand anders. Met hem, of anders niet. Zo is het nu, in elk geval.
Dus dan heeft weg gaan geen enkele zin, dan maakt het 't alleen maar slechter. Het enige dat ik nog kan doen is hem laten weten dat het niet echt eerlijk is dat hij op deze manier ook zo over mijn leven beslist.
Wat hem tegen houdt: Hij is bang dat zijn leven dusdanig zal veranderen dat hij steeds terug zal willen naar een kinderloos leven. Hij ziet er ook heel leuke dingen in, maar die wegen zijns inziens (nog) niet op tegen de praktische 'toestanden' zoals slapeloze nachten en noem alle ware clichées maar op.

@ VIev... ja...

@ Sombie. Dank voor je uitgebreide antwoord. Volgens mij hebben we het er idd al eerder over gehad, maar dat maakt helemaal niet uit, ik vind het goed en fijn om het nog eens te kunnen lezen
Ik ga dit ook proberen, wat jij zegt. Ik ga het gewoon doen. Ben alleen nu al bang dat hij er niet mee in gaat stemmen om een termijn af te spreken, omdat hij zich dan onder druk gezet gaat voelen
Maar op het moment dat hij daar mee aan komt dan zeg ik dus dat het antwoord ook nee mag zijn, maar dan met een uitleg en een nieuwe termijn, precies zoals jij zegt. Hoop alleen niet dat hij dan 3 keer een termijn van een jaar gaat 'aanvragen', zeg maar.
Ik kreeg van mijn vriendin een smsje toen ze had gehoord (via de Dorpsheraut... nee hoor ) dat ik na 4 maanden eindelijk ongesteld was geworden toen ik met de pil gestopt was. In haar smsje stond 'Joepie! Op naar de volgende fase! Volgend jaar ben ik oppas-tante!'. Poeh, I wish....

Als ik dit verhaal van een ander zou horen he, dan zou ik heel resoluut roepen 'Je zorgt maar dat hij een beslissing neemt, want zo KAN dit niet langer'. Maar hoe doe je dat, iemand zo'n belangrijke beslissing laten nemen. Arghhhh.

Dat kan niet. Maar je moet wel heel duidelijk aangeven wat jij wil en dat dat echt menens is. Jij hebt ook niet alle tijd, het moet ook nog lukken hè. En hij bepaalt even goed jouw leven als hij geen kinderen wil, of de keuze niet wil maken. Dus.

Dat had mijn vriend dus ook, dat hij dan die druk voelde. Toen heb ik inderdaad gezegd dat het ook nee mag zijn. Alleen 'weet ik niet' was verboden (daar werd ik op een gegeven moment echt gek van).
Ik had trouwens hetzelfde als jij: ik wilde heel graag kinderen maar wel met hem. Dat heb ik hem ook gezegd, dat ik bij hem zou blijven, ook als hij nee zou zeggen. Volgens mij gaf hem dat ook rust.

Goed dat je het met hem gaat bespreken hoor! Niet bang zijn, hij zegt wat hij vindt en voelt en dat mag jij toch ook zeggen? Zolang het zonder verwijten gaat, kan je veel zeggen meestal.

quote:

Op vrijdag 7 december 2007 23:17 schreef Smoezie het volgende:
Lief van je, Jore

Viev, dat is dus net mijn probleem. Dat money putten where my mouth is, zeg maar
Ik wil geen kindje met iemand anders. Met hem, of anders niet. Zo is het nu, in elk geval.
Dus dan heeft weg gaan geen enkele zin, dan maakt het 't alleen maar slechter. Het enige dat ik nog kan doen is hem laten weten dat het niet echt eerlijk is dat hij op deze manier ook zo over mijn leven beslist.
Wat hem tegen houdt: Hij is bang dat zijn leven dusdanig zal veranderen dat hij steeds terug zal willen naar een kinderloos leven. Hij ziet er ook heel leuke dingen in, maar die wegen zijns inziens (nog) niet op tegen de praktische 'toestanden' zoals slapeloze nachten en noem alle ware clichées maar op.

hij beslist helemaal niet over jouw leven, hoe kom je daar nu bij?

je kiest ervoor om niet bij hem weg te gaan, ondanks zijn niet bestaande kinderwens.
het is aan jou om stappen te nemen, niet aan hem, hij weet wat hij wil , namelijk géén kinderen, en in die positie zit hij al, dus hij is tevreden.

Milagro, ik werd een keer zo gek van dat getwijfel van hem dat ik serieus en zonder ruzie te maken heb gezegd dat ik nog liever zou hebben dat we hier en nu de beslissing zouden nemen dat er géén kinderen zouden komen, dan dat hij nog maanden of jaren zou blijven twijfelen. En toen zei hij: "Ja ho even, dat is me nou weer iets te resoluut hoor, misschien wil ik het over een half jaar wél, ik wil nog helemaal niet de beslissing nemen om geen kinderen te willen'.

Het is dus niet zo dat hij geen kinderen wil. Hij denkt zelfs wel aardig te weten dat hij ze ooit wel wil. Als hij er aan toe is. En dat is nu niet. En wanneer dat wel is, dat weet hij niet.

En dan? Wachten tot het misschien te laat is? Maar dwingen is geen optie.
(Serieus, ik sta voor alle advies open!)

Misschien moeten jullie eens met een counselor gaan praten ofzo?

smoezie wat ontzettend lastig zeg... is hij ongeveer even oud als jij trouwens?

quote:

Op vrijdag 7 december 2007 23:51 schreef Smoezie het volgende:
Milagro, ik werd een keer zo gek van dat getwijfel van hem dat ik serieus en zonder ruzie te maken heb gezegd dat ik nog liever zou hebben dat we hier en nu de beslissing zouden nemen dat er géén kinderen zouden komen, dan dat hij nog maanden of jaren zou blijven twijfelen. En toen zei hij: "Ja ho even, dat is me nou weer iets te resoluut hoor, misschien wil ik het over een half jaar wél, ik wil nog helemaal niet de beslissing nemen om geen kinderen te willen'.

Het is dus niet zo dat hij geen kinderen wil. Hij denkt zelfs wel aardig te weten dat hij ze ooit wel wil. Als hij er aan toe is. En dat is nu niet. En wanneer dat wel is, dat weet hij niet.

En dan? Wachten tot het misschien te laat is? Maar dwingen is geen optie.
(Serieus, ik sta voor alle advies open!)

uitmaken.

simpel.

jij wil kinderen, je maakt er ruzie om, je 'dramt' , je praat er met "jan en alleman" over (op dit forum dan, en we kennen je niet eens)... jij wil iets, hij wil ms iets, ms ook wel niets.


jij wil niet wachten, jij wil het nu, dat kan niet dus.
hem onder druk zetten heeft geen zin, dan ga jij iets voor hem beslissen namelijk in feite, iets wat hij (nu nog ) niet wil..

ms wil hij ze niet met jou, niet bewust, maar onbewust, dat kan ook, hè.