LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Spannend! Op 11 november ga ik naar een tryout van de opera Il Barbiere di Siviglia van Gioacchino Rossini. In de bioscoop (het Pathé in Ede) ! Ik kom overigens aan de uitnodiging via buzzer, dus een beetje spam is dit wel 
Ik ga erg graag naar opera's, maar vind de kaartjes vaak te duur of het is te ver weg (lastig met babysitter als je twee kleine kinderen hebt). Door middel van de test waaraan ik meedoe wordt gekeken of het vertonen van (live) opera's in de Nederlandse bioscopen een succes kan zijn.
Een beetje mijn twijfels heb ik wel. Volgens mij komt de atmosfeer (toch een belangrijk deel van een opera voor mij) niet zo over als dat het live in een theater zou zijn. Waarschijnlijk komt er ook een heel ander publiek op af (wat dan weer wel een voordeel kan zijn). De opera zelf ken ik al, alleen nog niet in deze uitvoering van de New York Metropolitan Opera. Waar ik ook benieuwd naar ben is of het geluid net zo klinkt als in een echt theater. Voor mijn gevoel is het het allemaal nét niet.
Overigens begreep ik dat dit niet de enige opera zal zijn die dit jaar in de bioscoop komt. Dit seizoen zijn in Pathé Tuschinski (Amsterdam) en Pathé Buitenhof (Den Haag) en CineMec (Ede) acht opera’s te zien: onder andere Roméo & Juliette, Macbeth en La Bohème. Iedereen die dat wil kan deze opera’s bezoeken. Kaartjes zijn te bestellen via de website van pathé (ik heb ook het gehele adres, maar wil niet spammen. Heb je interesse, dan stuur je me maar een pm ofzo)
Hoe staan jullie hier tegenover? Zou het wat zijn? Of is het een miskleun? In ieder geval zal ik na afloop beschrijven hoe het echt was en of het me mee of tegenviel. Want hoezeer ik ook van opera hou, ik heb een beetje mijn twijfels.
Ik ga erg graag naar opera's, maar vind de kaartjes vaak te duur of het is te ver weg (lastig met babysitter als je twee kleine kinderen hebt). Door middel van de test waaraan ik meedoe wordt gekeken of het vertonen van (live) opera's in de Nederlandse bioscopen een succes kan zijn.
Een beetje mijn twijfels heb ik wel. Volgens mij komt de atmosfeer (toch een belangrijk deel van een opera voor mij) niet zo over als dat het live in een theater zou zijn. Waarschijnlijk komt er ook een heel ander publiek op af (wat dan weer wel een voordeel kan zijn). De opera zelf ken ik al, alleen nog niet in deze uitvoering van de New York Metropolitan Opera. Waar ik ook benieuwd naar ben is of het geluid net zo klinkt als in een echt theater. Voor mijn gevoel is het het allemaal nét niet.
Overigens begreep ik dat dit niet de enige opera zal zijn die dit jaar in de bioscoop komt. Dit seizoen zijn in Pathé Tuschinski (Amsterdam) en Pathé Buitenhof (Den Haag) en CineMec (Ede) acht opera’s te zien: onder andere Roméo & Juliette, Macbeth en La Bohème. Iedereen die dat wil kan deze opera’s bezoeken. Kaartjes zijn te bestellen via de website van pathé (ik heb ook het gehele adres, maar wil niet spammen. Heb je interesse, dan stuur je me maar een pm ofzo)
Hoe staan jullie hier tegenover? Zou het wat zijn? Of is het een miskleun? In ieder geval zal ik na afloop beschrijven hoe het echt was en of het me mee of tegenviel. Want hoezeer ik ook van opera hou, ik heb een beetje mijn twijfels.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Klinkt leuk! Ben nog nooit naar een Opera geweest, maar zou dat wel graag willen...als ze dan hier in Pathe Tuschinski komen is dat wel gaaf.
Maar even in de gaten houden dan.
Maar even in de gaten houden dan.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Bioscopen hebben Opera's al een tijdje geleden gehad in de bioscopen in samenwerking met een van de publieke omroepen echter dit was niet zo een denderend succes (lag niet aan het publiek, de sfeer of de bioscopen maar aan de techniek gebruikt door de omroepen).
Als het werkt is het erg interessant maar als het niet werkt dan heb je flink betaald voor een teleurstelling
.
Als het werkt is het erg interessant maar als het niet werkt dan heb je flink betaald voor een teleurstelling
.
Ik vind de bioscoop altijd meer iets voor Firefox.
(nerd grap, sorry)
(nerd grap, sorry)
Minister: lt's not particularly silly, is it? I mean, the right leg isn't silly at all and the left leg merely does a forward aerial half turn every alternate step.
Mr Pudey: Yes, but I think that with Government backing I could make it very silly.
Mr Pudey: Yes, but I think that with Government backing I could make it very silly.
quote:Op dinsdag 23 oktober 2007 18:21 schreef SillyWalks het volgende:
Ik vind de bioscoop altijd meer iets voor Firefox.
(nerd grap, sorry)
Ik ben afgelopen zondagochtend geweest en ik vond het super. Ik ga eigenlijk nooit omdat ik vind de kaartjes gewoon veels te duur vind. En vond dit dus een goed alternatief.
Het was afgelopen zondagochtend wel erg vroeg, 9.30 maar ik had er wel ontzettend veel zin in. Ook zou ik de voorstelling in Tuschinski zien, wat een fantastische theater is voor zoiets. De zaal daar, geeft je toch een klein beetje een Opera gevoel. Ik denk dat ik er meer moeite mee had gehad als ik in een hypermodern theater zou zitten.
Bij binnenkomst was er koffie en kon je je jas ophangen in de garderobe. Na een korte introductie begon de voorstelling. Er was een Engelse ondertiteling waar ik even aan moest wennen, maar na een paar minuten had je daar al geen last meer van. En een ondertiteling is natuurlijk wel hard nodig om het verhaal te kunnen volgen.
Het is wel heel anders als een voorstelling zelf in het theater zien. Er worden een hoop verschillende camerapunten gebruikt. Hierdoor kan je bv ook de orkestbak zien, iets wat normaal gesproken eigenlijk niet kan. Ook wordt er ingezoomd, waardoor je de expressies op de gezichten erg goed ziet. Dit zie je normaal ook niet. Het nadeel van deze dingen is, dat er wel voor je gekeken wordt. Jij kan niet bepalen waar je naar kijkt op het toneel. Als er ingezoomd wordt, kan je niet zelf naar een van de andere personen kijken.
Toch wordt je wel meegezogen in de voorstelling. En is eigenlijk geen moment mijn aandacht verslapt. En toen het na 2 uur pauze was, had ik nog helemaal niet het idee dat ik zo lang had gezeten.
Wat wel raar is, is dat je niet weet of je moet klappen of niet. Tijdens de voorstelling hoor je het publiek in de zaal klappen, maar zelf doe je dat niet. Ook als de voorstelling is afgelopen, wil je eigenlijk klappen als eerste reactie. Maar dat doe je dan toch maar niet, want waar klap je voor? Ze kunnen je toch niet horen. In de bioscoopzaal waren er meer mensen die niet zo goed wisten wat ze ermee aan moesten. Er werd kortstondig geklapt op het eind, maar toen pakte iedereen zijn jas maar en ging weg. Terwijl het applaus in New York nog lang niet was afgelopen.
Ik denk dat ik nog wel een keer zou gaan, omdat dit soort casts en orkest je niet zo gauw hier zult kunnen zien. En al helemaal niet voor een prijs die te betalen is. Toch blijf ik 32,50 voor een kaartje wel duur vinden. Je blijft tenslotte naar een (live) film kijken en bent er niet zelf bij. Iets goedkoper hadden ze het wat mij betreft wel mogen maken.
Het was afgelopen zondagochtend wel erg vroeg, 9.30 maar ik had er wel ontzettend veel zin in. Ook zou ik de voorstelling in Tuschinski zien, wat een fantastische theater is voor zoiets. De zaal daar, geeft je toch een klein beetje een Opera gevoel. Ik denk dat ik er meer moeite mee had gehad als ik in een hypermodern theater zou zitten.
Bij binnenkomst was er koffie en kon je je jas ophangen in de garderobe. Na een korte introductie begon de voorstelling. Er was een Engelse ondertiteling waar ik even aan moest wennen, maar na een paar minuten had je daar al geen last meer van. En een ondertiteling is natuurlijk wel hard nodig om het verhaal te kunnen volgen.
Het is wel heel anders als een voorstelling zelf in het theater zien. Er worden een hoop verschillende camerapunten gebruikt. Hierdoor kan je bv ook de orkestbak zien, iets wat normaal gesproken eigenlijk niet kan. Ook wordt er ingezoomd, waardoor je de expressies op de gezichten erg goed ziet. Dit zie je normaal ook niet. Het nadeel van deze dingen is, dat er wel voor je gekeken wordt. Jij kan niet bepalen waar je naar kijkt op het toneel. Als er ingezoomd wordt, kan je niet zelf naar een van de andere personen kijken.
Toch wordt je wel meegezogen in de voorstelling. En is eigenlijk geen moment mijn aandacht verslapt. En toen het na 2 uur pauze was, had ik nog helemaal niet het idee dat ik zo lang had gezeten.
Wat wel raar is, is dat je niet weet of je moet klappen of niet. Tijdens de voorstelling hoor je het publiek in de zaal klappen, maar zelf doe je dat niet. Ook als de voorstelling is afgelopen, wil je eigenlijk klappen als eerste reactie. Maar dat doe je dan toch maar niet, want waar klap je voor? Ze kunnen je toch niet horen. In de bioscoopzaal waren er meer mensen die niet zo goed wisten wat ze ermee aan moesten. Er werd kortstondig geklapt op het eind, maar toen pakte iedereen zijn jas maar en ging weg. Terwijl het applaus in New York nog lang niet was afgelopen.
Ik denk dat ik nog wel een keer zou gaan, omdat dit soort casts en orkest je niet zo gauw hier zult kunnen zien. En al helemaal niet voor een prijs die te betalen is. Toch blijf ik 32,50 voor een kaartje wel duur vinden. Je blijft tenslotte naar een (live) film kijken en bent er niet zelf bij. Iets goedkoper hadden ze het wat mij betreft wel mogen maken.
Ik zal het verhaal van de opera nog even posten:
Het verhaal van de Barbier (Il Barbiere di Siviglia) is heel simpel en gaat eigenlijk maar over één ding: liefde. De rijke graaf Almaviva is smoorverliefd op Rosina, de mooie en rijke pupil van dokter Bartolo. Almaviva besluit er alles aan te doen om Rosina voor zich te winnen en hij huurt een groep muzikanten in om haar een serenade te brengen. Als dit dreigt te mislukken duikt een volgend vreemd karakter op: Figaro, de Barbier van Sevilla, een manusje van alles!
Samen bedenken Figaro en Almaviva een plan om het huis van Bartolo binnen te dringen en te zorgen dat Almaviva Rosina’s hart kan veroveren. Een reeks vreemde gebeurtenissen volgt, de problemen bouwen zich op en komen samen in een hilarische ontknoping.
Ik vraag me nu alleen af of ik deze opera al heb gezien of Die Hochzeit des Figaro's. Nouja, we zullen zien.
Het verhaal van de Barbier (Il Barbiere di Siviglia) is heel simpel en gaat eigenlijk maar over één ding: liefde. De rijke graaf Almaviva is smoorverliefd op Rosina, de mooie en rijke pupil van dokter Bartolo. Almaviva besluit er alles aan te doen om Rosina voor zich te winnen en hij huurt een groep muzikanten in om haar een serenade te brengen. Als dit dreigt te mislukken duikt een volgend vreemd karakter op: Figaro, de Barbier van Sevilla, een manusje van alles!
Samen bedenken Figaro en Almaviva een plan om het huis van Bartolo binnen te dringen en te zorgen dat Almaviva Rosina’s hart kan veroveren. Een reeks vreemde gebeurtenissen volgt, de problemen bouwen zich op en komen samen in een hilarische ontknoping.
Ik vraag me nu alleen af of ik deze opera al heb gezien of Die Hochzeit des Figaro's. Nouja, we zullen zien.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
In Den Haag? Vertel mij meer!quote:Op maandag 29 oktober 2007 20:29 schreef Tinkepink het volgende:
Leuk moemoe! In Den Haag toch?
Ik heb kortgeleden mijn eerste opera-DVD gekocht
Il ritorno d'Ulisse in patria van Monteverdi. Nu nog iemand vinden om hem mee te kijken, maar het begin was veelbelovend.
Doen jullie dat weleens, opera's kijken op DVD?
@ Coldfeet: Onderstaande info heb ik van de website www.pathe.nl/opera.
Pathé presenteert vanaf 15 december acht opera's live vanuit New York. Pathé heeft een overeenkomst gesloten met de wereldberoemde New York Metropolitan Opera om acht topproducties live te vertonen in High Definition digital projection. De opera's zijn te zien van 15 december 2007 t/m 4 mei 2008 in het Amsterdamse Pathé Tuschinski en het Haagsche Pathé Buitenhof.
De New York Metropolitan Opera is een van de meest befaamde operahuizen ter wereld. Door deze samenwerking krijgen Nederlandse operaliefhebbers de kans live opvoeringen te ervaren met de beroemdste en meest getalenteerde hedendaagse artiesten. Door de geavanceerde technologie en een uitstekende service belooft Pathé de bezoekers een unieke serie voorstellingen die de meest doorgewinterde operafan zal verrassen en opwinden.
Live uitzendingen
De live uitzendingen zijn matinees in New York. Door het tijdsverschil van zes uur beginnen de opera's in Nederland tussen 17.30 en 19.30 uur.
Herhalingen live uitzendingen
De live uitzendingen worden altijd een week later op zondagochtend herhaald.
Voorlopig zijn er geen kaarten te koop voor de herhalingen wél voor de live uitzendingen!
Toegangsprijzen
Live uitzendingen
Normaal ¤ 32,50
VIP ¤ 42,50
Herhalingen:
Normaal ¤ 25,-
Voorlopig geen kaarten te koop
Vergelijkbare prijzen betaal ik ook voor de opera in Duitsland. Al zal een "echt" kaartje voor de New York Metropolitan Opera veel duurder zijn.
I
k deed het vroeger weleens, opera kijken op (toen nog) video. Ik geloof dat we hier ook nog wel wat opera dvd's in de kast hebben staan.
Pathé presenteert vanaf 15 december acht opera's live vanuit New York. Pathé heeft een overeenkomst gesloten met de wereldberoemde New York Metropolitan Opera om acht topproducties live te vertonen in High Definition digital projection. De opera's zijn te zien van 15 december 2007 t/m 4 mei 2008 in het Amsterdamse Pathé Tuschinski en het Haagsche Pathé Buitenhof.
De New York Metropolitan Opera is een van de meest befaamde operahuizen ter wereld. Door deze samenwerking krijgen Nederlandse operaliefhebbers de kans live opvoeringen te ervaren met de beroemdste en meest getalenteerde hedendaagse artiesten. Door de geavanceerde technologie en een uitstekende service belooft Pathé de bezoekers een unieke serie voorstellingen die de meest doorgewinterde operafan zal verrassen en opwinden.
Live uitzendingen
De live uitzendingen zijn matinees in New York. Door het tijdsverschil van zes uur beginnen de opera's in Nederland tussen 17.30 en 19.30 uur.
Herhalingen live uitzendingen
De live uitzendingen worden altijd een week later op zondagochtend herhaald.
Voorlopig zijn er geen kaarten te koop voor de herhalingen wél voor de live uitzendingen!
Toegangsprijzen
Live uitzendingen
Normaal ¤ 32,50
VIP ¤ 42,50
Herhalingen:
Normaal ¤ 25,-
Voorlopig geen kaarten te koop
Vergelijkbare prijzen betaal ik ook voor de opera in Duitsland. Al zal een "echt" kaartje voor de New York Metropolitan Opera veel duurder zijn.
I
k deed het vroeger weleens, opera kijken op (toen nog) video. Ik geloof dat we hier ook nog wel wat opera dvd's in de kast hebben staan.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Vanmorgen ben ik via Buzzer naar Il Barbiere di Siviglia geweest, en ik heb me uitstekend vermaakt!
Opera is geen kunstvorm waar ik me ooit eerder in verdiept had, maar in het kader van verbreding van mijn culturele horizon vond ik dit een leuke gelegenheid om er eens iets van mee te krijgen.
Men had duidelijk niet voor niets voor deze opera gekozen, het verhaal van Il Barbiere di Siviglia is eenvoudig, de toonzetting luchtig en iedereen kent het bekende 'Figaro, Figaro, Fiiiiiiiiigaro'. Een vrij laagdrempelige voorstelling dus, wat het wel zo leuk maakte voor de niet-kenners.
Het is merkwaardig om zo'n opera in een bioscoop te zien. Men moet zich geen illusies maken; een bioscoopvertoning komt qua beleving natuurlijk nooit in de buurt van werkelijk bij een opera aanwezig zijn. Het brengt vanzelfsprekend een bepaalde opwinding met zich mee om een voorstelling in levende lijve te gaan aanschouwen, en wat dat betreft verschilt een opera in de bioscoop maar heel weinig van een opera-registratie thuis op je televisie.
Het grootste nadeel vormt het geluid. Geluidsinstallaties in bioscopen kunnen een aardig surround-effect creëren en het kan allemaal hard genoeg, maar bioscoopgeluid (in elk geval vandaag in Den Haag) is gewoon niet toereikend om een opera op een bevredigende manier te laten klinken. Echte operaliefhebbers zullen het vast nogal zonde vinden.
Maar dat neemt niet weg dat opera's in Pathé een uitstekende gelegenheid vormen om een legendarisch operagezelschap live te zien optreden in een wereldberoemd operahuis, om de mimiek van de hoofdrolspelers in closeup te kunnen bekijken en om een befaamde voorstelling te kunnen aanschouwen zonder de kosten van een vliegreis naar New York en driehonderd dollar voor een eersterangskaartje.
Is het zo opwindend, geniaal en ontroerend als opera ongetwijfeld kan zijn? Nee, dat is het niet. Het is en blijft een bioscoopzaal met een bioscoopscherm. Maar wie het leuk lijkt om af en toe via een rechtstreekse High-Definitionverbinding wat superieure opera live te zien op een reusachtig scherm komt zeker aan zijn of haar trekken.
Omdat opera eerlijk gezegd niet helemaal mijn kopje thee is zal ik er zelf niet zo gauw dertig euro voor neer gaan tellen, maar ik kan me goed voorstellen dat er genoeg mensen zijn die dat wél zullen doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door minilotje op 04-11-2007 22:25:16 ]
Opera is geen kunstvorm waar ik me ooit eerder in verdiept had, maar in het kader van verbreding van mijn culturele horizon vond ik dit een leuke gelegenheid om er eens iets van mee te krijgen.
Men had duidelijk niet voor niets voor deze opera gekozen, het verhaal van Il Barbiere di Siviglia is eenvoudig, de toonzetting luchtig en iedereen kent het bekende 'Figaro, Figaro, Fiiiiiiiiigaro'. Een vrij laagdrempelige voorstelling dus, wat het wel zo leuk maakte voor de niet-kenners.
Het is merkwaardig om zo'n opera in een bioscoop te zien. Men moet zich geen illusies maken; een bioscoopvertoning komt qua beleving natuurlijk nooit in de buurt van werkelijk bij een opera aanwezig zijn. Het brengt vanzelfsprekend een bepaalde opwinding met zich mee om een voorstelling in levende lijve te gaan aanschouwen, en wat dat betreft verschilt een opera in de bioscoop maar heel weinig van een opera-registratie thuis op je televisie.
Het grootste nadeel vormt het geluid. Geluidsinstallaties in bioscopen kunnen een aardig surround-effect creëren en het kan allemaal hard genoeg, maar bioscoopgeluid (in elk geval vandaag in Den Haag) is gewoon niet toereikend om een opera op een bevredigende manier te laten klinken. Echte operaliefhebbers zullen het vast nogal zonde vinden.
Maar dat neemt niet weg dat opera's in Pathé een uitstekende gelegenheid vormen om een legendarisch operagezelschap live te zien optreden in een wereldberoemd operahuis, om de mimiek van de hoofdrolspelers in closeup te kunnen bekijken en om een befaamde voorstelling te kunnen aanschouwen zonder de kosten van een vliegreis naar New York en driehonderd dollar voor een eersterangskaartje.
Is het zo opwindend, geniaal en ontroerend als opera ongetwijfeld kan zijn? Nee, dat is het niet. Het is en blijft een bioscoopzaal met een bioscoopscherm. Maar wie het leuk lijkt om af en toe via een rechtstreekse High-Definitionverbinding wat superieure opera live te zien op een reusachtig scherm komt zeker aan zijn of haar trekken.
Omdat opera eerlijk gezegd niet helemaal mijn kopje thee is zal ik er zelf niet zo gauw dertig euro voor neer gaan tellen, maar ik kan me goed voorstellen dat er genoeg mensen zijn die dat wél zullen doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door minilotje op 04-11-2007 22:25:16 ]
De opera
De barbier van Sevilla (zoals deze opera in het Nederlands heet), was geen onbekende voorstelling voor mij. We hebben verschillende uitvoeringen op cd en ook heb ik de opera al eens live gezien in de Opera in Bonn. Geen opvoering van een "ster"gezelschap, maar goed gebracht op een minimalistische wijze. Ik bewaar dan ook goede herinneringen aan deze uitvoering en was benieuwd of de opera in de bioscoopervaring mijn herinnering zou laten verbleken.
De ambiance
Geen echt operasfeertje bij binnenkomst. Wel het gevoel van verwachting. De atmosfeer deed me denken aan de vibe die je ook weleens tegenkomt bij cabaret, of een toneelvoorstelling.
De bioscoop
Honderd maal langsgereden, maar nog nooit naar binnengegaan. Dat was voor mij de bioscoop in Ede. Een intrigerend gebouw dat zeker opvalt langs de snelweg. En van binnen bleek de architectuur net zo bijzonder te zijn. Een erg prettige bioscoop met correct personeel, fijne stoelen en een goede atmosfeer.
De eigenaar/directeur was ook heel enthousiast en voorkomend. Hij hielp zelfs me met het uitschenken van de koffie! Mij zien ze hier zeker nog eens terug.
Het publiek
Veel internetters, dat was duidelijk. Maar toch een verbazend gemengd gezelschap. Veel ouderen, maar ook veel jongeren. Over het algemeen rustige mensen. Tijdens de voorstelling was men verrassend stil. Fijn, om eens in de bioscoop te zitten zonder gekraak en ge(vr)eet om me heen!
Apart was wel dat je tijdens de pauze in contact kwam met het overige bioscooppubliek. Aangezien de voorstelling ’s middags was, waren dat dus kinderen. Een interessante gewaarwording, omdat het toch twee heel verschillende werelden zijn.
De opera
De uitvoering was wat men er van kon verwachten. Een wat bombastische interpretatie van een opera die zich hier ook erg voor leent. Een leuke afwisseling na de minimalistisch uitvoering in Bonn. Het verhaal is meeslepend, makkelijk te volgen en naar mijn idee ook goed te verplaatsen naar de moderne tijd.
De cast spel
Vooral de barbier was, wat spel betreft, een uitschieter. Wat een uitstraling en charme heeft die man. Maar ook de rest van de cast was, vanzelfsprekend, gezegend met acteertalent. Er werd met overtuiging gespeeld waarbij het spel zeker niet al te ondergeschikt was aan de zang.
De cast zang
Maar goed, naar een opera ga je natuurlijk niet voor het toneelspel. Het gaat om de zang. Wat dit betreft niets dan lof. Wat een cast, wat een stemmen. Niet voor niets is dit natuurlijk één van de top-opera gezelschappen in de wereld.
Het beeld
Ja, en daar komen we op een gevoelig punt. Persoonlijk had ik de voorkeur gegeven aan een vast camerastandpunt. Alsof je zelf tussen het publiek zit dus. Mijn man vond de regie daarentegen geweldig. Veel close-ups, je zat er bovenop en je zag letterlijk de zweetdruppeltjes van het voorhoofd rollen. Ook kreeg je een kijkje in de orkestbak, achter de schermen en zag je gezichtsuitdrukkingen die je normaal gesproken niet had gezien. En toegegeven, het had ook wel wat.
Maar al met al vond ik het erg onrustig en bedierf het een beetje mijn operagevoel. Daarnaast was de beeldkwaliteit niet altijd goed als er sprake was van een snelle beweging, als er bijvoorbeeld een sinasappel werd overgegooid. Geen idee of het aan de weergave lag of aan de opnamekwaliteit, maar het viel wel op.
Het geluid
Het geluid was redelijk. Het blijft natuurlijk een bioscoop en geen operazaal. Ik kon er wel mee leven, al zal een purist misschien wat teleurgesteld zijn.
De opera in de bioscoopervaring
Ondanks de licht tegenvallende kwaliteit van beeld en geluid kreeg ik gaandeweg toch een “operagevoel”. Gedurende de voorstelling vergat ik soms dat ik in de bioscoop zat en waande me in de opera.
Waar voor je geld?
Hangt van de prijs af
. Tweeendertig euro vind ik persoonlijk te veel. Voor 25 euro met een glaasje sekt en een kopje koffie gratis zien ze me zeker terug.
Samenvattend
Een aanrader voor iedereen die een topgezelschap wil zien maar daar niet het geld voor heeft, voor iedereen die graag eens naar de opera wil, maar niet goed durft en voor iedereen die eens een andere bioscoopervaring wil beleven. Mij zien ze nog eens terug in ieder geval.
De barbier van Sevilla (zoals deze opera in het Nederlands heet), was geen onbekende voorstelling voor mij. We hebben verschillende uitvoeringen op cd en ook heb ik de opera al eens live gezien in de Opera in Bonn. Geen opvoering van een "ster"gezelschap, maar goed gebracht op een minimalistische wijze. Ik bewaar dan ook goede herinneringen aan deze uitvoering en was benieuwd of de opera in de bioscoopervaring mijn herinnering zou laten verbleken.
De ambiance
Geen echt operasfeertje bij binnenkomst. Wel het gevoel van verwachting. De atmosfeer deed me denken aan de vibe die je ook weleens tegenkomt bij cabaret, of een toneelvoorstelling.
De bioscoop
Honderd maal langsgereden, maar nog nooit naar binnengegaan. Dat was voor mij de bioscoop in Ede. Een intrigerend gebouw dat zeker opvalt langs de snelweg. En van binnen bleek de architectuur net zo bijzonder te zijn. Een erg prettige bioscoop met correct personeel, fijne stoelen en een goede atmosfeer.
De eigenaar/directeur was ook heel enthousiast en voorkomend. Hij hielp zelfs me met het uitschenken van de koffie! Mij zien ze hier zeker nog eens terug.
Het publiek
Veel internetters, dat was duidelijk. Maar toch een verbazend gemengd gezelschap. Veel ouderen, maar ook veel jongeren. Over het algemeen rustige mensen. Tijdens de voorstelling was men verrassend stil. Fijn, om eens in de bioscoop te zitten zonder gekraak en ge(vr)eet om me heen!
Apart was wel dat je tijdens de pauze in contact kwam met het overige bioscooppubliek. Aangezien de voorstelling ’s middags was, waren dat dus kinderen. Een interessante gewaarwording, omdat het toch twee heel verschillende werelden zijn.
De opera
De uitvoering was wat men er van kon verwachten. Een wat bombastische interpretatie van een opera die zich hier ook erg voor leent. Een leuke afwisseling na de minimalistisch uitvoering in Bonn. Het verhaal is meeslepend, makkelijk te volgen en naar mijn idee ook goed te verplaatsen naar de moderne tijd.
De cast spel
Vooral de barbier was, wat spel betreft, een uitschieter. Wat een uitstraling en charme heeft die man. Maar ook de rest van de cast was, vanzelfsprekend, gezegend met acteertalent. Er werd met overtuiging gespeeld waarbij het spel zeker niet al te ondergeschikt was aan de zang.
De cast zang
Maar goed, naar een opera ga je natuurlijk niet voor het toneelspel. Het gaat om de zang. Wat dit betreft niets dan lof. Wat een cast, wat een stemmen. Niet voor niets is dit natuurlijk één van de top-opera gezelschappen in de wereld.
Het beeld
Ja, en daar komen we op een gevoelig punt. Persoonlijk had ik de voorkeur gegeven aan een vast camerastandpunt. Alsof je zelf tussen het publiek zit dus. Mijn man vond de regie daarentegen geweldig. Veel close-ups, je zat er bovenop en je zag letterlijk de zweetdruppeltjes van het voorhoofd rollen. Ook kreeg je een kijkje in de orkestbak, achter de schermen en zag je gezichtsuitdrukkingen die je normaal gesproken niet had gezien. En toegegeven, het had ook wel wat.
Maar al met al vond ik het erg onrustig en bedierf het een beetje mijn operagevoel. Daarnaast was de beeldkwaliteit niet altijd goed als er sprake was van een snelle beweging, als er bijvoorbeeld een sinasappel werd overgegooid. Geen idee of het aan de weergave lag of aan de opnamekwaliteit, maar het viel wel op.
Het geluid
Het geluid was redelijk. Het blijft natuurlijk een bioscoop en geen operazaal. Ik kon er wel mee leven, al zal een purist misschien wat teleurgesteld zijn.
De opera in de bioscoopervaring
Ondanks de licht tegenvallende kwaliteit van beeld en geluid kreeg ik gaandeweg toch een “operagevoel”. Gedurende de voorstelling vergat ik soms dat ik in de bioscoop zat en waande me in de opera.
Waar voor je geld?
Hangt van de prijs af
. Tweeendertig euro vind ik persoonlijk te veel. Voor 25 euro met een glaasje sekt en een kopje koffie gratis zien ze me zeker terug.Samenvattend
Een aanrader voor iedereen die een topgezelschap wil zien maar daar niet het geld voor heeft, voor iedereen die graag eens naar de opera wil, maar niet goed durft en voor iedereen die eens een andere bioscoopervaring wil beleven. Mij zien ze nog eens terug in ieder geval.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
|
|
