Woody Guthrie 40 Jaar Dood

quote:

Woody had niet zo’n fantastische jeugd omdat hij zijn zus Clara verloren had en zijn moeder opgenomen was in een instituut door een ziekte. In 1931 vertrok hij naar Pampa (Texas) nadat de welvaart in zijn geboortestad sterk achteruitgegaan was.

Daar werd hij verliefd op Mary Jennings en hij trouwde met haar in 1933. Samen hadden ze 3 kinderen. Mary was de zus van Matt Jennings die een muzikant was en een goede vriend van Woody. Het was met Matt Jennings en Cluster Baker dat Woody de eerste stappen van z’n carrière zette. Ze vormden de groep “The Corn Cob Trio”.

In de periode van de Grote Depressie en de Great Dust Storm kon Woody zijn gezin niet meer onderhouden en vertrok hij naar Californië. Daar werden vreemdelingen slechts onder bepaalde voorwaarden geaccepteerd (zie zijn liedje Do Re Mi). Mede als gevolg van zijn belevenissen op zijn reis naar en door Californië nam Woody politieke en sociale standpunten in die hij in protestliederen verwerkte. Dit is zeer duidelijk in zijn “Dust Storm”-balladen (bv. Hard Travellin’, Talking dust bowl blues en I ain’t got no home). Over deze periode schreef John Steinbeck zijn 'Grapes of Wrath'.

In ’37 kwamen hij en zijn nieuwe zangpartner Maxime Crissman (‘Lefty Lou’) in radio-uitzendingen op KFVD (in Los Angeles) en op XELO (juist over de grens in Mexico) waardoor ze een grote publieke aandacht kregen. Eerder had hij opgetreden met zijn neef Jack Guthrie, die later succes zou hebben met het nummer 'Oklahoma Hills', dat hij en Woody samen hadden geschreven.

Woody kreeg meer en meer succes maar voelde zich er niet goed bij. Hij reisde veel. Inmiddels waren zijn vrouw en kinderen ook in Californië gekomen. Toen besloot het gezin terug te gaan naar Pampa, Woody reisde door naar New York. Daar ontmoette hij tal van belangrijke mensen en had hij veel vrienden (zoals Cisco Houston en Pete Seeger waarmee hij optrad).

Tijdens de jaren ’40 nam Woody zeer veel liederen op bij Lomax en bij Moses Ash. De opnames in die periode zijn van grote waarde voor jonge folkmuziekzangers en folkmuziekschrijvers van overal omdat ze een grote bron van inspiratie zijn. Woody bleef maar doorgaan met liedjes schrijven en op te treden met de Almanac Singers (met o.a. Pete Seeger). Dit was een radicaal links-politieke zanggroep van de vroege jaren ’40 waarvan sommige leden later de The Weavers vormden (de meest commercieel succesvolle en invloedrijke folkmuziekgroep rond 1950). In 1941 kwam hij met zijn gezin terecht in het noordwesten van de Verenigde Staten. Daar werd gewerkt aan het indammen van de rivier Columbia, met de bedoeling om elektriciteit op te wekken. Dit werk werd gedaan door de Bonneville Power Authority.

Een maand lang was Woody in dienst van deze organisatie en hij schreef een aantal liedjes over het werk aan de Columbia (zoals 'Roll on Columbia'). Hij bleef ook reizen en z’n eerste huwelijk liep in begin jaren veertig op de klippen. Hij hertrouwde met Marjorie Mazie Greenblatt. Deze relatie gaf hem een zekere stabiliteit en Marjorie moedigde hem aan tot schrijven en optreden en opnames. Hierdoor publiceerde hij zijn eerste boek, Bound for glory (1943), dat in 1976 verfilmd is (geregisseerd door Hal Ashby met Ronny Cox, David Carradine, e.a.). Het gaat over Woody’s leven van ’36 tot ’40 wanneer hij het land afreist.

Met Marjorie had hij 4 kinderen, waaronder Arlo en Nora Guthrie. Woody deed zijn legerdienst tijdens W.O. II en schreef in die periode veel antifascistische liedjes (bv. Seamen three) Na zijn legerdienst vestigde hij zich met zijn gezin in Coney Island (New York) en daar componeerde hij Songs to grow on, kinderliedjes die hem later heel veel succes zouden geven.

Snel daarna begon Woody’s gezondheid en gedrag te veranderen. Hij werd een irritant persoon en begon weer te reizen. In Californië ontmoette hij Anneke Van Kirk, trouwde met haar en zij kregen een dochter. Uiteindelijk keerde hij terug naar New York, waar Marjorie weer de zorg voor Woody op zich nam. Om inzicht te krijgen in zijn ziektebeeld bezocht hij verschillende doktoren. Deze stelden allen verschillende diagnoses, variërend van alcoholisme tot schizofrenie. In feite leed hij aan de ziekte van Huntington. Zijn moeder was 30 jaar daarvoor ook aan die ziekte overleden. Woody verbleef in verschillende ziekenhuizen en overleed in het Creedman State Hospital van Queens op 3 oktober 1967. Hij was 55 jaar oud.