wordt gerukt, en de grote bek van Sabbeltje geen weerklank meer vindt, ongeacht wie de klos is. Bartje zal nooit meer bidden om brune bonen !
Het had diep gevroren die nacht
samen stonden ze een beetje ongemakkelijk
tegen de leuning van de brug
Zij snikte, omdsat zij wist dat
uitmaken niet haar sterkste kant was.
Hij snikte omdat hij wist
dat zij voor eeuwig zou verdwijnen in de nacht.
Een laatste zoen, zonder woorden,
verdween ze op haar fiets in in het duister
hij versteend van verdriet kon het niet verkroppen.
Met de laatste moed der wanhoop klom hij op de leuning,
en hij sprong............
Het had diep gevroren die nacht.......
vrij naar:Ingmar Heytze 
