Maurice: Het Zwarte Gat

Wat een uitzending gisteren! Veel spannender worden ze niet meer.. Maar het gekke is dat ik, in die hele spanning van nomineren, wachten op reacties enz enz. juist op een wat ongezonde manier wordt gefascineerd door allerlei bijzaken, details die zich met grote kracht aandienen. Vooral heel banale gedachten. Bijvoorbeeld dit: zouden alle bewoners, omdat ze al weken hetzelfde eten, ook ongeveer een zelfde bolus-lucht voortbrengen. Ik ken dat wel uit vakanties, dat je op een gegeven moment begint te merken dat je qua lucht van de ontlasting heel gezellig naar elkaar toe kruipt, omgekeerd evenredig eigenlijk bijna altijd, die verbondenheid in geur, met de vriendschap die je inmiddels voor je medevakantiegangers voelt.. Wat mij ook bezighoudt is de vraag of de mensen elkaars lucht gaan waarderen, zoals ieder mens min of meer kan genieten van zijn eigen lucht. We zullen het wel nooit weten. Om met een bekende Nederlandse schrijver te spreken: "Gisteren rook mijn drol zo vreemd dat het net was alsof hij van een ander was"
Irritatietje : het pedagogengedrag van Willem. Och wat herken ik het jargon en wat heb ik er een hekel aan. Naast iemand met in zijn handen een op volle kracht motorisch gestoord gefiguurzaagd houten klerenhangertje, met het haakje een centimeter of vijf uit het midden er in geschroefd, niet mogen zeggen: "kom jij eens hier. Meester Nico stopt bij jou vandaag voor straf deze klerenhanger overdwars in je lullige knickerbockertje en dan gaan wij vandaag eens leren te zitten onder moeilijke omstandigheden" Nee, zo'n klerenhangertje, gepunnikte kat van Jan Jans en de Kinderen, van theezakjesverpakkingen gefabriekte ansichtkaarten, van fimo-klei geboetseerde vulva-asbakjes en foeilelijke knutselwerkjes met gekleurd zand worden allemaal door Willem tegen het licht gehouden, van alle kanten besnuffelt waarna het dodelijke: "Wat vind je er zelf van" volgt. Je hoort het hem zeggen: "Hoe is Johan bij jou in de klas".
Nog een wat laag-bij-de-grondse fascinatie van mij: wanneer gaat er iemand van Ruud zeggen dat het hyperactieve boertige gespring zijn oksels verandert in twee penetrant naar bosuien riekende samengeklitte ballen okseltouw? Is volgens mij een taboetje in Nederland, mensen wijzen op een oksellucht waar je plakken van kan snijden. Hoort ook helemaal in de body-cultuur, eerlijk zweet. Men mag aan je overhemd ruiken dat je Thais hebt gegeten. Dit jaar gaat het lichaam terug naar de eerlijke geuren. Op de catwalk ziet u nu model Benno. Benno draagt een geplisseerde broekrok en een oksel-loos shirt dat zijn geblondeerde okselhaar vrijhoudt. Bedankt Benno
In de nieuwsgroep lees ik net dat ,als Bart en Sabine allebei het huis verlaten, er sprake is van een terugkeer van Martin. Zou voor mij een goudmijn zijn, dat ongeleide projectiel weer het huis in, maar toch hoop ik met alles wat ik in mij heb dat deze gifbeker aan ons voorbijgaat. Weer weken moeten luisteren naar dat knauwende, het meest op een leeglopend bad lijkende uitheemse, volkomen particuliere accent. Kan hij met terugwerkende kracht de bewoners nog een zijn volkomen paranoïde dwanggedachten over Barts latente homofilie uit de doeken doen. Naast het al genoemde Erotisch Teenwrijven Voor Beginners (Bart: "ik probeerde alleen maar vuur te maken") zal Martin komen met het harde bewijs: Bart is afwisselend links- en rechtsdragend, wat duidt op latente biseksualiteit.

Na de uitzending van vanavond:
Het zwarte gat bestaat, een plek in het universum waar alle verzamelde clichés steeds sneller om elkaar heen draaiend verdwijnen in materie geworden domheid. Wij noemen dit verschijnsel met een moeilijk woord: Maurice. Druk een kussen op zijn hoofd, wees humaan. Verlos deze jongen uit zijn lot. Moet weer spruitstukjes van motoren gaan schroeven i.p.v. met grote mensen praten.
Ruud deed mij vanavond, met die minuscule lasbril op, opeens ontzettend aan een als Oost-Eurpese Waanzinnige Geleerde getypecaste Rutger Hauer in een Canadese B-film denken. Rutger Hauer, Neerlands trots, geroemd om zijn accentloos Amerikaans en toch in zijn laatste 35 films voornamelijk gecast als óf een menselijke of als een half uit metaal bestaande blonde freak uit Europa. Hulde. Nederlandse film: dialogen op een grintpad.
Ik vond van Ruud de onbeholpenheid bij het nomineren wel heel ontroerend Bianca met haar tenenkrommende geneuzel over "een klein stukje van jezelf laten zien en de ander toestaan je te leren kennen, soulmates op een bepaalde manier, investeren in een ander en dat dan op een hele goede manier dat gevoel ook terugkrijgen etc. etc." Ze zei iets anders maar alles is inwisselbaar in dit jargon. En dan komt Ruud daar vlak voor met 1 of ander volkomen lulverhaal over klagen tijdens het eten. kan je net zo goed zeggen dat op die en die ochtend iemands haar niet leuk vond zitten. En dan dat gehuil van die mannen over het hakken van het hout. Een ouderwetse stammenoorlog. Vooral Maurice zit het dwars dat hij geen hout voor de vrouwen mag hakken.
De Ruudverwachting voor de komende dagen: Ruud zal met een verhaal van een uur of twee komen over een nog volkomen van de buitenwereld afgesloten stam bergpygmeeën, die "een speciaal soort van huisdier hebben ontwikkeld, gekloond als het ware, daar heb je geen idee van joh hoe handig dat soort volkjes met dieren zijn, die ze dan zeg maar de Broccolibri noemen die weer verwant is aan die Pyreneeën variant, de roomkolibrie, waardoor je dus een heel raar soort van verweving krijgt van ja, hoe zal ik het zeggen…" aandacht wordt getrokken door voorbij rollend balletje, en weg is Ruud toehoorders verbijsterd achterlatend.
Ik laat u ook achter. Nico voelt zich deze winter prettig in zijn iets wijd vallende katoenen poncho die dit jaar net over de knie valt.