Sinds vorig jaar heb ik een vriendin. Ze heet Sharon. Ze heeft het temperament van een volle Euroborg en onze relatie laat zich dan ook het beste omschrijven als stormachtig. Al na twee weken hadden we ons eerste ingrijpende conflict en sindsdien zijn we in de ene na de andere ruzie gerold. Het is zo’n relatie waarvan ze in Relaties & Psychologie (waar ik opvallend veel van jullie regelmatig stiekem zie posten) in koor zouden roepen dat ik hem per direct moet beëindigen. Daarom staat dit topic dan ook niet daar, maar hier in Voetbal, het terrein van de fanatieke supporters die als geen ander begrijpen hoe het is om eeuwige trouw te zweren aan een club, en die te blijven steunen, hoe ver die ook op de ranglijst afzakt. Die irrationele loyaliteit aan een voetbalvereniging lijkt in veel opzichten op die aan een meisje. Dus als er ergens een forum is op fok waar ze begrijpen waarom Sharon en ik na elke strijd toch weer bij elkaar komen, dan is het hier.
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten heb ik naast Sharon nog een liefde. Vanavond ben ik met haar uitgeweest, maar het was werkelijk een date van niets. Ze zag er niet uit, zo zonder bezieling en intelligentie in haar spel. Ik houd van haar, maar vanavond liet ze weer die kant van haar zien die ik niet kan uitstaan. Echt, ik heb geprobeerd om er het beste van te maken, maar op een gegeven moment is voor mij ook gewoon de maat vol. En ja, ik ben er niet trots op, maar dan scheld ik haar de huid vol. Ik weet dat het niet galant is, maar ze had echt de intentie om er een rotavond van te maken. Ach, jullie hebben het ook allemaal kunnen zien natuurlijk. Op RTL 7 tussen half 9 en half 11. Tussendoor vertelde een lelijke man met een snor waarschijnlijk hetzelfde verhaal als ik hierboven.
Nu is het zo dat Sharon zich niet zo kan verplaatsen in het gevoel dat ik voor ‘die ander’ koester. Wanneer ik me vanavond sta op te vreten in Vak E, stuurt ze me dus enkele smsjes waarin ze me uitlacht met het belabberde spel waar ik op dat moment naar sta te kijken. Die vervloekte live-uitzending ook. En ja, ik weet dat het bekrompen is, dat voetbal er aan het einde van de dag niets toe doet, maar soms – zo’n één keer per week – kan ik me voor 90 minuten niet van dat gevoel loskoppelen. Dan lijkt het ineens alsof het echt belangrijk is wat er daar op het veld gebeurt. En als het slecht gaat, zoals vanavond, sta ik mijn frustratie als een bezeten marktkoopman over de groene grasmat uit te schreeuwen. Nee, ik denk niet dat ik dan op mijn best ben. Dan komen zulke smsjes van haar nogal verkeerd aan. Dan staat ze ineens in hetzelfde rijtje als De spelers van Utrecht, de scheidsrechter, Ron Jans en aan wie ik de nederlaag dan ook maar toeschrijf.
Met de snelheid van een opstomende Bruno Silva, ben ik naar huis gefietst. ‘Waar denk je dat je mee bezig bent?’ vraag ik haar zodra ze opneemt. Eerst lacht ze, maar wanneer mijn toon ernstig blijft, krijgt ze door dat ik echt boos ben. Haar lach verstomt en ik zie haar gezicht aan de andere kant van de lijn vertrekken. Meteen heb ik spijt van mijn kinderachtige gedrag. Haastig probeer ik de situatie nog te redden: ‘Ik ben soms wat bekrompen bezig, als ik daar zo in opga – dat voetbal - maar ik vind het echt niet tof als je me zo het bloed onder de nagels vandaan haalt.’ Tevergeefs. Kortaf zegt ze me gedag en hangt op. Als ik langs de spiegel in de badkamer loop, schrik ik van de Neanderthaler die me daar opeens aanstaart. Een Neanderthaler die ondoordachte kreten uitslaat over de velden. Met zijn knots de soortgenoten te lijf gaat die zich op zijn pad begeven. Een Neanderthaler gehuld in een groen-witte sjaal.
Goed, waarom nu dit topic? Omdat we ons ook weleens mogen herinneren dat we het eigenlijk steeds over onzin hebben hier. Weliswaar de leukste soort onzin die er bestaat, maar toch onzin.
En natuurlijk omdat ik vind dat ik nu verantwoording moet afleggen voor mijn gedrag en dus hier met de billen bloot moet. En dus Sharon moet zeggen dat het me spijt.
Jullie kunnen me helpen door haar hier uit te leggen dat wij er soms even niets aan kunnen doen als we uit ons vel springen als het om voetbal gaat. Dat we vergiftigd zijn met een raar soort virus in ons bloed waardoor we soms even de weg kwijt zijn.
Vertel Sharon hier dat ik het niet zo bedoeld heb. Dan mail ik haar de link van dit topic.
Ik zou natuurlijk kunnen vragen om jullie zuigende, dubbelzinnige opmerkingen voor jullie te houden, maar ik begrijp dat zo’n vraag stellen op fok, hetzelfde is als een koekje voor de mand van je hond neer te leggen om het beest vervolgens nadrukkelijk te zeggen dat hij dat niet mag opeten.