tong80 | zondag 9 september 2007 @ 02:43 |
Schippers werd in Groningen geboren, maar bracht zijn jeugd door in Bussum. Hij volgde een opleiding aan wat later de Rietveld Academie zou heten, maar maakte deze niet af. Centraal in zijn levensfilosofie staat dat het leven nergens op slaat. Dat komt tot uitdrukking in zijn werk, dat gekenmerkt wordt door een grote mate van absurditeit. Na zijn studie richtte Schippers zich op het maken van a-dynamische kunst. Hij liet zich inspireren door Marcel Duchamp en andere dadaïsten; het gedachtegoed viel samen met de ideeën van de Fluxusbeweging van George Maciunas. Hij organiseerde met vrienden en collega's veel tentoonstellingen en manifestaties, waarvan de Manifestatie Aan Het Strand Te Petten in december 1962 (volgens sommige bronnen 1963) het bekendst werd. Daarbij goot Schippers onder het toeziend oog van de pers een flesje Green Spot limonade leeg in de zee bij Petten. Deze vorm van conceptual art noemde hij "waarachtig oninteressant", waarmee de filosofie achter zijn a-dynamische werk treffend omschreven lijkt. Het a-dynamisch gedachtengoed werd op een aantal Fluxus-festivals gedemonstreerd. Een daarvan was het stuk "1. niet roken; 2. niet eten; 3. roken; 4. eten". Vijf mannen komen op, gaan naast elkaar staan, kijken enkele minuten de zaal in en vertrekken. Even later komen ze terug, stellen zich naast elkaar op en gaan weer weg. Opnieuw komen ze terug maar nu roken ze eerst een sigaret alvorens te vertrekken. Dan komen ze nog een keer op, eten een broodje en gaan af. Na de a-dynamische periode maakte Schippers werk dat valt onder de noemer Pop-Art. Zijn grote paarse stoel in het Vondelpark is hiervan een bekend voorbeeld. Schippers bedacht in 1979 een kunstwerk voor een plek in een vijver op de campus van de Universiteit Twente: Het Torentje Van Drienerlo. Het object, een kerktorenspits die boven het wateroppervlak van de vijver uitsteekt, wekt de indruk dat een kerkgebouw onder water is verzonken en staat daarmee symbool voor het achterblijven van kerkelijke dogma's bij nieuwe wetenschappelijke inzichten. In 1967 werd Schippers gevraagd om mee te werken aan een nieuw televisieprogramma voor de VPRO; dit werd het muziekprogramma Hoepla. In de eerste aflevering van het programma (28 juli 1967) liep het model Phil Bloom bloot door het beeld, wat leidde tot veel geschokte reacties. In de volgende aflevering was Bloom opnieuw te zien. Ze las een stukje voor uit het dagblad Trouw. Toen ze de krant liet zakken bleek ze geheel naakt te zijn. Kamervragen en opzeggingen bij de VPRO waren het gevolg. Na de derde aflevering werd het programma stopgezet. Na dit avontuur bij de televisie richtte Schippers zich weer op de kunst en produceerde zijn Pindakaasvloer. Vanaf 1971 werkte Schippers opnieuw voor televisie. Met Gied Jaspars en Wim van der Linden bedacht hij de Fred Haché Show en de show Barend is weer bezig. Schippers was verantwoordelijk voor de teksten en het decor. Voor het personage Sjef van Oekel (gespeeld door komiek Dolf Brouwers) betekenden deze beide programma's een doorbraak op het scherm. De beide shows, waarin sociale conventies en taboes werden doorbroken, waren vooral onder de jeugd erg populair. Vanaf 1974 kreeg 'Van Oekel' een eigen show: Van Oekels Discohoek. Naar aanleiding van de televisieshows werden ook een paar singles uitgebracht, en rond 'Van Oekel' verscheen een reeks stripverhalen, getekend door Theo van den Boogaard. De strips werden goed verkocht en er verschenen vertalingen in Frankrijk (waar de hoofdpersoon Léon van Oukel heette, later: Léon-La-Terreur), Duitsland (Julius Patzenhofer), Denemarken en Spanje. Brouwers ontving echter niets van het met de strips verdiende geld, hoewel hij wel werd afgebeeld. Bovendien wenste hij niet langer vloekend of in pornografische situaties in beeld te worden gebracht. Hij spande een rechtszaak aan. In 1991 besliste de rechter dat Brouwers niet langer mag worden afgebeeld in ‘obscene of pornografische scènes’. Over de financiële vergoeding bereikten Schippers en Brouwers een schikking. In 1984 start Schippers de komedieserie "Op zoek naar Jolanda" en in 1989 de komedieserie "We Zijn Weer Thuis" met Schippers in de rol van Simon Raaspit. Tussen 1995 en 2002 presenteerde Schippers de Nationale Wetenschapsquiz. In 2003 kwam zijn presentatorschap tot een einde: de VPRO-gids drukte toen de vragen te vroeg af, waarna de VPRO en Schippers niet tot overeenstemming konden komen hoe de quiz nu uitgevoerd moest worden. In 1997 was Schippers de presentator van Zomergasten en in 2002 presenteerde hij het wetenschapsprogramma Flogiston. Ook is Wim T. Schippers bekend doordat hij vanaf de eerste uitzending op 4 januari 1976 van Sesamstraat tot aan de dag van vandaag de stemmen van: Graaf Tel, Kermit de Kikker en van Ernie (van Bert en Ernie) inspreekt. Paul Haenen neemt Bert voor zijn rekening. Ook heeft hij voor de Nederlandstalige versie van Walt Disneys Sneeuwwitje de stem van dwerg Giechel (Happy) ingesproken. Ook heeft Wim eind jaren '70, begin jaren '80 de stem van 's werelds beroemdste muis ingesproken, Mickey Mouse. Hieraan kwam echter abrupt een einde toen de Amerikaanse mensen van de Disney Corporation erachter kwamen. Ze vonden de stem van Schippers niet genoeg op die van de originele Mickey Mouse lijken. De cartoons die hij had ingesproken moesten opnieuw worden ingesproken met de stem van Marcel Maas. Door onbekende redenen kan Schippers' Mickey nog wel beluisterd worden in Mickey's Kerstfeest op de dvd van Mickey Mouse in living color 2. Ook op de radio heeft Wim T. Schippers zijn sporen nagelaten. Zo maakte hij het radioprogramma Ronflonflon met Jacques Plafond, gekenmerkt door de typische Schipperiaanse humor en het feit dat Schippers (als Jacques Plafond) door alle platen heen praatte. In dit programma sprak Schippers zijn gasten consequent met you (fonetisch: joe) aan, om niet te hoeven kiezen voor je of u. Dit is typerend voor de vrije manier waarop hij met de taal omgaat - een kenmerkend voorbeeld voor Schippers' niet onbelangrijke rol als vernieuwer van het Nederlands. Voorbeelden van uitdrukkingen die hij bedacht zijn het woord 'gekte' en de uitdrukking: "Jammer, maar helaas!". Een project van Schippers dat de aandacht trok en zelfs landelijk nieuws werd is het toneelstuk "Going to the dogs" (1986). Het bijzondere hiervan was dat de acteurs geen mensen waren maar herdershonden. De honden liepen op het podium rond, blaften wat, en keken naar de televisie. Volgens Schippers volgden zijn acteurs nauwgezet het script; de meeste toeschouwers waren hiervan minder overtuigd. De voorstelling leidde tot kamervragen. Andere stukken die hij schreef zijn: "Zonder Titel" voor Toneelgroep Amsterdam (première in 2000) en "Relapsus" voor Orkater (1995). Het toneelstuk "Wuivend Graan" zal in 2007 in première gaan. ![]() Ik heb zijn biografie als beeldend kunstenaar maar weggelaten. Is weing relevant voor dit topic. Briljante TV-maker die ook op de radio schitterde. Ron Flon Flon was hilarisch. Typetjesmaker zoals alleen Koot en Bie konden. Liet Juliana spruitjes pellen en Jef van Oekel in een fietstas kotsen. Provoceerde 30 jaar voordat BNN ontstond. Alles wat ik wil zeggen staat in de hier boven geposte OP. Held ![]() Meer fans ? ![]() ![]() | |
Hanenwurger | zondag 9 september 2007 @ 02:58 |
Geweldige gast. Helaas past hij niet meer in de 21ste eeuw. De mensen zijn domweg te infantiel te geworden om dit soort antikunstenaars te waarderen. | |
Bolkesteijn | zondag 9 september 2007 @ 03:03 |
Ik ken hem vooral van Ernie en de Nationale Wetenschapsquiz. Waarbij ik me bij de laatste er groen en geel aan ergerde dat de geleerden soms zo plaagde, ik was meer benieuwd naar de antwoorden van de vragen en de natuurkundige principes er achter. ![]() | |
tong80 | zondag 9 september 2007 @ 03:04 |
Denk ook dat het absurdisme niet meer zo aan zal slaan helaas.![]() | |
tong80 | zondag 9 september 2007 @ 03:05 |
Bolkesteijn is jong ![]() ![]() ![]() | |
Bolkesteijn | zondag 9 september 2007 @ 03:16 |
quote:Al zou ik ouder zijn dan nog had ik denk ik niet veel van zijn programma's bekeken, simpelweg omdat het mijn genre niet is. Ik keek dan ook naar de Wetenschapsquiz vanwege het interessante natuurkundige gehalte, niet vanwege Schippers. Heeft hij ook niet in de redactie bij Noorderlicht gezeten? Blijkbaar heeft hij voor een deel toch ook dezelfde fascinatie als ik. ![]() | |
tong80 | zondag 9 september 2007 @ 03:22 |
Ik ben 44 en zelfs te jong voor de echte hoogtepunten van hem. Maar ben oud genoeg om me er flarden van te herinneren. Zijn latere series waren minder absurdistisch. Maar niet minder geweldig.![]() | |
qltel | zondag 9 september 2007 @ 10:19 |
You vergat de lachende scheerkwast nog.quote: | |
Ouwesok | zondag 9 september 2007 @ 14:12 |
quote:Het absurde kwam bij de latere series op een wat ander peil te liggen. In de jaren 70 bestonden de Schippers-series vooral uit visuele grappen, later zat de humor vooral in het taalkundige en de volstrekt mallotige verhaallijnen. Het geniale van Schippers was dat hij als één van de eersten het medium televisie gebruikte zoals het bedoeld was en niet als een soort toneel-met-camera's. Kostelijke voorbeeldjes: 1 In de Fred Hacheeshow zat een interview dat zich afspeelde voor een enorm gebrandschilderd raam. Tijdens de introductie zoomt de camera uit en het raam trekt zo'n aandacht dat tot op de dag van vandaag vrijwel niemand meer weet waar dat interview over ging. Het was totaal onmogelijk om je aandacht aan iets anders te geven dan aan dat raam 2 In één van de latere series zit een van de hoofdrolspelers zich op een bankje in het Willy Dobbeplantsoen met een electrisch scheerapparaat te scheren. Door het beeld verschijnt keurig een stukje sneeuw alsof het apparaat in je eigen kamer wordt gebruikt, op het moment dat het scheerapparaat wordt uitgeschakeld wordt het beeld weer helder. Dat Schippers het ook zonder beeld wel redde bleek uit de typetjes uit Ronflonflon die elk een zodanig eigen leven leidden bij de luisteraars dat de korte TV-spinoff 'Plafond over de vloer' eigenlijk een beetje tegenviel. Jaap Knasterhuis had ook nooit zo verknipt afgebeeld kunnen worden als ie klonk eh ( ) sorry zeg | |
tong80 | zondag 9 september 2007 @ 18:07 |
Jaap Knasterhuis. Op viool ![]() ![]() | |
Ouwesok | maandag 10 september 2007 @ 21:38 |
quote:Het leuke is dat Knasterhuis' vioolspel ongeveer hetzelfde gehalte had als hetgeen hij over films te melden had. De enige film waar hij ooit iets over probeerde te melden was Honneponnetje, maar dat had meer met het verschijnsel Nada van Nie te maken die er waarschijnlijk in die tijd nog uitzag als een klein kind uit de categorie 'Corinola'. Veel zinnigs kwam er zelfs toen niet uit Knasterhuis en dat niet zinnigs werd naar beste traditie flink gelardeerd met spijsverteringsgeluiden eh....sorry zeg Leukere televisietypetjes waren de horecamensjes Boy Bensdorp (van de Cafeteria) en Henk J. Pal (de uitbater van restaurant 'De gek geworden bever' . Beiden hadden nogal een eigen opvatting over houdbaarheidsdatums en hygiene. Pal had daarbij een vreemde fascinatie voor schemer- en hanglampen. Een broodje kroket is nooit meer hetzelfde wanneer je Boy Bensdorp ooit in actie hebt gezien | |
tong80 | maandag 10 september 2007 @ 23:13 |
Jaap Knasterhuis was eigenlijk Rogier Proper de journalist en tekstschrijver. Ik was geaboneerd op de SKOOP het filmblad had ie een geweldige collumn.![]() | |
Ouwesok | dinsdag 11 september 2007 @ 08:53 |
quote:In die column herkende je ook weinig van de Knasterhuis die je op de radio hoorde, behalve dan de manier waarop ie ondertekend werd, in hanepoten J. Knasterhuisviool De andere 'filmkenner' was op de radio overigens geen streep beter. Inspecteur Valkenbosch besprak ook geen enkele film, ventileerde alleen met kenmerkend benauwd stemgeluid en meer dan gezwollen taalgebruik zijn ergernissen omtrent minister 'Nellie Smit Kroes' en zijn wederwaardigheden met hoofdinspectrice Van der Wel met haar ballonkuiten en blafkut | |
Bommenlegger | dinsdag 11 september 2007 @ 13:05 |
Oude herrinneringen... Wat ook leuk was, was Waldolala Met Sjef van Oekel, gé braadslee en boy bensdorp. Is me niet veel meer van bijgebleven, maar zou het best nog wel eens willen zien. | |
tong80 | dinsdag 11 september 2007 @ 16:46 |
quote:En Patty Brard ![]() ![]() | |
Ouwesok | woensdag 12 september 2007 @ 00:32 |
quote:Patty Brard was nog volkomen anoniem geweest zonder de serie 'Het is weer zo laat' in de volksmond beter bekend als 'Waldolala' waar het illustere trio Luv de tune in mocht joelen of zingen zoals sommige mensen zeggen | |
Bommenlegger | donderdag 13 september 2007 @ 18:52 |
Kan helaas nergens meer wat vinden, wat beelden aangaat. Jammer... | |
qltel | donderdag 13 september 2007 @ 19:10 |
http://geschiedenis.vpro.nl/artikelen/36265626/ | |
Floripas | vrijdag 14 september 2007 @ 15:41 |
Fan! We zijn weer thuis, oehoehoehoe | |
Hyperdude | vrijdag 14 september 2007 @ 16:12 |
Pollens! http://www.youtube.com/watch?v=2W4pxy3MGQc Met Carl Douglas - Kung fu fighting ![]() | |
Frollo | vrijdag 14 september 2007 @ 16:15 |
Waar heb dat nou voor nodig, zo'n topic? | |
Floripas | vrijdag 14 september 2007 @ 16:41 |
quote:Voor in je MyAt. Ik hoop op Filez. | |
Ouwesok | vrijdag 14 september 2007 @ 17:57 |
quote:Ik wordt er een peunerveu van Zou IJf Blokker nog leven ? Van Oekels discohoek was ook zo'n stukje toptelevisie met als uitblinker de verschijning van Donna Summer met haar toenmalige kneiter The Hostage waarin steeds een telefoon afging die door 'technicus' Evert van der Pik steevast werd opgenomen met: Met fan der Pik.........eh...mefrauw Summer, 't is foor u, geloof ik omlazerende decorstukken, een van Oekel die zichtbaar merkbaar en hoorbaar alle tekst van een briefje en van borden* staat op te dreunen. Toenmalige artiesten die geen idee hadden waar ze in beland waren. Kostelijke televisie. *Dolf Brouwers had in die tijd geen vorm van acteerervaring en had de grootste moeite om teksten te onthouden. Die teksten werden op borden buiten beeld gehangen. Brouwers deed daarbij zichtbare moeite om de teksten buiten de verlichting te kunnen ontcijferen. Op die manier ontstond de klonterige motoriek en de vreemde omgang met tekst die het personage Sjef van Oekel (en later ook Waldo van Dungen en zelfs ouderling van Dalden) kenmerkte | |
qltel | vrijdag 14 september 2007 @ 18:32 |
quote:Volgens Wikipedia wel.. er staat niet op dat hij dood is, dus ga ik er gemakshalve maar van uit dat hij nog leeft.. quote:..en toen ze de telefoon maar gelijk aan Donna gaven zonder te luisteren wie het was, was het vanzelfsprekend voor van der Pik. Ik heb me er toevallig net een uur geleden om zitten bescheuren. |