Van Hanegem werd geboren in de winter van 1944 als zoon van de garnalenvisser Lo van Hanegem (1905-1944) en Anna van Grol. Moeder Anna was geboren in Rochester (New York) in een familie van Nederlandse emigranten, die terug zouden keren naar Zeeuws-Vlaanderen. Bij een bombardement op Breskens op 11 september 1944 kwamen vader Lo en broer Izaäk om het leven. Lo wist nog met zijn lichaam het leven van een baby te redden, Ben de Pauw, die later hoogleraar in de oncologie aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen zou worden. Willem van Hanegem hield aan de oorlogsjaren een levenslange hekel aan Duitsers over.
In het voorjaar van 1946 vertrok moeder Anna met haar kinderen naar Utrecht, waar Willem opgroeide. Als straatvoetballertje blijkt hij te beschikken over een sterk linkerbeen. Tijdens een training van Velox staat hij langs de lijn en iedere bal die naast het doel vliegt schiet hij zo secuur terug dat hij een half jaar later al in het eerste speelt
Van Hanegem deed vooral van zich spreken als speler van Feyenoord, waar hij in 1968 terechtkwam en één van de grootste vedetten in de geschiedenis van de club werd. De eerste jaren van zijn carrière werd hij overigens meestal "Wim Hanegem" genoemd. Deze fout komt zelfs voor in het programmablad voor zijn eerste interland, in 1968 tegen Schotland. Pas na drie interlands was zijn correcte naam tot de KNVB doorgedrongen.
Het grootste succes als speler haalde hij in 1970, toen hij een belangrijk aandeel had in de winst van de Europacup I. Met Feyenoord werd hij driemaal kampioen van Nederland en won hij de Wereldbeker en de Uefa-cup in 1974 tegen the Spurs.
Met het Nederlands elftal haalde hij een (traumatische) tweede plaats op het WK van 1974. Wel werd hij door vele (o.a. Brain Glianvile) als beste speler van het toernooi gezien. Tijdens het EK van 1976 bereikte Nederland de halve finale. Tijdens deze wedstrijd tegen Tsjechoslowakije weigerde Van Hanegem het naar de scheidsrechter toe te lopen die hem bij zich riep, met als reden een zwaar vergrijp op Johan Cruijff waarna doorgevoetbald werd en gescoord. Van Hanegem werd aanvankelijk geselecteerd voor het WK van 1978, maar voorzag dat hij daar vooral op de bank zou zitten, zodat hij niet naar Argentinië afreisde.
Na drie jaar bij AZ en een jaar in Chicago beëindigde hij zijn spelerscarrière bij FC Utrecht. In zijn laatste wedstrijd kreeg hij van scheidsrechter Charles Corver een symbolische rode kaart, waarna hij op de schouders van het veld gedragen werd.
Velox (1962-1966)
Xerxes/DHC (1966-1968)
Feyenoord (1968-1976; 1981-1983)
AZ'67 (1976-1979)
Chicago Sting (1979)
FC Utrecht (1979-1981)
Van Hanegem, door velen baas nummer één genoemd vanwege zijn leiderscapaciteiten, scoorde in 17 jaar tijd 84 competitiedoelpunten. Hij speelde 298 keer voor het eerste van Feyenoord en speelde 52 interlands en 41 Europacup-wedstrijden (18 doelpunten). Van Hanegem was twee interlands de aanvoerder van Oranje.
Landskampioenschap Nederland: 1969, 1971, 1974
KNVB-beker: 1969, 1978
Europacup I: 1970
UEFA Cup: 1974
Wereldbeker voor clubteams: 1970
Tweede op Wereldkampioenschap voetbal 1974 en derde op het Europees kampioenschap voetbal 1976
Willem werd als middenvelder topscoorder van de eerste Divisie.
Scoorde op het hoogste niveau veel doelpunten
Kon aanvallen en verdedigen
Werd 30 jaar geldeen al kriebelig door absurde vragen
Huilde voor de camera toen Kees Jansma een goede vraag stelde
Met hem hadden we 10 % meer kans op de WK-titel gehad
Werd gekozen tot beste speler van het WK-74 in Zuid - Amerika
Iedereen die met hem heeft gewerkt is fan van hem
Twee jongens van AZ zijn z'n grootste fan. Minder bedeeld maar door de Kromme veel bedeeld
Heeft twee zoontjes op het Gym zitten
Is fan van aanvallend voetbal
Verdedigt en verdedigde altijd zijn spelers
Heeft een vrouw die naakt in de playboy stond
Houdt op zijn ouwe dag van goeie muziek
Is een legende
Betere linksbener hebben we nooit meer gehad
Na Cruijff de beste uit nederland
Zit daar in de studio en ik geniet ervan
Heeft soms zijn mindere dagen
Maar dan is het nog een 8
Leende legende
De Kromme voor altijd
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !