Vanmiddag stond ik op het station te wachten op de trein. Eindje verderop staat een kerel (jaar of 40) die z'n telefoon opneemt. Maar niet zoals een normaal persoon het doet:
hij zet 'm op de luidsprekerstand en houdt 'm 5 cm van z'n hoofd
Dus ik kan het gesprek van beide kanten volgen.. Eerst wat bla bla, vrouw is ziek thuis..
Zegt ze ineens: "Ik ben zo ontzettend aan de diarree" (man kijkt geschrokken rond)
en dan: "Ik voelde het aankomen als een gewone drol maar het liep er zo ineens uit"
Man:
![]()
(loopt weg)
Andere mensen op het perron:
Ik:
Klacht: (zeer) persoonlijke gesprekken bij kerel die niet met z'n telefoon kan omgaan