Op dat moment was mijn reactie gelijk van ; aaaaaah een kind, wegwezen want dat is foute boel. Toch er mee doorgegaan, aangezien het gewoon érg leuk is samen en we allebei verliefd zijn. Ik zie haar bijna elke dag, en ben zelf redelijk gewend (denk ik ) aan het feit dat ze een zoontje heeft. Ik probeer het objectief te bekijken, in hoeverre het iets is waar ik voor moet uitkijken, of misschien zelfs van moet wegblijven, maar ik zie het probleem eigenlijk niet meer zo...is dit naieve wishfull-thinking?
Om een compleet beeld te creeeren: zij is dus 27, is 1 jaar getrouwd geweest. Heeft een 'regeling' met haar ex, die ziet zijn zoontje 1 dag in de week. Ze heeft een vaste, zeer goede baan en een eigen huis, ze is o.a. financieel dus ook volledig zelfstandig (ze krijgt ook geen allimentatie). Ik ben net 24, sinds 1 jaar afgestudeerd, heb een vaste baan, maar woon nog voor korte tijd in een studentenflat. Ik ben niet onervaren in relaties, maar heb nog nauwelijks ervaring met kinderen, en dit geheel staat op heden vrij ver buiten mijn belevingswereld.
Hoe zien jullie deze situatie?
Ook als je twijfelt zou ik het gewoon proberen, anders kom je er nooit achter.
En als je zelf zoiets hebt van, nee ik voel me daar nog te jong voor of wat dan ook, dan er meteen mee stoppen.
Jaja spreek mezelf tegen krijg je weer dat gezeur met zindelijkheid.
Proberen kan geen kwaad maar nog niet trouwen...
quote:Ja ik twijfel, maar niet over haar. Samenzijn met haar is geweldig, en ik ben stapelgek op 'r. Weglopen van deze situatie omdat ik nog niet toe ben aan bijv. kinderen klinkt logisch, maar stel dat ik over een jaar een eigen huis heb, weg uit het studenten gebeuren..wellicht staat het dan niet meer zo ver van me af, ben ik er wél aan toe, en heb ik een potentieel geweldige relatie laten lopen.Op donderdag 23 augustus 2007 13:15 schreef appelsap het volgende:
Dat ligt aan jezelf, als jij er mee kan leven dat zij een kind heeft, gewoon verder gaan.
Ook als je twijfelt zou ik het gewoon proberen, anders kom je er nooit achter.
En als je zelf zoiets hebt van, nee ik voel me daar nog te jong voor of wat dan ook, dan er meteen mee stoppen.
Ik ben al een keer met haar en d'r zoontje naar de dierentuin enzo geweest, dit ging prima. Ik ben bovendien ook niet zijn vader, die heeft hij uiteraard al. Zij is niet op zoek naar iemand die naast haar gaat staan in de opvoeding en huishouding, ze verwacht dit op dit moment zeker niet van mij.
quote:Het kind is al lang zindelijk, loopt, 'praat'. Geen issue's met luiers dusOp donderdag 23 augustus 2007 13:18 schreef Hydrogeny het volgende:
Even mening van een onervaren rookie - doendoendoen kind is al bijna zindelijk, heerlijk heb je dat al gehad. Maar zou er wel nog een bijmaken.
Jaja spreek mezelf tegen krijg je weer dat gezeur met zindelijkheid.
Proberen kan geen kwaad maar nog niet trouwen...
As a matter of fact; het is een heel leuk vrolijk mannetje die ook leuk reageert op mij. quote:Je twijfelt dus gewoon of je er wel aan toe bent. Je geeft zelf al aan dat het leven een stuk serieuzer gaat worden omdat je klaar bent met studeren. Met het oog op dat zou ik het toch proberen. Niet geschoten is altijd mis. En als je het je niet bevalt kan je altijd nog zeggen dat dit toch niet is wat je in gedachte had met je leven.Op donderdag 23 augustus 2007 13:21 schreef Vigile het volgende:
[..]
Ja ik twijfel, maar niet over haar. Samenzijn met haar is geweldig, en ik ben stapelgek op 'r. Weglopen van deze situatie omdat ik nog niet toe ben aan bijv. kinderen klinkt logisch, maar stel dat ik over een jaar een eigen huis heb, weg uit het studenten gebeuren..wellicht staat het dan niet meer zo ver van me af, ben ik er wél aan toe, en heb ik een potentieel geweldige relatie laten lopen.
Ik ben al een keer met haar en d'r zoontje naar de dierentuin enzo geweest, dit ging prima. Ik ben bovendien ook niet zijn vader, die heeft hij uiteraard al. Zij is niet op zoek naar iemand die naast haar gaat staan in de opvoeding en huishouding, ze verwacht dit op dit moment zeker niet van mij.
quote:Ehm, jaOp donderdag 23 augustus 2007 13:31 schreef michiel5 het volgende:
Sex met een vrouw die al een kind heeft gehad is natuurlijk ook veel beter.
En het zijn niet eens je eigen genen.
Leuk toekomstperspectief
quote:Kerel, uiteindelijk staan we allemaal op zondagochtend in de speeltuinOp donderdag 23 augustus 2007 13:34 schreef jpg97 het volgende:
Ja joh, op zaterdagavond lekker bankhangen en 's ochtends naar de speeltuin vol krijsende kinderen op zondagochtend.
En het zijn niet eens je eigen genen.
Leuk toekomstperspectief
En bovendien ga ik op zaterdagavond ook gewoon nog stappen enzo, vind ze totaal geen probleem, en wanneer het kan (af en toe oppas) gaat ze gewoon gezellig mee
quote:Ja ik ben het met je eens. Ik had/heb alleen nog een soort alarmbelletje achter in m'n hoofd. Vandaar dat ik het even in de groep wilde gooienOp donderdag 23 augustus 2007 13:44 schreef Roquefort het volgende:
Waarom dan problemen zoeken die er niet zijn? Als jullie allebei blij zijn, en het kind er niet minder van wordt: gewoon van genieten en geen beren op de weg zoeken omdat de gemiddelde fokker denkt dat je op je 24ste nog niet uitgefeest mag zijn. En je mag nota bene vrij feesten, de zorg voor het kind is voor haar, nietwaar? Klinkt alsof je het prima voor elkaar hebt.
Doe waar je je goed bij voelt!!
Nu ziet alles rooskleurig uit en zie je bepaalde dingen niet helder, maar over een paar jaar zal je toch een andere kijk op hebben.
In ieder geval veel success.
Gewoon kijken hoe alles werkt
quote:Wat een vreemde reactie geef je. Feitelijk zeg je dat ik niet aan een relatie moet beginnen, omdat ik op een later punt een andere vrouw zal willen hebben?Op donderdag 23 augustus 2007 13:57 schreef Gaja het volgende:
Been there done that. Ik raad het je niet aan. Zelf ben ik ook destijds een relatie aangegaan en had zelf ook een kind. En je bent nog jong en na een paar jaar zal je beseffen dat je ook wat anders wilt ( andere vrouwen).
Nu ziet alles rooskleurig uit en zie je bepaalde dingen niet helder, maar over een paar jaar zal je toch een andere kijk op hebben.
In ieder geval veel success.
Het onderwerp van deze discussie is het kind, verder niets. Wat jij zegt gaat over iets heel anders?
Bovendien heb ik ervaring voldoende, om mijn vriendin op waarde te schatten.
quote:Dat je na een paar jaar misschien zin hebt in andere vrouwen, staat dan toch volkomen los van een eventueel kind? Je zegt dus: geen enkele relatie aangaan, want over een paar jaar wil je toch met andere vrouwen naar bed? Dat advies kun je dan aan iedereen die aan een relatie begint geven, lekker kansloos.Op donderdag 23 augustus 2007 13:57 schreef Gaja het volgende:
Been there done that. Ik raad het je niet aan. Zelf ben ik ook destijds een relatie aangegaan en had zelf ook een kind. En je bent nog jong en na een paar jaar zal je beseffen dat je ook wat anders wilt ( andere vrouwen).
Nu ziet alles rooskleurig uit en zie je bepaalde dingen niet helder, maar over een paar jaar zal je toch een andere kijk op hebben.
In ieder geval veel success.
Waar je wel over na moet denken als het serieuzer wordt is dat jij voor een deel ook de opvoeding gaat doen. Dat is voor veel mannen ook een punt van discussie.
Een mooi strak moedertje is daarentegen wel lekker voor af en toe. Niet voor relaties.
quote:Lekker oppervlakkig weer.Op donderdag 23 augustus 2007 14:40 schreef 3doorsdown het volgende:
Persoonlijk haak ik al af na het zien van de zwangerschapsstriemen en de hangtetters
Een mooi strak moedertje is daarentegen wel lekker voor af en toe. Niet voor relaties.
quote:Jazeker. De oppervlakte dient lekker glad en strak te zijn. Niet met van die uitgerekte reliëfachtige obstakels die bij hen ook nog pijn doen in de zon. ( kun je dat gekanker weer aanhoren, alsof het gejengel van dat kind al niet erg genoeg is overdag
).quote:Toch kan het contact met dat kindje ooit nog wel een probleem worden. Jij bent niet de vader, reken maar dat nog een keer tegen je gebruikt gaat wordenOp donderdag 23 augustus 2007 13:21 schreef Vigile het volgende:
Ik ben al een keer met haar en d'r zoontje naar de dierentuin enzo geweest, dit ging prima. Ik ben bovendien ook niet zijn vader, die heeft hij uiteraard al. Zij is niet op zoek naar iemand die naast haar gaat staan in de opvoeding en huishouding, ze verwacht dit op dit moment zeker niet van mij.
Je hebt een toffe vriendin en jullie zijn wederzijds verliefdJe kan prima met 'r kind opschietenGeen gezeur qua ex enzo.Een hoop mensen wilden dat ze dat met hun eigen kinderen zo hadden
quote:Dat lijkt me het kutste inderdaad, als het kind ook ouder wordt: WAAR BEMOEI JIJ JE MEE? JE BENT MIJN VADER NIET!Op donderdag 23 augustus 2007 14:52 schreef sungaMsunitraM het volgende:
[..]
Toch kan het contact met dat kindje ooit nog wel een probleem worden. Jij bent niet de vader, reken maar dat nog een keer tegen je gebruikt gaat worden
quote:Heerlijk om toch weer even herinnerd te worden aan dat de meeste FOK! users nogal simpel zijnOp donderdag 23 augustus 2007 14:46 schreef 3doorsdown het volgende:
[..]
Jazeker. De oppervlakte dient lekker glad en strak te zijn. Niet met van die uitgerekte reliëfachtige obstakels die bij hen ook nog pijn doen in de zon. ( kun je dat gekanker weer aanhoren, alsof het gejengel van dat kind al niet erg genoeg is overdag
Maar wees gerust, geen striemen, geen hangtieten, geen uitgelubberde zaken, maar een super strak figuurtje, waar mening andere vrouw jaloers op is.
Dat ik hier uberhaupt op reageer...quote:Ik zei toch ook niet dat alle moeders er zo bij lopen. Ik generaliseer nietOp donderdag 23 augustus 2007 14:54 schreef Vigile het volgende:
[..]
Heerlijk om toch weer even herinnerd te worden aan dat de meeste FOK! users nogal simpel zijn
Maar wees gerust, geen striemen, geen hangtieten, geen uitgelubberde zaken, maar een super strak figuurtje, waar mening andere vrouw jaloers op is.
Ga er gewoon voor, je staat er verre van negatief tegenover, en ziet het, zoals ik je posts lees, eigenlijk wel zitten.
Je hebt niks te verliezen imo? Zolang het voor jezelf en voor haar duidelijk is waar je staat tegenover haar kind, is er niks aan de hand? En kan je gewoon genieten van je relatie met haar!?!?!
Kind is imo bijzaak, en zoals je zelf al zegt, leuk vrolijk kereltje, waar je ook nog mee kan "opschieten".
Een vrouw met een kind is een mooie unit. Uberhaupt mensen met passie zijn mooi, en een kind is vaak wel een passie. Gesprekken zullen wel wat vaak over 't kind gaan, daar moet je wel een beetje van kunnen genieten. Het kind is jong genoeg om jou nog te accepteren als het serieus langetermijn gaat worden. En het kind is oud genoeg zodat je die klote-luierfase met slapeloze nachten niet hoeft te hebben, en ook niet alle tijd/energie van de moeder daarnaartoe gaat.
Een vrouw met een jong kind daten lijkt mij eigenlijk best een goeie deal. Tja, als je zo bent dat je per se je eigen kinderen wil, dan is het misschien minder aantrekkelijk, maar die behoefte heb ik zelf niet. Eentje lijkt me meer dan voldoende en als je zo die luierfase kan skippen: super!
quote:Verleden?Op donderdag 23 augustus 2007 13:07 schreef Shitonya het volgende:
Ik zou er niet aan beginnen als ik jou was, omdat je nog lang niet toe bent aan een kind en een vrouw met zo'n verleden.
.Ze heeft een goede vaste baan, eigen huis, goede regeling met ex... Ja, komt behoorlijk emotioneel instabiel over.
quote:Hier ben ik het volledig mee eensch!!Op donderdag 23 augustus 2007 15:25 schreef soylent het volgende:
Een vrouw met een jong kind daten lijkt mij eigenlijk best een goeie deal. Tja, als je zo bent dat je per se je eigen kinderen wil, dan is het misschien minder aantrekkelijk, maar die behoefte heb ik zelf niet. Eentje lijkt me meer dan voldoende en als je zo die luierfase kan skippen: super!
quote:Dat kan ook in je voordeel spelen hoor: ZAKGELD?? IK BEN JE VADER NIET! HehehehOp donderdag 23 augustus 2007 14:54 schreef LENUS het volgende:
[..]
Dat lijkt me het kutste inderdaad, als het kind ook ouder wordt: WAAR BEMOEI JIJ JE MEE? JE BENT MIJN VADER NIET!
quote:LEUUUUUUUUK man.Op donderdag 23 augustus 2007 15:39 schreef LENUS het volgende:
pica van vrouwtje?
Succes in de toekomst
Ik heb later zeker wel een kinderwens, en daarom vind ik het ook niet erg om een relatie te hebben met daarin uiteindelijk een kind, dat niet van mijzelf is. Er is mogelijkheid genoeg om mijn eigen genen ook nog door te geven in de vorm van een broertje/zusje
Bovendien kun je dan geschillen in de keuzes mbt opvoeding makkelijk oplossen; jij hebt jouw kind, ik de mijne
quote:Er is wel interesse, alleen hoofdzakelijk in het gedeelte waar het kind naar buiten is gekomen.Op donderdag 23 augustus 2007 16:05 schreef Demellie het volgende:
jemig, vele horen hier KIND en peren hem... lol....
TS.... veel plezier
quote:Op donderdag 23 augustus 2007 16:08 schreef Vigile het volgende:
Bovendien kun je dan geschillen in de keuzes mbt opvoeding makkelijk oplossen; jij hebt jouw kind, ik de mijne
Briljant.
quote:Ja is vreemd hé, maar mijn eerste instinctieve reactie was hetzelfde.Op donderdag 23 augustus 2007 16:05 schreef Demellie het volgende:
jemig, vele horen hier KIND en peren hem... lol....
Misschien heeft het wel met Darwin te maken, en is deze situatie niet ideaal voor het doorgeven van je eigen genen, en gaat er daarom een alarmbelletje af
quote:Ik hoop dat dat een grapje isOp donderdag 23 augustus 2007 16:08 schreef Vigile het volgende:
Bovendien kun je dan geschillen in de keuzes mbt opvoeding makkelijk oplossen; jij hebt jouw kind, ik de mijne
quote:Op donderdag 23 augustus 2007 16:14 schreef sungaMsunitraM het volgende:
[..]
Ik hoop dat dat een grapje is
quote:Life is what happens while you are making other plans.Op donderdag 23 augustus 2007 13:07 schreef Shitonya het volgende:
Ik zou er niet aan beginnen als ik jou was, omdat je nog lang niet toe bent aan een kind en een vrouw met zo'n verleden. Ik zou eerder zelf eerst gaan leven, voordat je leven al helemaal omgegooid wordt door deze situatie
Met andere woorden: Hecht niet al te veel aan het leven dat jij gepland hebt en kijk gewoon wat er op je pad komt.
Het heeft geen zin om een agenda van 5 jaar te kopen en 23 september 2010 te omcirkelen met 'einde vrijgezelle leven, nu verliefd worden' of zoiets.
Maar evengoed, wel damaged goods dus.
Op zich is het geen probleem, ik zou er dus zeker mee doorgaan.
Maar let op twee dingen:
1. Het ging ooit uit met haar ex. Dat ligt natuurlijk helemaal aan haar ex en niet aan haar. Toch? Verlies je hoofd niet en kijk eens uit naar karaktertrekjes van haar. Misschien is ze volkomen onhebbelijk, onredelijk, jaloers, verwend princesje of heel saai. Waarom kwam dat kind er eigenlijk? Had dat iets te maken met de relatie bij elkaar houden? Of was dat iets dat zij wilde en dacht ze dat haar man het ook wel leuk zou vinden als het er eenmaal was? Dat soort dingen zegt een hoop over iemand.
2. In hoeverre wordt je meegezogen in het hele gedoe rond ex + bezoekregeling + alimentatie enzo?
Dat houdt haar natuurlijk allemaal erg bezig.
Maar er is geen enkele reden waarom jij daar lastig mee gevallen moet worden.
Bekijk het zo: Voordat jij in beeld kwam moest ze dat ook allemaal zelf afhandelen. Er is dus geen reden waarom jij daar iets mee te maken moet hebben.
Let goed op hoe snel en hoeveel van de ex-problematiek bij jou wordt afgereageerd.
Met andere woorden: Gewoon doen. Maar houd je ogen iets verder open dan normaal; neem af en toe een stapje terug om te zien waar je staat. En bepaal van tevoren waar voor jou de grenzen liggen.
[ Bericht 8% gewijzigd door mgerben op 23-08-2007 17:20:59 ]
Eigen eerste reactie:
Het hebben van een kind is voor mij diskwalificatiefactor #1, zou dus direct afgekapt hebben.
Geen genen die niet van mij of van mijn geliefde zijn in mijn huis!
Voor tijdelijk, prima. Voor altijd: zou voor mij niet werken.
quote:Kun je het ook uitleggen/ onderbouwen?Op donderdag 23 augustus 2007 17:27 schreef oddman het volgende:
Oeh, interessant, namelijk een situatie waar ik ook wel eens in zou kunnen belanden.
Eigen eerste reactie:
Het hebben van een kind is voor mij diskwalificatiefactor #1, zou dus direct afgekapt hebben.
Geen genen die niet van mij of van mijn geliefde zijn in mijn huis!
Voor tijdelijk, prima. Voor altijd: zou voor mij niet werken.
quote:Geen grapje?
Stel je voor:
1 huishoudentje, 2 kindertjes: eentje van haar en eentje van jullie samen.
De één wordt alleen volgens haar regels opgevoed, maar bij de ander wil jij wél invloed uitoefenen.
Dat zal lekker werken
quote:Waarom ik niets zou willen met een moeder van niet-mijn-kind?Op donderdag 23 augustus 2007 17:28 schreef Vigile het volgende:
[..]
Kun je het ook uitleggen/ onderbouwen?
Ik zou op de tweede plaats komen ten nadele van iets waar ik niets mee heb en niets mee wil krijgen.
Ik wil alles investeren in mijn kinderen en daar heb ik de hulp van mijn partner bij nodig. Dat moeten dan wel MIJN kinderen zijn.
Daarnaast: het kind van een andere vent 'opvoeden' ... het spijt me, maar daar zou ik zolang de ratio overheerst nimmer aan beginnen.. toch die evolutionaire alarmbel denk ik..
quote:Heel kort: Als jullie gevoelens echt zijn en blijvend dat moet het hebben van een kind geen probleem zijn. Nu nog zorgen dat zij/hij jou als de toekomstige vader gaat zien.Op donderdag 23 augustus 2007 13:00 schreef Vigile het volgende:
Ik ben 24, zij is 27. We hebben elkaar 3 maanden geleden leren kennen, het begon met een beetje flirten. Als gezonde jongeman dacht ik uiteraard ; leuk wie weet wat er van komt, dus heb ik er tijd/moeite in gestoken...met succes. Na 1 week kwam ik er al achter dat ze een zoontje heeft uit een vorige relatie, hij is 3.
Op dat moment was mijn reactie gelijk van ; aaaaaah een kind, wegwezen want dat is foute boel. Toch er mee doorgegaan, aangezien het gewoon érg leuk is samen en we allebei verliefd zijn. Ik zie haar bijna elke dag, en ben zelf redelijk gewend (denk ik ) aan het feit dat ze een zoontje heeft. Ik probeer het objectief te bekijken, in hoeverre het iets is waar ik voor moet uitkijken, of misschien zelfs van moet wegblijven, maar ik zie het probleem eigenlijk niet meer zo...is dit naieve wishfull-thinking?
Om een compleet beeld te creeeren: zij is dus 27, is 1 jaar getrouwd geweest. Heeft een 'regeling' met haar ex, die ziet zijn zoontje 1 dag in de week. Ze heeft een vaste, zeer goede baan en een eigen huis, ze is o.a. financieel dus ook volledig zelfstandig (ze krijgt ook geen allimentatie). Ik ben net 24, sinds 1 jaar afgestudeerd, heb een vaste baan, maar woon nog voor korte tijd in een studentenflat. Ik ben niet onervaren in relaties, maar heb nog nauwelijks ervaring met kinderen, en dit geheel staat op heden vrij ver buiten mijn belevingswereld.
Hoe zien jullie deze situatie?
quote:Ja dat kan werkenOp donderdag 23 augustus 2007 17:32 schreef sungaMsunitraM het volgende:
[..]
Geen grapje?
Stel je voor:
1 huishoudentje, 2 kindertjes: eentje van haar en eentje van jullie samen.
De één wordt alleen volgens haar regels opgevoed, maar bij de ander wil jij wél invloed uitoefenen.
Dat zal lekker werken
maar de opvoeding moet je wel doen met 2 man dus niet het kind wat niet van jou is links laten liggen
quote:uh? jij had een kind en je vriend heeft jou daarom laten zitten omdat het toch niet helemaal was wat hij wilde?Op donderdag 23 augustus 2007 13:57 schreef Gaja het volgende:
Been there done that. Ik raad het je niet aan. Zelf ben ik ook destijds een relatie aangegaan en had zelf ook een kind. En je bent nog jong en na een paar jaar zal je beseffen dat je ook wat anders wilt ( andere vrouwen).
Nu ziet alles rooskleurig uit en zie je bepaalde dingen niet helder, maar over een paar jaar zal je toch een andere kijk op hebben.
In ieder geval veel success.
of hij was jou te speels en te jong nog voor jou en je kind?
kan best, maar dat is dan toch niet de norm.
TS heeft het nu naar zijn zin, zit wat aan te hikken tegen heersende vooroordelen bij anderen, die hem zo ter ore komen, maar waar hij zelf eigenlijk niet tegen aangelopen is.
Geen enkele relatie geeft garanties op lang en gelukkig, kinderen of geen kinderen.
Leef nu, je leeft maar 1 keer, en als nu helemaal leuk is, waarom dan gaan zitten mutsen over what ifs?
geniet er van, TS, je bent flieft, en het is warm buiten en jochies (toch?) van drie zijn tof
quote:De peuter is 3 of 4. Die accepteert een andere man wel in huis.Op donderdag 23 augustus 2007 17:32 schreef sungaMsunitraM het volgende:
1 huishoudentje, 2 kindertjes: eentje van haar en eentje van jullie samen.
De één wordt alleen volgens haar regels opgevoed, maar bij de ander wil jij wél invloed uitoefenen.
Maar je snijdt een goed punt aan. Als je iets met haar begint heb je al te maken met een peuter voordat je gezamelijk je ideeën over opvoeden hebt kunnen doorspreken en afstemmen.
Het is heel simpel: Als jij geen inspraak krijgt houdt het op. Het kan niet zo zijn dat er een peuter van 4 rondloopt waar jij niets over mag zeggen. En dat betekent dus ook: Op elkaar afstemmen. En niet alleen maar één kant op; zij zal ook naar jou moeten luisteren.
Als je echter je verstand gebruikt dan weet je dat je zoiets niet begint met een weloverwogen beslissing ofzo, het overkomt je net zoals de verliefdheid je is overkomen.
Ik vind trouwens de schrik reactie naief, het lijkt misschien verstandig om de situatie uit de weg te gaan, maar wat is nou eigelijk het gevaar? Je hoeft de vraag of ze de ware voor je is echt niet voortijdig te beantwoorden om dat ze al een kind heeft hoor.
Het besef dat er al een kind is geeft je misschien het idee dat er gelijk veel verantwoording op je afkomt.
Voorlopig is dat in elk geval nog niet zo, er is nog tijd om aan elkaar te wennen.
Zolang je allebei nog verliefd bent is er geen enkele reden om het op een lopen te zetten volgens mij.
Als de verliefdheid later misschien wel houden van word, dan is het houden van met als wat daar bij hoord, en dus ook het kind.
De kans op houden van is al zo klein in het leven, laat die kans dus niet lopen, maar stop er daarentegen wel mee als later blijkt dat verliefdheid niet is overgegaan in houden van.
Een advies dat van toepassing is op elke relatie eigenlijk.
Veel plezier voorlopig.
Nee, dan de wellen.
Gadverpoepbizonwodka!
*zucht*
quote:Sowieso, als je echt verliefd bent neem je het kind voor lief.Op vrijdag 24 augustus 2007 00:11 schreef DaBuzzzzz het volgende:
Een kind een beperking vinden is wel heeel triest eik.... Denk met je hart man en de rest komt vanzelf
Zelfs als je niet van kinderen houdt of er niets mee hebt.
Zoals mijn lieve vriendje
quote:weten we dat ook weerOp donderdag 23 augustus 2007 13:34 schreef jpg97 het volgende:
Ja joh, op zaterdagavond lekker bankhangen en 's ochtends naar de speeltuin vol krijsende kinderen op zondagochtend.
En het zijn niet eens je eigen genen.
Leuk toekomstperspectief
quote:nou, sorry.. maar er zijn dingen die te ver gaanOp vrijdag 24 augustus 2007 01:15 schreef Insania het volgende:
[..]
Sowieso, als je echt verliefd bent neem je het kind voor lief.
Zelfs als je niet van kinderen houdt of er niets mee hebt.
Zoals mijn lieve vriendje
Voor sommigen is dat het opbreken van een carriere, voor mij zouden dat kinderen zijn. Dan maar een ander meisje quote:ik ben het wel met hem eens..
quote:Eh wat wil je nu horen?Op donderdag 23 augustus 2007 13:00 schreef Vigile het volgende:
Ik ben 24, zij is 27. We hebben elkaar 3 maanden geleden leren kennen, het begon met een beetje flirten. Als gezonde jongeman dacht ik uiteraard ; leuk wie weet wat er van komt, dus heb ik er tijd/moeite in gestoken...met succes. Na 1 week kwam ik er al achter dat ze een zoontje heeft uit een vorige relatie, hij is 3.
Op dat moment was mijn reactie gelijk van ; aaaaaah een kind, wegwezen want dat is foute boel. Toch er mee doorgegaan, aangezien het gewoon érg leuk is samen en we allebei verliefd zijn. Ik zie haar bijna elke dag, en ben zelf redelijk gewend (denk ik ) aan het feit dat ze een zoontje heeft. Ik probeer het objectief te bekijken, in hoeverre het iets is waar ik voor moet uitkijken, of misschien zelfs van moet wegblijven, maar ik zie het probleem eigenlijk niet meer zo...is dit naieve wishfull-thinking?
Om een compleet beeld te creeeren: zij is dus 27, is 1 jaar getrouwd geweest. Heeft een 'regeling' met haar ex, die ziet zijn zoontje 1 dag in de week. Ze heeft een vaste, zeer goede baan en een eigen huis, ze is o.a. financieel dus ook volledig zelfstandig (ze krijgt ook geen allimentatie). Ik ben net 24, sinds 1 jaar afgestudeerd, heb een vaste baan, maar woon nog voor korte tijd in een studentenflat. Ik ben niet onervaren in relaties, maar heb nog nauwelijks ervaring met kinderen, en dit geheel staat op heden vrij ver buiten mijn belevingswereld.
Hoe zien jullie deze situatie?
Helemaal foute boel?
Een oom van mij was jonger dan jij, toen hij koos voor een vrouw met een kind..
Ik kan je vertellen ze zijn na al die jaren nog steeds gelukkig met elkaar!
Verdienen samen een goed inkomen, de kids zijn groot en heel goed terecht gekomen dus?
Waarom maak je een probleem dat er niet is?
Liefde is en wat een ander ook denkt ,
het is jouw leven en niet die van een ander
Ik weet niet of jullie het er al over hebben gehad, maar wil zij in de toekomst nog een kindje of is ze er wel klaar mee? Dat is natuurlijk wel een belangrijke vraag.
quote:Jullie zijn happy met elkaar? Ga dr voor, dat is de enige manier om te zien of het wat wordt. Wat is nu het ergste dat kan gebeuren?
Iedereen met kinderen heeft ooit in de situatie gestaan dat zij nog geen ervaring met kinderen hadden, als ouder zijnde. Meestal heb je maand of acht om er aan te wennen, jij iets korter. So what?
En
Als jij van dr houdt, dan hou van dr zoals zij is, en zij is die liefde van jou met met haar zoon. Haar kleine is echt een deel van haar, zoals jij haar kent. Zij heeft wel bewust het risico genomen dat jij gillend weg zou lopen, toen zij het jou vertelde. Jij bent er nog steeds. Maak er wat van mien jong.
quote:Op vrijdag 24 augustus 2007 01:15 schreef Insania het volgende:
[..]
Sowieso, als je echt verliefd bent neem je het kind voor lief.
Zelfs als je niet van kinderen houdt of er niets mee hebt.
Zoals mijn lieve vriendje
Je hoef niet meteen te trouwen !
Maar mijn dochter was helemaal gek van hem. En raakte ook zeer snel gehecht aan hem. Zij heeft het echt zwaar gehad toen het over was tussen ons.
Mijn tip: probeer het gewoon samen, maar denk ook aan het kind. Zorg ervoor dat hij zich niet te veel hecht.
quote:Op donderdag 23 augustus 2007 13:02 schreef dJ-Zcore het volgende:
Als jij je er goed bij voelt zou ik de gok gewoon wagen, anders krijg je misschien achteraf spijt. En iedereen begint zonder ervaring, dus je hebt nu de gelegenheid om al wat ervaring op te doen.
quote:Lolz 2 compleet andere posts onder elkaar.Op donderdag 23 augustus 2007 13:07 schreef Shitonya het volgende:
Ik zou er niet aan beginnen als ik jou was, omdat je nog lang niet toe bent aan een kind en een vrouw met zo'n verleden. Ik zou eerder zelf eerst gaan leven, voordat je leven al helemaal omgegooid wordt door deze situatie
Persoonlijk: Ga ervoor man. Liefde is het mooiste wat er is en als het verder allemaal goed gaat ben je haast gek als je nee zegt.
Wat Shitonya zegt is gedeeltelijk waar. Let wel op je eigen gevoel.
quote:
quote:hyperbool: het met opzet vergroten van dingen waardoor het in het bespottelijke wordt gedreven.
Zie het gewoon als een andere relatie. Je bent nog niet met haar getrouwd en mochten er over een paar maanden of een jaar problemen komen, dan kan je het altijd dan nog uitmaken. Nu gewoon genieten ervan.
quote:Op vrijdag 24 augustus 2007 13:02 schreef Vigile het volgende:
Ik krijg een hoop tegenstrijdige berichten hier. Ik heb inmiddels wel al mijn eigen conclusie getrokken en besloten dat ik hier mee door ga. Het voelt goed, dus waarom stoppen.
quote:Imo de enige juiste keuze.Op vrijdag 24 augustus 2007 13:02 schreef Vigile het volgende:
Ik krijg een hoop tegenstrijdige berichten hier. Ik heb inmiddels wel al mijn eigen conclusie getrokken en besloten dat ik hier mee door ga. Het voelt goed, dus waarom stoppen.
quote:Normaal gesproken ben ik ook ertegen, maar jouw vriendin heeft een aantal voordelen:Op vrijdag 24 augustus 2007 13:02 schreef Vigile het volgende:
Ik krijg een hoop tegenstrijdige berichten hier. Ik heb inmiddels wel al mijn eigen conclusie getrokken en besloten dat ik hier mee door ga. Het voelt goed, dus waarom stoppen.
- ze is financieel onafhankelijk en heeft een vaste baan
- ze heeft een regeling met de echte vader getroffen, dus je hoeft die rol niet over te nemen
- ze verwacht niets van jou mbt het kind
Hierdoor heb ik toch zoiets van, have fun!
Hoop voor jou dat haar ex niet jaloers gaat worden als dat kind over jou gaat vertellen dat jij haar 2e papa bent.... zulke dingen kunnen wel eens verkeerd uitpakken....
quote:ik heb nu ook een maandje met zo iemand doorgebrachtOp vrijdag 24 augustus 2007 13:02 schreef Vigile het volgende:
Ik krijg een hoop tegenstrijdige berichten hier. Ik heb inmiddels wel al mijn eigen conclusie getrokken en besloten dat ik hier mee door ga. Het voelt goed, dus waarom stoppen.
had precies dezelfde gedachten als jij...
maar ja het liep mis...
niet alleen door het kind..
maar ze nam het wel mee in de wegingsfactor.. ze had een heel plaatje in dr hoofd hoe een man zou moeten zijn...
ze vond me niet een echt vadertype dus dat was een punt erbij op de afknap schaal...
nouja het werd dus uiteindelijk niks...
maar als zij nog steeds gek van je is... gewoon voor gaan..
Ik heb geschoten en aan de prijs mogen ruiken
misschien krijg jij de hele prijs
Dat alles valt te relativeren als je echt helemaal verliefd bent, maar als ik jou was zou ik het toch eerst nog even proberen met een meid die nog géén kinderen hebt. Dan bouw je echt wat op.
Die moeder zal vast geen golddigger zijn, maar net als alle andere alleenstaande vrouwen heeft ze het liefst een kapitaalkrachtige partner, en dat verlaagd sowieso al de drempel van wat ze eigenlijk zoekt (qua hobbies, , politieke voorkeur, wellicht bepaalde vervelende eigenschappen van jou) het welzijn van het kind gaat immers voor alles... En als dat kind zo meteen ouder is, en die dure periodes allemaal al geweest zijn kan ze er misschien wel achter komen dat jullie toch niet bij elkaar passen.
quote:Eigenlijk is het ook zo typisch vrouwelijk, om eerst een kind te krijgen van een of andere gladde macho, en dan een vaderfiguur te wensen, compleet met baan, dikke auto en groot huis.Op vrijdag 24 augustus 2007 20:21 schreef Godshand het volgende:
[..]
maar ze nam het wel mee in de wegingsfactor.. ze had een heel plaatje in dr hoofd hoe een man zou moeten zijn...
ze vond me niet een echt vadertype dus dat was een punt erbij op de afknap schaal...
nouja het werd dus uiteindelijk niks...
Eigen keuze
[ Bericht 10% gewijzigd door Synthesist op 25-08-2007 00:43:18 ]
En daarbij ben ik zelf ook alleenstaande moeder. Mijn kind heeft geen vader, maar ben ook helemaal niet bezig om een vader voor haar te vinden. Ik denk ook niet dat ik in staat ben om de opvoeding met iemand te delen, dat zou juist mijn grote probleem kunnen worden. Ook ik heb een vaste baan en een huis enz.
quote:Toen ik mijn huidige vrouw leerde kennen, was ze pas gescheiden en ik wist ook dat ze een kind van (toen) 2 had. Dat was een 'nadeel', maar we waren en zijn gek op elkaar en dus waren er toen maar 2 keuzes:Op donderdag 23 augustus 2007 13:00 schreef Vigile het volgende:
Ik ben 24, zij is 27. We hebben elkaar 3 maanden geleden leren kennen, het begon met een beetje flirten. Als gezonde jongeman dacht ik uiteraard ; leuk wie weet wat er van komt, dus heb ik er tijd/moeite in gestoken...met succes. Na 1 week kwam ik er al achter dat ze een zoontje heeft uit een vorige relatie, hij is 3.
Op dat moment was mijn reactie gelijk van ; aaaaaah een kind, wegwezen want dat is foute boel. Toch er mee doorgegaan, aangezien het gewoon érg leuk is samen en we allebei verliefd zijn. Ik zie haar bijna elke dag, en ben zelf redelijk gewend (denk ik ) aan het feit dat ze een zoontje heeft. Ik probeer het objectief te bekijken, in hoeverre het iets is waar ik voor moet uitkijken, of misschien zelfs van moet wegblijven, maar ik zie het probleem eigenlijk niet meer zo...is dit naieve wishfull-thinking?
Om een compleet beeld te creeeren: zij is dus 27, is 1 jaar getrouwd geweest. Heeft een 'regeling' met haar ex, die ziet zijn zoontje 1 dag in de week. Ze heeft een vaste, zeer goede baan en een eigen huis, ze is o.a. financieel dus ook volledig zelfstandig (ze krijgt ook geen allimentatie). Ik ben net 24, sinds 1 jaar afgestudeerd, heb een vaste baan, maar woon nog voor korte tijd in een studentenflat. Ik ben niet onervaren in relaties, maar heb nog nauwelijks ervaring met kinderen, en dit geheel staat op heden vrij ver buiten mijn belevingswereld.
Hoe zien jullie deze situatie?
- je gaat geen relatie aan, maar hou haar ook niet aan het lijntje.
- je gaat wel een relatie aan en accepteert het kind, alsof het de jouwe is en accepteert daarmee ook dat er door de aanwezigheid van het kind beperkingen zijn in uitgaan, enz. Bovendien moet je accepteren dat je een nieuwe verantwoordelijkheid bij hebt.
Zolang je deze dingen kunt en wilt accepteren is er niks aan de hand. Wij gingen na anderhalf jaar samenwonen en zijn inmiddels getrouwd. De kleine (nu 5) accepteert mij en ik hem. We zijn gek met elkaar en natuurlijk is het niet altijd alleen maar leuk (vooral dat moet je met zekerheid accepteren). Maar ik vind dat ik er niet over kan gaan zeuren, want ik wist het vantevoren en heb toen heel bewust de keuze gemaakt om haar verleden met kind te accepteren.
En als belangrijkste tip kan ik je dit nog meegeven:
Dring je niet op bij het kind. Laat het kind jou eerst accepteren, dat werkte bij mij erg goed.
Misschien heb je hier wat aan. In elk geval succes met je beslissing.
quote:Kijk en dat is dus onzin, want dat ga je wel doen. Daar moet je je juist erg van bewust zijn.Op donderdag 23 augustus 2007 13:33 schreef Strolie75 het volgende:
Ik zie het probleem niet zo. Het is niet alsof je opeens voor papa moet spelen.
quote:Wat een onzin... Als je echt gek op elkaar bent, ga je niet redeneren dat het misschien beter zou zijn om met een ander een relatie te oefenen...Op zaterdag 25 augustus 2007 00:34 schreef Synthesist het volgende:
Ik zou dat echt nooit doen. Hoe dan ook, je zal geld uit moeten geven aan dat kind. Het zijn je eigen genen niet.
Dat alles valt te relativeren als je echt helemaal verliefd bent, maar als ik jou was zou ik het toch eerst nog even proberen met een meid die nog géén kinderen hebt. Dan bouw je echt wat op.
quote:Dat is wel een heel zwart scenario, waarin je eigenlijk doet alsof die vrouw geen idee heeft wat ze eigenlijk aan het doen is.Die moeder zal vast geen golddigger zijn, maar net als alle andere alleenstaande vrouwen heeft ze het liefst een kapitaalkrachtige partner, en dat verlaagd sowieso al de drempel van wat ze eigenlijk zoekt (qua hobbies, , politieke voorkeur, wellicht bepaalde vervelende eigenschappen van jou) het welzijn van het kind gaat immers voor alles... En als dat kind zo meteen ouder is, en die dure periodes allemaal al geweest zijn kan ze er misschien wel achter komen dat jullie toch niet bij elkaar passen.
[..]
quote:*Proest!* Wat een onzin!Eigenlijk is het ook zo typisch vrouwelijk, om eerst een kind te krijgen van een of andere gladde macho, en dan een vaderfiguur te wensen, compleet met baan, dikke auto en groot huis.
Eigen keuze
quote:Op vrijdag 24 augustus 2007 13:02 schreef Vigile het volgende:
Ik krijg een hoop tegenstrijdige berichten hier. Ik heb inmiddels wel al mijn eigen conclusie getrokken en besloten dat ik hier mee door ga. Het voelt goed, dus waarom stoppen.
Veel geluk!
quote:Wie zegt dat hij daar niet aan toe is? Ken je hem persoonlijk? Zie je hem dagelijk?Op donderdag 23 augustus 2007 13:07 schreef Shitonya het volgende:
Ik zou er niet aan beginnen als ik jou was, omdat je nog lang niet toe bent aan een kind en een vrouw met zo'n verleden. Ik zou eerder zelf eerst gaan leven, voordat je leven al helemaal omgegooid wordt door deze situatie
Jij kunt deze opmerking enkel voor jezelf maken
Dat is meteen het probleem.
Als jullie relatie serieuzer ordt, zul je vaker bij haar zijn, ook als het kind thuis/wakker is, en zul je je ook in elk geval enigszins met de opvoeding gaan bemoeien.
Het ken best dat je dat niet wil, maar als je veel met een kind omgaat, zal het ook naar jou moeten luisteren en het is maar de vraag at je vriendin daarvan vindt.
Vindt ze het goed dat jij er een andere mening over hebt en dat je evt dingen verandert? Iedereen heeft verschillende opvattigen over opvoeden, ik ben bv strenger dan mijn vriend, maar ij zijn al vanaf het begin beide bezig met de opvoeding en dat is anders dan wanneer een 'buitenstaander' zich ineens met de opvoeding gaat bemoeien, dat gebeurt, in meer of mindere mate, altijd.
Het is moeilijker, maar het gebeurt zo vaak.
Geoon voor haar gaan en het er met haar over hebben.
quote:Je zult idd wel je ideeen over opvoeding met elkaar moeten bespreken, maar een probleem zie ik niet. Het kind is nog hartstikke jong... Dus zal die ook de regels van de 'nieuwe ouder' accepteren (En ik spreek uit ervaring wat dat betreft), dat zou anders worden als het kind ouder geweest was.Op zaterdag 25 augustus 2007 09:32 schreef JamesBrownie het volgende:
Je zegt dat het kind al een vader heeft, dat is natuurlijk ook zo en dat zal altijd zo blijven.
Dat is meteen het probleem.
Als jullie relatie serieuzer ordt, zul je vaker bij haar zijn, ook als het kind thuis/wakker is, en zul je je ook in elk geval enigszins met de opvoeding gaan bemoeien.
Het ken best dat je dat niet wil, maar als je veel met een kind omgaat, zal het ook naar jou moeten luisteren en het is maar de vraag at je vriendin daarvan vindt.
Vindt ze het goed dat jij er een andere mening over hebt en dat je evt dingen verandert? Iedereen heeft verschillende opvattigen over opvoeden, ik ben bv strenger dan mijn vriend, maar ij zijn al vanaf het begin beide bezig met de opvoeding en dat is anders dan wanneer een 'buitenstaander' zich ineens met de opvoeding gaat bemoeien, dat gebeurt, in meer of mindere mate, altijd.
Het is moeilijker, maar het gebeurt zo vaak.
Geoon voor haar gaan en het er met haar over hebben.
quote:Je hebt gelijk, het zijn zijn genen niet, maar het is niet zo dat je geen geld uit kan/wil geven aan iemand die je genen niet heeft.Op zaterdag 25 augustus 2007 00:34 schreef Synthesist het volgende:
Ik zou dat echt nooit doen. Hoe dan ook, je zal geld uit moeten geven aan dat kind. Het zijn je eigen genen niet.
Anders zijn die drankjes voor die breezersletjes ook verleden tijd. Jullie delen geen genen en materiaal om je genen mee te mengen is het aarschijnlijk ook niet.
quote:Je kunt ook best iets opbouwen met iemand die wel kinderen heeft, zeker als ze zelfstandig is en een eigen huis heeft enzo.Dat alles valt te relativeren als je echt helemaal verliefd bent, maar als ik jou was zou ik het toch eerst nog even proberen met een meid die nog géén kinderen hebt. Dan bouw je echt wat op.
quote:Ik zou nooit, maar dan ook nooit puur voor het geld voor iemand gaan, ik wil van iemand houden en dat er van mij gehouden wordt.Die moeder zal vast geen golddigger zijn, maar net als alle andere alleenstaande vrouwen heeft ze het liefst een kapitaalkrachtige partner, en dat verlaagd sowieso al de drempel van wat ze eigenlijk zoekt (qua hobbies, , politieke voorkeur, wellicht bepaalde vervelende eigenschappen van jou) het welzijn van het kind gaat immers voor alles... En als dat kind zo meteen ouder is, en die dure periodes allemaal al geweest zijn kan ze er misschien wel achter komen dat jullie toch niet bij elkaar passen.
quote:En hier heb je helaas wel enigszins gelijk. Alleen vallen ze meestal voor de macho zonder het kind te krijgen, dan zien ze in dat dat niet werkt en vallen ze op een at zekerder persoon waar ze een gezin mee stichten.[..]
Eigenlijk is het ook zo typisch vrouwelijk, om eerst een kind te krijgen van een of andere gladde macho, en dan een vaderfiguur te wensen, compleet met baan, dikke auto en groot huis.
Eigen keuze
Ach, 1 op de 10 kinderen is niet van zijn eigen vader hè
quote:Ik bedoel ook niet dat het perse een probleem is, maar dat het dat KAN zijn. of orden.Op zaterdag 25 augustus 2007 09:41 schreef peaceman het volgende:
[..]
Je zult idd wel je ideeen over opvoeding met elkaar moeten bespreken, maar een probleem zie ik niet. Het kind is nog hartstikke jong... Dus zal die ook de regels van de 'nieuwe ouder' accepteren (En ik spreek uit ervaring wat dat betreft), dat zou anders worden als het kind ouder geweest was.
Gewoon over praten, het zal voor haar misschien moeilijk zijn om te accepteren dat jij je met de opvoeding bemoeit, dat bedoel ik
quote:Het zou kunnen inderdaad, maar als ze zou denken (wat ik niet denk) dat haar nieuwe partner zich niet met het opvoeden bezig gaat houden, dan is dat - en dan druk ik me netjes uit - enorm naief!Op zaterdag 25 augustus 2007 09:45 schreef JamesBrownie het volgende:
[..]
Ik bedoel ook niet dat het perse een probleem is, maar dat het dat KAN zijn. of orden.
Gewoon over praten, het zal voor haar misschien moeilijk zijn om te accepteren dat jij je met de opvoeding bemoeit, dat bedoel ik
quote:Ik weet niet of het naief te noemen is, het kan natuurlijk gewoon zijn dat je er niet bij stilstaat, of dat het toch tegenvalt als je na jaren je kind alleen opgevoed te hebben, die taak moet delen en de ander het misschien doet op een manier die niet de jouwe is.Op zaterdag 25 augustus 2007 09:50 schreef peaceman het volgende:
[..]
Het zou kunnen inderdaad, maar als ze zou denken (wat ik niet denk) dat haar nieuwe partner zich niet met het opvoeden bezig gaat houden, dan is dat - en dan druk ik me netjes uit - enorm naief!
quote:Na jaren? 2 jaar als ik de OP goed lees en ook nog op een leeftijd dat het vooral verzorgen is. Natuurlijk ook wel een klein beetje opvoeden, maar vooral verzorgen.Op zaterdag 25 augustus 2007 09:54 schreef JamesBrownie het volgende:
[..]
Ik weet niet of het naief te noemen is, het kan natuurlijk gewoon zijn dat je er niet bij stilstaat, of dat het toch tegenvalt als je na jaren je kind alleen opgevoed te hebben, die taak moet delen en de ander het misschien doet op een manier die niet de jouwe is.
Ik vind het persoonlijk wel naief om te denken dat je alleen verder gaat met opvoeden als je een relatie aangaat.
Dat je elkaars visie op de opvoeding gaat bespreken is wel van belang. Maar 100% gelijk zal dit nooit zijn, het gaat er dus vooral om dat je hier en daar elkaars visie accepteert en ook steunt indien nodig. (en natuurlijk nooit in het bijzijn van het kind die discussie voeren als je het ergens niet mee eens bent)
quote:Op het moment is het 2 jaar(3?, misschien is ze weggegaan bij die man toen het kind nog een baby was)maar als ze echt samen zouden gaan wonen is het misschien alweer vier jaar ofzo...Ik zeg dit omdat ik het best even moeilijk vond toen mijn vriend meer thuis was en zich dus meer met de opvoeding van ONZE kinderen ging bemoeien. Hij doet dingen anders dan ik en ik stoorde me soms aan hem, omdat ik vind dat hij niet streng genoeg is(hij moppert, maar verbindt daar geen consequenties aan)We hebben er nooit echt woorden over gehad ofzo, maar `in het begin was het echt wel even wennen, voor ons allebei, en we zijn zelfs al die tijd gewoon samen geweest, alleen deed ik bijna alles.Op zaterdag 25 augustus 2007 10:01 schreef peaceman het volgende:
[..]
Na jaren? 2 jaar als ik de OP goed lees en ook nog op een leeftijd dat het vooral verzorgen is. Natuurlijk ook wel een klein beetje opvoeden, maar vooral verzorgen.
quote:Sommige mensen denken gewoon niet aan bepaalde aspecten van relaties, ik weet niet of die naief zijn, of dat ze er misschien gewoon niet bij stil hebben gestaan.Ik vind het persoonlijk wel naief om te denken dat je alleen verder gaat met opvoeden als je een relatie aangaat.
Dat je elkaars visie op de opvoeding gaat bespreken is wel van belang. Maar 100% gelijk zal dit nooit zijn, het gaat er dus vooral om dat je hier en daar elkaars visie accepteert en ook steunt indien nodig. (en natuurlijk nooit in het bijzijn van het kind die discussie voeren als je het ergens niet mee eens bent)
quote:Nu nog wel, voor je het weet zit ze thuis en heeft ze ook een kindje van TS.Op zaterdag 25 augustus 2007 08:42 schreef mirannie het volgende:
Die laatste 2 posts zijn echt onvoorstelbaar!! Er staat toch duidelijk dat de vriendin van TS zelfstandig is: ze heeft een vaste baan en een huis en dergelijke.
quote:Quoted for truth.Op zaterdag 25 augustus 2007 00:34 schreef Synthesist het volgende:
Eigenlijk is het ook zo typisch vrouwelijk, om eerst een kind te krijgen van een of andere gladde macho, en dan een vaderfiguur te wensen, compleet met baan, dikke auto en groot huis.
quote:Kijk, ik ken je niet als persoon. Voor elke relatie moet je imo stevig in je schoenen staan, en die schoenen ook goed kennen. Als er een kind in het spel is moet je dat alleen maar meer hebben, omdat zo'n relatie ineens 3 personen raakt. Het is ook een verschil hoe oud een kind is, relatie met de moeder en vader etc. Ik ga niet roepen wel doen of niet doen, omdat dat teveel per persoon scheelt.Op donderdag 23 augustus 2007 13:00 schreef Vigile het volgende:
Ik ben 24, zij is 27. We hebben elkaar 3 maanden geleden leren kennen, het begon met een beetje flirten. Als gezonde jongeman dacht ik uiteraard ; leuk wie weet wat er van komt, dus heb ik er tijd/moeite in gestoken...met succes. Na 1 week kwam ik er al achter dat ze een zoontje heeft uit een vorige relatie, hij is 3.
Op dat moment was mijn reactie gelijk van ; aaaaaah een kind, wegwezen want dat is foute boel. Toch er mee doorgegaan, aangezien het gewoon érg leuk is samen en we allebei verliefd zijn. Ik zie haar bijna elke dag, en ben zelf redelijk gewend (denk ik ) aan het feit dat ze een zoontje heeft. Ik probeer het objectief te bekijken, in hoeverre het iets is waar ik voor moet uitkijken, of misschien zelfs van moet wegblijven, maar ik zie het probleem eigenlijk niet meer zo...is dit naieve wishfull-thinking?
Om een compleet beeld te creeeren: zij is dus 27, is 1 jaar getrouwd geweest. Heeft een 'regeling' met haar ex, die ziet zijn zoontje 1 dag in de week. Ze heeft een vaste, zeer goede baan en een eigen huis, ze is o.a. financieel dus ook volledig zelfstandig (ze krijgt ook geen allimentatie). Ik ben net 24, sinds 1 jaar afgestudeerd, heb een vaste baan, maar woon nog voor korte tijd in een studentenflat. Ik ben niet onervaren in relaties, maar heb nog nauwelijks ervaring met kinderen, en dit geheel staat op heden vrij ver buiten mijn belevingswereld.
Hoe zien jullie deze situatie?
Voor elke relatie moet je een goeie basis hebben imo wil het op lange termijn werken. Vlinders in het begin zijn geen garantie voor de toekomst! Het is in jouw situatie ook een taak van moeders om het voor haar kind duidelijk te houden wat de situatie is. Met 3 jaar is dat wat lastiger, maar vergis je niet in de flexibiliteit van kinderen! Probeer gewoon jezelf te zijn, en blijf eerlijk en open naar elkaar.
Succes! En laat je vooral niet afschrikken/gekmaken door wat anderen vinden. Alleen jij kent jezelf echt goed, en dus ook wat voor jou werkt. Gewoon goed blijven praten met haar, en kijken waar het schip strandt!
quote:Ik moest huilenOp dinsdag 4 september 2007 08:19 schreef freud het volgende:
[..]
Succes! En laat je vooral niet afschrikken/gekmaken door wat anderen vinden. Alleen jij kent jezelf echt goed, en dus ook wat voor jou werkt. Gewoon goed blijven praten met haar, en kijken waar het schip strandt!
quote:Why?
quote:Omdat het zo cliche is. Sarcasme dus.
quote:Toch wel grappig dat zoveel mensen het juist niet doen he. Beetje zoals jouw reactie, zou je eigenlijk ook niet moeten doenOp dinsdag 4 september 2007 09:16 schreef OxygeneFRL het volgende:
[..]
Omdat het zo cliche is. Sarcasme dus.
.quote:Genen zijn overrated, behalve voor biologen en/of primitievelingen.Op donderdag 23 augustus 2007 17:27 schreef oddman het volgende:
Oeh, interessant, namelijk een situatie waar ik ook wel eens in zou kunnen belanden.
Eigen eerste reactie:
Het hebben van een kind is voor mij diskwalificatiefactor #1, zou dus direct afgekapt hebben.
Geen genen die niet van mij of van mijn geliefde zijn in mijn huis!
Voor tijdelijk, prima. Voor altijd: zou voor mij niet werken.
Aan TS: Ik ken in mijn omgevingen voorbeelden, waarbij een goede relatie + kind van een ex uitstekend samengaan. Laat je er niet bij voorbaat door afschrikken.
quote:Zoiets wordt vaak gezegd (om een nieuwe relatie niet te veel af te schrikken?), maar in de praktijk loopt dat regelmatig toch anders, zeker als het kind nog tamelijk jong is (+/- 0-6 jaar). Als de relatie lang genoeg duurt en het kind is langer/vaker bij moeder (+ nieuwe vriend) dan bij de eigenlijke vader, dan wordt de nieuwe vriend uiteindelijk toch als een soort vader gezien.Op dinsdag 4 september 2007 09:00 schreef QueenR het volgende:
[..]
je zult nooit de VADER worden (althans, dat zou ik zeker niet willen, dat een vriendje de echte vadertaak op zich neemt) meer coach en vriend haha. als je het zo kan noemen.
[..]
quote:gezien worden als een soort vader of vader zijn vind ik nogal verschillend. Maar goed daar zullen meningen over verschillen.Op dinsdag 4 september 2007 09:39 schreef Halinalle het volgende:
[..]
Zoiets wordt vaak gezegd (om een nieuwe relatie niet te veel af te schrikken?), maar in de praktijk loopt dat regelmatig toch anders, zeker als het kind nog tamelijk jong is (+/- 0-6 jaar). Als de relatie lang genoeg duurt en het kind is langer/vaker bij moeder (+ nieuwe vriend) dan bij de eigenlijke vader, dan wordt de nieuwe vriend uiteindelijk toch als een soort vader gezien.
high five!