R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
DAnkjewel. Ware woorden waar ik veel aan heb. Al weet ik niet precies WAT ik moet doen en WAAR ik moet beginnen. Maar dat hindert niet, dat komt wel. Bedankt hoedanook!quote:Op zaterdag 8 september 2007 14:25 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Je laat je geluk bepalen door het beeld dat anderen van je hebben. In deze post is het duidelijk dat je niet tevreden bent met jezelf. Dáár ligt de kern van je probleem, want pas als je dat verandert ben je echt aantrekkelijk voor anderen. Dus probeer je niet vast te houden aan het idee dat 'als iemand mij heel leuk vindt, ga ik mezelf ook weer waarderen'. Een hele begrijpelijk fout, ook ik heb die fout wel eens gemaakt.
Het positieve aan dit advies is vooral dat je er zelf wat aan kan doen. Niet de schuld geven aan de wereld, niet je eigenwaarde af laten hangen van dat van labiele vrouwtjes, maar zelf verantwoordelijk zijn voor je eigen beeld. Leer meer genieten van het leven zonder vrouwen. En opeens heb je zoveel zelfvertrouwen dat je binnen no-time opeens een leuke meid tegenkomt.
Standaardadvies, maar echt waar.
Al rust r wel een vloek op . Ik heb haar gisteravomd dus weer gezien. In een tent waar ik haar compleet niet verwachtte. Weer een geforceerd 'heej-hoe-is-het-wat-doe-jij-nou-weer-hier'-gesprek.
Alleen deze keer was er nog een extra vreemde factor. Haar vriend was erbij. Ik had 'm al wel eens gezien. Maar ik geloof wel uit z'n houding, dat-ie nog niet de helft wist van wat zich tussen ons had afgespeeld.
Vreemd moment. En weer een bevestiging van het feit dat dit weer keihard mislukt is. Het is echt een toffe kerel, dus op hem heb ik helemaal niets tegen.
Toch een verschrikkelijk raar moment. Ik zie haar nu ineens 2 dagen achter elkaar. Met vriend. Ik vind haar helemaal te gek. Maar nog steeds ben ik ergens woedend. Hoe heeft ze me zo kunnen gebruiken? En daarna als oud vuil weer weg te flikkeren. Toen haar exvriendje leuker bleek. Wat dacht ze in godsnaam?
ze dacht "ik wil mn ex liever neuken"
Het luisteren naar een mens is als steeds weer hetzelfde boek moeten lezen..
Je begon zo goed deze post, maar aan het einde kwam je toch weer op dezelfde conclusie als daarvoor. Je laat je geluk, althans op dit moment, nog steeds afhangen van de keuze die zij heeft gemaakt. En die keuze valt niet te doorgronden, want je kent het meisje nauwelijks en die vriend al helemaal niet. Dus je moet niet stellen dat die ex leuker was dan jij, maar concluderen dat zij twijfelde/in de war was, en vervolgens toch voor hem koos. Maar dit had ze misschien ook gedaan als jij die vriend was geweest en ze zat te kloten met iemand anders. Dus praat niet in termen van leuker/mooier/liever/etc. maar leg je erbij neer dat haar keuze niet te achterhalen valt.quote:Op zondag 9 september 2007 19:12 schreef Sunango het volgende:
[..]
DAnkjewel. Ware woorden waar ik veel aan heb. Al weet ik niet precies WAT ik moet doen en WAAR ik moet beginnen. Maar dat hindert niet, dat komt wel. Bedankt hoedanook!
Al rust r wel een vloek op . Ik heb haar gisteravomd dus weer gezien. In een tent waar ik haar compleet niet verwachtte. Weer een geforceerd 'heej-hoe-is-het-wat-doe-jij-nou-weer-hier'-gesprek.
Alleen deze keer was er nog een extra vreemde factor. Haar vriend was erbij. Ik had 'm al wel eens gezien. Maar ik geloof wel uit z'n houding, dat-ie nog niet de helft wist van wat zich tussen ons had afgespeeld.
Vreemd moment. En weer een bevestiging van het feit dat dit weer keihard mislukt is. Het is echt een toffe kerel, dus op hem heb ik helemaal niets tegen.
Toch een verschrikkelijk raar moment. Ik zie haar nu ineens 2 dagen achter elkaar. Met vriend. Ik vind haar helemaal te gek. Maar nog steeds ben ik ergens woedend. Hoe heeft ze me zo kunnen gebruiken? En daarna als oud vuil weer weg te flikkeren. Toen haar exvriendje leuker bleek. Wat dacht ze in godsnaam?
Bovendien, als ze zo'n labiel vrouwtje is, ben je beter af zonder een relatie met haar. Lang leve de vrijheid.
Een wijs man doorziet de valsheid van wat de algemene domheid bewondert.
niemand heeft wat aan die reactie van jou..quote:Op zondag 9 september 2007 19:25 schreef Shitonya het volgende:
ze dacht "ik wil mn ex liever neuken"
ik herken mijn huidige verliefdheid wel erg veel in de jouwe, ik begon een meisje steeds vaker te zien toen het minder ging met haar huidige vriend, ze gaf me positieve hoop, maar achteraf denk ik nu dat ze me zat te playen om haar ego te strelen, aandacht vind ze leuk, ik ben er als zij iets wil, andersom niet altijd.
ik denk dat vrouwen het gewoon leuk vinden om de touwtjes in handen te hebben in dit soort situaties..
als ze echt met je wilde had ze het allang laten weten, althans zo denk ik erover.................................
goodluck!
Bedankt..
Ik heb er nog even met een vriendin over gesproken. Een vriendin die ik hier wel vaker mee 'lastigval'. Omdat zij de enige is die het hele verhaal kent. Zij heeft me meegemaakt van begin tot eind. Van het begin, toen ik echt het 'ik ben thuis'-gevoel had. Van mijn twijfels, tot de 'het is weer aan'. Tot nu.
En ze geeft niet echt veel advies. Maar vandaag zei ook zij dat ik "niet de fout moet maken door te denken dat het aan mij ligt. Je bent gewoon nog niemand tegengekomen. Het is echt maar net waar je voor valt" Maar ik vind dat zo moeilijk t bevatten. Als je ziet hoe makkelijk het bij sommige mensen gaat... Hoe eenvoudig. Mensen die over het krijgen van relaties praten alsof je een pak suiker koopt. Alsof het allemaal zo makkelijk is.
En als ik die mensen observeer, volgen ze echt geen andere 'tactiek' als ik. Het gaat gewoon precies hetzelfde zoals ik het doe. Behalve dan dat het bij mij vaak halverwege fout loopt.
En omdat het bij iedereen zo gesmeerd lijkt te lopen, twijfel ik enorm aan mezelf. "Maak niet de fout door te denken dat het aan jou ligt. Je bent gewoon nog niemand tegengekomen. Het is maar waar je voor valt". Zoveel waarheid. Die tegelijkertijd geen waarheid is.
Het is circeldenken. Als ik er over na ga denken kan ik vaak maar tot 1 conclusie komen: Het gaat altijd fout. Dus ben ik niet leuk genoeg. Anders zou er wel 's een keer iemand voor mij moeten kiezen.
"Het is maar net waar je voor valt". Het stukje hierboven bevat in mijn ogen zoveel koele logica dat ik er niet omheen kan. Blijkbaar valt er niemand voor mij. Ik kan met iedereen goed overweg. En veel meisjes gaan op hun knieen. Maar vallen doet er tot nog toe geeneen.
Ik wil uit dit stramien. Ik wil het tegendeel bewijzen. Maar iedere keer als ik iets onderneem wat de goede kant op lijkt te gaan, kom ik weer zoiets tegen. En je zakt er steeds een stukje dieper in weg, vandaar ook die depressieve topics.
Ik wil er echt uitkomen. Ik heb een druk leven, ik doe veel. Maar bij alles wat ik doe denk ik aan mijn imago. Dit doe ik nog niet lang. Het is er een half jaar geleden in komen sluipen. Maar ik let er voortaan heel erg op hoe ik overkom. Hoe kunnen mensen mijn signalen interpeteren, en hoe kan ik daar mijn voordeel mee doen?
En dat is een teken van onzekerheid. Maar ik ben heel erg onzeker geworden. Ingestort, in zekere zin. Want ik ben altijd redelijk zelfverzekerd geweest. Maar nu het zo vaak achter elkaar gebeurt begint het af te brokkelen. Ik ben nogsteeds altijd en overal mezelf. Misschien is dat het probleem.
Ik heb er nog even met een vriendin over gesproken. Een vriendin die ik hier wel vaker mee 'lastigval'. Omdat zij de enige is die het hele verhaal kent. Zij heeft me meegemaakt van begin tot eind. Van het begin, toen ik echt het 'ik ben thuis'-gevoel had. Van mijn twijfels, tot de 'het is weer aan'. Tot nu.
En ze geeft niet echt veel advies. Maar vandaag zei ook zij dat ik "niet de fout moet maken door te denken dat het aan mij ligt. Je bent gewoon nog niemand tegengekomen. Het is echt maar net waar je voor valt" Maar ik vind dat zo moeilijk t bevatten. Als je ziet hoe makkelijk het bij sommige mensen gaat... Hoe eenvoudig. Mensen die over het krijgen van relaties praten alsof je een pak suiker koopt. Alsof het allemaal zo makkelijk is.
En als ik die mensen observeer, volgen ze echt geen andere 'tactiek' als ik. Het gaat gewoon precies hetzelfde zoals ik het doe. Behalve dan dat het bij mij vaak halverwege fout loopt.
En omdat het bij iedereen zo gesmeerd lijkt te lopen, twijfel ik enorm aan mezelf. "Maak niet de fout door te denken dat het aan jou ligt. Je bent gewoon nog niemand tegengekomen. Het is maar waar je voor valt". Zoveel waarheid. Die tegelijkertijd geen waarheid is.
Het is circeldenken. Als ik er over na ga denken kan ik vaak maar tot 1 conclusie komen: Het gaat altijd fout. Dus ben ik niet leuk genoeg. Anders zou er wel 's een keer iemand voor mij moeten kiezen.
"Het is maar net waar je voor valt". Het stukje hierboven bevat in mijn ogen zoveel koele logica dat ik er niet omheen kan. Blijkbaar valt er niemand voor mij. Ik kan met iedereen goed overweg. En veel meisjes gaan op hun knieen. Maar vallen doet er tot nog toe geeneen.
Ik wil uit dit stramien. Ik wil het tegendeel bewijzen. Maar iedere keer als ik iets onderneem wat de goede kant op lijkt te gaan, kom ik weer zoiets tegen. En je zakt er steeds een stukje dieper in weg, vandaar ook die depressieve topics.
Ik wil er echt uitkomen. Ik heb een druk leven, ik doe veel. Maar bij alles wat ik doe denk ik aan mijn imago. Dit doe ik nog niet lang. Het is er een half jaar geleden in komen sluipen. Maar ik let er voortaan heel erg op hoe ik overkom. Hoe kunnen mensen mijn signalen interpeteren, en hoe kan ik daar mijn voordeel mee doen?
En dat is een teken van onzekerheid. Maar ik ben heel erg onzeker geworden. Ingestort, in zekere zin. Want ik ben altijd redelijk zelfverzekerd geweest. Maar nu het zo vaak achter elkaar gebeurt begint het af te brokkelen. Ik ben nogsteeds altijd en overal mezelf. Misschien is dat het probleem.
|
|
