Stinkende mensen

Het is hot buiten, je hoeft maar uit de schaduw te komen en de zweetdruppeltjes beginnen al te vloeien. Wat doe je dan? Je gaat lekker op het terras zitten om te genieten van een heerlijke ijscoupe of een koel pilsje. M'n vriendin en ik dus lekker even de binnenstad van Sittard induiken. Zien we dat d'r nog maar één tafeltje vrij is. Alvorens we op de houten terrasstoeltjes neerploften viel me al een ranzig uitziende kerel op die een tafeltje verderop zat. De kerel in kwestie was moddervet, had een bloes aan die leek alsof die al weken niet door het wasmachientje heen was gedraaid en tot overmaat van ramp lag het ranzige varkentje ook nog eens de hele tijd zó ongelooflijk hard zijn neus op te halen en te rochelen dat ongeveer iedereen in een straal van 10 meter kon meegenieten van het zalige geluid.

Dus m'n vriendin en ik settelen ons in de stoeltjes terwijl een overijverige bediende kwam vragen of we alvast iets te drinken lustten. Terwijl we zaten te wachten op onze drankjes blies een zacht zomerwindje door het terras, om vervolgd te worden door een verschrikkelijk gore, penetrante urinegeur die zich in m'n neusgaten drong. De geur was zo ranzig, dat ik al op m'n elleboog leunend een hand voor mijn reukorgaan hield, terwijl ik als Limburger zijnde toch wel wat pittige geurtjes gewend ben. Limburg is immers vrij primitief en je kijkt als je hier woont al niet meer van op als je de koeienmest van de boerderij 2 wijken verderop ruikt. Om te kotsen was de geur die zich steeds erger in m'n neusgaatjes drong, zo erg dat m'n heerlijk koele pilsje me niet eens smaakte.

Na wat nader onderzoek door middel van m'n uiterst betrouwbare reukorgaan kwam ik tot de ontdekking dat de geur afkomstig was van het vieze vartkentje dat achter me zat, dat nog steeds de hele tijd lekker aan het rochelen was. Ik heb de rest van m'n pils in één keer al zuur kijkend m'n keel in gesodemieterd en maakte haastig het gebaar naar de bediende dat ik wou afrekenen. De paar uren daarna heb ik totaal geen eetlust gehad.

Mijn klacht: Vieze, rochelende naar zeik stinkende mensen die op een terras gaan zitten en zo mijn dorst en eetlust finaal verpesten (en waarschijnlijk ook die van anderen, daar al meer mensen de hele tijd raar opkeken).

quote:

Op maandag 6 augustus 2007 12:47 schreef Jolly_Reaper het volgende:

[..]

Ik denk niet dat zo'n zwijn geinteresseerd is in dergelijke opmerkingen, gezien hij in de eerste plaats die geluiden niet zou maken als hij een beetje fatsoen zou hebben.

Enfin, ik weet hoe het is. Waar ik nu werk zit een ranzigerd die altijd naar opgedroogd zweet ruikt. Hier is wat van gezegd maar deze persoon doet er niks mee. Ik zit inmiddels ergens anders zodat ik het bijna niet ruik. Lucht is gewoonweg niet te harden, ik ging er letterlijk bijna van over mijn nek.

Stinkende mensen...
Douche en deo...

Egoïstisch kutvolk is dat. Ik ken ook een paar van die mensen die zo'n pittige, ouwe zweetgeur met zich meedragen. Bijna allemaal van dat volk wat wekenlang hetzelfde shirtje draagt omdat er toch geen zichtbare vlekken in zitten, maar wel elke dag al dansend en springend in de plaatselijke sportkantine of de kroeg hangen.