[Centraal] Medicatie bij psychische klachten - Deel 5

Het is een mevrouw, mijn psychiater .
En ze legt wel het e.e.a. uit, ja. Anders vraag ik er zelf ook wel om. Dit is een 'klassiek' middel, dus zal vast wel beproefd zijn .

HA zegt stoppen, en kijken of de bijwerkingen afnemen
ikzelf zie dat niet zitten, ivm hoe ik me nu voel
ik denlk dat ik dus nog even eigenwijs doorga

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2007 08:03 schreef Re het volgende:
er zijn vele soorten depressies Bluezz, waaronder die met een biologische oorzaak (de diabetes vorm zal maar zeggen, waarbij je hersenen permantent een disbalans aan serotonine/dopamine veroorzaakt

Maar denkt niet ongeveer 95% van de AD-slikkers dat zij die variant hebben, terwijl het werkelijke percentage wellicht veel lager ligt? Afbouwen zal altijd tegenvallen, dat betekent niet dat iemand dan DUS de chronische variant heeft en die conclusie trekken mensen, denk ik, wel snel. Vooral als je toch al in een wat moedeloze toestand bent zul je snel neigen naar fatalistische gedachten a la "ik kom hier nooooooit meer vanaf, het is vast chronisch".

Bovendien betekent ook zo'n permanente disbalans niet per se dat AD nodig zijn lijkt mij, met goed voor jezelf zorgen en sporten, en blijven werken, en zorgen dat je niet 'afglijdt' naar totale passiviteit en zelfverwaarlozing kom je al een heel eind. Tenzij je echt een ultiem zwaar geval bent, natuurlijk.

Ik ben wel redelijk skeptisch, iig, als ik lees hoeveel mensen in Nederland AD's slikken. Ik heb het zelf ook een paar jaar geslikt, en was er ook van overtuigd dat het 'nu eenmaal in mijn genen zat'. Maar het zat simpelweg in een moeiljke thuissituatie, en bij een ander zit het wellicht simpelweg in een slecht huwelijk of een klotebaan. Niks 'permanente depressie'. Vervelende omstandigheden, die gelukkig niet permanent waren.

Ik denk dat Thaleia een goed punt heeft, alhoewel ik denk dat er vaak meer voor nodig is dan "goed voor jezelf zorgen en sporten, en blijven werken".
Het is natuurlijk aantrekkelijk om in een pilletje de ultieme oplossing te zien en dat je daarnaast niets hoeft te doen (of te laten) voor je genezing.

Overigens ben ik chronisch AD gebruiker en voorlopig (misschien wel altijd) zal ik dergelijke medicijnen moeten blijven gebruiken. (Ben ik een zwaar geval?)
Dit weerhoudt me echter niet om ook op andere manieren aan mezelf (en mijn gevoeligheid voor depressie en angst) te blijven werken.

quote:

Op vrijdag 19 oktober 2007 22:49 schreef MissyMirjaM het volgende:
HA zegt stoppen, en kijken of de bijwerkingen afnemen
ikzelf zie dat niet zitten, ivm hoe ik me nu voel
ik denlk dat ik dus nog even eigenwijs doorga

wat zegt je psychiater?

quote:

Op vrijdag 19 oktober 2007 22:52 schreef thaleia het volgende:

[..]

Maar denkt niet ongeveer 95% van de AD-slikkers dat zij die variant hebben, terwijl het werkelijke percentage wellicht veel lager ligt? Afbouwen zal altijd tegenvallen, dat betekent niet dat iemand dan DUS de chronische variant heeft en die conclusie trekken mensen, denk ik, wel snel. Vooral als je toch al in een wat moedeloze toestand bent zul je snel neigen naar fatalistische gedachten a la "ik kom hier nooooooit meer vanaf, het is vast chronisch".

Bovendien betekent ook zo'n permanente disbalans niet per se dat AD nodig zijn lijkt mij, met goed voor jezelf zorgen en sporten, en blijven werken, en zorgen dat je niet 'afglijdt' naar totale passiviteit en zelfverwaarlozing kom je al een heel eind. Tenzij je echt een ultiem zwaar geval bent, natuurlijk.

Ik ben wel redelijk skeptisch, iig, als ik lees hoeveel mensen in Nederland AD's slikken. Ik heb het zelf ook een paar jaar geslikt, en was er ook van overtuigd dat het 'nu eenmaal in mijn genen zat'. Maar het zat simpelweg in een moeiljke thuissituatie, en bij een ander zit het wellicht simpelweg in een slecht huwelijk of een klotebaan. Niks 'permanente depressie'. Vervelende omstandigheden, die gelukkig niet permanent waren.

chronische depressie kan idd biologisch zijn maar hoeft dat niet te zijn, veel chronische stress (de vervelende omstandigheden) kunnen voor veel problemen zorgen later aangezien je lichaam bij een nieuwe stressor ineens overgaat op een soort hyperreactie waardoor je sneller depressief kan raken. Bij 50-70% van mensen die ooit behandeld worden met een AD zal dit maar gedeeltelijk efffectief zijn, dat geeft natuurlijk te denken of de huidige AD markt wel de goede richting opgaat. En ja, depressie is ook een modeverschijnsel (ik denk voor zo'n 20-30% van de mensen).

quote:

Op zondag 21 oktober 2007 16:34 schreef Re het volgende:

[..]

chronische depressie kan idd biologisch zijn maar hoeft dat niet te zijn, veel chronische stress (de vervelende omstandigheden) kunnen voor veel problemen zorgen later aangezien je lichaam bij een nieuwe stressor ineens overgaat op een soort hyperreactie waardoor je sneller depressief kan raken. Bij 50-70% van mensen die ooit behandeld worden met een AD zal dit maar gedeeltelijk efffectief zijn, dat geeft natuurlijk te denken of de huidige AD markt wel de goede richting opgaat. En ja, depressie is ook een modeverschijnsel (ik denk voor zo'n 20-30% van de mensen).

Maar chronische stress is lang niet altijd de oorzaak van chronische depressie. Zoals met veel psychiatrische aandoenignen is er een complex van factoren, waaronder stress -in de dagelijkse zin van het woord, wat weer afwijkt van de medische term- slechte copingmechanismen, onjuiste gedachten patronen etcetera etcetera. Daarboven, zijn weer veel zaken ook een symptoom en gevolg van ziekte en niet een oorzaak. Vaak is er sprake van een zichzelf versterkend systeem.
De farmaceutsiche industrie richt zich, logischerwijs, op die zaken welke met depressie samenhangen die goed met medicatie te verhelpen zijn. Daarmee wordt niet altijd, vaak niet zelfs, de ultieme oorzaak van de depressie weggenomen; het stelt de patient in staat normaal, of redelijk normaal, te functioneren.

quote:

Op zondag 21 oktober 2007 12:23 schreef Halinalle het volgende:

Overigens ben ik chronisch AD gebruiker en voorlopig (misschien wel altijd) zal ik dergelijke medicijnen moeten blijven gebruiken. (Ben ik een zwaar geval?)

Nee, zwaarte en diepte van de depressie heeft weinig te maken met het chronische karakter. Mesen met een milde depressie kunnen best wel hun leven lang aan de AD zitten, en omgekeerd mensen met een zware depressie, kunnen zelfs zonder AD er vanaf komen.

Verder geldt wel wat Re zegt. Depressie wordt nogal snel gediagnosticeerd door de HA, ook weer door een complex van factoren, wat niet inhoudt dat al die mensen een depressie hebben. (En dan zeg ik niet dat Halinalle geen depressie heeft ) Helaas gaat het algemene adagium van de medicijnen, als het medicijn helpt dan klopt de diagnose (kort door de bocht), niet op voor de meeste psychiatrische klachten. Er is een groot aantal mensen die erg gevoelig zijn voor het placebo effect. Die knappen op van ieder AD, of andere psychofarmaca, maar zij zouden ook opknappen van zoetjes als zij geloven dat dat helpt.

quote:

Op zondag 21 oktober 2007 17:12 schreef Inekris het volgende:

[..]

Maar chronische stress is lang niet altijd de oorzaak van chronische depressie. Zoals met veel psychiatrische aandoenignen is er een complex van factoren, waaronder stress -in de dagelijkse zin van het woord, wat weer afwijkt van de medische term- slechte copingmechanismen, onjuiste gedachten patronen etcetera etcetera. Daarboven, zijn weer veel zaken ook een symptoom en gevolg van ziekte en niet een oorzaak. Vaak is er sprake van een zichzelf versterkend systeem.
De farmaceutsiche industrie richt zich, logischerwijs, op die zaken welke met depressie samenhangen die goed met medicatie te verhelpen zijn. Daarmee wordt niet altijd, vaak niet zelfs, de ultieme oorzaak van de depressie weggenomen; het stelt de patient in staat normaal, of redelijk normaal, te functioneren.

Dat zei ik , het is zelfs zo dat de huidige ADs maar voor 20-30% echt een depressie kunnen "genezen". Maar ondertussen is het natuurlijk wel een multibillion dollar market zoals ze zeggen.

quote:

Nee, zwaarte en diepte van de depressie heeft weinig te maken met het chronische karakter. Mesen met een milde depressie kunnen best wel hun leven lang aan de AD zitten, en omgekeerd mensen met een zware depressie, kunnen zelfs zonder AD er vanaf komen.

Verder geldt wel wat Re zegt. Depressie wordt nogal snel gediagnosticeerd door de HA, ook weer door een complex van factoren, wat niet inhoudt dat al die mensen een depressie hebben. (En dan zeg ik niet dat Halinalle geen depressie heeft ) Helaas gaat het algemene adagium van de medicijnen, als het medicijn helpt dan klopt de diagnose (kort door de bocht), niet op voor de meeste psychiatrische klachten. Er is een groot aantal mensen die erg gevoelig zijn voor het placebo effect. Die knappen op van ieder AD, of andere psychofarmaca, maar zij zouden ook opknappen van zoetjes als zij geloven dat dat helpt.

Placebo effecten liggen ongeveer rond de 15-20% in MDD en GAD

Ondanks de imperfectie van deze middelen, en misschien worden ze wel te veel voorgeschreven (wie ben ik trouwens om dat te bepalen), ben ik zoooo blij dat ze er zijn.

quote:

Op zondag 21 oktober 2007 18:16 schreef Halinalle het volgende:
Ondanks de imperfectie van deze middelen, en misschien worden ze wel te veel voorgeschreven (wie ben ik trouwens om dat te bepalen), ben ik zoooo blij dat ze er zijn.

amen tot that

MissPink, wat naar dat het toch nog niet echt lekker gaat . Met medicatie is het soms echt zoeken welk middel bij jou aanslaat... maar het zou fijn zijn als het nu gewoon zn werk zou gaan doen.
Sterkte!

Even een vraagje aan Re (als dat mag): hoe vaak komt het voor dat mensen van Orap permanente 'schade' blijven houden in de vorm van onwillekeurige spiersamentrekkingen?

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 11:08 schreef Burdie het volgende:
Even een vraagje aan Re (als dat mag): hoe vaak komt het voor dat mensen van Orap permanente 'schade' blijven houden in de vorm van onwillekeurige spiersamentrekkingen?

daar kom ik op terug , ik neem aan dat je het over TD hebt?

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 02:46 schreef MissPink het volgende:

De efexor doet bij mij toch niet helemaal wat ie zou moeten doen...het ging een tijdje redelijk, maar heb nu weer een terugval, eentje die erger is dan de vorige keren. _{(van de week was ik aan het fietsen, en heb nauwelijks opgelet, het interesseerde me echt niet of ik aangereden zou worden, dat heb ik eerder nog niet gehad)}
Dinsdag heb ik een afspraak bij de ggz-arts, ben benieuwd wat zij ervan vindt.
Begin nu toch wel mijn vertrouwen in AD te verliezen eigenlijk, dit is al de vierde soort waarbij ik geen enkel effect merk. En gisteren zei de psycholoog dat hij ook niet meer weet wat we eraan kunnen doen om me beter te laten voelen en terugvallen te voorkomen, dus het is een beetje hopeloos allemaal

de zogenaamde treatment resistent depression ... welke reeks heb je gehad?

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 11:58 schreef Re het volgende:

[..]

daar kom ik op terug , ik neem aan dat je het over TD hebt?

Involuntary and uncontrollable movements may develop in patients taking Pimozide . Occurrence is highest among the elderly, especially women. The risk of developing these involuntary movements and the likelihood they will become permanent are increased with long-term use and with high doses. However it is possible to develop these symptoms after short-term treatment at low doses. Contact your health care provider at once if any of the following occur: involuntary movements of tongue, face, mouth, or jaw (eg, protrusion of tongue, puffing of cheeks, puckering of mouth, chewing movements), sometimes accompanied by involuntary movements of the arms and legs.

Wel erbij zeggend dat TD zelden permanent zal zijn...

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 12:00 schreef Re het volgende:

[..]

de zogenaamde treatment resistent depression ... welke reeks heb je gehad?

Als MissPink alleen nog slechts AD van het SSRI-type voorgeschreven, zou het inderdaad nog veel te vroeg zijn om van een treatment resistant depressie te spreken.

Overigens als er "iets in je leven" is, dat, bewust of onbewust, vaak bijv. stress, ongenoegen, ontevredenheid, angst of verdriet oplevert, kun je pillen slikken wat je wil, maar helpen zal het niet echt.

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 12:44 schreef Halinalle het volgende:

[..]

Als MissPink alleen nog slechts AD van het SSRI-type voorgeschreven, zou het inderdaad nog veel te vroeg zijn om van een treatment resistant depressie te spreken.

Overigens als er "iets in je leven" is, dat, bewust of onbewust, vaak bijv. stress, ongenoegen, ontevredenheid, angst of verdriet oplevert, kun je pillen slikken wat je wil, maar helpen zal het niet echt.

lijkt me wel stug als je al 4x een ssri krijgt toegedient, de klinische definitie is trouwens:

Major depression with a poor or unsatisfactory response to two adequate [optimal dosage and duration] trials of two different classes of antidepressants has been proposed as an operational definition of treatment resistant depression [TRD]

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 13:02 schreef Re het volgende:

[..]

lijkt me wel stug als je al 4x een ssri krijgt toegedient, de klinische definitie is trouwens:

Toch zou het me niet helemaal verbazen.
Ik heb het idee dat voor een deel van de voorschrijvers tegenwoordig geldt AD "is gelijk" SSRI/SNRI.

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 13:07 schreef Halinalle het volgende:

[..]

Toch zou het me niet helemaal verbazen.
Ik heb het idee dat voor een deel van de voorschrijvers tegenwoordig geldt AD "is gelijk" SSRI/SNRI.

er zijn specifieke guidelines voor iig...

http://www.psych.org/psych_pract/treatg/pg/MDD2e_05-15-06.pdf

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 12:09 schreef Re het volgende:

[..]

Involuntary and uncontrollable movements may develop in patients taking Pimozide . Occurrence is highest among the elderly, especially women. The risk of developing these involuntary movements and the likelihood they will become permanent are increased with long-term use and with high doses. However it is possible to develop these symptoms after short-term treatment at low doses. Contact your health care provider at once if any of the following occur: involuntary movements of tongue, face, mouth, or jaw (eg, protrusion of tongue, puffing of cheeks, puckering of mouth, chewing movements), sometimes accompanied by involuntary movements of the arms and legs.

Wel erbij zeggend dat TD zelden permanent zal zijn...

Heel erg bedankt voor de informatie. Mijn psychiater kon er weinig zinnigs over zeggen, behalve dat ze het een keer heeft gezien bij iemand "en dat was echt heel akelig" . Maar ze zei ook dat het zelden voorkomt. Het risico blijft echter wel, dus we blijven alert .

Waar staat de afkorting TD eigenlijk voor... ?Tardieve dyskinesie dus. Leve Google .

ik slik bijna een jaartje al ad efexor 150mg
en concerta 72 mg voor mijn adhd

de efexor werkt bij mij top, weinig last van bijwerkingen. Ik had eerst seroxat daar werd ik zo beroerd van dat ik daarmee moest stoppen. Ik heb ook nog een tijdje naast mijn efexor, trazolan geslikt maar dat is een ad die wordt meer gebruikt voor het kunnen slapen.

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2007 03:22 schreef MissPink het volgende:

[..]

Bedankt voor de link! Ga het morgen even op mijn gemak doorlezen
De medicijnen die ik tot nu toe heb gehad zijn seroxat, prozac, zoloft en efexor. Allemaal SSRI/SNRI dus..

Zoals ik gezegd, ben ik niet helemaal verbaasd. Krijg je je medicijnen inmiddels voorgeschreven door een psychiater of nog steeds door je huisarts? Mocht dat laatste nog steeds het geval zijn, dan is het misschien tijd om een psychiater in te schakelen.

De volgende logische stap op medicatie gebied is vaak het voorschrijven van een tricyclisch AD (maar er kunnen goede, bijv. medische, redenen zijn om hiervan af te wijken). Deze zijn ouder, maar hun effectiviteit is in het algemeen gesproken nog onovertroffen. Ze staan bekend om een groter risico op vervelende bijwerkingen, maar bij een aantal van deze medicijnen is deze reputatie m.i. onterecht. Het middel dat ik gebruik (nortriptyline/nortrilen) geeft bij mij niet meer bijwerkingen dan een SSRI en in het dagelijks leven merk ik eigenlijk niets of nauwelijks iets van de bijwerkingen.

De patenten op deze tricyclische AD zijn inmiddels verlopen en de meeste middelen zijn relatief goedkoop. De farmaceutische industrie zet natuurlijk liever hun nieuwere, meer winstgevende producten in het zonnetje. Wellicht mede hierdoor blijven sommige voorschrijvers naar mijn mening te lang bij SSRI's hangen.