Op maandag (die dag was ik 41+1) begon ik overdag wat krampen te voelen, alsof er een flinke menstruatie aan zat te komen. s'Avonds na het eten toch maar eens op de klok gaan kijken, want ze werden wat heftiger. Ze kwamen om de 14 min. s'Nachts zette het ook door, ze kwamen om de 8 min zoiets, en ik kon er niet van slapen. Ook was ik de slijmprop overdag al stukje bij beetje aan het verliezen.
Om half 2 s'nachts had ik op het toilet het idee dat mijn vliezen braken, dus ik belde naar het ziekenhuis. Ik moest alles goed in de gaten houden, en als er iets was of als de weeën zo om de 5 min kwamen, moest ik terug bellen...
Het zette niet verder door, bleef bij rommelen...
De volgende ochtend had ik nog een gewone controle afspraak staan bij de gynaecoloog, hij hoorde mijn verhaal van die nacht aan, en stuurde me door naar de verlos-afdeling. Daar werd een ctg gemaakt, en gekeken of mijn vliezen echt gebroken waren. Uit de ctg bleek dat ik wel 'contracties' had, maar geen echte weeën activiteit, met kindje was alles goed. Ze konden op het oog niet goed beoordelen of mijn vliezen inderdaad gebroken waren, dus er werd een kweekje gemaakt. Uit de echo bleek ondertussen dat er nog maar erg weinig vruchtwater was, mochten mijn vliezen dus nog intact zijn, dan moest er een plan gemaakt worden. Uitslag van het lab was dat mijn vliezen niet gebroken waren.
Bij inwendig onderzoek bleek ook dat de voor-weeën maar weinig werk verrichten, want mijn baarmoedermond was nog helemaal dicht, en maar een heel klein beetje zacht...
Afgesproken werd (we waren ondertussen al 4 uur in het ziekenhuis) dat we nog lekker naar huis gingen, nog een nachtje thuis slapen, en dat ze me de volgende ochtend (woensdag) om 7.00h zouden opnemen om de bevalling op te wekken. Ik zou dan eerst wat tabletjes krijgen die de baarmoedermond doen verweken, en als dat gebeurd was, zou ik ingeleid worden.
Om 7.00h waren we in het ziekehuis en kregen uitleg over de behandeling. We moesten ervan uitgaan dat het wel wat dagen kon duren, je mag 3x per dag zo'n tabletje (word vaginaal ingebracht) en het kan best wat dagen duren voordat er effect is...
Om half 8 kreeg ik mijn eerste tabletje, en na 4 uur kwamen ze controleren. Bleek dat ik al 3 cm ontsluiting had! Dat was genoeg om in te gaan leiden, alleen was het beleid in het ziekehuis dat inleiden alleen s'ochtends te doen. Het was dus afwachten of de bevalling verder op en natuurlijke manier door zou zetten die dag, zo niet, dan zouden ze me s'nachts een slaapmiddeltje geven om nog even lekker te slapen, en de volgende ochtend gaan beginnen met inleiden.
In de 9 uur daarna had ik het idee dat het goed doorzette, ik had weeën die om de 5 min kwamen en die werden steeds heftiger door de dag heen. Ik lag nog op de afdeling zwangeren, en vond het wel vervelend dat er steeds maar niemand kwam controleren of het inderdaad goed ging... Ik wilde weten of er cm's bij kwamen!
Om 9 uur kwam er gelukkig een arts toucheren... 3 a 4 cm... Ik baalde flink, had echt het idee dat het goed ging.
Afgesproken werd dat ze voor de nacht nog eens kwam toucheren, mocht ik dan zo'n 6cm hebben dan ging ik door naar de verlos afdeling, mocht het minder zijn, dan kreeg ik een slaapmiddel en zouden ze de volgende ochtend verder gaan.
Om 24.00h kwam ze weer, 5 a 6 cm! Dat ging de goeie kant op... (het zette ook echt goed door, weeën kwamen om de paar minuten en ik zat het liefst op de wc
)
Zij ging bellen dat ik naar boven kwam, en in de lift hield ik het niet meer... er zat geen pauze meer tussen de weeën.
Op de verloskamer aangekomen werd rustig begonnen met mij aan de ctg te leggen, en de verloskundige kwam zich even voorstellen... Toen ze mij zo bezig zag mijn weeën weg te puffen zei ze: "ik toucheer je toch maar even..", in minder dan een half uur van 5 a 6cm naar 9 cm! Ze brak meteen mijn vliezen, en in no time zat ik op 10cm... Ze liet met spoed een verpleegster komen om alles verder in orde te maken voor het kindje... Ik mocht persen en na 5 persweeën (24 min) was daar ons meisje... Met haar handje omhoog langs haar hoofdje, om 1.33 s'nachts geboren!
Het was super heftig en snel op het laatst, maar ik kijk er heel goed op terug. Het was echt een goeie bevalling. Mijn vriend (natuurlijk) en mijn moeder waren er heel de dag bij, en ik vond het heel prettig in het ziekenhuis.
De volgende ochtend mochten we om half 10 al lekker naar huis.
Ook de kraamtijd is heel goed gegaan, ik voelde me eigenlijk meteen heel goed, en ook met Floortje ging/gaat het super. (De borstvoeding kwam op dag 2 meteen heel goed op gang, en ook het aanhappen ging meteen goed... Ze was de eerste dag 300 gr afgevallen, en nu op dag 6 vandaag zit ze alweer 40 gram bóven haar geboorte gewicht
)
Helaas kregen we eergisteren slecht nieuws, mijn eigen lieve opa is overleden... Hij was al 81, maar is toch nog onverwacht in zijn slaap overleden. Het was absoluut geen man om ziek en hulpbehoevend te willen zijn, dus als hij had mogen kiezen hoe hij heen zou gaan, dan zou hij het zo gewild hebben.
Hij woont 200km verderop en ik had hem zo graag zijn eerste achterkleinkindje laten zien. Hij klonk zo trots en opgelucht dat alles goed was gegaan na de bevalling (ik heb hem gelukkig nog wel aan de telefoon gehad). Hij is op de bank 'in slaap' gevallen, en op de schouw stond een foto van Matthijs, mij en Floortje... Alsof hij nu rust had, erop gewacht had...
Mijn 2e kraamweek gaat dus even iets anders verlopen... Morgen verhuizen Papa, Floortje en ik de hele baby-inboedel voor een paar dagen naar mijn ouders in brabant. Of ik ook naar de begrafenis toe ga weet ik nog niet, maar ik wil iig dichtbij mijn familie zijn dan. Gelukkig gaat het met zowel mij, als met Floortje zo goed dat het geen probleem is om daarheen te gaan, we blijven dan lekker tot de kerst daar.
Maar goed... Ik ben af en toe erg verdrietig, maar het heeft ook al een soort van plekje gekregen... We genieten heel erg van dit nieuwe leventje... Ons kleine mooie meisje, wij zijn echt zo verliefd op haar!