Jos Brink overleden.

quote:

Op donderdag 26 juli 2007 15:39 schreef Étoile het volgende:
Heh bah ik vind dat altijd van die verschrikkelijk nare enge verhalen. Dat het zomaar zo sluimerend in je lichaam kan misgaan en je het pas merkt als het te laat is.

quote:

Op donderdag 26 juli 2007 16:38 schreef Lovechild het volgende:

[..]

Ik ben best onder de indruk van dit nieuws over Jos en hoop dat hij inderdaad net zo'n wonder mag meemaken als partner Frank.

quote:

"Hoop doet leven...".

Het nieuws over de ongeneeslijke ziekte van theater en tv-coryfee Jos Brink (65) is als een bom ingeslagen in de Nederlandse showbizz. Jos, die al zijn afspraken heeft afgezegd, wordt vermoedelijk volgende week al geopereerd aan de uitgezaaide darmkanker waardoor hij is overvallen.


Een maand later, als hij is bijgekomen van die operatie, krijgt hij uitgebreide chemo, om de kanker in zijn longen, lymfe en linkerbeen aan te vallen. Maar echt veel hoop geven de artsen hem niet. "Mij is verteld dat ze curatief eigenlijk niets voor me kunnen doen. Het blijft bij verzachten", vertelde Jos me in een exclusief gesprek dat we morgen, in zijn geheel in de zaterdagkrant, zullen publiceren.

Pijn

"Ik hoef geen pijn te lijden. Fijn. Maar er kan natuurlijk ook een wonder gebeuren. Ik hoop gewoon dat ik 2008 haal om in Op Hoop van Zegen te spelen. Daar had ik me zo op verheugd." Knipoogt: "Ik ben niet bang om dood te gaan. Maar hoop doet leven."

Jos, die als pastor veel mensen stervensbegeleiding heeft gegeven, is broodnuchter onder zijn ziekte. "Geen moment heb ik me afgevraagd of ik me wel of niet zou laten behandelen. Medische hulp afslaan zou ik ook respectloos vinden. Die artsen hebben een jarenlange opleiding achter de rug. Ze worden steeds beter in het aanpakken van kanker. Ik sla dus niks af. Al leren ze maar van mijn geval. Ik ga ervoor."

Emile Ratelband roept heel Nederland op zondag een kaars te branden voor Jos Brink. "Die verzamelde positieve energie moet helpen! Dat heeft dit intens goede mens verdiend." Een van zijn grote vrienden, Jacques d'Ancona, hoopt dat Jos niet elk moment van zijn ziekte sterk zal proberen te zijn. "Toegeven aan je angsten en verdriet lucht op. Die opluchting gun ik hem ook." Jacques heeft Jos een brief geschreven. Hij verwacht dat meer mensen dat zullen doen.

quote:

Zieke Jos Brink wil lachen!

AMSTERDAM - "Wat ik niet wil, is dat mensen me treurig gaan nastaren. Of me meewarig van top tot teen bekijken. Als ze een voorstelling willen, moeten ze een kaartje kopen.” Jos Brink (65) zegt het met een glimlach. Maar hij meent het wel. De theatercoryfee, die deze week volkomen onverwacht te horen kreeg dat hij ongeneeslijke kanker heeft, hoopt de komende tijd omringd te worden met positiviteit. "Ik haat begrafenissen. Ga er liever niet naar toe. Ja, naar die van mezelf moet ik wel.”
Jos Brinkheeft een gezellig cognacje ingeschonken. Straks, als de chemo is begonnen, mag dat niet meer. In zijn met trappen en trapjes gevulde grote Amsterdamse huis gaan we naar boven, naar de zitkamer. Jos loopt goed. "Weet je wat ironisch is”, zegt de alleskunner vol humor, "ik heb kanker in mijn linkerbeen, terwijl dat altijd mijn goede been is geweest. Rechts heb ik spataderen en al jaren een kousje aan.”

Hij hoest een beetje en draait op zijn grote leren praatstoel. Maar de ogen van Jos Brink kijken eerder ironisch dan verdrietig. "Ik ben ook een beetje ervaringsdeskundige. Als pastor heb ik tientallen ernstig zieke mensen begeleid. Sommigen haalden het en sommigen zijn gestorven. Zo gaat het. Over ziekenhuizen hoef je mij niet zoveel te vertellen. Over de onderzoeken ook niet. Ik heb de afgelopen twee weken heel veel darmonderzoeken ondergaan. Niet altijd een pretje. Maar goed. Het feit dat ik heel veel zieke mensen heb bijgestaan zorgt er ook voor dat ik weet dat je gewoon met artsen kunt praten. Ze zijn niet afstandelijk, maar mensen zoals jij en ik. Alleen dan een tikje onbaatzuchtiger. Want wat een vak is dat.”

"Afgelopen woensdag had ik een bijeenkomst met het hele gezelschap: de senior chirurg, de longarts en de oncoloog. ’We kunnen je niet genezen’, zeiden ze. Wel zorgen dat je zo min mogelijk pijn hebt. Dus eerst een darmoperatie om de tumor te verwijderen en daarna zware chemo tegen de uitzaaiingen. Nou, dat weet je dan. Duidelijk. Mijn lief Frank en mijn zoontje Paul (aangenomen, WN) zijn afwisselend meegegaan. Het is gek dat je hen gaat zitten troosten, je doet dat automatisch. Ik voel wel dat het mij aangaat, maar zie vooral het verdriet van anderen.”

Jos grinnikt: "Het zit ook in mijn natuur. Op reis met een gezelschap ben ik altijd dokter Poepjes. Ik heb altijd een hele medicijnkist bij me. Een poedertje voor een schorre keel hier, een tabletje tegen de hoofdpijn daar. Ik ben altijd degene die zegt dat het meevalt. Maar die tekst slaat nu nergens op...”

quote:

Op zaterdag 28 juli 2007 12:22 schreef jeanne_darc2 het volgende:
Heel heftig naast nu net Gert-Jan Droge en Robert Long, zitten allemaal in dezelfde leeftijd ook. En allemaal kanker (dacht ik). Zonde. Vond het een lieve man.