TRV Travel
Alles over je favoriete vakantiebestemmingen, vakantie-ervaringen van jezelf en anderen, tips, info en meer. Van Schin op Geul tot de USA.
Wauw, prachtige verhalen hier, en Frank, gefeliciteerd!
Wat ik me af zit te vragen, en misschien is het wat ambitieus, want ik heb nog nooit gelift, ik wil het wel heel graag op vrij korte termijn gaan doen, maar ik ben wel benieuwd:
Liften jullie ook wel eens verder dan alleen Europa? Dus meer richting Azie, Afrika, of de andere kant op, richting de VS? (VS gaat misschien iets moeilijker ivm de atlantische oceaan, maar kan het?)
Wat ik me af zit te vragen, en misschien is het wat ambitieus, want ik heb nog nooit gelift, ik wil het wel heel graag op vrij korte termijn gaan doen, maar ik ben wel benieuwd:
Liften jullie ook wel eens verder dan alleen Europa? Dus meer richting Azie, Afrika, of de andere kant op, richting de VS? (VS gaat misschien iets moeilijker ivm de atlantische oceaan, maar kan het?)
Het lijkt mij niet onmogelijk om een lift over de grote plas naar de States te vinden, maar je hebt ofwel heel veel geduld nodig (duim opsteken en wachten tot een boot stopt kan lang duren), of weten hoe je het aan moet pakken. Klinkt logisch he 
. Verwacht dat je als tegenprestatie moet werken op het vaartuig. Misschien krijg je wel antwoord als je deze vraag op de grote kampvuurfora van Digihitch gooit.
. Verwacht dat je als tegenprestatie moet werken op het vaartuig. Misschien krijg je wel antwoord als je deze vraag op de grote kampvuurfora van Digihitch gooit.
De Liftkoning van Nederland moest een uur langs de kant van de weg staan!
23 november 2007, 08.30 van Bemelen naar Meerssen
Voor de deur steek ik mijn duim op. Binnen vijf minuten stoppen drie auto's. Twee rijden niet in de goede richting. De derde komt wel langs de Maastrichter liftersplaats en bovendien ook de A2 op, zodat ik niet op de liftersplaats hoef te staan.
Afstand 7 km, reistijd inclusief wachten en lopen ca. 25 minuten, waarvan 10 minuten in de auto
23 november 2007, 18.30 van Meerssen naar Limbricht
Ik wandel tien minuten naar tankstation Kruisberg aan de A2 bij Meerssen. Er is matig veel verkeer op dit relatief kleine snelwegtankstation. Na wel een half uur wachten kan ik mee naar het volgende tankstation ter hoogte van Sittard, terwijl mijn chauffeur door rijdt naar Breda. Vanaf het tankstation wandel ik naar Limbricht, waar ik door een jonge Amerikaan uitgenodigd ben op een Thanksgiving diner.
Afstand ca 20 km, reistijd inclusief wachten en lopen ca. 90 minuten, waarvan 10 minuten in de auto
24 november 2007, 10.00 van Limbricht naar Hengelo
Ik wandel weer fijn door de velden vanuit Limbricht naar A2-tankstation Swentibold en zing onderweg een liedje. Op het tankstation ga ik eerst rustig wakker worden met twee koppen thermosflesthee, en steek een beetje afwezig de duim op naar iedere langskomende chauffeur. Na de thee wandel ik wat rond bij de pomp. Een half uur na aankomst krijg ik een rit van zo'n beetje 150 kilometer naar Almelo.
Een van de hobbys van deze chauffeur is rally-racen, al doet hij het niet meer zo vaak. Zo had hij op het circuit van Zandvoort 250 kmh gereden, met als passagier Olaf Mol. En hij had met Ralf Schumacher in een F1-wagen gezeten, die even door trok naar 430 kmh. Ook bleek het tijd dat mijn hoogste liftsnelheid in eigen land gebroken zou worden, want toen ik verteld had dat dat voor mij 175 kmh was -januari 2007- trok hij de Peugeot 309 even door naar 180.
Bij Almelo was een scherpe bocht aan het eind van de A35 verdwenen, want de snelweg was recent doorgetrokken. Daarom reed ik mee tot Almelo-West. Even een bordje met HENG. in elkaar geflanst en na een paar minuten had ik een rit naar Almelo-Zuid. Ik dacht dat ik mijn vrienden aldaar wel te voet bereiken kon, maar het bleek nog zeker drie kilometer lopen. Omdat ik daar geen zin in had heb ik nog een kort stukje doorgelift, en werd voor de deur gebracht.
Afstand ca 180 km, reistijd 300 minuten inclusief wachten en lopen
25 November 2007, 13.00 van Hengelo naar Maastricht
Met mijn vrienden liep ik op tot het station, want zij gingen nog naar Zandvoort en Amsterdam per trein, en liep door. Ik wilde liften aan de Borneseweg die naar de A1 leidt, maar al wandelend op gevoel kwam ik op de Deldenseweg die naar de A35 leidt. Voorbij een kruising met stoplichten, na een kwartier lopen, stak ik mijn duim op en de 2e auto stopte.
Op de A35-oprit heb ik een heel uur gestaan, in de zon, in regen, met een briesje wind en voor het eerst voor zover ik me kan herinneren met een regenboog aan de horizon. Maar ondanks de rainbow-feelings stopte er niemand, en ik werd kwaad, kwaad op die onbehulpzame Nederlanders, die zichzelf te goed vinden om hun stuk aan de natuur onttrokken blik te delen met mij. De laatste der Mohikanen geeft echter niet snel op. "Der Anhalter win"; luidt een oud Nederlands-Duits spreekwoord.
Ik word gered door een Skoda-rijder.
Ik uit mijn woede als ik in de auto zit op gepaste wijze en dat wordt met begrip opgepakt.
Bij het tankstation tussen Deventer en Apeldoorn had ik 20 minuten nodig om een rit te krijgen richting Arnhem. Een Masserati-chauffeuse zei, met Amsterdams of Goois accent: "Ik neem niemand mee! Duidelijk toch!!". Daarna vroeg ik om de gunst bij een Alto-rijdster, die niet in de goede richting reed. Een mooie dame durfde het niet aan, maar de jongen die in de tien jaar oude BMW bij de volgende pompplek in de wagen zat maakte een knikje, en toen was het kat in 't bakkie.
Op de oprit Arnhem-Noord bij Waterberg bleek de vluchtstrook te zijn verdwenen, maar bij het stoplicht had ik binnen de minuut een rit naar tankstation de Schaars.
Daar verdween ik even in de aangelegen Veluwebossen, maar ik had er het gevoel of ik in Oost-Polen was, omdat de plek erg leek op een stuk van het bos van Augustow, en er bovendien een lege fles van Noordoost-Poolse Zubrowka (=wisent / bison) wodka op de bosbodem lag. Er stond een auto uit Roermond of Venlo, maar de chauffeur bleef te lang weg. Ik vond iemand die naar Nijmegen reed en mocht mee, maar vroeg of ik nog even de dame aan de volgende pompplek mocht vragen. Die ging tot voorbij Venlo, en ik mocht mee. "Vrouwen ook altijd"; zei de chauffeur naar Nijmegen tegen de vrouw die mijn chauffeur werd.
Een sympathieke vrouw die een beetje carrière had gemaakt in de veehouderij vóór ze voltijds het huishouden ging doen voor het gezin met twee kinderen en twee grote honden. Ze reed een Volvo, wat deels kwam doordat ze (vanuit haar studietijd) het liefst in Noorwegen op reis ging, en omdat veeartsen "altijd" Volvo rijden, omdat ze zo goed bestand zijn tegen zandwegen met kuilen op het platteland van Scandinavië èn van Noord-Limburg! Ze hield een kruissnelheid van 150 tot 160 kmh aan. De auto had 250.000 op de teller en een gasinstallatie en het ding zou blijven rijden tot de 400.000, zo zwoer ze. En in Scandinavië had ze ook veel gelift als twintiger; voor jonge vrouwen zou liften in Scandinavië niet onveilig zijn. In Frankrijk zou ze nooit liften, omdat te veel mannelijke chauffeurs daar al te veel gevaar opleveren. Zelf denk ik dat dit zeker geldt voor onder andere Spanje, Portugal, Italië, Griekenland en Turkije, terwijl ik Noord-Frankrijk ook als veilig liftgebied zie voor vrouwen, hoewel de begrippen veilig, vrouwen en liften een moeilijke combinatie zijn. Dit alles hield ik in het gesprek wel voor mezelf.
Gezien het hoge tempo liftte ik in Baarlo verder vanaf de bushalte na de stoplichten, langs de N273 / Napoleonsbaan, de hoofdweg van Venlo naar Maastricht. Dit is een uitstekende liftplek. Hoewel het al juist donker was, dacht ik vrij vlot weg te zullen zijn. Reflecterend hesje en wat reflecterende bandjes om de veiligheid te vergroten en de wachttijd te verkleinen.
Na tien minuten stopt een doctoraalstudent in een Volvo, die me mee laat rijden tot de Viaductweg in Maastricht. De ervaring leert dat ik ook in het donker vaak nog vlot weg kom, en vandaag in ieder geval een stuk beter dan in het vervloekte Hengelo!
De laatste kilometers ben ik met een vriend uit Polen mee gereden, na een avondje gidsen in Maastricht, want hij was voor de eerste keer op bezoek en wilde de stad wel zien.
Afstand ca 200 km, reistijd 330 minuten inclusief wachten en lopen
23 november 2007, 08.30 van Bemelen naar Meerssen
Voor de deur steek ik mijn duim op. Binnen vijf minuten stoppen drie auto's. Twee rijden niet in de goede richting. De derde komt wel langs de Maastrichter liftersplaats en bovendien ook de A2 op, zodat ik niet op de liftersplaats hoef te staan.
Afstand 7 km, reistijd inclusief wachten en lopen ca. 25 minuten, waarvan 10 minuten in de auto
23 november 2007, 18.30 van Meerssen naar Limbricht
Ik wandel tien minuten naar tankstation Kruisberg aan de A2 bij Meerssen. Er is matig veel verkeer op dit relatief kleine snelwegtankstation. Na wel een half uur wachten kan ik mee naar het volgende tankstation ter hoogte van Sittard, terwijl mijn chauffeur door rijdt naar Breda. Vanaf het tankstation wandel ik naar Limbricht, waar ik door een jonge Amerikaan uitgenodigd ben op een Thanksgiving diner.
Afstand ca 20 km, reistijd inclusief wachten en lopen ca. 90 minuten, waarvan 10 minuten in de auto
24 november 2007, 10.00 van Limbricht naar Hengelo
Ik wandel weer fijn door de velden vanuit Limbricht naar A2-tankstation Swentibold en zing onderweg een liedje. Op het tankstation ga ik eerst rustig wakker worden met twee koppen thermosflesthee, en steek een beetje afwezig de duim op naar iedere langskomende chauffeur. Na de thee wandel ik wat rond bij de pomp. Een half uur na aankomst krijg ik een rit van zo'n beetje 150 kilometer naar Almelo.
Een van de hobbys van deze chauffeur is rally-racen, al doet hij het niet meer zo vaak. Zo had hij op het circuit van Zandvoort 250 kmh gereden, met als passagier Olaf Mol. En hij had met Ralf Schumacher in een F1-wagen gezeten, die even door trok naar 430 kmh. Ook bleek het tijd dat mijn hoogste liftsnelheid in eigen land gebroken zou worden, want toen ik verteld had dat dat voor mij 175 kmh was -januari 2007- trok hij de Peugeot 309 even door naar 180.
Bij Almelo was een scherpe bocht aan het eind van de A35 verdwenen, want de snelweg was recent doorgetrokken. Daarom reed ik mee tot Almelo-West. Even een bordje met HENG. in elkaar geflanst en na een paar minuten had ik een rit naar Almelo-Zuid. Ik dacht dat ik mijn vrienden aldaar wel te voet bereiken kon, maar het bleek nog zeker drie kilometer lopen. Omdat ik daar geen zin in had heb ik nog een kort stukje doorgelift, en werd voor de deur gebracht.
Afstand ca 180 km, reistijd 300 minuten inclusief wachten en lopen
25 November 2007, 13.00 van Hengelo naar Maastricht
Met mijn vrienden liep ik op tot het station, want zij gingen nog naar Zandvoort en Amsterdam per trein, en liep door. Ik wilde liften aan de Borneseweg die naar de A1 leidt, maar al wandelend op gevoel kwam ik op de Deldenseweg die naar de A35 leidt. Voorbij een kruising met stoplichten, na een kwartier lopen, stak ik mijn duim op en de 2e auto stopte.
Op de A35-oprit heb ik een heel uur gestaan, in de zon, in regen, met een briesje wind en voor het eerst voor zover ik me kan herinneren met een regenboog aan de horizon. Maar ondanks de rainbow-feelings stopte er niemand, en ik werd kwaad, kwaad op die onbehulpzame Nederlanders, die zichzelf te goed vinden om hun stuk aan de natuur onttrokken blik te delen met mij. De laatste der Mohikanen geeft echter niet snel op. "Der Anhalter win"; luidt een oud Nederlands-Duits spreekwoord.
Ik word gered door een Skoda-rijder.
Ik uit mijn woede als ik in de auto zit op gepaste wijze en dat wordt met begrip opgepakt.
Bij het tankstation tussen Deventer en Apeldoorn had ik 20 minuten nodig om een rit te krijgen richting Arnhem. Een Masserati-chauffeuse zei, met Amsterdams of Goois accent: "Ik neem niemand mee! Duidelijk toch!!". Daarna vroeg ik om de gunst bij een Alto-rijdster, die niet in de goede richting reed. Een mooie dame durfde het niet aan, maar de jongen die in de tien jaar oude BMW bij de volgende pompplek in de wagen zat maakte een knikje, en toen was het kat in 't bakkie.
Op de oprit Arnhem-Noord bij Waterberg bleek de vluchtstrook te zijn verdwenen, maar bij het stoplicht had ik binnen de minuut een rit naar tankstation de Schaars.
Daar verdween ik even in de aangelegen Veluwebossen, maar ik had er het gevoel of ik in Oost-Polen was, omdat de plek erg leek op een stuk van het bos van Augustow, en er bovendien een lege fles van Noordoost-Poolse Zubrowka (=wisent / bison) wodka op de bosbodem lag. Er stond een auto uit Roermond of Venlo, maar de chauffeur bleef te lang weg. Ik vond iemand die naar Nijmegen reed en mocht mee, maar vroeg of ik nog even de dame aan de volgende pompplek mocht vragen. Die ging tot voorbij Venlo, en ik mocht mee. "Vrouwen ook altijd"; zei de chauffeur naar Nijmegen tegen de vrouw die mijn chauffeur werd.
Een sympathieke vrouw die een beetje carrière had gemaakt in de veehouderij vóór ze voltijds het huishouden ging doen voor het gezin met twee kinderen en twee grote honden. Ze reed een Volvo, wat deels kwam doordat ze (vanuit haar studietijd) het liefst in Noorwegen op reis ging, en omdat veeartsen "altijd" Volvo rijden, omdat ze zo goed bestand zijn tegen zandwegen met kuilen op het platteland van Scandinavië èn van Noord-Limburg! Ze hield een kruissnelheid van 150 tot 160 kmh aan. De auto had 250.000 op de teller en een gasinstallatie en het ding zou blijven rijden tot de 400.000, zo zwoer ze. En in Scandinavië had ze ook veel gelift als twintiger; voor jonge vrouwen zou liften in Scandinavië niet onveilig zijn. In Frankrijk zou ze nooit liften, omdat te veel mannelijke chauffeurs daar al te veel gevaar opleveren. Zelf denk ik dat dit zeker geldt voor onder andere Spanje, Portugal, Italië, Griekenland en Turkije, terwijl ik Noord-Frankrijk ook als veilig liftgebied zie voor vrouwen, hoewel de begrippen veilig, vrouwen en liften een moeilijke combinatie zijn. Dit alles hield ik in het gesprek wel voor mezelf.
Gezien het hoge tempo liftte ik in Baarlo verder vanaf de bushalte na de stoplichten, langs de N273 / Napoleonsbaan, de hoofdweg van Venlo naar Maastricht. Dit is een uitstekende liftplek. Hoewel het al juist donker was, dacht ik vrij vlot weg te zullen zijn. Reflecterend hesje en wat reflecterende bandjes om de veiligheid te vergroten en de wachttijd te verkleinen.
Na tien minuten stopt een doctoraalstudent in een Volvo, die me mee laat rijden tot de Viaductweg in Maastricht. De ervaring leert dat ik ook in het donker vaak nog vlot weg kom, en vandaag in ieder geval een stuk beter dan in het vervloekte Hengelo!
De laatste kilometers ben ik met een vriend uit Polen mee gereden, na een avondje gidsen in Maastricht, want hij was voor de eerste keer op bezoek en wilde de stad wel zien.
Afstand ca 200 km, reistijd 330 minuten inclusief wachten en lopen
Ik ging er niet van uit dat alle schippers mensen langs gingen met de vraag of ze alsjeblieft met VIP luxe mee wilden varenquote:Op maandag 26 november 2007 19:17 schreef Frank__NL het volgende:
Het lijkt mij niet onmogelijk om een lift over de grote plas naar de States te vinden, maar je hebt ofwel heel veel geduld nodig (duim opsteken en wachten tot een boot stopt kan lang duren), of weten hoe je het aan moet pakken. Klinkt logisch he
Het zit namelijk ongeveer zo: mijn tante is een jaar of 10/20 geleden met de rugzak door heel Europa heen gegaan, en blijkbaar zit dat in het bloed ofzo, want ik begin werkelijk met de dag meer zin te krijgen om haar achterna te gaan. En als het dan even kan ook verder, en ik heb al wel zo'n idee dat dat inhoud dat je gewoon wat bijklust om in leven te blijven, en mee te mogen met de ritten, daar zie ik geen enkel probleem in.
Maar eerst nog een vakantie met de trein naar Griekenland (Interrail Global Pass
), en dan maar zien of het gevoel er nog steeds zit. 
Ik ken het gevoel manquote:Op maandag 26 november 2007 20:33 schreef Hmail het volgende:
[..]
Het zit namelijk ongeveer zo: mijn tante is een jaar of 10/20 geleden met de rugzak door heel Europa heen gegaan, en blijkbaar zit dat in het bloed ofzo, want ik begin werkelijk met de dag meer zin te krijgen om haar achterna te gaan. En als het dan even kan ook verder, en ik heb al wel zo'n idee dat dat inhoud dat je gewoon wat bijklust om in leven te blijven, en mee te mogen met de ritten, daar zie ik geen enkel probleem in.
Check deze site voor inspiratie en tips: http://www.hitchhiketheworld.com/
Dit stel is in 5 jaar tijd letterlijk de wereld over gelift en op de meest bizarre plekken terecht gekomen, gratis met een boot de oceaan overgstoken etc.
Liftverhalen http://liftendehollander.web-log.nl
Enjoy Life. Always Look For Adventure.
The Sun. The Water. The Wind. The Snow. The Adrealine Thats the Ultimate.
Enjoy Life. Always Look For Adventure.
The Sun. The Water. The Wind. The Snow. The Adrealine Thats the Ultimate.
Zo ik ben thuis van mijn eerste liftavontuur. Het is me echt zeer goed bevallen en ik sluit me aan bij de topictitel± Liften is cool!. Hieronder een verslagje.
Zaterdag 24 november, Schiedam - Frankfurt (460 km)
Na mijn nachtdienst niet geslapen en rond half 8 de metro en tram gepakt richting het Schieplein in Rotterdam (Op aanbevelen van Frank zijn documentje) Aldaar bij de oprit gaan staan met een bordje "Utrecht" en binnen een kwartiertje werd ik opgehaald door een vriendelijke jongen welke DJ moest spelen op de Gameplay beurs in de Jaarbeurs. Me af laten zetten bij de laatste pomp voor Utrecht. Aldaar wederom met een bordje "Arnhem" gaan staan en ook hier was ik met een minuut of twintig weer weg met een wat ouder stel, welke op weg waren naar de Smaakparade nabij Arnhem. Vooral de man van dat stel was erg komisch en deze mensen hebben me op een pompstation bij Arnhem gedropt. Daar dit een klein pompstation was heb ik na het drinken van een bak verse (!) koffie de enige Duitse auto aldaar aangesproken. Na beloofd te hebben geen drugs bij me te hebben (wat ook gewoon waar was) heeft dit in Nederland wonende Duitse stelletje me tot 20 km voor Keulen op een ander tankstation gebracht. Aldaar maar geprobeerd een bordje met Frankfurt in de lucht te steken en wederom na een minuut of 20 opgepikt door een gare auto waarin de helft van de bekleding miste. Hierin zaten 3 Duitse punkers / alto's welke naar het 27 verjaardagsfeestje van de "Böhse Onkels" gingen in Frankfurt. Veel gelachen, een beetje geslapen en veel Böhse Onkels moeten luisteren en uiteindelijk bij de Jahrhunderthalle in Frankfurt afgezet tussen een paar duizend Onkels fans. Vanaf hier met het openbaar vervoer naar het centrum van Frankfurt gegaan en ingecheckt in een zeer net Youth Hostel. Om kwart over 3 was dit gebeurt en had ik nog ruim de gelegenheid om de stad te bekijken en wat te relaxen. Uiteindelijk ergens om 23:00 uur gaan slapen.
zondag 25 december, Frankfurt - München (392 km)
Rond een uurtje of 8 na het ontbijt vertrokken uit het hostel en richting het station gelopen. Daar bij verkeerslichten mensen aangesproken met de vraag of ze naar de snelweg reden. Bij de 6e auto was dat raak en deze man besloot voor mij wat om te rijden en me bij de oprit van de A5 bij het vliegveld afgezet. Op zich een goede keus en tip van de man, want hier reed (zeker voor een zondag) veel verkeer en best wat auto's met een lonkende "M". Eerst geprobeerd wat auto's aan te spreken met deze "M", maar wonderbaar zat elke chauffeur of te bellen of was te beroerd me te zien. Toen maar op de oprit gaan staan met een bordje München. Bij het vliegveld ongeveer 5 kwartier gestaan in totaal, mijn langste wachttijd van de reis, en toen uiteindelijk opgepikt door een coole gast welke me naar Stuttgart wilde brengen. Hij had net zijn vriendinnetje op het vliegveld naar Washington DC gezet en kon wel wat aanspraak gebruiken om hem af te leiden. Daar de beste man een goede muzieksmaak had en veel concerten had bezocht bijna de gehele reis over deze gezamenlijke interesse zitten babbelen. Bij een pompstation net voor Stuttgart afgezet, wat gegeten en mijn bordje München weer tevoorschijn getoverd. In de regen ben ik daar gaan staan en de tweede auto stopte om me naar München te brengen. Een stel van bijna 50 bracht me in München voor de deur van mijn geplande hostel. Onderweg wederom veel gebabbeld. Waren ook leuke mensen die het jammer vonden dat ze te oud werden om veel feest te vieren en concerten te bezoeken. Naar hun zeggen hadden ze er inmiddels dagen last van als ze 1 nachtje niet sliepen. Anyway dus voor de deur van het hostel gebracht en toen was het ongeveer 2 uur á half 3. Ook hier ingecheckt, het centrum bekeken en toen rond een uur of 7 naar de "Backstage" gegaan waar Gogol Bordello een concert zou geven. Mijn kaartje gekocht en de show bekeken en heel veel grappige, dronken Duitsers ontmoet en met hen feest gevierd. Na dit feestje naar mijn hostel gegaan en vrij gaar en redelijk met bier gevuld gaan slapen.
Maandag 26 november, München - Schiedam (843 km)
Om half 9 het hostel verlaten om weer richting huis te reizen. Omdat ik twee dagen had ingepland voor de huisreis kon ik niet een dagje langer blijven. Wel was mijn plan de gehele rit in 1 dag te proberen. Al lopend en met de S-bahn richting de oprit gerezen. Door lang wachten op dat treintje daar pas om even over half 10 aangekomen. Hier een bordje met Stuttgart omhoog gehouden en binnen 10 minuten was ik "on the road again". Een Duitse zakenman in een dikke Mercedes huurauto bracht me tot Stuttgart. Een intressant gesprek gehad met de man onderweg en voor Stuttgart bij een tankstation uitgestapt om te ontbijten en verder te reizen. Alhier met een bordje "Frankfurt" gaan staan, omdat ik geen auto's kon zien met de "F" om aan te spreken. Na een kwartier een lift richting Kalsruhe aangenomen van een Rus welke in Duitsland woont. Hij moest voor zijn werk in Kalsruhe zijn en de man hield erg van doorrijden. Met gemiddeld 170 op de teller bij een tankstation net buiten de snelweg gebracht. Een vrij grote voorziening met een Mcdonalds en een grote sexshop. Hier was wel wat weinig verkeer. Na eerst 2 Hollandse vrachtwagenchauffers aangesproken te hebben en te hebben geleerd dat de meeste Nederlandse vrachtwagens op maandag juist het land uitreden in plaats van in met mijn Frankfurt bordje langs de weg gaan staan. De eerste Frankfurtse auto was bereid met daar voor een tankstation af te zetten. Met een contrabas in mijn nek van deze muziekleraar naar Frankfurt gereden. Hier werd ik met mijn bordje Köln na een kwartier ofzo opgepikt door een Turkse trucker. Communicatie was vrijwel onmogelijk, maar ik begraap dat de man me naar Limburg bij een tankstelle wilde brengen.
Zaterdag 24 november, Schiedam - Frankfurt (460 km)
Na mijn nachtdienst niet geslapen en rond half 8 de metro en tram gepakt richting het Schieplein in Rotterdam (Op aanbevelen van Frank zijn documentje) Aldaar bij de oprit gaan staan met een bordje "Utrecht" en binnen een kwartiertje werd ik opgehaald door een vriendelijke jongen welke DJ moest spelen op de Gameplay beurs in de Jaarbeurs. Me af laten zetten bij de laatste pomp voor Utrecht. Aldaar wederom met een bordje "Arnhem" gaan staan en ook hier was ik met een minuut of twintig weer weg met een wat ouder stel, welke op weg waren naar de Smaakparade nabij Arnhem. Vooral de man van dat stel was erg komisch en deze mensen hebben me op een pompstation bij Arnhem gedropt. Daar dit een klein pompstation was heb ik na het drinken van een bak verse (!) koffie de enige Duitse auto aldaar aangesproken. Na beloofd te hebben geen drugs bij me te hebben (wat ook gewoon waar was) heeft dit in Nederland wonende Duitse stelletje me tot 20 km voor Keulen op een ander tankstation gebracht. Aldaar maar geprobeerd een bordje met Frankfurt in de lucht te steken en wederom na een minuut of 20 opgepikt door een gare auto waarin de helft van de bekleding miste. Hierin zaten 3 Duitse punkers / alto's welke naar het 27 verjaardagsfeestje van de "Böhse Onkels" gingen in Frankfurt. Veel gelachen, een beetje geslapen en veel Böhse Onkels moeten luisteren en uiteindelijk bij de Jahrhunderthalle in Frankfurt afgezet tussen een paar duizend Onkels fans. Vanaf hier met het openbaar vervoer naar het centrum van Frankfurt gegaan en ingecheckt in een zeer net Youth Hostel. Om kwart over 3 was dit gebeurt en had ik nog ruim de gelegenheid om de stad te bekijken en wat te relaxen. Uiteindelijk ergens om 23:00 uur gaan slapen.
zondag 25 december, Frankfurt - München (392 km)
Rond een uurtje of 8 na het ontbijt vertrokken uit het hostel en richting het station gelopen. Daar bij verkeerslichten mensen aangesproken met de vraag of ze naar de snelweg reden. Bij de 6e auto was dat raak en deze man besloot voor mij wat om te rijden en me bij de oprit van de A5 bij het vliegveld afgezet. Op zich een goede keus en tip van de man, want hier reed (zeker voor een zondag) veel verkeer en best wat auto's met een lonkende "M". Eerst geprobeerd wat auto's aan te spreken met deze "M", maar wonderbaar zat elke chauffeur of te bellen of was te beroerd me te zien. Toen maar op de oprit gaan staan met een bordje München. Bij het vliegveld ongeveer 5 kwartier gestaan in totaal, mijn langste wachttijd van de reis, en toen uiteindelijk opgepikt door een coole gast welke me naar Stuttgart wilde brengen. Hij had net zijn vriendinnetje op het vliegveld naar Washington DC gezet en kon wel wat aanspraak gebruiken om hem af te leiden. Daar de beste man een goede muzieksmaak had en veel concerten had bezocht bijna de gehele reis over deze gezamenlijke interesse zitten babbelen. Bij een pompstation net voor Stuttgart afgezet, wat gegeten en mijn bordje München weer tevoorschijn getoverd. In de regen ben ik daar gaan staan en de tweede auto stopte om me naar München te brengen. Een stel van bijna 50 bracht me in München voor de deur van mijn geplande hostel. Onderweg wederom veel gebabbeld. Waren ook leuke mensen die het jammer vonden dat ze te oud werden om veel feest te vieren en concerten te bezoeken. Naar hun zeggen hadden ze er inmiddels dagen last van als ze 1 nachtje niet sliepen. Anyway dus voor de deur van het hostel gebracht en toen was het ongeveer 2 uur á half 3. Ook hier ingecheckt, het centrum bekeken en toen rond een uur of 7 naar de "Backstage" gegaan waar Gogol Bordello een concert zou geven. Mijn kaartje gekocht en de show bekeken en heel veel grappige, dronken Duitsers ontmoet en met hen feest gevierd. Na dit feestje naar mijn hostel gegaan en vrij gaar en redelijk met bier gevuld gaan slapen.
Maandag 26 november, München - Schiedam (843 km)
Om half 9 het hostel verlaten om weer richting huis te reizen. Omdat ik twee dagen had ingepland voor de huisreis kon ik niet een dagje langer blijven. Wel was mijn plan de gehele rit in 1 dag te proberen. Al lopend en met de S-bahn richting de oprit gerezen. Door lang wachten op dat treintje daar pas om even over half 10 aangekomen. Hier een bordje met Stuttgart omhoog gehouden en binnen 10 minuten was ik "on the road again". Een Duitse zakenman in een dikke Mercedes huurauto bracht me tot Stuttgart. Een intressant gesprek gehad met de man onderweg en voor Stuttgart bij een tankstation uitgestapt om te ontbijten en verder te reizen. Alhier met een bordje "Frankfurt" gaan staan, omdat ik geen auto's kon zien met de "F" om aan te spreken. Na een kwartier een lift richting Kalsruhe aangenomen van een Rus welke in Duitsland woont. Hij moest voor zijn werk in Kalsruhe zijn en de man hield erg van doorrijden. Met gemiddeld 170 op de teller bij een tankstation net buiten de snelweg gebracht. Een vrij grote voorziening met een Mcdonalds en een grote sexshop. Hier was wel wat weinig verkeer. Na eerst 2 Hollandse vrachtwagenchauffers aangesproken te hebben en te hebben geleerd dat de meeste Nederlandse vrachtwagens op maandag juist het land uitreden in plaats van in met mijn Frankfurt bordje langs de weg gaan staan. De eerste Frankfurtse auto was bereid met daar voor een tankstation af te zetten. Met een contrabas in mijn nek van deze muziekleraar naar Frankfurt gereden. Hier werd ik met mijn bordje Köln na een kwartier ofzo opgepikt door een Turkse trucker. Communicatie was vrijwel onmogelijk, maar ik begraap dat de man me naar Limburg bij een tankstelle wilde brengen.
Music falls back to second place in this commercial race
Vervolg....
Een blik op de map vertelde me dat Limburg tussen Frankfurt en Köln lag en maar besloten mee te rijden. Op een tankstation vrij moe aangekomen. Het was inmiddels 17:00 uur en ik was vrij gaar. Met een red bulletje mezelf opgepept en mensen aan gaan spreken. Een bordje leek me vanwege de duisternis onhandig. Daarom maar mensen aan gaan spreken. Ongeveer de tiende auto betrof een Engelse wagen met twee jonge, hippe gasten. De mannen waren niet Engels, maar Zuid-Afrikaans, woonden in Mönchen-Gladbach en waarom de auto Engels was heb ik niet begrepen. Anyway wilden deze mannen me wel tot een tankstation brengen. Onderweg was er een afsplitsing van de autobahn afgezet en reden we vervolgens ook nog eens verkeerd. Na wat sightseeing in de omgeving van de Nurburgring weer de snelweg gevonden. Dit koste wat vertraging, maar de vriendelijkheid he sportieve rijgedrag en de muziek in de auto maakte dat wel goed. Bij Mönchen-Gladbach een paar Duitse auto's aangesproken zonder resultaat om vervolgens met een Nederlandse auto mee te kunnen rijden naar de pomp bij Gilze-Rijen. Dit stelletje had net gewintersport voor een weekeind in de alpen en vond het leuk om lifters mee te nemen. Daarom hebben ze alle bagage ge-herschikt om een deel van de achterbank overeind te kunnen zetten. Even later passeerde ik dus bij Venlo onze grens en was ik weer in Nederland!. Bij Gilze-Rijen dus uitgestapt. Daar was het inmiddels al wat rustiger dus heb ik elke auto tijdens het tanken aangesproken. Na een kwartiertje trof ik op deze manier twee Turkse jongens uit Rotterdam-Zuid, ze zouden me tot metrostation Slinge brengen en dan kon ik de metro naar huis pakken. Nadat deze jongens me ongevraagd hadden voorzien van red-bull en een sigaret reden we naar Rotterdam. Onderweg een grappig gesprek gevoerd en uiteindelijk had de chauffeur maar besloten me naar Schiedam te brengen. Bij een doorgaande weg 3 minuten loopafstand van mijn huis ben ik uitgestapt en naar huis gewandeld. Om 22:10 uur stak ik de sleutel in het slot en was mijn reis tot een einde gekomen.
Al met al het heel goed naar mijn zin gehad. Veel leuke mensen ontmoet en liften valt absoluut niet tegen. Het gaat best gemakkelijk en het is cool! Als laatst wil ik nog alle chauffeurs mochten deze op FOK! komen, en Frank bedanken. De chauffeurs voor de reis en gezelligheid en Frank voor de tips op zijn site.
Een blik op de map vertelde me dat Limburg tussen Frankfurt en Köln lag en maar besloten mee te rijden. Op een tankstation vrij moe aangekomen. Het was inmiddels 17:00 uur en ik was vrij gaar. Met een red bulletje mezelf opgepept en mensen aan gaan spreken. Een bordje leek me vanwege de duisternis onhandig. Daarom maar mensen aan gaan spreken. Ongeveer de tiende auto betrof een Engelse wagen met twee jonge, hippe gasten. De mannen waren niet Engels, maar Zuid-Afrikaans, woonden in Mönchen-Gladbach en waarom de auto Engels was heb ik niet begrepen. Anyway wilden deze mannen me wel tot een tankstation brengen. Onderweg was er een afsplitsing van de autobahn afgezet en reden we vervolgens ook nog eens verkeerd. Na wat sightseeing in de omgeving van de Nurburgring weer de snelweg gevonden. Dit koste wat vertraging, maar de vriendelijkheid he sportieve rijgedrag en de muziek in de auto maakte dat wel goed. Bij Mönchen-Gladbach een paar Duitse auto's aangesproken zonder resultaat om vervolgens met een Nederlandse auto mee te kunnen rijden naar de pomp bij Gilze-Rijen. Dit stelletje had net gewintersport voor een weekeind in de alpen en vond het leuk om lifters mee te nemen. Daarom hebben ze alle bagage ge-herschikt om een deel van de achterbank overeind te kunnen zetten. Even later passeerde ik dus bij Venlo onze grens en was ik weer in Nederland!. Bij Gilze-Rijen dus uitgestapt. Daar was het inmiddels al wat rustiger dus heb ik elke auto tijdens het tanken aangesproken. Na een kwartiertje trof ik op deze manier twee Turkse jongens uit Rotterdam-Zuid, ze zouden me tot metrostation Slinge brengen en dan kon ik de metro naar huis pakken. Nadat deze jongens me ongevraagd hadden voorzien van red-bull en een sigaret reden we naar Rotterdam. Onderweg een grappig gesprek gevoerd en uiteindelijk had de chauffeur maar besloten me naar Schiedam te brengen. Bij een doorgaande weg 3 minuten loopafstand van mijn huis ben ik uitgestapt en naar huis gewandeld. Om 22:10 uur stak ik de sleutel in het slot en was mijn reis tot een einde gekomen.
Al met al het heel goed naar mijn zin gehad. Veel leuke mensen ontmoet en liften valt absoluut niet tegen. Het gaat best gemakkelijk en het is cool! Als laatst wil ik nog alle chauffeurs mochten deze op FOK! komen, en Frank bedanken. De chauffeurs voor de reis en gezelligheid en Frank voor de tips op zijn site.
Music falls back to second place in this commercial race
Gaaf verhaal botar!! Je bent duitsland behoorlijk snel doorgekomen, misschien ook wel omdat je alleen was.
Zei ik toch in mijn eerste deel 1: Liften is cool!
Zei ik toch in mijn eerste deel 1: Liften is cool!
Liftverhalen http://liftendehollander.web-log.nl
Enjoy Life. Always Look For Adventure.
The Sun. The Water. The Wind. The Snow. The Adrealine Thats the Ultimate.
Enjoy Life. Always Look For Adventure.
The Sun. The Water. The Wind. The Snow. The Adrealine Thats the Ultimate.
Heel leuk verteld botar en complimenten voor de manier waarop je het gedaan hebt. Dit bewijst voor mij dat het aanspreken van mensen bij tankstations, naast het bordje, ook lucratief is.
Als je ooit weer eens van plan bent te gaan liften kijk ik uit naar je verslag.
Als je ooit weer eens van plan bent te gaan liften kijk ik uit naar je verslag.
Het komend weekend lift ik naar Rotterdam. Vier jaar geleden was ik voor ’t laatst in deze stad aan de Maas.
Ik heb alvast wat maatregelen getroffen. De belangrijkste is het uitprinten van liftbordjes met Rotterdam, Dord’t (=Dordrecht), Breda en Tilburg.
Ik heb alvast wat maatregelen getroffen. De belangrijkste is het uitprinten van liftbordjes met Rotterdam, Dord’t (=Dordrecht), Breda en Tilburg.
Vrijdag 30 november 2007, 12.15, van Maastricht naar Rotterdam
Het is al zo’n beetje vier jaar geleden dat ik nog in Rotterdam was. Toen was het voor een paar uurtjes. Ook ben ik eens door Rotterdam gekomen tijdens een liftreis naar Den Haag. Voor een serieus bezoek aan Rotterdam, mijn enige ooit, moet ik toch wel een jaar of vijftien tot twintig terug, toen we met een paar klassen van de lagere school een dagtocht naar Rotterdam hebben gemaakt.
CouchSurfers uit Rotterdam organiseren dit weekend een Sinterklaas-meeting. Volgens de lijst hebben zich bijna 130 CouchSurfers voor dit gebeuren opgegeven. Vanuit Limburg komen er drie, twee uit Maastricht en één uit Sittard.
Ik heb vrij onrustig geslapen, want vandáág ga ik naar Rotterdam èn ik ga onderdeel zijn van een groot feest met wat ze in Brabant kéigave mensen zouden noemen. Des morgens koop ik nog wat kledingstukken in en wat schoenen (als jongen ben ik daarmee in tien minuten klaar) en dan parkeer ik mijn auto in de buurt van de Maastrichter liftersplaats. Het is vrij parkeren.
Ik sta op de liftersplaats met mijn nieuwe A3-sheetje met de plaatsen Tilburg, Breda, Dordrecht (wat ik afgekort heb tot Dord’t) en Rotterdam, en toon Breda. Het voelt toch een beetje ongemakkelijk om hier –inmiddels de 49ste keer dat ik een lift zal krijgen vanaf mijn meestgebruikte liftplek– met zo’n innovatief nieuw liftbordje met Breda te staan.
Na een minuut of zeven stopt een trucker. Truckers stoppen zelden, en de kans dat ze dat doen verklein ik zelf meestal nog fors door mijn duim en bord níet aan hen te laten zien. Tenslotte reis ik vlotter in auto’s dan in vrachtwagens. Tot nu toe ben ik volgens mijn drie of vier keer op de Maastrichter liftersplaats in een vrachtwagen gestapt. Eén keer verroerde ik mij niet, en wachtte geduldig af tot een ver achter mij, maar voor mij gestopte trucker de liftersplaats weer had verlaten.
Voor de reis van Maastricht naar Rotterdam heb ik vier uur ingeschat. Veel langer mag het niet duren. Het is vrijdag, dus er kunnen eerder files staan.
Ik wandel naar de truck, die een paar honderd meter verderop tot stilstand is gekomen. De chauffeur gaat naar Eindhoven en ik neem de rit aan. De chauffeur blijkt een Pool te zijn. Ieder weekend pendelt hij op en neer van Nederland naar zijn thuishaven in de omstreken van Wroclaw. In de Mercedes-truck rijd ik mee tot tankstation Groote Bleek aan de A2 ter hoogte van Maarheeze, het laatste tankstation voor Eindhoven.
Het is inmiddels een beetje gaan miezeren.
Ik schiet één koppel aan, dat niet in de richting van Breda rijdt. Ik heb me namelijk voorgenomen om over de route Maastricht-Eindhoven-Breda-Dordrecht naar Rotterdam te liften, en niet over Utrecht of Gorinchem. Over Breda is de route korter dan over Utrecht. En over Gorinchem lijkt mij lastiger, omdat ik het gevoel heb dat die snelweg, de A15, minder bereden word, en omdat er minder chauffeurs zijn die de hoek A2 > A15 maken over knooppunt Deil. Dat denk ik tenminste. Èn ik ben nog nooit liftend over het traject van Tilburg naar Rotterdam gekomen.
Ik besluit om niet rond te gaan vragen om een rit en om wél bij het eind van het parkeerterrein mijn duidelijke bordje Breda te tonen. Binnen tien minuten stoppen er twee chauffeurs die me een lift willen geven naar Eindhoven, maar dat schiet niet op. Bij Eindhoven kan ik niet verder liften nu de oprit bij Valkenswaard in langdurige verbouwing is. Ik loop dan maar weer terug richting pomp. Een chauffeur heeft bij mij geen kans. Komt er een auto, dan steek ik mijn duim op, kijk de chauffeur aan, of beter nog, ik maak een soort stopteken met wijs- en middelvinger, waarop een fijn aandeel van de chauffeurs positief reageert. Volgens mij is dit ongeveer hetzelfde gebaar dat de politie ook gebruikt.
En zo beland ik bij een pensioenfondsenman in de Mercedes voor een rit van 128 kilometers naar Rotterdam. In 2008 moeten we beleggen in Oost-Europa, zo luidt het advies. En de AEX is vandaag weer eens een beetje omhoog gegaan.
We nemen de A16 afrit Kralingen, maar het is even lastig om een uitstapplaats te vinden, en ook het metrostation zien we niet. Vlak bij de oprit Prins Alexander stap ik uit bij een bushalte. Aan de andere kant van de kruising gaat mijn duim nog maar eens omhoog voor een binnenstedelijk ritje van 2,5 kilometer naar de ’s-Gravenlaan, waar het metrostation Kralingse Zoom is gelegen.
Afstand 196 km, reistijd 200 minuten tot aan Kralingse Zoom. Kosten nihil.
Zondag 2 december 2007, 15.00, van Rotterdam naar Maastricht
Gezien de erg ongunstige weersomstandigheden met aanhoudende regen en een flinke wind besluit ik om de terugreis niet liftend te doen. Met CouchSurfer Martine rijd ik mee naar NS-station Breda om de reis per trein voort te zetten. Bij Eindhoven is het droog, maar inmiddels wel al donker, en mijn treinkaartje is geldig tot Maastricht. Dus neem ik geen risico en blijf gewoon in de trein, in plaats van mij naar de liftplek (bushalte) op het Floraplein te begeven… Van Roermond naar Sittard worden we met NS-bussen vervoerd, en onderweg komen we over een stukje van de nagelnieuwe A73. En langs A2-tankstation Het Anker, waar ik géén lifters zie staan…
Afstand ca. 200 km, reistijd 210 minuten tot aan NS-Maastricht. Kosten 13 euro.
Het is al zo’n beetje vier jaar geleden dat ik nog in Rotterdam was. Toen was het voor een paar uurtjes. Ook ben ik eens door Rotterdam gekomen tijdens een liftreis naar Den Haag. Voor een serieus bezoek aan Rotterdam, mijn enige ooit, moet ik toch wel een jaar of vijftien tot twintig terug, toen we met een paar klassen van de lagere school een dagtocht naar Rotterdam hebben gemaakt.
CouchSurfers uit Rotterdam organiseren dit weekend een Sinterklaas-meeting. Volgens de lijst hebben zich bijna 130 CouchSurfers voor dit gebeuren opgegeven. Vanuit Limburg komen er drie, twee uit Maastricht en één uit Sittard.
Ik heb vrij onrustig geslapen, want vandáág ga ik naar Rotterdam èn ik ga onderdeel zijn van een groot feest met wat ze in Brabant kéigave mensen zouden noemen. Des morgens koop ik nog wat kledingstukken in en wat schoenen (als jongen ben ik daarmee in tien minuten klaar) en dan parkeer ik mijn auto in de buurt van de Maastrichter liftersplaats. Het is vrij parkeren.
Ik sta op de liftersplaats met mijn nieuwe A3-sheetje met de plaatsen Tilburg, Breda, Dordrecht (wat ik afgekort heb tot Dord’t) en Rotterdam, en toon Breda. Het voelt toch een beetje ongemakkelijk om hier –inmiddels de 49ste keer dat ik een lift zal krijgen vanaf mijn meestgebruikte liftplek– met zo’n innovatief nieuw liftbordje met Breda te staan.
Na een minuut of zeven stopt een trucker. Truckers stoppen zelden, en de kans dat ze dat doen verklein ik zelf meestal nog fors door mijn duim en bord níet aan hen te laten zien. Tenslotte reis ik vlotter in auto’s dan in vrachtwagens. Tot nu toe ben ik volgens mijn drie of vier keer op de Maastrichter liftersplaats in een vrachtwagen gestapt. Eén keer verroerde ik mij niet, en wachtte geduldig af tot een ver achter mij, maar voor mij gestopte trucker de liftersplaats weer had verlaten.
Voor de reis van Maastricht naar Rotterdam heb ik vier uur ingeschat. Veel langer mag het niet duren. Het is vrijdag, dus er kunnen eerder files staan.
Ik wandel naar de truck, die een paar honderd meter verderop tot stilstand is gekomen. De chauffeur gaat naar Eindhoven en ik neem de rit aan. De chauffeur blijkt een Pool te zijn. Ieder weekend pendelt hij op en neer van Nederland naar zijn thuishaven in de omstreken van Wroclaw. In de Mercedes-truck rijd ik mee tot tankstation Groote Bleek aan de A2 ter hoogte van Maarheeze, het laatste tankstation voor Eindhoven.
Het is inmiddels een beetje gaan miezeren.
Ik schiet één koppel aan, dat niet in de richting van Breda rijdt. Ik heb me namelijk voorgenomen om over de route Maastricht-Eindhoven-Breda-Dordrecht naar Rotterdam te liften, en niet over Utrecht of Gorinchem. Over Breda is de route korter dan over Utrecht. En over Gorinchem lijkt mij lastiger, omdat ik het gevoel heb dat die snelweg, de A15, minder bereden word, en omdat er minder chauffeurs zijn die de hoek A2 > A15 maken over knooppunt Deil. Dat denk ik tenminste. Èn ik ben nog nooit liftend over het traject van Tilburg naar Rotterdam gekomen.
Ik besluit om niet rond te gaan vragen om een rit en om wél bij het eind van het parkeerterrein mijn duidelijke bordje Breda te tonen. Binnen tien minuten stoppen er twee chauffeurs die me een lift willen geven naar Eindhoven, maar dat schiet niet op. Bij Eindhoven kan ik niet verder liften nu de oprit bij Valkenswaard in langdurige verbouwing is. Ik loop dan maar weer terug richting pomp. Een chauffeur heeft bij mij geen kans. Komt er een auto, dan steek ik mijn duim op, kijk de chauffeur aan, of beter nog, ik maak een soort stopteken met wijs- en middelvinger, waarop een fijn aandeel van de chauffeurs positief reageert. Volgens mij is dit ongeveer hetzelfde gebaar dat de politie ook gebruikt.
En zo beland ik bij een pensioenfondsenman in de Mercedes voor een rit van 128 kilometers naar Rotterdam. In 2008 moeten we beleggen in Oost-Europa, zo luidt het advies. En de AEX is vandaag weer eens een beetje omhoog gegaan.
We nemen de A16 afrit Kralingen, maar het is even lastig om een uitstapplaats te vinden, en ook het metrostation zien we niet. Vlak bij de oprit Prins Alexander stap ik uit bij een bushalte. Aan de andere kant van de kruising gaat mijn duim nog maar eens omhoog voor een binnenstedelijk ritje van 2,5 kilometer naar de ’s-Gravenlaan, waar het metrostation Kralingse Zoom is gelegen.
Afstand 196 km, reistijd 200 minuten tot aan Kralingse Zoom. Kosten nihil.
Zondag 2 december 2007, 15.00, van Rotterdam naar Maastricht
Gezien de erg ongunstige weersomstandigheden met aanhoudende regen en een flinke wind besluit ik om de terugreis niet liftend te doen. Met CouchSurfer Martine rijd ik mee naar NS-station Breda om de reis per trein voort te zetten. Bij Eindhoven is het droog, maar inmiddels wel al donker, en mijn treinkaartje is geldig tot Maastricht. Dus neem ik geen risico en blijf gewoon in de trein, in plaats van mij naar de liftplek (bushalte) op het Floraplein te begeven… Van Roermond naar Sittard worden we met NS-bussen vervoerd, en onderweg komen we over een stukje van de nagelnieuwe A73. En langs A2-tankstation Het Anker, waar ik géén lifters zie staan…
Afstand ca. 200 km, reistijd 210 minuten tot aan NS-Maastricht. Kosten 13 euro.
Zo, de afgelopen drie dagen vanuit het Nationaal Park Slowaaks Paradijs in het midden van Slowakije naar Eindhoven gelift, alles geheel volgens plan. De eerste dag eerst een lift na drie kwartiertjes langs een dooie weg (tien minuten later zou de tweeuurlijkse bus komen) in een grote VW-jeep met hohe geschwindigkeit draaien en keren door het Slowaaks Paradijsgebergte.
Bij Poprad langs de grote weg eerst 20 minuten op een marginale liftplek (te smalle strook om makkelijk te stoppen voor chauffeur) en toen wat verder terug gewandeld en op een bushalte na 10 minuten een rit van 150 km tot halverwege Poprad en BA oftewel Bratislava. Toen was het al aardig aan het schemeren, en op een relatief ongunstige plek (voldoende stopplek maar kort na een onoverzichtelijke bocht) na tien minuutjes mee naar Bratislava, overigens net als de vorige in een VW Passat.
Tweede dag met de bus naar de overkant van de Donau gegaan en wandelend een liftplek richting Wenen gezocht. Schijnt recent een snelweg te zijn geopend tussen BA en A, maar die lag er ver weg, en probeerde t maar lekker op de oude weg die erg rustig was (de tweede rijstrook was echt enorm overbodig). Verkeer kwam met 80 langs vliegen, maar ik claimde gewoon de rechter rijstrook voor mezelf en presenteerd mezelf pontificaal en kon na een tijdje wel mee. Ha, had het eerst op een matige plek geprobeerd waar het verkeer bijna tot stilstand kwam op een kruising.
Toen mee tot Hainburg, 15 km over de grens, met een chauffeur die de Roma-bevolking van Slowakije zwaar bediscrimineerde. Toen met een man die als jongen van 20 uit Joegoslavie was vertrokken naar Oostenrijk in een Mitsubishi-jeep tot de aansluiting op de snelweg waar ik moest liften, maar het er allersinds belabberd uitzag omdat er geen stopplek was en het verkeer met 80+ kmh langs kwam suizen, maar binnen een minuut mee met een Tsjechische Oostenrijker die me al in Hainburg had zien staan.
Toen bij Wenen gestaan op een Autobahnaansluiting slash knooppunt waar verkeer 80 kmh reed en waar ik eigenlijk niet hoorde te staan, maar prima kon, met autos uit half Europa, een mix van A, D, SK, CZ, PL, RO, BG, H en ook wat UA, GB, F, NL en B. In Wenen komt het blijkbaar samen. Na een uur stopte een sympathiek paar met een beslist charmante dame, Duitsers met een Hongaars kenteken, tot aan de Oostenrijks-Duitse grens, waar ik mijn mobiel in de auto achterliet, waardoor ik tijd verloor, omdat ik mezelf probeerde te bellen. In het donker aan de grens (verkeer passerend met 60-70 kimh) met geel helsje en verlichting op het hesje en nog wat reflecterende bandjes langs de Autobahn, elke vijf minuten stopte een chauffeur en na een tijdje mocht ik meerijden met een man die zei dat in principe alles gevaarlijk is en daar kon ik hem enkel gelijk in geven. Toen nog een vervelend lange tijd van twee uurtjes wachten op tankstation Bayerische Wald en toen mee met 12 Roemeense jongens, chauffeur uit Transilvanie, van zeg 18 tot 24 jaar in 2 Audis en 1 Mercedes of BMW ofzo, die onderweg snelheidswedstrijdjes deden (top 130 mijl per uur, want de kentekens waren Brits) of naast elkaar rijden en met lichten knipperen enzo. In Wurzburg overnacht bij Jadwiga.
Dan vandaag om een uur op Rasthof Wurzburg na een kwartiertje met bordje Koln slash Nederland een rit met een oud trainer van volleybalclub Longa 59 uit Lichtenvoorde, die ook het Duitse nationale volleybalteam had gecoached, en claimde dat de hond aan boord, Sarah, bekender was in Duitsland als hij (omdat hij Sarah altijd meenam naar interviews).
Dan kon ik met m mee tot Bocholt nabij Nijmegen, maar omdat ik naar Eindhoven wilde ben ik op het laatste tankstation voor Keulen gebleven, om een of twee uur later toch een lift te nemen naar de omstreken van Arnhem, want het lukte in al die tijd niet om een rit naar Aachen, Monchengladbach of Venlo te vinden, hoewel drie chauffeurs met kenteken AC- Aachen me niet mee wilden nemen of (zeiden) een andere kant te rijden. Bij Heteren tussen Arnhem en Nijmegen naar tankstation Weerbroek gewandeld vanaf de oprit en daar nog een uur geweest tot in een lift kreeg naar Anja en Andre in Eindhoven. Halverwege het wachten wenkte de jongen in de pomp dat ik binnen mocht of moest komen, en ik dacht ff dattie me ging reprimanderen dat ik niet zou mogen liften op grondgebied van Texaco, wat natuurlijk de grootste flauwekul is die er maar bestaat op deze aardkloot, ook bekend als moeder aarde... Nee, ik kreeg een kop thee en mijn humeur en karma werden door zijn vriendelijkheid verbeterd.
Zo.
Bij Poprad langs de grote weg eerst 20 minuten op een marginale liftplek (te smalle strook om makkelijk te stoppen voor chauffeur) en toen wat verder terug gewandeld en op een bushalte na 10 minuten een rit van 150 km tot halverwege Poprad en BA oftewel Bratislava. Toen was het al aardig aan het schemeren, en op een relatief ongunstige plek (voldoende stopplek maar kort na een onoverzichtelijke bocht) na tien minuutjes mee naar Bratislava, overigens net als de vorige in een VW Passat.
Tweede dag met de bus naar de overkant van de Donau gegaan en wandelend een liftplek richting Wenen gezocht. Schijnt recent een snelweg te zijn geopend tussen BA en A, maar die lag er ver weg, en probeerde t maar lekker op de oude weg die erg rustig was (de tweede rijstrook was echt enorm overbodig). Verkeer kwam met 80 langs vliegen, maar ik claimde gewoon de rechter rijstrook voor mezelf en presenteerd mezelf pontificaal en kon na een tijdje wel mee. Ha, had het eerst op een matige plek geprobeerd waar het verkeer bijna tot stilstand kwam op een kruising.
Toen mee tot Hainburg, 15 km over de grens, met een chauffeur die de Roma-bevolking van Slowakije zwaar bediscrimineerde. Toen met een man die als jongen van 20 uit Joegoslavie was vertrokken naar Oostenrijk in een Mitsubishi-jeep tot de aansluiting op de snelweg waar ik moest liften, maar het er allersinds belabberd uitzag omdat er geen stopplek was en het verkeer met 80+ kmh langs kwam suizen, maar binnen een minuut mee met een Tsjechische Oostenrijker die me al in Hainburg had zien staan.
Toen bij Wenen gestaan op een Autobahnaansluiting slash knooppunt waar verkeer 80 kmh reed en waar ik eigenlijk niet hoorde te staan, maar prima kon, met autos uit half Europa, een mix van A, D, SK, CZ, PL, RO, BG, H en ook wat UA, GB, F, NL en B. In Wenen komt het blijkbaar samen. Na een uur stopte een sympathiek paar met een beslist charmante dame, Duitsers met een Hongaars kenteken, tot aan de Oostenrijks-Duitse grens, waar ik mijn mobiel in de auto achterliet, waardoor ik tijd verloor, omdat ik mezelf probeerde te bellen. In het donker aan de grens (verkeer passerend met 60-70 kimh) met geel helsje en verlichting op het hesje en nog wat reflecterende bandjes langs de Autobahn, elke vijf minuten stopte een chauffeur en na een tijdje mocht ik meerijden met een man die zei dat in principe alles gevaarlijk is en daar kon ik hem enkel gelijk in geven. Toen nog een vervelend lange tijd van twee uurtjes wachten op tankstation Bayerische Wald en toen mee met 12 Roemeense jongens, chauffeur uit Transilvanie, van zeg 18 tot 24 jaar in 2 Audis en 1 Mercedes of BMW ofzo, die onderweg snelheidswedstrijdjes deden (top 130 mijl per uur, want de kentekens waren Brits) of naast elkaar rijden en met lichten knipperen enzo. In Wurzburg overnacht bij Jadwiga.
Dan vandaag om een uur op Rasthof Wurzburg na een kwartiertje met bordje Koln slash Nederland een rit met een oud trainer van volleybalclub Longa 59 uit Lichtenvoorde, die ook het Duitse nationale volleybalteam had gecoached, en claimde dat de hond aan boord, Sarah, bekender was in Duitsland als hij (omdat hij Sarah altijd meenam naar interviews).
Dan kon ik met m mee tot Bocholt nabij Nijmegen, maar omdat ik naar Eindhoven wilde ben ik op het laatste tankstation voor Keulen gebleven, om een of twee uur later toch een lift te nemen naar de omstreken van Arnhem, want het lukte in al die tijd niet om een rit naar Aachen, Monchengladbach of Venlo te vinden, hoewel drie chauffeurs met kenteken AC- Aachen me niet mee wilden nemen of (zeiden) een andere kant te rijden. Bij Heteren tussen Arnhem en Nijmegen naar tankstation Weerbroek gewandeld vanaf de oprit en daar nog een uur geweest tot in een lift kreeg naar Anja en Andre in Eindhoven. Halverwege het wachten wenkte de jongen in de pomp dat ik binnen mocht of moest komen, en ik dacht ff dattie me ging reprimanderen dat ik niet zou mogen liften op grondgebied van Texaco, wat natuurlijk de grootste flauwekul is die er maar bestaat op deze aardkloot, ook bekend als moeder aarde... Nee, ik kreeg een kop thee en mijn humeur en karma werden door zijn vriendelijkheid verbeterd.
Zo.
Tof om te lezen allemaal 
Ikzelf heb een zus die wel met enige regelmaat lift maar zelf heb ik het nog nooit gedaan, binnenkort gaat een collega van me een half jaar studeren in Slovenie en aangezien hij zelf ook een fervent lifter is vroeg hij of ik niet even langs kwam liften. Daar sprak ik later even met een vriend van me over en hem leek het ook wel een tof idee dus we gaan even een route uitstippelen om uiteindelijk bij m'n collega uit te komen, dit mag best een tijdje duren omdat wij beide op dit moment de tijd wel hebben
Ik zal dit topic even verder lezen en misschien heb ik daarna nog wel wat vragen, eerst dus maar deze tvp
Ikzelf heb een zus die wel met enige regelmaat lift maar zelf heb ik het nog nooit gedaan, binnenkort gaat een collega van me een half jaar studeren in Slovenie en aangezien hij zelf ook een fervent lifter is vroeg hij of ik niet even langs kwam liften. Daar sprak ik later even met een vriend van me over en hem leek het ook wel een tof idee dus we gaan even een route uitstippelen om uiteindelijk bij m'n collega uit te komen, dit mag best een tijdje duren omdat wij beide op dit moment de tijd wel hebben
Ik zal dit topic even verder lezen en misschien heb ik daarna nog wel wat vragen, eerst dus maar deze tvp
Bernie en ik zijn tof.
In maart zal ik mijn nieuwe plan gaan uitvoeren...
Eerst naar Strassbourg, vanuit daar naar Bourges (ook in Frankrijk) en vanaf daar weer naar huis... gezamelijke afstand iets van 17 of 18 honderd km... Zal ik in 4 of dagen willen / moeten doen...
en dan zie ik gelijk Gogol Bordello 3x live spelen
Eerst naar Strassbourg, vanuit daar naar Bourges (ook in Frankrijk) en vanaf daar weer naar huis... gezamelijke afstand iets van 17 of 18 honderd km... Zal ik in 4 of dagen willen / moeten doen...
en dan zie ik gelijk Gogol Bordello 3x live spelen
Music falls back to second place in this commercial race
een tvp en een leuk liftfilmpje http://nl.youtube.com/watch?v=DbkYObEvw8Y
[ Bericht 0% gewijzigd door Ziggahmastah op 03-02-2008 12:55:14 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door Ziggahmastah op 03-02-2008 12:55:14 ]
life is good... enjoy it!
2 maart 2008. Van Luik (B) naar Maastricht (NL).
Zonder bordje nam ik plaats op de oprit van de A25 bij de Pont de l’Atlas in Luik. Na ongeveer vijf en na tien minuten stopten chauffeurs die beide richting Herve reden, wat niet de goede richting was. Na een kwartier stopte een Franse Brit die naar Eindhoven reed en zodoende kon ik mee naar Maastricht. Bij de stoplichten ben ik vlug weer uitgestapt.
Ik kan het nog, wanneer probeer JIJ het!
Zonder bordje nam ik plaats op de oprit van de A25 bij de Pont de l’Atlas in Luik. Na ongeveer vijf en na tien minuten stopten chauffeurs die beide richting Herve reden, wat niet de goede richting was. Na een kwartier stopte een Franse Brit die naar Eindhoven reed en zodoende kon ik mee naar Maastricht. Bij de stoplichten ben ik vlug weer uitgestapt.
Ik kan het nog, wanneer probeer JIJ het!
Als exchange student in Canada ben ik tijdens mijn spring break naar de oost kust gegaan, lange afstanden gewoon met het vliegtuig, trip was Toronto -> St. John's -> Halifax -> Toronto. Al snel kwam ik erachter dat de afstanden enorm waren en openbaar vervoer niet te doen was, enige keer dat ik hiervoor gelift heb was in Gent terug van het uitgaan (culture club) naar ons hostel, op initiatief van iemand anders die erg vaak lift.
Ik wilde erg graag naar Cape Spear, het meest oostelijke punt van Noord Amerika, ookal was het maar 30 kilometer vanuit de stad, er reden geen bussen, en 60km lopen vond ik toch net iets tever gaan. Met een half uurtje was ik op de weg naar het uitzicht punt, na 2 minuten met mijn hand uitgestoken de weg op te lopen bood de eerste lift zich al aan, een local die maar een paar kilometer verderop moest zijn. Daarna 1 a 2 kilometer gelopen, met ongeveer 2 auto's per minuut draaide ik mij om als ik er een aan zag komen, weer een lift van een local die 1 km van het uitzichtpunt vandaan woonde, daar aangekomen bood hij nog aan om mij ook weer terug te brengen als ik niemand had voor de terugweg Na van het uitzicht genoten te hebben sprak ik daar maar iemand willekeurig aan die mij op de terugweg nog Blackhead Village liet zien en mij voor m'n hostel afzette 
tot zover mijn eerste lift ervaring
Aangekomen in Halifax wilde ik meer zien van de provincie (Nova Scotia) dan alleen die stad, na alle hostels afgebeld te hebben, bleek er eentje open te zijn in een klein plaatsje 200km naar het zuiden, Port Mouton. Het kostte mij 40 minuten om de stad uit te komen, maar 4 ritten en 3 uur later was ik aangekomen. Daar veel natuur gezien, ik was de enige gast in het hostel, had die man ook eens iemand anders dan de locals om mee te praten Terugweg in de sneeuw, eerste stukje naar een iets grotere stad van de hostel eigenaar gekregen, daar binnen een minuut een rit van iemand naar Halifax (ik had een bord), incl. een stukje scenic langs de Lighthouse Route
Dus als je in Canada bent, liften is zeer makkelijk te doen!
Ik wilde erg graag naar Cape Spear, het meest oostelijke punt van Noord Amerika, ookal was het maar 30 kilometer vanuit de stad, er reden geen bussen, en 60km lopen vond ik toch net iets tever gaan. Met een half uurtje was ik op de weg naar het uitzicht punt, na 2 minuten met mijn hand uitgestoken de weg op te lopen bood de eerste lift zich al aan, een local die maar een paar kilometer verderop moest zijn. Daarna 1 a 2 kilometer gelopen, met ongeveer 2 auto's per minuut draaide ik mij om als ik er een aan zag komen, weer een lift van een local die 1 km van het uitzichtpunt vandaan woonde, daar aangekomen bood hij nog aan om mij ook weer terug te brengen als ik niemand had voor de terugweg
Na van het uitzicht genoten te hebben sprak ik daar maar iemand willekeurig aan die mij op de terugweg nog Blackhead Village liet zien en mij voor m'n hostel afzette tot zover mijn eerste lift ervaring Aangekomen in Halifax wilde ik meer zien van de provincie (Nova Scotia) dan alleen die stad, na alle hostels afgebeld te hebben, bleek er eentje open te zijn in een klein plaatsje 200km naar het zuiden, Port Mouton. Het kostte mij 40 minuten om de stad uit te komen, maar 4 ritten en 3 uur later was ik aangekomen. Daar veel natuur gezien, ik was de enige gast in het hostel, had die man ook eens iemand anders dan de locals om mee te praten
Terugweg in de sneeuw, eerste stukje naar een iets grotere stad van de hostel eigenaar gekregen, daar binnen een minuut een rit van iemand naar Halifax (ik had een bord), incl. een stukje scenic langs de Lighthouse Route Dus als je in Canada bent, liften is zeer makkelijk te doen!
Het is alweer twee maanden geleden dat ik nog serieus gelift heb, alleen nog een keer van Luik naar Maastricht en een keer van de voordeur naar kantoor (de eerste auto stopte, nam met 7,5 km mee en toen wandelde ik nog een kilometer en ik was er...). Maar het weekend na Pasen ga ik weer eens op en neer naar mijn moeder en ik zal laten weten hoe goed het ging (liften is een makkie). Misschien dit weekend ook wel naar de Hoge Venen, ik weet 't nog niet...
Plan: in december van Kroatië terug naar London hitchen. Moet te doen zijn met een backpack & gitaar..
Iemand die een goed idee heeft mbt het oversteken van vaste land naar Groot-Brittanië? Betaalbaar en comfortabel plz..
Iemand die een goed idee heeft mbt het oversteken van vaste land naar Groot-Brittanië? Betaalbaar en comfortabel plz..
Mon 'en!
Met een liftwedstrijd van onze studentenvereniging, is het mensen gelukt om in een auto via de eurotunnen naar Londen te liften. Alleen de reis terug was problematisch....
Komt keesje bij de leraar: "Meester, ik word gepest, iedereen noemt me schele keesje"
Waarop de leraar antwoordt: "Wat kan jou dat nou schelen keesje ?"
_o_
Waarop de leraar antwoordt: "Wat kan jou dat nou schelen keesje ?"
_o_
Het is te doen? Als dat niet lukt kan ik altijd nog terug naar Lille om daar op een Eurolines-bus te stappen (lastig als je geen reservering hebt)..quote:Op donderdag 20 maart 2008 13:13 schreef DaDude1987 het volgende:
Met een liftwedstrijd van onze studentenvereniging, is het mensen gelukt om in een auto via de eurotunnen naar Londen te liften. Alleen de reis terug was problematisch....
Mon 'en!
dat liften he....is dat nou eigenlijk niet gevaarlijk? net als lifters oppikken
Imperare sibi maximum imperium est
Liften is niet gevaarlijk. Een slechte of matige chauffeur reist veiliger door te gaan liften. Als alle slechte en matige chauffeurs zouden gaan liften dan werd de verkeersveiligheid aanmerkelijk groter en was het fileprobleem opgelost. Voor jongens / mannen zijn er weinig risico's. Voor meisjes / vrouwen die alleen liften zijn de risico's wat groter.
Om van NL naar UK te liften kun je het best op tankstation Jabekke langs de snelweg ten westen van Gent een chauffeur zoeken die naar de UK rijdt. In de auto mogen vijf mensen mee voor dezelfde prijs in de tunnel. Vanuit de UK liggen er tussen Londen en Folkestone tankstations Maidstone en nog een waar je een chauffeur moet vinden die naar Gent rijdt of verder richting Nederland. Zeer goed te doen.
Met Eurolines mee zonder reservering is geen enkel probleem als er nog plek vrij is. Het gaat wel geld kosten, het gebruikelijke tarief. Liften is goedkoper.
Om van NL naar UK te liften kun je het best op tankstation Jabekke langs de snelweg ten westen van Gent een chauffeur zoeken die naar de UK rijdt. In de auto mogen vijf mensen mee voor dezelfde prijs in de tunnel. Vanuit de UK liggen er tussen Londen en Folkestone tankstations Maidstone en nog een waar je een chauffeur moet vinden die naar Gent rijdt of verder richting Nederland. Zeer goed te doen.
Met Eurolines mee zonder reservering is geen enkel probleem als er nog plek vrij is. Het gaat wel geld kosten, het gebruikelijke tarief. Liften is goedkoper.
