Liften is cool #3

Geen spannend avontuur? Maar de eerste keer is het toch spannend. En de tiende keer ook nog . Mijn eerste lift waa een impulsactie van mijn pa. In 1992, ik was 14, waren we begonnen aan de beklimming van een Franse Alp. Maar mijn pa kwam tot de conclusie dat we niet genoeg tijd hadden en opeens zei ie: we kunnen proberen een lift te krijgen. Voor zover ik weet had hij nog nooit gelift, ook niet als student. Binnen korte tijd stopte er iemand.

Overigens is liften op dorpswegen vaak kinderspel. Het is echt alleen een kwestie van je duim opsteken en naar de chauffeurs glimlachen. Contact maken met autobmobilisten. Op dat soort wegen duurt het meestal nog geen 5 minuten, zelden meer dan 10. Hoe vaak is de busniet 5 minuten te laat, en dan moet je gewoon betalen. En eventuele mentale drempels passeren. De echte drempels (op de weg) kun je dan vanuit een autostoel of de achterbank over...

Ben zondag teruggekeerd uit het zuiden van Polen. Had niet de korste route. Het kon in 2 dagen, maar heb er drie dagen voor uitgetrokken. Het kon absoluut in 2 dagen. Maar ik wilde nog iemand zien onderweg. Anders had ik met een truck midden in de nacht in Berlijn aan kunnen komen. Nu zat ik de dag daarna (ze probeerden me daar dronken te voeren, maar is ze niet gelukt, ze werden zelf dronken!) 800 kilometer naast een Turkse trucker, die Turkse thee maakte, kebab en Turkse rijst, en hij kende alle grote namen van het Nederlandse voetbal, zoals een groot deel van het team Holland '88 en Ajax '95 (Champions League, Supercup).

Aankomende vrijdag: Meerssen (Lb.) naar 's-Hertogenbosch.

@blaaatkipje
Een rechtstreekse lift met z'n 2en van Leeuwarden naar Den Haag, dat is zeker niet slecht. Daar wil ik ook wel 45 minuten voor wachten... Met de trein is het niet sneller... en het hotel stond vast niet naast het station .

Ik kan je dan ook alleen maar aanbevelen: ga vaker liften, ook in Nederland...

Afgelopen weekend heb ik weer gelift, waardoor ik nu mijn jaarkilometrage van 2005 voorbij ben. Nu nog (eventjes) langs de 10.000 km van vorig jaar... Nog voldoende tijd voor...!

Zaterdag 6 oktober 2007. Van Maastricht naar ’s-Hertogenb… Kaatsheuvel.
Joepie! Vandaag ga ik naar de Efteling! Het grootste pretpark van het land en een icoon van Brabant! In de zomer was het slechts nog een idee, geopperd op een zwoele zomerse zaterdagavond in het stadspark van Maastricht. We waren bijeen met een grote groep leden van het gastvrijheidsnetwerk Couch Surfing (www.couchsurfing.com).

En opnieuw gaan we met Couch Surfers op pad. De Efteling bij Kaatsheuvel dus. Of Kèts, zoals de inwoners van Kaatsheuvel en Wollùk (Waalwijk) het zelf noemen.

Om half 6 in de ochtend word ik wakker. Als ik naar de Efteling ga wordt ik altijd wakker vóór de wekker gaat. Die stond op 6 uur. Tenslotte wil ik graag op tijd aankomen bij de poort met kromme torens aan de ingang van het park.

Net na zessen stap ik naar buiten en wandel in de vroegste ochtend over de landweggetjes naar de Maastrichtse wijk Amby. Het is donker en stil.

Ik sta drie minuten op de Maastrichter liftersplaats in het donker, met reflecterend hesje en zonder bordje (want in het donker onleesbaar en niet nodig omdat er niet al te veel verkeer is) en er stopt een auto met Belgisch kenteken. Rijdt naar Utrecht, maar ik kan niet meer mee als ik vóór ik instap nog even vraag of de radio wat zachter kan. Ik heb een lange dag voor me en stel prijs op een rustige rit.

Binnen een half uur stoppen nog drie chauffeurs, maar geen van hen rijdt echt ver van Maastricht. Uiteraard is het wel altijd plezierig als men toch even stopt!

Dan komt er een vrachtwagen. Normaliter hou ik mijn liftduim bij me als er vrachtwagens langs komen, omdat ik liever wat vlotter ga. Nu niet. Veel tijd. Alles dat sneller gaat dan een muilezel rijdt vlug genoeg. Ik kan mee tot aan Eindhoven, waar mijn chauffeur een lading vrachtwagenonderdelen naar de DAF-fabriek gaat brengen. Hij komt uit Luik.

Op het tankstation onder Eindhoven kan ik na tien minuten mee in een hele mooie Mazda. De chauffeur blijkt uit Armenië te komen en vertelt over de oorlogstijd in de jaren nadat de Sovjetunie ontbonden is. Daar heeft hij zelf meegevochten en hij laat me het officiële document zien waarop zijn functie als vroegere militair staat. Ik rijd mee tot Best. Ik wist niet dat Best ook een oprit had aan de snelweg van Eindhoven naar Tilburg, en zo ben ik van de directe route naar Den Bosch af. En daar hadden we afgesproken met Couch Surfers om met de Eftelingbus verder naar Kaatsheuvel te gaan.

Nu was ik toch aan de late kant voor die bus, zodat ik makkelijk besluit om verder te liften over Tilburg. Na één keer in- en uitgeademd te hebben stopt een man op de oprit en ik rijd mee tot de afrit Goirle. Naar het noorden toe ligt hier de provinciale weg door Tilburg, langs Kaatsheuvel, naar Waalwijk.

Er is een stopplaats met een scherm dat routekaarten van Tilburg uit kan printen. Ik pak een van de achteloos weggegooide routekaarten op en wandel, na even rondkijken, naar een onderaan het wegtalud gelegen hotel van een grote keten. Bij de receptie vraag ik om karton, daarna om papier omdat ze geen karton hebben, waarmee ik vervolgens een “bordje” maak met Waalwijk. Kaatsheuvel ligt op de route.

Liftend dwars door de stad is niet altijd de makkelijkste weg. Maar er zijn genoeg Belgen en het lijkt mij niet onlogisch dat sommigen van hen, gekomen vanuit de richting Hilvarenbeek, door Tilburg rijden als doorsteek richting Waalwijk. Na een kwartiertje stopt een rijtje van drie wagens. Ik vraag of ik iets mag vragen, en dat mag niet. “NEE!!”. Mijn kameraad Reinoud zou dan de gedachte toevoegen “dit is Ne-der-land, nee, je mag NIKS vragen, vrijheid bestáát niet…! NIKS, begrijp je wel!”.

Een paar minuten later stopt een chauffeur en ik rij enkele kilometers mee tot de kruising van de Ringbaan West met de Hart van Brabantlaan. Daar stap ik wat minuutjes later in een Citroën AX tot aan de provinciale weg bij Kaatsheuvel. Enkele minuten na tienen loop ik over de boulevard naar de entree.

Zondag 7 oktober. Van ’s-Hertobenbosch naar Bemelen.
Tijdig te bed en vroeg weer uit de veren. Dat is naar men zegt een goede gewoonte. De laatste maand was ik hoogstens één of twee keer na middernacht nog wakker. Gelukkig blijken we na de Efteling allemaal redelijk in onze lurven en kladden te voelen dat we vandaag actief waren. Met zijn elven, ongeveer de helft van de hele groep, gaan we uit eten in ’s-Hertogenbosch. We kunnen terecht bij het Indonesisch restaurant Ali Baba. Later op de avond vinden we lekkere zitzakken in de kroeg Plein 79. We zijn nog met zes. Kort voor we weg gaan komt een van de jongens aanzetten met glaasjes wodka, die tot de rand gevuld zijn. Daarna veert iedereen op. Tjonge, wat kak je in, na een dagje pretpark… Gelukkig maar. Hoef ik tenminste niet de hele nacht te stappen, wat eigenlijk helemaal niet zo gezond is…

Ik word wakker in de binnenstad. ’s-Hertogenbosch is misschien wel een beetje mijn stad, maar ik heb hier nog nooit overnacht. Tenminste, niet dat ik me kan herinneren. Natuurlijk gebeurt er de rest van de dag nog het een en ander… maar laat ik een sprongetje maken naar de liftreis, terug richting Mestreech.

Rond half vijf eindigt mijn wandeling bij de Vughterpoort, waar ik (op de kruising met de Isabellalaan) mijn duim opsteek op de plek die volgens mijn eigen site goed is om richting Eindhoven te gaan. Ik doe oordopjes in. Voor het eerst sta ik met oordopjes te liften. Reden? Omdat hier veel lawaaiige auto’s rijden en omdat er veel fietsers en wandelaars langskomen, die flauwe opmerkingen maken, die ik als lifter simpelweg negeer. Bovendien sta ik op het fietspad te liften, en een deel van de fietsers blijkt dat fietspad als een aan het toekomende plek op deze aardbol te beschouwen. Ik laveer me er doorheen. Soms heb je geen andere keus dan dwars door een brandnetelveld te lopen. En al dat verkeer en gedoe is gelijk een brandnetelveld… In zo’n geval kun je natuurlijk altijd nog een lange broek aantrekken. Vandaar. Na een kwartier stopt een chauffeur, en zijn claxon dringt ondanks de oordopjes door tot de schelp van mijn gehoor. Ik stap in de ietwat oudere Peugeot en ga mee tot tankstation Velder bij Boxtel. Daar stel ik mijn vraag tien keer, en krijg een rit met twee Limburgse heren met Duits kenteken, die naar het Autotron bij Rosmalen zijn geweest. De kruissnelheid is 140 per uur, en 120 per uur op de snelwegen rond Eindhoven, waar een maximum van 90 geldt. Er wordt gepiekt op rond de 148 kilometers per uur. Ze gaan naar Roermond en ik lift verder vanaf de oprit bij Kelpen Oler. De oordopjes waren goed bevallen en gaan hier weer in. Na tien minuten heb ik een rit naar Sittard met een zeer sympathieke man, die wellicht Arend-Jan heet, maar wellicht ook een andere naam draagt. Ik had het even niet verstaan. Hij vertelt een prachtig verhaal over een eerder door hem opgepikte lifter. Het was een man uit Angola, die vanuit de bosjes kwam op een Zuid-Limburgs tankstation en op weg was naar Rotterdam. Had langs de weg geslapen. Even later, op mijn geliefde tankstation Het Anker, keek ik nog wat rond, stelde nog eens een vraag en kreeg uiteraard al vlot een lift naar Maastricht. Nu met een bescheiden boertje die in een oud busje zat waarvan de startmotor het had begeven. Maar de ANWB had ‘m aangezwengeld op tankstation Ellerbrug en zo kon hij rijden zolang hij de motor maar niet afzette. Zijn bestemming was Cadier en Keer en nadat hij zijn “partner” had opgepikt in Wijckerveld reed hij langs mijn voordeur naar huis. Reistijd ongeveer twee uur. Afstand ongeveer 120 kilometer.

Gisterochtend kwam ik met mijn eigen auto langs de Maastrichter liftersplaats. Hoewel ik zowiezo van plan was om er even te stoppen en op een veilige manier voedsel en vocht voor het grijpen te krijgen, stopte ik ook omdat er een liftster op de liftersplaats stond. "Rotterdam" stond er op haar kladblok. Anneke kon meerijden tot aan de A2-afrit Nederweert, omdat ik daar verder ging richting de Maasduinen ten noorden van Venlo. Ik vond het een bijzonder aangename rit met deze bijrijdster. En in een klap heb ik mijn jaarkilometrage van aangeboden liftkilometers vertienvoudigd...

Over het liften van en naar Engeland heb ik al eens meer geschreven. De beste plek om een lift naar Engeland te vinden over de Kanaaltunnel is tankstation Jabekke tussen Gent en Oostende. Daar blijven tot je een lift naar Engeland hebt. Britten om een lift vragen. Er zijn daar ook veel vrachtwagens. Vrachtwagens mogen met 2 pers. en auto's met 5 pers. over. Dus als ze toch al gaan, kost het niets extra om een lifter te helpen. Liftend terug kun je het beste een van de 2 tankstations aan de snelweg tussen Londen en Folkestone proberen, een heet Maidstone Services. De A2 is dat dacht ik. Een lift tot aan de haven is niet zo handig omdat het in Calais en Folkestone heel moeilijk is om te liften. Op het haventerrein worden lifters weggestuurd, omdat Britten apatisch zijn. Lees ook dit:
http://www.digihitch.com/europe27.html

13 oktober 2007. Van Maastricht naar Binkom in Vlaams Brabant
Tijdig neem ik de fiets naar het station van Maastricht. Met bus 6 rijd ik mee naar de halte Brusselse Poort en wandel naar het verkeersplein aan de Via Regia. Achter het verkeersplein steek ik mijn duim aan het begin van een verdrijvingsvlak op. Na een minuut of vijf stopt een heer in een Mercedes, en ik kan mee tot aan Veldwezelt, vijf kilometer verderop en juist over de grens. In Veldwezelt sta ik op mijn “gebruikelijke” bushalte waar na vijf minuten een chauffeur in een Opel stopt en ik kan ongeveer vijf kilometer mee tot in Mopertingen. In Mopertingen staan borden, want het zwaardere verkeer wordt omgeleid richting Bilzen en Hasselt. Voor het overige verkeer staat een “moeilijke passage” te wachten, zo blijkt uit de borden. Ik lift en heb het vermoeden dat veel automobilisten ook maar de omleiding volgen. Daarom probeer ik ook even weg te komen vanaf de omleidingsroute. Maar dan ga ik terug en na 20 minuten heb ik een rit tot aan de rotonde voor Bilzen in een VW met aanhanger. Zoals gewoonlijk duurt het daar maar enkele minuten en ik heb een rit in een BMW. Helaas wel de stille oprit Hasselt-Oost. Toch heb ik na 10 minuten een lift in een Audi en ik rijd mee de A2 op. Op de eerste oprit oostelijk van knooppunt Lummen is het zeer stil en met opzet lift ik daarom maar de verkeerde kant op. De oprit in verkeerde richting is ook erg rustig, maar als ik juist wegloop stopt een heer in een Chrysler C300. Nu ga ik mee naar Houthalen. Daar heb ik eens eerder gelift. Er zijn twee opritten richting Hasselt / Leuven, één aan beide zijden van de onderliggende rijksweg van Hasselt naar Eindhoven. Eén is erg rustig en in volle schaduw gelegen. De ander in volle zon en drukker, maar met verkeer dat met 80 kmh voorbij “vliegt”. Op de 2e plek sta ik beter. Ben uiterst zichtbaar en wacht tot er eens iemand vol in de ankers gaat. Na een half uurtje ga ik mee tot A2 afrit Bekkevoort, net voorbij Diest met een iele man in sportkledij in een Renault. Aan de N2 bij Bekkevoort stopt de 1e of 2e auto. Het is een ouder, oerdegelijk type BMW met een heer die als eerste vraagt of ik geen liftende undercover politieagent ben, omdat hij wiet rookt. Bij Sint Joris Winge moet ik even het dorp doorwandelen. Onderweg pik ik een patatje met tomatenketchup mee. Aan de N223 duurt het enkele minuten voor ik een rit heb met een dame in een VW Passat tot aan de Kasteelstraat te Binkom.

14 oktober 2007. Van Sint Joris Winge (Vlaams Brabant) naar Maastricht.
Na een fijne wandeling en liters eigengeperst appelsap en enkele handen vol vette kastanjes rijker steek ik mijn liftduim op aan de Leuvensesteenweg (N2) bij Sint Joris Winge. Het is vrij druk. De zon is al vrij laag. Toch duurt het een heel kwartier eer een jonge heer stopt. Vanaf de A2-oprit bij Bekkevoort duurt het een minuut of drie voor ik een lift heb naar Houthalen. Op de A2-oprit bij Houthalen heb ik na één minuut ~ 3e passerende auto ~ een lift naar Maastricht, nog voor ik het bordje MAASTR. uit mijn heb opgevist. De heren koersen aan 140 kmh en pieken rond 150 kmh, zonder gordel en mèt joints. Ook ìk heb geen gordel om, want deze is stuk. De bestemming is coffeeshop Black Widow. De klok in de kerk aan de Wethouder van Caldenborghlaan slaat acht keer. Langs de Bemelerweg tussen Maastricht en Bemelen zit een Kerkuil op een verkeersbord.

19 oktober 2007. Van Maastricht naar de Oostvaardersplassen.

Ik wandel naar de Maastrichter liftersplaats. Het bordje Den Bosch levert na enige minuten wachten een lift op tot aan tankstation De Lucht-Oost bij Zaltbommel. De chauffeur is een vriendelijke, gepensioneerde man die nog werkt. Hij heet Johan. Op 16-jarige leeftijd is hij vanuit zijn geboorteland Hongarije naar Nederland gekomen. Onderweg hebben we ongeveer twintig kilometer file, hetgeen me verbaasd, aangezien we de rit in de eerste helft van de vrijdagmiddag maken.

Ook bij het tankstation rijdt het verkeer niet op volle snelheid. Zakt het tempo tot 50, dan loop ik naar de vluchtstrook en toon mijn bordje Lelystad. Neemt het tempo op de snelweg weer toe, dan doe ik drie stappen en sta met mijn bordje H’sum aan het eind van het drukke parkeerterrein.

Zo krijg ik na tien minuten een lift. Mijn chauffeur heeft Turks bloed en beheerst het Nederlands niet.

Bij Hilversum stap ik uit aan het einde van afrit 33 van de A27. Inmiddels heb ik 25 kilometer file gehad, en ben ik tweehonderd kilometer van huis. Zo nu en dan breekt de zon even door een licht wolkendek. Ik heb nog genoeg tijd, en maak een wandeling door het bos en over het hier gelegen heideveld Laapersveld.

Na een uurtje ben ik weer terug bij de oprit en na een minuut of twee kan ik meerijden naar Almere, afrit Buiten Oost. Van Almere naar Lelystad (en andersom) rijdt het verkeer met 30 tot 50 per uur over de A6. Ik loop maar eens de oprit af en laat de passerende chauffeurs nog even in verwondering over wat daar nu een wandelaar op de vluchtstrook doet. Dan gaat mijn duim omhoog en even later zit ik in een wat oudere Mercedes naast drie jongens uit Urk, die een partijtje vis in de aanhanger hebben.

Van tankstation Lepelaar loop ik langs de sloot neven de A6 naar de Knardijk en begeef me het gebied der Oostvaardersplassen in. De vrije dagen van de week worden doorgebracht in de natuur, met mijn landelijke natuurvriendenclub.

Afstand 230 km. File 30 km. Reisduur met pauze en zonder de wandelingen aan begin en eind 6 uur.


21 oktober 2007. Van de Oostvaardersplassen naar Bemelen.

Mijn zondagmiddagwandeling eindigt bij verzorgingsplaats Aalscholver aan de A6. Na enige minuten aan het eind van het terrein te hebben gestaan kan ik meerijden met José en drie andere jonge mensen. Op tankstation Nijpoort aan de A27, juist voor Utrecht, zie ik, voor ik een volgende lift krijg, aan het eind van het terrein twee andere lifters staan. Bij het tankstation gebaart een chauffeur, en ik kan mee tot Culemborg. Als we even later langs de twee andere lifters komen worden die ook uitgenodigd om plaats te nemen in de Audi.

Het tankstation blijkt net na de afrit te liggen, en chauffeur rijdt daarom een afslag door. De twee andere lifters hebben een bestemming die onder Maastricht ligt, en ik geef aan dat we niet als groep van drie kunnen door blijven liften. Ik vrees dat me dat te veel tijd gaat kosten.

Omdat de jongens gelijk afstappen op chauffeurs op het tankstation neem ik plek bij de oprit. Drink een paar bakkies thermosflesthee en eet een paar appels. Na 20 minuten kan ik mee met Poolse jongens, die niet weten dat hun stad Eindhoven op de route naar Maastricht ligt.

We naderen tankstation Velder ter hoogte van Boxtel. Juist voor we tot stilstand komen zegt mijn chauffeur, terwijl hij schuin naar voren kijkt: “Leuke dame is dat”, en ik mompel “ga er dan voor staan, dan kan ik vragen of ik met haar mee mag rijden”.

Ik stap uit en vraag aan de bij haar horende man of zij richting Maastricht gaan. Dat doen zij, ik mag mee, en wordt pardoes tot voor de deur gebracht.

Afstand 230 km. Reisduur 3 uur.

Zaterdag 3 oktober. Van Maastricht naar 's-Hertogenbosch.

Rustig wakker geworden bij een kameraad in Kelmis, in het Duitstalige deel van Belgie, ten zuiden van Vaals.

In de middag besluit ik naar mijn vader te gaan. Met de auto rijdt ik naar de liftersplaats van Maastricht. Op de liftersplaats verschijnt binnen tien minuten een tweede lifter. Vijf minuten later heb ik een rit. De andere lifter gaat ook mee, want zijn bestemming vraagt deels dezelfde route. Als we in de auto zitten blijkt hij echter niet naar Helmond te moeten, wat ik van 'm begrepen had. Hij blijkt naar Roermond te moeten. Dus we laten hem achter bij de goede weg en rijden weer verder. Afgezet aan de Larenweg in 's-Hertogenbosch, vlak bij mijn pa.

Afstand 130 km. Reisduur 1h45.

quote:

Midden december loopt mijn contract af en ga ik mijn eerste échte poging tot reizen doen.

Als je door Maastricht komt kun je ook bij mij crashen.

Zondag 4 oktober. Van Boxtel naar Maastricht.

Na de zondagmiddagwandeling begeeft mijn chauffeur (mijn vader) zich naar het A2-tankstation Velder bij Boxtel / Liempde. Daar reis ik weer terug naar Maastricht. Na een half uurtje rondkijken en vragen kan ik mee in een wagen met een Luxemburgs kenteken tot aan Maastricht.

Afstand 105 km. Reisduur 1h35.

13 november 2007
Na vandaag mag ik denk ik zeggen dat ik een beginnend beroepslifter ben!

Omdat mijn fiets gerepareerd moest worden, leek het me vanmorgen het meest handig om liftend naar kantoor te gaan. Na een paar minuten had ik een rit naar de A2. In de auto bleek dat de chauffeur langs de southbound A2 in Maastricht reed (Europaplein) en níet naar de liftersplaats bij de Geusselt. Bij de stoplichten bij het Oranjeplein (de eerste stoplichten wanneer men over de A2 vanuit het zuiden Maastricht in rijdt) had ik na één of twee keer vragen een ritje naar de liftersplaats. Daar toonde ik assertief een bordje “5 km” en na een paar minuten kon ik mee naar A2-tankstation Kruisberg, dat bij Meerssen ligt, alwaar ik werk.

Het was de éérste keer (van ongeveer 20) dat ik me bij het liftend verlaten van mijn dorp vergiste in de richting waar de chauffeur heen reed.

Reisduur 40 minuten. Zonder de vergissing zou het ongeveer 25 minuten zijn geweest, in beide gevallen inclusief de tien minuten lopen vanaf het tankstation naar kantoor.

Ter vergelijking: te voet 50-60 minuten, per fiets 20 minuten, per auto 15 minuten, per bus/trein 40 minuten.

15 november 2007
Morgen ga ik weer liftend naar kantoor!

Het is soms moeilijk om bescheiden te blijven. Maar gisteren werd ik toch echt de Liftkoning van Nederland genoemd door presentator Timur Perlin van BNN in het programma "Weg met BNN" op Radio 1.

Luister als je wil naar het volledige interview:

Weg met BNN - interview met Frank Verhart - 19 november 2007 (MP3, 5.6Mb)

Vele groeten,
Frank Verhart



Hitchhiking (ad-hoc-carpooling) in the Netherlands
http://www.franknature.nl/hitchhike/hitchhike.htm

[ Bericht 2% gewijzigd door Frank__NL op 20-11-2007 23:34:19 ]

...

[ Bericht 99% gewijzigd door Frank__NL op 20-11-2007 23:36:42 ]

...