in deze nieuwsgroep plempen. Neem het mij maar niet kwalijk.
Eerst even over Bianca. Die heeft een paar opmerkelijke
persoonsveranderingen ondergaan de laatste weken. Een beeld dat nog
steeds op mijn netvlies staat geëtst is de gezichtsuitdrukking in het
introductiefilmpje toen ze, godbetert ook nog in slowmotion, in een
strakke rubber jurk de catwalk van een plaatselijke boetiek betrad.
“Uitslovertje ben jij” dacht ik.
Maar nu na drie weken is de glamour er wel een beetje af bij haar. Die
zit mentaal echt op een zwaar hellend vlak. Ik zie haar nog staan,
enkele weken geleden, frontaal in de camera komen melden, terwijl je op
de achtergrond de in vijfkwartsmaat op de gitaar geroegde
padvinderakkoorden van Ruud hoort, dat dit niet helemaal haar “cup of
tea was, maar ja” en amper twee weken later staat ze, na het door Mona
gebrachte nieuws van Ruud zijn populariteit met die perkamenten kop van
haar bloedserieus mee te brainstormen wat er op “reet” rijmt. Martin ,
de levende hondenfluit, wordt overigens node gemist bij het vertolken
van een 2e stem.
Wat een treurnis trouwens, dat lied. Dat steeds het angstaanjagende
hoofd van Tol Hansen voor mijn geestesoog verschijnt is al erg genoeg.
Zelden een man gezien die zo weinig raad wist met zijn ledematen als
deze Zingende Alcoholicus. Maar 6 volwassen mensen kreunend van
creativiteit met coupletten over poes en douche aan horen komen is
ontluisterend.
Vanavond gekeken en erg veel plezier gehad om Ruud, vooral tijdens de
ruzie. Ik dacht even, die gaat een verhaal vertellen over een Maori-stam
waar de mensen door grappen te vertellen eigenlijk laten zien hoe
verdrietig ze zijn , dat kennen wij niet joh, hier, hé, enz enz, maar
het ging allemaal even te rap voor hem.
Na het gooien van de kip begon ik bijna terug te verlangen naar de
Amsterdamse Humor. Het “kip gooien” kunnen we met een gerust hart
scharen in de categorie Voetbalhumor, die ook verder niemand begrijpt.
Het gaat meestal om afgeknipte stropdassen, shampooflesjes vol urineren,
moorkoppen vullen met scheerschuim of iemands linkerschoen verbranden,
dat soort subtiliteiten. Gevorderden drukken bitterballen uit op het
jasje van de voorzitter. Verder nier erg relevant hier, maar is wel mijn
favoriete rubriek, persoonlijke vragen aan voetballers in de Voetbal
International. Al jaren dezelfde antwoorden. Favoriete boek: De
ontvoering van Freddy Heineken. Favoriete gerecht: Babi Pangkang.
Mooiste vrouw: mijn vriendin. Van een ontwapenende schoonheid.
Heel mooi vind ik tevens Tara, die iets als “steilister” wil doen in de
t.v. wereld. De droom van 1000-en vrouwen om ooit nog “iets met make-up
voor de televisie te doen”. Voor straf achtereenvolgens Chiel Montagne,
Sjakie Schram en Dick Passchier late stylen, dat zal ze leren. Waar komt
die romantiek toch vandaan? Ik begrijp daar helemaal niets van. Voor 60
figuranten in de snijdende kou een broodje ham uitserveren heet
Assistant Low Budget Food Supplies Supervisor. De magie van de
televisie.
Mona ziet er uit alsof er een verfbom in haar gezicht is ontploft en
gaat waarschijnlijk door voor “een subtiel, hedendaags opgemaakte vrouw”
maar alles beter dan De Wandelende Dood die Karin gisteravond tijdens
de ruzie stond uit te beelden. Een Verschijning in een deuropening, niet
meer en niet minder. Geen partij voor Sabine.
Wel een fantastich gezicht, ruzie in ondergoed. Het werkte een beetje op
mijn lachspieren. Die gekwelde koppen en gedebiteerde levenwijsheden
verloren veel van hun lading in deze John Lanting setting. Als in een
blijspel kwam Bianca ook precies op het goede moment met de verkeerde
kleding min of meer uit een kast vallen tijdens de ruzie. Heel serieus
over de wereldvrede spreken met een paar tijgerpantoffels aan, die kant
ging het op.
Je mag het natuurlijk niet denken, maar volgens mij balanceert Karin een
denkbeeldige warme balzak van Maurice op haar voorhoofd als ze de
oefening met het ei doet. Volledige vervoering zag ik vanavond.
Voorspellingen voor de komende dagen: Iedereen hangt aan Ruuds lippen
als hij vol vuur verhaalt over een in Friesland opgegraven Pigmee van
een meter of twee die, en dat had een CO2 sporentest uitgewezen, op het
moment van begraven 47 dagen niet was klaargekomen. Tevens zal Ruud
ongevraagd uitvoerige uitleg geven over het paringsgedrag van de
Gevlekte Miesgasser, een klein zoogdier uit Australië (Maurice: “Had ik
jullie al bijgepraat over die reis naar Australié”) en zal hij,
zogenaamd zoekend naar een pakje melk in de ijskast, betrapt worden met
zijn gezwollen Brabantse Roede in een stuk kipfilet.
Was het weer voor vandaag. Morgen meer.
Groeten
Nico
Maar voor de rest: vooral zo doorgaan. We wachten met spanning af naar nog meer....
says Moor.
Beetje erg column-achtig. Kewl! Nou, dan niet. (Hoewel, Dick Passchier...)
Wat de Ruud-voorspellingen betreft: mocht het zo ver komen dat-ie zich aan de kipfilet vergrijpt, dan zou het voor ons (de vrouwelijke kijkertjes) wel aardig zijn als hij daarbij die sexy leesbril ophield. Geeft zo'n scène net dat beetje extra cachet.
quote:
op 10-13-1999 om 02:51 PM schreef Moor het volgende:
me too, more, more !says Moor.
ga zo door(devil)
