Ik was op mijn tweede bang voor Meneer De Wolf. Die stond achter elke deur in huis en ik vroeg altijd eerst beleefd aan hem of ik er door mocht.
Een krokodil onder mijn bed heb ik ook wel gehad, evenals een inbreker van wie je, als je heel stil was, misschien de adem kon horen. Ik kroop dan maar heel diep onder mijn dekens weg. Ik had een vriendje dat daar totaal niet bang voor was, maar die was dan weer bang dat het huis zou afbranden terwijl hij sliep, wat ik dan weer belachelijk vond.
De eerste keer dat ik meeging naar de bioscoop, voor de tekenfilmmatinee, schijn ik de hele voorstelling achterstevoren en inelkaargekropen op mijn stoel te hebben gezeten, met mijn oren dichtgedrukt, omdat ik bang was voor het harde geluid.
Bij mijn oma schrok ik me op hele uren altijd te pletter van haar koekoeksklok.
De eerdergenoemde foto uit de TV-serie Q&Q was inderdaad doodeng, zodanig zelfs dat ik me nog steeds ongemakkelijk voel als ik het bijbehorende muziekje weer eens hoor. In mijn herinnering zag je trouwens niet alleen een hand maar daarachter ook het hoofd van dat lijk in het bos. Brr.
Ook heel eng: Het gigantische oog van de reus uit de TV-serie Hamelen, dat ineens voor het raam verschijnt.
En nog een doodeng muziekje: Peter en de Wolf
Ik ben ook nog een tijdje bang geweest voor ufo's, daar had ik enge verhalen over gelezen en ik was bang dat er een in onze achtertuin zou landen om mij mee te nemen.
Welbeschouwd is het leven van een kind eigenlijk één grote nachtmerrie.. 
[ Bericht 0% gewijzigd door dvr op 27-07-2007 17:29:52 ]