Vandaag weer een incidentje meegemaakt,
Een, voor mij nieuwe wijk, stond voor me op het programma vandaag. Vol goede moed begin ik aan de wijk en na een tijdje kom ik, al fietsend, bij een alleenstaand huis aan. Een zeer mooi huis, met een flinke oprit en een groot hek. 9 van de 10 keer hebben de bewoners van zo'n huis de brievenbus vlakbij het hek hangen, zodat je niet eerst: je fiets moet neer zetten, de poort open hoeft te maken en de oprit moet oplopen. De eigenaar(s) van 't desbetreffende huis dachten daar blijkbaar anders over. Ze zijn zo aardig geweest om de brievenbus vlak naast hun voordeur op te hangen...
Ik was goed gezind en had een flinke stapel post voor deze mensen, dus ik zet me fiets neer, open de poort en loop een stukkie de oprit op. Vervolgens schrik ik me 't apelazarus omdat er opeens een hond als een gek op me af komt stormen. Hij was zo te zien niet zo goed gezind als ik was, en dat liet ie weten ook. Eerst blafte hij me oren van me kop, maar dat vond deze hond blijkbaar niet genoeg, dus besloot ie maar om z'n tanden in me broek te zetten. Ik bleef voor me eigen veiligheid maar stokstijf staan, aangezien ik niet weet wat deze hond zal doen als ik weg loop. Opeens zie ik een persoon in de verte. Hij was de eigenaar van het huis en dus vermoedelijk ook de eigenaar van de hond die mij op dat moment vast had gegrepen.
Ik dacht dat deze man wel een einde aan de situatie ging maken, door de hond naar hem terug te roepen, maar dit deed de man niet. De man kwam met een rustig gangetje me kant opgelopen, alsof er niks aan de hand was. Na heel wat secondes was de man eindelijk bij mij aangekomen. Ik vroeg of de man zo vriendelijk kon zijn om zijn hond terug te roepen, aangezien ik niet zo blij was dat deze hond mij aanviel. Hij mompelde iets wat ik niet kon verstaan en toen riep ie toch maar de naam van de hond, zodat deze ophield met aanvallen. Goed, eindelijk verlost van dat irritant blafgevaarte. De man stak zijn hand uit om de post aan te nemen. Ik gaf de man zijn post en ik zei nog "alstublieft". De man keek naar zijn post, draaide zich om en liep weg zonder iets terug te zeggen. Ik wil niet snel conclusies trekken, maar ik denk dat deze man en ik nooit echt vrienden zullen worden.
My mission is to kill time, and time's to kill me in its turn. How comfortable one is among murderers.