Genderdysforie deel 9

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 19:23 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

Bij een onredelijke werknemer kun je je afvragen of je daar wel voor wilt werken...

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 19:50 schreef wonderer het volgende:

[..]

Denk toch dat dat te prefereren is boven geen baan, in de meeste gevallen.

Persoonlijk zou ik niet weten of ik liever het een of het ander heb. Het zijn allebei geen ideale situaties uiteindelijk. Wanneer je zover komt dat je van geslacht verandert is de situatie sowieso dusdanig dat je niet altijd de dingen doet of laat die je vanuit een andere situatie zou doen of laten...

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 20:03 schreef ChantalC het volgende:

[..]

werkgever moet dat dus zijn, foutje.

Ik word een beetje kriegelig van het "Als ze je niet accepteren zoals je bent (homo, trans, etc), dan (zijn het geen echte vrienden/wil je er niet voor werken/ben je beter af zonder hen).

Dat kan allemaal best waar zijn, maar het maakt je leven niet erg veel makkelijker. Meestal juist het tegenovergestelde.

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 20:12 schreef wonderer het volgende:
Ik word een beetje kriegelig van het "Als ze je niet accepteren zoals je bent (homo, trans, etc), dan (zijn het geen echte vrienden/wil je er niet voor werken/ben je beter af zonder hen).

Dat kan allemaal best waar zijn, maar het maakt je leven niet erg veel makkelijker. Meestal juist het tegenovergestelde.

Hoe zou jij het aanpakken in de voorgelegde situatie?

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 20:47 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

Hoe zou jij het aanpakken in de voorgelegde situatie?

Mijn mond houden, waarschijnlijk. Als het geen invloed heeft op mijn werk, heeft niemand er iets mee te maken, in ieder geval niet op voorhand. Pas als je met hormonen gaat beginnen en dergelijke gaat het nut hebben om te zeggen, toch? Dan kun je moe worden enzo. Ik denk dat werkgevers die weten dat hun toekomstige werknemer over een tijdje waarschijnlijk wat ziektedagen gaat opnemen liever niet aannemen, terwijl het geen blijvende invloed heeft op je werk. Anders zouden vrouwen ook moeten gaan aangeven "ja, over een jaar of zo wil ik aan kinderen beginnen".

Mocht, als je eenmaal aan het werk bent, blijken dat de sfeer op de werkvloer dermate goed is dat er gewoon over gepraat kan worden, is het natuurlijk makkelijker om er al eerder iets over te zeggen.

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 20:57 schreef Hildy het volgende:

[..]

Misschien dat ik dan dom ben ofzo hoor, maar dat is toch ook zo?

Hoe kan je nu vriendschap hebben met iemand als die je niet gewoon accepteert zoals je bent? Dat is toch geen vriendschap? Het zelfde lijkt me te gelden voor een organisatie waar je 8 uur per dag 5 dagen in de week rond loopt.

Anders lijkt 't me vragen om problemen.

Theoretisch gezien klopt het natuurlijk. In een ideale wereld hield iedereen van elkaar, ongeacht persoon. In de praktijk is echter niemand perfect en sommigen zullen een algemene afkeer hebben voor bijvoorbeeld transseksualiteit. Dat hoeft echter een vriendschap niet in de weg te staan.

Ik heb een grafhekel aan roken, maar als ik erachter zou komen dat mijn beste vriend zou roken, zou ik niet daarom de vriendschap verbreken, hij heeft toch genoeg andere goede eigenschappen, anders waren we geen vrienden. Als iemand moeite zou hebben met een bepaald aspect van mij dat hij eerder niet wist, zou ik het heel jammer vinden als dat de vriendschap in de weg zou staan en zeker niet denken "nou, da's geen echte vriend, liever kwijt dan rijk!" Want tot op dat moment waren we toch vrienden?

Mag toch hopen dat vriendschap dieper gaat dan of ie je voorkeur of gender accepteert.

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 21:17 schreef wonderer het volgende:

[..]

Mijn mond houden, waarschijnlijk.

-knip-

In dit geval duurt alles inderdaad nog een flinke tijd, dat had ik hier over het hoofd gezien. Wanneer je bij een jaarcontract binnen het jaar aan de transitie begint (hetzij omgaan, hetzij hormonen) zou ik het wel belangrijk vinden om te zorgen dat er niet naderhand problemen mee ontstaan.

quote:

Mag toch hopen dat vriendschap dieper gaat dan of ie je voorkeur of gender accepteert.

In een ideale wereld zou dat volledig onafhankelijk zijn. In de praktijk hangt veel van je sociale interactie toch af van gender en kan dat funest zijn voor een vriendschap wanneer je van geslacht verandert en iemand anders daar -permanent- niets van moet hebben.

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 21:27 schreef BetaWolff het volgende:
In een ideale wereld zou dat volledig onafhankelijk zijn. In de praktijk hangt veel van je sociale interactie toch af van gender en kan dat funest zijn voor een vriendschap wanneer je van geslacht verandert en iemand anders daar -permanent- niets van moet hebben.

Klopt, en dan is het ook gewoon jammer dat je die vriend daarom kwijt raakt. Maar dan zeggen "liever kwijt dan rijk, het was geen ECHTE vriend", dat vind ik onzin. Waarom zou het geen echte vriend kunnen zijn, als hij er zo over denkt?

Las op een ander forum ook, een jongen die bang was dat zijn vriend het tegen de hele school zou vertellen als hij uit de kast kwam. Krijgt ie een ton aan reacties "maar dan is het geen echte vriend!". Okee, leuk om te weten... en leuk dat desondanks de hele school het ook weet. Zo'n opmerking is eigenlijk alleen maar om de klap van het verraad wat te verzachten, je hebt er verder niks aan. En ik hou niet zo van lege woorden

Nu zal ik ongetwijfeld makkelijk praten hebben want ik heb nooit in een dergelijke situatie gezeten, maar zo zie ik het. Als iemand er wel troost uit haalt, be my guest.

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 14:00 schreef Eline2602 het volgende:

[..]

Tsja, ik vraag me dus serieus af hoeveel keuze ik hierin heb. Voor mijn gevoel géén namelijk. Ik wil niet dat ik moet gaan zitten wachten tot ik een vast contract heb. Daar kun je in medialand namelijk vaak lang op wachten. Er wordt ook niet echt van je verwacht om een vast contract te willen. De meeste journalisten/programmamakers zijn na een jaar of vier wel weer toe aan een nieuwe uitdaging en gaan voor een ander programma werken. Vaste aanstellingen komen daarom weinig voor. En het verloop van programma's en seizoenen doet daar nog weer een schepje bovenop. *zucht*

Maar de kans dat je het waarschijnlijk eerst met een jaar contract moet doen is dus groot?

Lijkt me eigenlijk het beste dat je niets zegt
en je portofolio verder vult en zoveel mogelijk aan netwerken doet.

Maar als je het bij solliciteren gaat vertellen,...
Als persoon ben je mss wel "intressant", maar als werknemer toch veel minder.
Je drukt ze het stempeltje "risico" eigenlijk in de handen...

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 21:37 schreef wonderer het volgende:

[..]

Klopt, en dan is het ook gewoon jammer dat je die vriend daarom kwijt raakt. Maar dan zeggen "liever kwijt dan rijk, het was geen ECHTE vriend", dat vind ik onzin. Waarom zou het geen echte vriend kunnen zijn, als hij er zo over denkt?

Dat ben ik deels met je eens, in ieder geval voor zover dat het verleden daardoor niet veranderd wordt. In het verleden was diegene een goede vriend, daar verandert sowieso niets aan.

quote:

Las op een ander forum ook, een jongen die bang was dat zijn vriend het tegen de hele school zou vertellen als hij uit de kast kwam. Krijgt ie een ton aan reacties "maar dan is het geen echte vriend!". Okee, leuk om te weten... en leuk dat desondanks de hele school het ook weet. Zo'n opmerking is eigenlijk alleen maar om de klap van het verraad wat te verzachten, je hebt er verder niks aan. En ik hou niet zo van lege woorden

Dat is nu juist waar die jongen bang voor is.. Je zou wel kunnen stellen dat het dan geen echte vriend is, maar feitelijk verandert dat weinig aan de situatie zelf.

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 21:56 schreef Hildy het volgende:

[..]

Maar... roken is niet iets wat je fundamenteel bent, het is iets wat je doet. Man of vrouw, dat is iets wat je bent. Als je omgeving je daarin continu afwijst, dan is dat slopend.

Zou jij 't leuk vinden om dat in je "vrienden"-groepje te horen: "Och ja, die gekke wonderer, die denkt dat ze een kerel is, haha! Rijp voor 't gesticht die meid." Dan hoeft 't van jou toch ook niet meer?

Nee, maar als het tot die tijd een goede vriendschap was, dan kun je toch niet zeggen "beter kwijt dan rijk"? Het is hoe dan ook kut en de opmerking dat het blijkbaar geen echte vriend was (en wat is echt) heb je geen ene moer aan. Er gaat een relatie stuk waar je tot dan toe blij mee was. Wat heeft het dan voor nut om erachter te komen dat het dan blijkbaar ook nog eens geen echte vriendschap was? Dat maakt de situatie alleen maar erger, volgens mij. Je bent niet alleen een goede vriend kwijt, het blijkt ook nog eens dat die vriendschap niet eens echt was terwijl je dat al die tijd hebt gedacht.

quote:

Misschien een domme vraag, maar hoeveel "dieper" dan genderidentiteit kan 't?

Vrouw is niet het enige wat je bent, toch? Ik snap dat het heel belangrijk voor je is, omdat je er constant mee geconfronteerd wordt, maar ben je alleen transseksueel? Iemand is niet alleen bevriend met je omdat je er als een kerel uitziet. Je hebt andere kwaliteiten waar de vriendschap op gebaseerd is. Dat bedoel ik met dat een vriendschap dieper gaat.

quote:

Inderdaad, dan is 't geen echte vriend. Ik mis dan de steun die je aan elkaar hebt, het diepere inzicht in de ander die vriendschap je geeft.
[..]
Dat is ook waar.
Met dit soort moeilijke situaties kom je er heel snel achter wie je echte vrienden zijn, en wie slechts met je omgaan omdat ze zich daar zelf op wat voor manier dan ook beter door voelen maar verder niks om je geven. Wat mij betreft gaat vriendschap ook heel wat dieper dan eens in de week een biertje met iemand drinken.

Misschien is mijn eigen definitie van vriendschap wel in zoverre afwijkend dat mijn beeld wat betreft bovenstaande dat ook is.

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 14:00 schreef Eline2602 het volgende:

[..]

Tsja, ik vraag me dus serieus af hoeveel keuze ik hierin heb. Voor mijn gevoel géén namelijk. Ik wil niet dat ik moet gaan zitten wachten tot ik een vast contract heb. Daar kun je in medialand namelijk vaak lang op wachten. Er wordt ook niet echt van je verwacht om een vast contract te willen. De meeste journalisten/programmamakers zijn na een jaar of vier wel weer toe aan een nieuwe uitdaging en gaan voor een ander programma werken. Vaste aanstellingen komen daarom weinig voor. En het verloop van programma's en seizoenen doet daar nog weer een schepje bovenop. *zucht*

Maar goed, het vormt best een groot probleem. Ik kan het wel achterhouden bij een sollicitatie maar dan komt het er na verloop van tijd toch wel uit. En dan wil men natuurlijk weten waarom ik heb gelogen over het feit dat ik dergelijke klachten heb. Mijn laatste contract, nou ja stageovereenkomst dan, vermeldde expliciet dat je eventuele ziekten en psychologische aandoeningen vooraf dient te melden. Dat willen ze weten ivm functiegeschikteheid en potentieel ziekteverzuim. Dus dat is echt wel iets waar men over kan vallen. Het is eigenlijk fraude om zoiets niet te vermelden en kan daarom reden zijn voor contractontbinding.

Ik denk dat ik maar moet overleggen met mijn psycholoog hoe ik dit soort zaken het beste kan aanpakken. Jammer is alleen dat ik het eerste gesprek pas in september heb. Kan ik dus gaan wachten met solliciteren.

Het is wettelijk VERBODEN om naar ziekte, zwangerschap en psychische aandoeningen te vragen, tenzij het voor de functie duidelijk aantoonbaar van belang is. Een brandweerman met hoogtevrees heb je weinig aan.
Ik weet dat een hele hoop bedrijven zich niet aan deze wet houden, maar ze moeten.
Ik zou ik als je nog met het proces bezig bent een rechtsbijstandsverzekering afsluiten, met als je werkt ook dat soort problemen gedekt. Ze mogen je nl vanwege geslachtsverandering niet ontslaan ofzo. Jaarcontract niet verlengen daar kun je helaas weinig aan doen. Maar ik weet dat in medialand er meerdere transseksuelen rondlopen, en dat het daar wat minder problemen waarschijnlijk oplevert dan elders.
Een 2e reden voor de rechtsbijstandsverzekering is dat ze bij mij 1998 de volledige gerechte kosten hebben betaald voor de naams en geslachtsverandering, dat was SRK in Zoetermeer. Tenzij ze het nu expliciet uitsluiten in de voorwaarden moeten ze het vergoeden omdat ze dat bij mij indertijd ook gedaan hebben. Sluit hem wel ruim op tijd af voor je je bij het genderteam meld liefst. Ik had die verzekering al een tijdje lopen, en heb gewoon gebeld om te vragen of hun dat deden vergoeden. Na wat uitzoeken was het antwoord, U geeft door welke advocaat U kiest, en de rest (behalve uittreksel geboorteregister en burgerlijke stand) regelen wij. Ik heb natuurlijk van de advocaat wel brieven gehad, niet veel hoor, maar vooral de juiste voornamen dat die goed aanvraag staan is erg belangrijk. Ik heb geen rekening of niks gezien. Makkelijk dus.

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 19:23 schreef BetaWolff het volgende:Werken voor een werkgever die jou er het liefste direct uit zou gooien maar het niet kan lijkt mij anders ook geen pretje. Tijdens een eerste sollicitatiegesprek denk ik dat het niet handig is om het naar voren te brengen, maar ik denk wel dat het goed is om het in je proeftijd nog ter sprake te brengen. Wanneer je goed functioneert en goed informeert zul je van een redelijke werkgever niet veel te vrezen hebben. Bij een onredelijke werkgever kun je je afvragen of je daar wel voor wilt werken...

Ja, je moet je afvragen of je bij zo'n werkgever wil werken, maar je wilt toch wel wat te eten hebben. En je maakt toch extra kosten tijdens de geslachtsverandering, nieuwe garderobe, reiskosten naar het VU, en bijstand is geen vetpot. Dan is bij een onredelijke werkgever 2 jaar ziekteverlof prettiger. Met een beetje geluk ben je klaar of redelijk ver in die periode, en kun je ergens anders gaan solliciteren.
Ik weet niet of anderen recente ervaring hebben met het UWV, maar bij was destijds de afkeuring vanwege geslachtsverandering geen enkel probleem. Is ook niet prettig, werken is veel beter en fijner, maar je moet wel wat kunnen vinden.

quote:

Op donderdag 26 juli 2007 00:20 schreef AnnaB het volgende:
Het is wettelijk VERBODEN om naar ziekte, zwangerschap en psychische aandoeningen te vragen, tenzij het voor de functie duidelijk aantoonbaar van belang is. Een brandweerman met hoogtevrees heb je weinig aan.
Ik weet dat een hele hoop bedrijven zich niet aan deze wet houden [...]

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 18:12 schreef Hildy het volgende:
Ik zou het heel raar vinden als je verplicht wordt je werkgever van psychologische problemen op de hoogte te stellen. Het gaat ze namelijk niks aan. Net zoals 't je werkgever ook niks aangaat of je nu wel of niet je verstandskiezen nog hebt [...]

Zou ik dan toch in de war zijn? Er staat me toch wel iets van bij. Wellicht dat het dan een van de andere formulieren is geweest die ik destijds moest ondertekenen. Hmmm... morgen maar eens uitzoeken.

quote:

Op woensdag 25 juli 2007 19:23 schreef BetaWolff het volgende:
Bij een onredelijke werkgever kun je je afvragen of je daar wel voor wilt werken...

Dat is waar...

quote:

Op donderdag 26 juli 2007 00:29 schreef AnnaB het volgende:
[...] maar je wilt toch wel wat te eten hebben. [...]

Maar dat ook!

Maar wat mij eigenlijk gewoon het meeste dwars zit is dat ik niet de behoefte heb om er over te gaan liegen. Dat blijft bij mij namelijk nogal hangen. Van liegen krijg ik last van mijn geweten. Zeker als ik mensen graag mag. - Ik zou niet graag ergens werken waar ik slecht met de mensen overweg kan en zal dus op zoek gaan naar een prettige werkplek. - Dus ik doe het dan ook liever niet.

Wat betreft vriendschappen denk ik wel te weten wat mijn echte diepe vriendschappen , de minder diepe en de ondiepe zijn. Dergelijke dingen merk je aan hoe betrokken de persoon met je is. En ook hoe betrokken jij met hen bent.

Gezellig een babbeltje maken kan ik ook met de minder goede vrienden. Maar het zijn toch echt de diepe vriendschappen waarin je wordt gevraagd naar wat je van plan bent, hoe de plannen zijn verlopen en hoe je je daardoor voelt. Een hoop mensen kan ik flink lol mee hebben. Maar met heel weinig mensen kan ik echt mijn problemen bespreken.

Er zullen straks wel vriendschappen verwateren omdat ik dan ivm werk een eind uit hun buurt ga wonen. Met mijn echte vrienden zal ik dan nog steeds dagelijks spreken en gezellig dingen ondernemen.
Ik hoop dat ik dat straks ook nog kan als ik ze er van op de hoogte gebracht heb. En de minder diepe vriendschappen? Sja, ik wil natuurlijk niemand kwijt maar het contact met sommige vrienden verwatert nu al door drukte van beide kanten.

Rond onze leeftijd is het leven nou eenmaal wat turbulent. Afstuderen, baan zoeken, huis huren of kopen. Dat soort dingen komen de laatste jaren steeds meer voor. En ergens denk ik ook dat het maar gewoon bij het leven hoort. Sommige mensen ken je gewoon niet voor de rest van je leven.

Ik heb in het verleden met drie 'vrienden' de relatie verbroken omdat ze me belazerden en daar later ook nog eens oneerlijk over waren. Misschien dat er straks vrienden zijn die zich door mij belazerd voelen. Ik kan me dat best voorstellen. Als zij dan de relatie met mij verbreken omdat ze niet meer met me overweg kunnen vanwege mijn genderidentiteitsprobleem, dan zal ik dat heel jammer vinden. Maar ik vind het te ver gaan om het dan maar af te schepen met: "Het zijn geen échte vrienden." Zij waren gewoon de mensen die met 'mij' geen echt band hadden maar meer met mijn gedraging, hobbies en interesses.

[ Bericht 1% gewijzigd door Eline2602 op 26-07-2007 04:41:14 ]

Dubbel posten lijkt me onnodig :

Tja, daar werd in het begin van het traject bij het VU ook wel een beetje voor gewaarschuwd ."Je zal mensen zien komen, maar je ziet ze vooral ook gaan". Dat heb ik ook ervaren en bij een bepaald persoon, lotgenote, had ik het er best moelijk mee dat ze plotseloing het contact verbrak.

Nu kan ik wle zeggen, ruim 4 jaar nadat ik in de malle molen was gestapt, dat mijn sociale leventje veel meer glans heeft dan ooit tevoren. Mijn beste maatje heeft me nooit laten vallen en ook al zie of spreek ik hem amper, ik kan altijd bij hem terecht. Er zijn inderdaad ook hier vriendschappen verwaterd, niet zozeer met een "belazerd" gevoel dat ik ze heb achtergelaten, maar meer dat ervan geschrokken zijn, denk ik. Ze hadden het niet zien aankomen en zo zijn er inderdaad wel wat contacten verloren gegaan, maar daarvoor in de plaats heb ik wel weer evenveel misschien wel meer contacten ervoor teruggekregen

(En dan doel ik niet eens op m'n MSN-lijst )

quote:

Op donderdag 26 juli 2007 09:03 schreef Meike26 het volgende:
(En dan doel ik niet eens op m'n MSN-lijst )

Het is een wonder dat ik daar nog steeds in sta...

Om even terug te komen op wat er in het stagecontract stond.

Het staat daar inderdaad niet in. Wellicht dat het destijds in de papieren stond van de verzekeraar? Die heb ik overigens niet meer maar ik weet zeker dat ik destijds ergens een dergelijke vraag heb beantwoord en vervolgens ook ondertekend. Maar goed, dat stond dus niet in de stageovereenkomst ben ik nu achter.

Sorry voor de verwarring!

Geeft toch niet Eline, je hebt genoeg aan je hoofd (ik ook), en dan verwar je dingen weleens. Een verzekeraar mag voor bepaalde verzekeringen natuurlijk wel vragen naar je gezondheid, maar niet voor de basisverzekering tot nog toe.

Iedereen op vakantie?

quote:

Op zondag 29 juli 2007 09:17 schreef ChantalC het volgende:
Iedereen op vakantie?

Nee hoor.

quote:

Op zondag 29 juli 2007 09:17 schreef ChantalC het volgende:
Iedereen op vakantie?

Nee.