R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Owké, na veel twijfelen dan toch maar besloten om eventjes mijn verhaal te doen en mijn hart eens te luchten.... Dit wordt waarschijnlijk een lage...
Om het begin kort te houden, ik heb een niet zo leuke jeugd achter de rug (misbruik vooral) en dat heeft eigenlijk een heel grote invloed gehad op mijn hele leven en ook nog op de persoon die ik nu ben. Voor het grootste deel ben ik er wel over hoor, ik heb het leren aanvaarden en het een plaats gegeven in mijn leven. Wel, ik zit sinds een jaartje in de bijzondere jeugdzorg en momenteel woon ik op mezelf (maar nog steeds onder suppervisie), en dat was een hele stap voorwaarts voor me en ik ben in dat jaartje heeel veel veranderd.
Maar daar zit het probleem niet echt. Mijn relatie van ruim 2 jaar is een tijdje geleden op de klippen gelopen en dat heeft toch wel een behoorlijke deuk gegeven in mijn zelfvertrouwen en hoe ik me voel (ik gaf (en geef) heel veel om die jongen, maar blijkbaar mocht het niet zijn...). Njah, ik voel me tegenwoordig echt helemaal eenzaam en alleen en ik mis het gewoon om iemand in mijn leven te hebben waartegen ik es alles kan vertellen, iemand die ik echt met alles kan vertrouwen en waarvan ik es een knuffel ( en dat gevoel van liefde) kan krijgen. Ik ben nou ook eenmaal niet miss-social en mijn vriendenkring is absoluut niet uitgebreid. Met de mensen van de klas bv lukt het wel om ermee om te gaan, maar omdat mijn ouders mij in een richting hebben gestopt die eigenlijk veel te makkelijk voor me is, is er zo'n niveauverschil tussen ons en begrijpen we elkaar gewoon niet. Ik ben meer zo'n denker-type, zij helemaal niet, dus meestal loopt het daar al op vast. In mijn jeugd heb ik ook helemaal nooit leren omgaan met mensen (mocht niet), dus moet ik dat eigenlijk nou in een sneltempo leren en dat is zo ongelofelijk moeilijk. Gewoon een praatje met iemand slaan die ik niet ken, met mensen omgaan... ik loop er gewoon soms echt op vast. Ja, ik ga tegenwoordig wel om met een groepje mensen van een andere klas die me wel wat beter begrijpen, maar echt vriendschap zou ik het niet noemen. En waarschijnlijk verwaterd dat toch wel volgend jaar, ik ga volgend jaar naar unief in Antwerpen en zij moeten nog (minstens) een jaar secundair volgen (in West-Vlaanderen). En dan kom ik eigenlijk bij mijn volgend issuetje... ik verhuis waarschijnlijk deze zomer (of dat zou toch moeten, moet nog wachten op antwoord van vesrchilldende instanties en die nemen hun tijd) naar een stad waar ik niemand ken, puur omdat dit me de mogelijkheid geeft om eens helemaal opnieuw te beginnen en alle shit uit mijn verleden achter me te laten. En daar heb ik echt nood aan, maar tegelijk schrikt het mij ook ongelofelijk af. Ik ga daar een heel nieuw leven uit de grond moeten stampen en ik ben gewoon bang dat ik geen mensen ga leren kennen waarmee het klikt en dat ik eigenlijk daar helemaal alleen zit. Misschien is het probleem gewoon dat ik teveel van me verwacht of dat ik er me nou al te erg op zit te focusen, maar die angst is er echt. De school en de stad op zich vind ik helemaal niet eng, maar het leren kennen van mensen daarentegen... echt scary.... Njah, er is wel bv een kennismakingsweekend voor de eerstejaars om elkaar te leren kennen en ik ben zeker van plan om daarnaar toe te gaan, maar ik durf niet echt goed op mensen af te stappen en dat is een beetje het grootste probleem. En eigenlijk dan enkel maar sociaal gezien hoor, voor iets zakelijks heb ik er helemaal geen probleem mee om op mensen af te stappen.
Ik weet niet of er mensen zijn die zich hierin herkennen of tips hebben voor me, maar laat maar komen. (wel liefst wat serieus...:p)
Om het begin kort te houden, ik heb een niet zo leuke jeugd achter de rug (misbruik vooral) en dat heeft eigenlijk een heel grote invloed gehad op mijn hele leven en ook nog op de persoon die ik nu ben. Voor het grootste deel ben ik er wel over hoor, ik heb het leren aanvaarden en het een plaats gegeven in mijn leven. Wel, ik zit sinds een jaartje in de bijzondere jeugdzorg en momenteel woon ik op mezelf (maar nog steeds onder suppervisie), en dat was een hele stap voorwaarts voor me en ik ben in dat jaartje heeel veel veranderd.
Maar daar zit het probleem niet echt. Mijn relatie van ruim 2 jaar is een tijdje geleden op de klippen gelopen en dat heeft toch wel een behoorlijke deuk gegeven in mijn zelfvertrouwen en hoe ik me voel (ik gaf (en geef) heel veel om die jongen, maar blijkbaar mocht het niet zijn...). Njah, ik voel me tegenwoordig echt helemaal eenzaam en alleen en ik mis het gewoon om iemand in mijn leven te hebben waartegen ik es alles kan vertellen, iemand die ik echt met alles kan vertrouwen en waarvan ik es een knuffel ( en dat gevoel van liefde) kan krijgen. Ik ben nou ook eenmaal niet miss-social en mijn vriendenkring is absoluut niet uitgebreid. Met de mensen van de klas bv lukt het wel om ermee om te gaan, maar omdat mijn ouders mij in een richting hebben gestopt die eigenlijk veel te makkelijk voor me is, is er zo'n niveauverschil tussen ons en begrijpen we elkaar gewoon niet. Ik ben meer zo'n denker-type, zij helemaal niet, dus meestal loopt het daar al op vast. In mijn jeugd heb ik ook helemaal nooit leren omgaan met mensen (mocht niet), dus moet ik dat eigenlijk nou in een sneltempo leren en dat is zo ongelofelijk moeilijk. Gewoon een praatje met iemand slaan die ik niet ken, met mensen omgaan... ik loop er gewoon soms echt op vast. Ja, ik ga tegenwoordig wel om met een groepje mensen van een andere klas die me wel wat beter begrijpen, maar echt vriendschap zou ik het niet noemen. En waarschijnlijk verwaterd dat toch wel volgend jaar, ik ga volgend jaar naar unief in Antwerpen en zij moeten nog (minstens) een jaar secundair volgen (in West-Vlaanderen). En dan kom ik eigenlijk bij mijn volgend issuetje... ik verhuis waarschijnlijk deze zomer (of dat zou toch moeten, moet nog wachten op antwoord van vesrchilldende instanties en die nemen hun tijd) naar een stad waar ik niemand ken, puur omdat dit me de mogelijkheid geeft om eens helemaal opnieuw te beginnen en alle shit uit mijn verleden achter me te laten. En daar heb ik echt nood aan, maar tegelijk schrikt het mij ook ongelofelijk af. Ik ga daar een heel nieuw leven uit de grond moeten stampen en ik ben gewoon bang dat ik geen mensen ga leren kennen waarmee het klikt en dat ik eigenlijk daar helemaal alleen zit. Misschien is het probleem gewoon dat ik teveel van me verwacht of dat ik er me nou al te erg op zit te focusen, maar die angst is er echt. De school en de stad op zich vind ik helemaal niet eng, maar het leren kennen van mensen daarentegen... echt scary.... Njah, er is wel bv een kennismakingsweekend voor de eerstejaars om elkaar te leren kennen en ik ben zeker van plan om daarnaar toe te gaan, maar ik durf niet echt goed op mensen af te stappen en dat is een beetje het grootste probleem. En eigenlijk dan enkel maar sociaal gezien hoor, voor iets zakelijks heb ik er helemaal geen probleem mee om op mensen af te stappen.
Ik weet niet of er mensen zijn die zich hierin herkennen of tips hebben voor me, maar laat maar komen. (wel liefst wat serieus...:p)
Ja, ik was ook al van plan om eens even te kijken wat er op dat vlak allemaal te beleven valt... maar ik heb absoluut geen zin in enkel onozel doen en bier drinken.... Njah, ik heb het wel maar van horen zeggen dat het zo is en heb helemaal geen ervaring met zo'n soort dingen, dus misschien moet ik eerst even kijken hoe het er echt aan toe gaat...
ik herken wel wat in je zorgen voor het opbouwen van een nieuw leven in een nieuwe stad.
toen ik op kamers ging (8 jaar geleden alweer) was ik ook alleen.
werd er niet echt blij van, het alleen zijn, maar maakte redelijk vlug vrienden op school en
het jaar erna zat ik in een leuk studentenhuis wat mijn sociale leven daar in vogelvlucht heeft
gebracht.
mijn tip is dus: zorg dat je in een sociale omgeving woont.
naar welke stad ga je eigenlijk?
toen ik op kamers ging (8 jaar geleden alweer) was ik ook alleen.
werd er niet echt blij van, het alleen zijn, maar maakte redelijk vlug vrienden op school en
het jaar erna zat ik in een leuk studentenhuis wat mijn sociale leven daar in vogelvlucht heeft
gebracht.
mijn tip is dus: zorg dat je in een sociale omgeving woont.
naar welke stad ga je eigenlijk?
Motto: Eens is ook dit voorbij...
Red een boom - eet een bever!
Red een boom - eet een bever!
Misschien een weekend of bij-baantje nemen? Dan leer je vaak mensen kennen van je eigen leeftijd en maak je sneller contact als alleen in een discotheek of kroeg te gaan staan....
Anders misschien naar de sportschool gaan ofzo, iig plaatsen waar je handig sociale contacten legt.
Anders misschien naar de sportschool gaan ofzo, iig plaatsen waar je handig sociale contacten legt.
Haha, herkenbaar!
Maar maak je niet druk en laat het gewoon op je af komen. Juist de kennismakingsdingetjes bij het begin van een nieuwe studie zijn zodanig ingericht, dat je vanzelf met mensen kennis maakt. Je ziet het niet als je om je heen kijkt, maar er zijn zat mensen die met hetzelfde dilemma in hun hoofd zitten. Laat het gewoon op je afkomen en zet een grote dikke virtuele streep onder het verleden. Een betere kans dan deze om een nieuw leven en een nieuw geluk te vinden zal zich niet vaak voordoen in je leven. Maar maak het niet tot een te grote gebeurtenis, in meer of mindere mate zit je met alle eerstejaars in hetzelfde schuitje, je moet nieuwe mensen en een nieuwe omgeving leren kennen. Laat je verleden je heden niet verpesten, geniet van wat er gaat komen.
Maar maak je niet druk en laat het gewoon op je af komen. Juist de kennismakingsdingetjes bij het begin van een nieuwe studie zijn zodanig ingericht, dat je vanzelf met mensen kennis maakt. Je ziet het niet als je om je heen kijkt, maar er zijn zat mensen die met hetzelfde dilemma in hun hoofd zitten. Laat het gewoon op je afkomen en zet een grote dikke virtuele streep onder het verleden. Een betere kans dan deze om een nieuw leven en een nieuw geluk te vinden zal zich niet vaak voordoen in je leven. Maar maak het niet tot een te grote gebeurtenis, in meer of mindere mate zit je met alle eerstejaars in hetzelfde schuitje, je moet nieuwe mensen en een nieuwe omgeving leren kennen. Laat je verleden je heden niet verpesten, geniet van wat er gaat komen.
twee violen en een trommel en een fluit
De grap van beginnen met een nieuwe studie is nu juist dat het allemaal mensen zijn die (bijna) niemand kennen en voor wie alles nieuw is. Het perfecte moment dus om een nieuwe vriendenkring op te bouwen, omdat je niet in je eentje op een reeds gevestigde vriendengroep hoeft af te stappen!
Haal een paar keer diep adem en stel je er voor open en het gaat vast goed! Sterkte!
Haal een paar keer diep adem en stel je er voor open en het gaat vast goed! Sterkte!
Travel is fatal to prejudice,bigotry and narrow-mindedness and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime.
Sluit je inderdaad aan bij bij een studenten vereniging, en wordt lid van een of andere site/groep die uitjes organiseert. Solas is zo een vereniging, maar friendsfactory ook bv.
De eerste goede stappen ben je al aan het zetten, je neemt jezelf serieus.
Take care enzo.
Gr jwjw
De eerste goede stappen ben je al aan het zetten, je neemt jezelf serieus.
Take care enzo.
Gr jwjw
Ik denk dat mijn grootste probleem gewoon is dat ik een beetje te terughoudend ben... Ik weet dat dit dé kans van mijn leven is om gewoon eens opnieuw te starten en een nieuw leven uit te bouwen dat wel bij mij past en dat me gelukkig kan maken, maar hoé ga je precies om met mensen die je niet kent? Hoe stap je daarop af? Ik heb soms gewoon zoo het gevoel dat ik niets zinnigs/grappigs/whatever heb om te zeggen en dat er eigenlijk enkel maar onzin uit mijn mond komt, waarna mensen mij vreemd aankijken...
Ik ga trouwens naar Antwerpen, geschiedenis gaan studeren. Ik ken de stad helemaal niet, ben er amper geweest, maar unief zelf lijkt me echt geweldig en ik had er een heel goed gevoel bij....
Wat zijn Solas en friendsfactory precies eigenlijk? Zijn er dergelijke organisaties ook in België?
Ik ga trouwens naar Antwerpen, geschiedenis gaan studeren. Ik ken de stad helemaal niet, ben er amper geweest, maar unief zelf lijkt me echt geweldig en ik had er een heel goed gevoel bij....
Wat zijn Solas en friendsfactory precies eigenlijk? Zijn er dergelijke organisaties ook in België?
@ TS:
Antwerpen is een leuke stad. Ik woon er nu 16 jaar.
Als je wil maak ik je wel een beetje wegwijs.
Je kan me steeds PM'en
Antwerpen is een leuke stad. Ik woon er nu 16 jaar.
Als je wil maak ik je wel een beetje wegwijs.
Je kan me steeds PM'en
Say what you feel and be who you are 'cause those who matter don't mind and those who mind don't matter.
quote:Op vrijdag 29 juni 2007 21:19 schreef Temet-nosce het volgende:
@ TS:
Antwerpen is een leuke stad. Ik woon er nu 16 jaar.
Als je wil maak ik je wel een beetje wegwijs.
Je kan me steeds PM'en
1) Is er geen alternatieve vereniging? Denk dat je daar vaak goed kunt babbelen.
2) Wat ik hier boven al heb gelezen: Het huis waar je komt te wonen en de plekken waar je dagelijks komt zijn erg belangrijk.
3) Misschien is de studievereniging wat voor je, als je een commissie doet leer je al gauw mensen kennen, ik zou me dan niet laten afschrikken door mn eerste indruk als ik jou was.
4) Bijbaantje
5) Je studie zelf, daar zul je sowieso veel contact mee hebben (vermoed ik).
6) Heel veel eerste jaars zitten in jouw situatie.
7) Ik zou het aanbod van Temet-nosce aannemen. Iedereen die er al bekend is kan je meer vertellen
Hiernaast wil ik je nog een extra tip geven en dat is dat zodra je iemand vind waar je goed mee om kunt gaan, blijf hier dan niet constant (lees: de hele tijd) aan hangen, dit kun je diegene waarschijnlijk ook gewoon makkelijk uitleggen. Ik denk niet dat ik je uit hoef te leggen dat je minder contacten op doet als je altijd aan dezelfde persoon vast plakt.
Over sociale situaties: Ik denk dat je wat veel druk op jezelf legt. Alleen al omdat je het gevoel hebt dat je niets leuks kunt zeggen zeg je minder leuks. Het is best belangrijk om te letten op wat je zegt (en vooral op wat je niet zegt in mijn geval), maar hoge verwachtingen naar jezelf is echt een dooddoener.
Mijn zegje. Succes in ieder geval !
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 29-06-2007 23:59:19 ]
2) Wat ik hier boven al heb gelezen: Het huis waar je komt te wonen en de plekken waar je dagelijks komt zijn erg belangrijk.
3) Misschien is de studievereniging wat voor je, als je een commissie doet leer je al gauw mensen kennen, ik zou me dan niet laten afschrikken door mn eerste indruk als ik jou was.
4) Bijbaantje
5) Je studie zelf, daar zul je sowieso veel contact mee hebben (vermoed ik).
6) Heel veel eerste jaars zitten in jouw situatie.
7) Ik zou het aanbod van Temet-nosce aannemen. Iedereen die er al bekend is kan je meer vertellen
Hiernaast wil ik je nog een extra tip geven en dat is dat zodra je iemand vind waar je goed mee om kunt gaan, blijf hier dan niet constant (lees: de hele tijd) aan hangen, dit kun je diegene waarschijnlijk ook gewoon makkelijk uitleggen. Ik denk niet dat ik je uit hoef te leggen dat je minder contacten op doet als je altijd aan dezelfde persoon vast plakt.
Over sociale situaties: Ik denk dat je wat veel druk op jezelf legt. Alleen al omdat je het gevoel hebt dat je niets leuks kunt zeggen zeg je minder leuks. Het is best belangrijk om te letten op wat je zegt (en vooral op wat je niet zegt in mijn geval), maar hoge verwachtingen naar jezelf is echt een dooddoener.
Mijn zegje. Succes in ieder geval !
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 29-06-2007 23:59:19 ]
Dat zijn verenigingen die uitjes (wandelen, theater, uit eten, de kroeg in) organiseren. En dat dan vooral via internet. Friendship heeft gewoon een website en daarop komen de uitjes te staan. De "leiding" organiseerd zelf dingen maar ook individuele leden zetten vele uitjes op.quote:Op vrijdag 29 juni 2007 20:29 schreef BlueSky89 het volgende:
..........Wat zijn Solas en friendsfactory precies eigenlijk? Zijn er dergelijke organisaties ook in België?
Tis allemaal lekker luchtig en laagdrempelig, dus top voor jou denk ik.
Of er dat soort dingen ook in Belgie zijn weet ik niet, maar ik zou haast zeggen "vast wel ;-)"
gr jwjw
En daar zeg je iets heel slims... Ik heb inderdaad soms de neiging om veel te veel rond de mensen die ik wel ken te hangen en niet genoeg naar anderen (durf) toe stap(pen). En ik weet van mezelf dat ik er moet op letten, maar dat is blijkbaar makkelijker gezegd dan gedaan. Ben al wel wat geevolueerd op dat vlak, vroeger was het een stuk erger met me gesteld en stond ik altijd (gewenst of ongewenst) bij die personen, wat uiteindelijk blijkbaar heeft geleid tot frustraties... Moet ik echt leren op letten...quote:Op vrijdag 29 juni 2007 23:58 schreef Snuwerd het volgende:
...
Hiernaast wil ik je nog een extra tip geven en dat is dat zodra je iemand vind waar je goed mee om kunt gaan, blijf hier dan niet constant (lees: de hele tijd) aan hangen, dit kun je diegene waarschijnlijk ook gewoon makkelijk uitleggen. Ik denk niet dat ik je uit hoef te leggen dat je minder contacten op doet als je altijd aan dezelfde persoon vast plakt.
Over sociale situaties: Ik denk dat je wat veel druk op jezelf legt. Alleen al omdat je het gevoel hebt dat je niets leuks kunt zeggen zeg je minder leuks. Het is best belangrijk om te letten op wat je zegt (en vooral op wat je niet zegt in mijn geval), maar hoge verwachtingen naar jezelf is echt een dooddoener.
Ik heb ook van mezelf het gevoel dat ik wat teveel van mezelf eis... Het is een beetje een gedrag wat ik mezelf heb opgelegd (altijd de beste willen zijn in dingen, de beste punten willen halen, de beste ideeën willen hebben,...) en daar kan ik niet altijd aan voldoen, waarna ik eigenlijk me slecht voel en soms denk dat ik niets waard ben... Het probleem is dat ik niet echt weet hoe van dat gevoel af moet komen... best frustrerend (en de mogelijkheid zit erin dat ik onbewust ook wat ga van mezelf gaan eisen dat ik van dat gedrag afkom, waardoor ik eigenlijk is een vicieuse cirkel terecht kom... misschien moet ik gewoon stoppen met denken...).
Het probleem is dat ik niet echt weet hoe van dat gevoel af moet komen... best frustrerend (en de mogelijkheid zit erin dat ik onbewust ook wat ga van mezelf gaan eisen dat ik van dat gedrag afkom, waardoor ik eigenlijk is een vicieuse cirkel terecht kom... misschien moet ik gewoon stoppen met denken...).Heb trouwens al een pm'tje gestuurd naar Temet-nosce, het aanbod is gewoon echt lief en zeer zeker iets wat ik absoluut wil doen.... .
.
Hoeveel je van jezelf eist hangt puur van je ideaalbeeld af. "Waar streef je nou eigenlijk naar? En waarom streef je daarnaar?"quote:Op zaterdag 30 juni 2007 21:15 schreef BlueSky89 het volgende:
[..]
En daar zeg je iets heel slims... Ik heb inderdaad soms de neiging om veel te veel rond de mensen die ik wel ken te hangen en niet genoeg naar anderen (durf) toe stap(pen). En ik weet van mezelf dat ik er moet op letten, maar dat is blijkbaar makkelijker gezegd dan gedaan. Ben al wel wat geevolueerd op dat vlak, vroeger was het een stuk erger met me gesteld en stond ik altijd (gewenst of ongewenst) bij die personen, wat uiteindelijk blijkbaar heeft geleid tot frustraties... Moet ik echt leren op letten...
Ik heb ook van mezelf het gevoel dat ik wat teveel van mezelf eis... Het is een beetje een gedrag wat ik mezelf heb opgelegd (altijd de beste willen zijn in dingen, de beste punten willen halen, de beste ideeën willen hebben,...) en daar kan ik niet altijd aan voldoen, waarna ik eigenlijk me slecht voel en soms denk dat ik niets waard ben... Het probleem is dat ik niet echt weet hoe van dat gevoel af moet komen... best frustrerend (en de mogelijkheid zit erin dat ik onbewust ook wat ga van mezelf gaan eisen dat ik van dat gedrag afkom, waardoor ik eigenlijk is een vicieuse cirkel terecht kom... misschien moet ik gewoon stoppen met denken...).
Heb trouwens al een pm'tje gestuurd naar Temet-nosce, het aanbod is gewoon echt lief en zeer zeker iets wat ik absoluut wil doen.... .
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 01-07-2007 05:37:01 ]
|
|
