Genderdysforie, deel 8

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 19:48 schreef Hildy het volgende:
Hee, grappig. het COC heeft een biseksualiteitstest online gezet, hoebibenjij.nl. Eerste vraag, geslacht: man, vrouw, transgender, anders namelijk: <vul in>.

Ja, en daarna "val je meer op hetzelfde geslacht of het andere geslacht"

Welke is dat dan?

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 19:09 schreef ElizabethR het volgende:
Het zijn echter geweldige gozers, alledrie. Ik kan met hen vaak beter over mijn gevoelens praten dan met vriendinnen. Ik vind dus pur sang nichten niet persé iets om denigrerend over te doen eigenlijk.

Ik geloof dat ik ook heb gepost dat ik zelf niets met 'nichten' en travestie heb. Daarmee heb ik generlei denigrerend willen doen over beide zaken. Als dat wél zo over gekomen is dan wil ik dat graag hierbij rechtzetten. Voor mijzelf is geen van beide echter van toepassing. Ik houd niet van overdreven gedrag en wil al helemaal niet worden gezien als een doos. (Iets dat makkelijk wordt gedaan als je je ook als zodanig opstelt.) Ik hecht zelfs enorm veel waarde aan mijn intellectuele denkvermogen. Ik ben liever wat 'sophisticated', om het zo maar even te noemen.

Tijdens mijn stage heb ik zelf samengewerkt met iemand die zich overdreven homoseksueel gedroeg. Vergelijk hem voor het gemak maar even met Albert Verlinde, dan weet je wat ik bedoel. Ik kon goed met deze persoon overweg en heb best heel veel met hem kunnen lachen. Mede door hem, natuurllijk ook door de lotgenoot die ik niet heb durven aanspreken, ben ik me bij de omroep thuis gaan voelen. Immers, hij is daar succesvol geworden dus dan kan ik dat vast ook!
Ik heb niets tegen deze mensen. Ik kan me alleen niet met hen identificeren. Dat kan ik ook niet met Erik uit de gouden kooi of Kelly van der Veer. That's all. Ze zijn zeker niet minder mens omdat ze zich zo gedragen, er is plek voor iedereen in deze wereld. Maar dat neemt niet weg dat ik me soms wel eens aan dergelijk gedrag kan irriteren.

Bij nader inzien denk ik dat een kind geneigd is de dingen te nemen zoals ze zijn. Het wil * gewoon * zijn en * erbij * horen.
Hoe de ouders/omgeving er tegen aan kijkt zal ook wel een grote rol spelen.

Ik had als kind( ong 8 jr schat ik) een vriendje ( ik had eigenlijk alleen vriendjes en geen vriendinnetjes ) dat als hij kwam spelen zich met veel enthousiasme als meisje verkleedde. Met lange rokken en sluiers enzo. Ik trok dan jongens kleren aan en dan speelde wij * toneeltje* . Wij hadden en hutkoffer vol met verkleedkleren thuis.
Het deed mij niks speciaals, die verkleedpartij, maar mijn moeder had 't er wel eens over dat Dolf - zo heet hij en 't was ook nog 'ns 't zoontje van een dominee- zo graag bij mij kwam spelen omdat hij zich dan als meisje mocht verkleden.

Ik wist wel dat er eigenlijk * iets * aan de hand was volgens mijn moeder. Mja wist ik véél ! Ik weet nog wel dat 't iets was waar zijn ouwelui wrs niet blij mee zouden zijn. Ik weet niet meer waarom ik dat wist, het is al zo lang geleden.
Hij is toen verhuist en ik zag hem een paar jaar niet meer, tot ik hem nog eens ontmoette tijdens een schoolreisje. Ik schrok erg van hem.
In plaats van de grappige, aardige jongen was hij een stoere vuilbekker geworden dáár was ik niet van gediend

Achteraf gezien denk ik wel te begrijpen waar dat veranderde, overdreven macho gedrag vandaan kwam, maar toen was ik heel boos en hevig teleurgesteld.

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 19:54 schreef wonderer het volgende:

[..]

Ja, en daarna "val je meer op hetzelfde geslacht of het andere geslacht"

Welke is dat dan?

Ja, ik weet ook niet wat ik er van moet maken.

Ik heb op de 1ste vraag maar gelogen, en verder ingevuld dat ik me seksueel tot mannen en emotioneel tot vrouwen aangetrokken voel. Volgens de site ben ik een ware biseksueel. Bizar.

Edit: Hm, volgens lnbi.nl:

quote:

Er zijn mensen die zich vooral seksueel aangetrokken voelen tot het eigen geslacht, maar vaste relaties toch eerder aangaan met het andere geslacht. Ook het omgekeerde komt voor.

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 19:43 schreef Hildy het volgende:

[..]

Kwestie van heel diep wegstoppen en ontkennen. Rond m'n 7-de/8-ste ben ik m'n leven gaan compartimentaliseren ("zo ben ik op school, zo ben ik thuis"). Daardoor kon ik 't diep wegstoppen, kon ik de leugen blijven leven.

Ja daar kan ik me wel iets bij voorstellen, hier dit en dáár dat een rol waar je automatisch in * schuift * ( heb zelf ook zo mijn problemen gehad, heel andere oorzaak maar toch... )

quote:

Wat voor mij echt een klap in m'n gezicht is geweest realiseer ik me nu is m'n diagnose Syndroom van Asperger op 15-jarige leeftijd. Die aardige vrouwelijke psychologen waarbij ik me zo thuis voelde, die me vertelden dat mijn hersenen verkeerd in elkaar zaten en dat ik iets had wat toch haast alleen maar (dacht men toen) bij mannen voorkomt.

Hmmmm en de diagnose klopt ? Niet dat 't nog wat uit maakt overgens, maar je hoort zo vaak dat ze er naast schieten bij het diagnostiseren en in jouw geval was 't toch net nog wat gecompliceerder lijkt mij.

Mijn jongste zoon heeft een niet officieel erkende( nooit laten testen,dat wil hij niet ) aan autisme verwante stoornis en ik hoor van andere ouders die ook kinderen hebben met problemen op dat vlak dat het stellen van een goede diagnose nogal wat voeten in aarde heeft en de heren/dames geleerden het lang niet altijd met elkaar eens zijn.

Trouwens ik heb allang geleden een boek gelezen dat was geschreven door een autistische Australisch meisje. Het komt echt bij meisjes óók voor.

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 20:43 schreef deedeetee het volgende:
[..]

Hmmmm en de diagnose klopt ? Niet dat 't nog wat uit maakt overgens, maar je hoort zo vaak dat ze er naast schieten bij het diagnostiseren en in jouw geval was 't toch net nog wat gecompliceerder lijkt mij.

Nou, dat is ook iets wat ik me afvraag. Ik was een beetje een randgeval: ze wilden me eerst de diagnose PDD-NOS geven (pervasieve ontwikkelstoornis, niet anderszins gespecificeerd, soort van catch-all weten-wij-veel-wat-hier-aan-de-hand-is), maar toen m'n ouders vertelden over m'n toch wel goede taalontwikkeling (kwebbelaartje) werd 't toch Asperger.

Ik was altijd te "autistisch" om echt "normaal" te zijn, en te "normaal" om echt "autistisch" te zijn.

Maar verder heb ik alle tekenen: belabberd sociaal inzicht, slechte motoriek en evenwicht, erg naief, geobsedeerd door trivia, krijg soms teveel prikkels binnen waardoor ik overbelast raak...

quote:

Mijn jongste zoon heeft een niet officieel erkende( nooit laten testen,dat wil hij niet ) aan autisme verwante stoornis en ik hoor van andere ouders die ook kinderen hebben met problemen op dat vlak dat het stellen van een goede diagnose nogal wat voeten in aarde heeft en de heren/dames geleerden het lang niet altijd met elkaar eens zijn.

Nouja, bij mij ging dat dus ook een beetje uit de losse pols.

quote:

Trouwens ik heb allang geleden een boek gelezen dat was geschreven door een autistische Australisch meisje. Het komt echt bij meisjes óók voor.

Ja, daar kwam ik later ook achter. En 't schijnt ook relatief veel onder transjes voor te komen.

Maarja, ik las in eerste instantie over de "Extreme Male Brain" theorie van meneer Baron-Cohen, en dat deed toch wel zeer.

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 20:00 schreef Eline2602 het volgende:

[..]

Ik geloof dat ik ook heb gepost dat ik zelf niets met 'nichten' en travestie heb. Daarmee heb ik generlei denigrerend willen doen over beide zaken. Als dat wél zo over gekomen is dan wil ik dat graag hierbij rechtzetten.

Dankjewel hoor

Uiteraard gaat iedereen anders met elkaar om en uiteraard heb je je voorkeuren in mensen. Ik geloof ook zeker dat mijn goede omgang met nogal wat 'eigenaardige' mensen voortkomt uit het feit dat ik meer dan 25 jaar in de theaterwereld heb rondgehangen en je komt daar nogal wat tegen aan vogels van divers pluimage. Basically vind ik iedereen een prachtmens, tot aan mij het tegendeel is bewezen, en dat duurt vaak heel lang hoor. Hoewel ik soms wel argwanend kan zijn

Ik heb jouw post niet zo opgevat als ware jij super denigrerend ten opzichte van 'nichten'.

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 20:41 schreef Hildy het volgende:

[..]

Ja, ik weet ook niet wat ik er van moet maken.

Ik heb op de 1ste vraag maar gelogen, en verder ingevuld dat ik me seksueel tot mannen en emotioneel tot vrouwen aangetrokken voel. Volgens de site ben ik een ware biseksueel. Bizar.

Edit: Hm, volgens lnbi.nl:
[..]

Ik was halverwege gestopt. Ik weet toch al wat ik ben

quote:

Maar verder heb ik alle tekenen: belabberd sociaal inzicht, slechte motoriek en evenwicht, erg naief, geobsedeerd door trivia, krijg soms teveel prikkels binnen waardoor ik overbelast raak...

Gezellig zo eentje heb ik dus thuis zitten enne da's echt geen asperger hoor.In zijn geval speelt het een rol dat hij een hevige lactoseintollerantie en een -helaas nog véél later - ontdekte stofwisselingziekt bleek te hebben waardoor hij vaak beroerd werd van zijn eten en tot overmaat van ramp ook nog 'ns last had van hypoglykemie.
Door dat laatste moet hij erg vaak verward en ook suf zijn geweest en dit duurde totdat ik eindelijk- toen hij 2 1/2 jr was -ontdekte wat er aan de hand was en hem op het juiste dieet kon zetten. Daarna slaagde hij erin om steeds * normaler* te functioneren en gelukkig heeft die verbetering steeds door de jaren heen steeds verder door gezet.

Ik denk jij als kind ook vaak aan verwarring ten prooi moet zijn geweest en dat zal toch ook een rol hebben gespeeld lijkt me.

Het belangrijkste kenmerk van asperger is toch een gebrek aan inlevings vermogen en ik heb nou niet direct de indruk dat 't jouw daaraan ontbreekt. Mja ik kan me vergissen natuurlijk.
Aan de andere kant :
Hoe heb je 't in hemelsnaam voor elkaar gekregen om verschillende rollen te spelen ( jongetje/meisje) als je helemaal geen inlevings vermogen hebt

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 21:25 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

Ik vraag me af of een kind dat moeite heeft met toneelspelen zich sowieso dan redt. Tegenwoordig kunnen kinderen wel al in contact komen met een genderteam, maar daarbij hangt ook veel af van de ouders...

Ik speelde nooit echt toneel. Ik was altijd mezelf, ook al kon ik dat niet onder woorden brengen, en wilde zeker niet zo zijn als de anderen of erbij horen. Heb ook zelden concessies gedaan.

Natuurlijk had dat zijn weerslag wel, maar ik ben blij dat ik niet bezweken ben onder de druk uiteindelijk.

Wat testen betreft, mijn dochter stuurde me deze toe en lag samen met mij in een deuk om mijn score : 70

test hoe mannelijk of vrouwelijk jouw hersenen zijn

_{joehoe !!!!! waar is de deur van de kast}

testen, práát me er niet van......

[ Bericht 8% gewijzigd door deedeetee op 03-07-2007 21:52:17 ]

Ik heb die test dus ook gedaan, en echt eerlijk geantwoord.

Dit is mijn uitslag

Jouw score is: 2.7
Gemiddeld 2.6 - 5.5:
Gefeliciteerd! Jij bent een echte biseksueel. Wees er trots op!

Nou, ik heb altijd van mezelf gezegd dat ik hetero ben. Maar ik heb geen problemen met deze uitslag. Het zou me zelfs niet verbazen als in iedereen een vorm van bi-seksualiteit zit, maar goed, dat is weer een heel andere discussie.

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 21:19 schreef wonderer het volgende:

[..]

Ik was halverwege gestopt. Ik weet toch al wat ik ben

dat dacht ik ook maar de uitkomst was toch nogal verrassend

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 21:26 schreef deedeetee het volgende:

[..]

Gezellig zo eentje heb ik dus thuis zitten enne da's echt geen asperger hoor.In zijn geval speelt het een rol dat hij een hevige lactoseintollerantie en een -helaas nog véél later - ontdekte stofwisselingziekt bleek te hebben waardoor hij vaak beroerd werd van zijn eten en tot overmaat van ramp ook nog 'ns last had van hypoglykemie.

Voor zover ik weet heb ik daar geen last van (al hoewel ik wel moet opletten dat ik regelmatige eettijden aanhoud, anders word ik heel gaar en geïrriteerd en heel soms zelfs agressief).

Wat overigens ook een klassiek symptoom van Asperger is is bij een intelligentietest een groot (meer dan 10 punten ongeveer) verschil tussen de verbale en performale IQ-waarden, en dat is bij mij inderdaad ook het geval.

Maar zoals ik al zeg, ik zit een beetje op 't randje. Je bent lang niet de eerste die mij helemaal niet zo autistisch vindt.

quote:

Ik denk jij als kind ook vaak aan verwarring ten prooi moet zijn geweest en dat zal toch ook een rol hebben gespeeld lijkt me.

Ja, dat ook. En een toch wel heel erg vreemde jeugd.

quote:

Het belangrijkste kenmerk van asperger is toch een gebrek aan inlevings vermogen en ik heb nou niet direct de indruk dat 't jouw daaraan ontbreekt. Mja ik kan me vergissen natuurlijk.

Met alle respect denk ik dat je dat inderdaad doet. Ik "fake" een hele hoop. Ik heb een heel repertoire aan standaarduitdrukkingen die ik gebruik in bepaalde veel voorkomende situaties, omdat ik geleerd heb dat die daarvoor geschikt zijn. Maar als ik een nieuwe situatie tegenkom helpt 't als ik eerst me even voorbereid heb op wat ik 't beste kan zeggen.

Wat hier heel erg helpt is dat ik m'n posts kan editen

quote:

Aan de andere kant :
Hoe heb je 't in hemelsnaam voor elkaar gekregen om verschillende rollen te spelen ( jongetje/meisje) als je helemaal geen inlevings vermogen hebt

Gewoon: nadoen, daar was ik altijd al sterk in (ik betrapte me soms erop haast letterlijk personen te gaan nadoen). Daar hoef je je m.i. niet voor te kunnen inleven. Niet dat dat altijd even goed lukte. Zo geloof ik nooit dat ik op de Havo voor heterojongen heb kunnen doorgaan.

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 21:39 schreef deedeetee het volgende:
Wat testen betreft, mijn dochter stuurde me deze toe en lag samen met mij in een deuk om mijn score : 70

test hoe mannelijk of vrouwelijk jouw hersenen zijn

_{joehoe !!!!! waar is de deur van de kast}

testen, práát me er niet van......

*gniffel*.. 220

Ik geloof dat ik vast een mooi felrood handtasje mag gaan kopen.

Of felgroen, dat past beter in m'n interieur

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 21:39 schreef deedeetee het volgende:
Wat testen betreft, mijn dochter stuurde me deze toe en lag samen met mij in een deuk om mijn score : 70

test hoe mannelijk of vrouwelijk jouw hersenen zijn

_{joehoe !!!!! waar is de deur van de kast}

testen, práát me er niet van......

score 95 . No surprises there

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 21:39 schreef deedeetee het volgende:
Wat testen betreft, mijn dochter stuurde me deze toe en lag samen met mij in een deuk om mijn score : 70

test hoe mannelijk of vrouwelijk jouw hersenen zijn

_{joehoe !!!!! waar is de deur van de kast}

testen, práát me er niet van......

Jouw aantal punten: 40
Klopt wel

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 21:39 schreef deedeetee het volgende:
Wat testen betreft, mijn dochter stuurde me deze toe en lag samen met mij in een deuk om mijn score : 70

test hoe mannelijk of vrouwelijk jouw hersenen zijn

_{joehoe !!!!! waar is de deur van de kast}

testen, práát me er niet van......

200

@deedeetee: Vast aanmelden bij 't VU?

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 21:56 schreef Hildy het volgende:


[..]

Met alle respect denk ik dat je dat inderdaad doet. Ik "fake" een hele hoop. Ik heb een heel repertoire aan standaarduitdrukkingen die ik gebruik in bepaalde veel voorkomende situaties, omdat ik geleerd heb dat die daarvoor geschikt zijn. Maar als ik een nieuwe situatie tegenkom helpt 't als ik eerst me even voorbereid heb op wat ik 't beste kan zeggen.

Wat hier heel erg helpt is dat ik m'n posts kan editen

Ja nadoen lijkt me voor de hand liggen, maar ik heb me wel eens afgevraagd of niet heel veel mensen netjes * nadoen * wat ze geleerd hebben. Dat je er zo goed in bent en het juiste * nadoen * weet te spelen geeft toch wel aan dat je idg geval wel een aardig idee hebt van hoe het moet.
Je hebt misschien niet de spontane drang maar toch wél iets dat 't nadoen vergemakkelijkt. Als je er totaal geen gevoel voor hebt lijkt het me erg moeilijk om 't te faken.
Het probleem met van kin af aan een rol spelen is dat je op een gegeven moment niet meer goed kunt bepalen wanneer je een rol speelt en wat nog * echt * is. Hierbij spreek ik vanuit mezelf want ik ben er zelf ook erg goed in. En ja ik ben ook zo blij dat ik hier lekker kan editten ensow..

quote:

Gewoon: nadoen, daar was ik altijd al sterk in (ik betrapte me soms erop haast letterlijk personen te gaan nadoen). Daar hoef je je m.i. niet voor te kunnen inleven. Niet dat dat altijd even goed lukte. Zo geloof ik nooit dat ik op de Havo voor heterojongen heb kunnen doorgaan.

Logisch hoor zo heeft mijn zoon óók en hoop op gepikt denk ik. Maar nogmaals je moet er toch echt een beginnetje voor hebben om 't enigszins redelijk te kunnen spelen. Oké in de puberteit ( havo)zul je er veel meer moeite mee hebben gehad, dan beginnen de hormonen ook nog 'ns te gieren en dat maakt 't nog ingewikkelder. Plus dat op die leeftijd iedereen elkaar vreselijk in de gaten houd en graag kritiek levert....

Ik wil je overgens helemaal niet de gestelde diagnose uit je hoofd praten hoor. Daarvoor heb ik er domweg te weinig verstand van. Ik zie 't gewoon wat genuanceerder

En nu moet ik van de pc af voor er hier een moord gepleegd word omdat zoonlief dringend ff het een en ander moet checken

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 22:45 schreef Hildy het volgende:
@deedeetee: Vast aanmelden bij 't VU?

Ga fietsen jij

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 22:54 schreef deedeetee het volgende:

[..]

Ja nadoen lijkt me voor de hand liggen, maar ik heb me wel eens afgevraagd of niet heel veel mensen netjes * nadoen * wat ze geleerd hebben. Dat je er zo goed in bent en het juiste * nadoen * weet te spelen geeft toch wel aan dat je idg geval wel een aardig idee hebt van hoe het moet.
Je hebt misschien niet de spontane drang maar toch wél iets dat 't nadoen vergemakkelijkt. Als je er totaal geen gevoel voor hebt lijkt het me erg moeilijk om 't te faken.

Goed kunnen observeren helpt. Het probleem bij mij was alleen altijd *wanneer* ik iets moest toepassen. Of dat door Asperger kwam of door de onnatuurlijkheid van de rol die ik speelde weet ik niet.

quote:

Het probleem met van kin af aan een rol spelen is dat je op een gegeven moment niet meer goed kunt bepalen wanneer je een rol speelt en wat nog * echt * is.

Een van de vele problemen waarmee ik me bij de psych meldde. Ik wist niet meer wie ik nou was. En ohja, ik zat me telkens met vrouwen te identificeren in boeken en films enzo.

quote:

Logisch hoor zo heeft mijn zoon óók en hoop op gepikt denk ik. Maar nogmaals je moet er toch echt een beginnetje voor hebben om 't enigszins redelijk te kunnen spelen. Oké in de puberteit ( havo)zul je er veel meer moeite mee hebben gehad, dan beginnen de hormonen ook nog 'ns te gieren en dat maakt 't nog ingewikkelder. Plus dat op die leeftijd iedereen elkaar vreselijk in de gaten houd en graag kritiek levert....

Het is alsof... het toen ik klein was nog wel te doen was maar langzamerhand steeds moeilijker werd. Waarbij het hoogtepunt een paar jaar terug was, toen ik angstproblematiek heb ontwikkeld uit m'n moeite om als man over te komen.

quote:

Ik wil je overgens helemaal niet de gestelde diagnose uit je hoofd praten hoor. Daarvoor heb ik er domweg te weinig verstand van. Ik zie 't gewoon wat genuanceerder

Nou, je zet me wel weer aan 't twijfelen. En op zich is 't een valide vraag.

Ik zou 't antwoord erop ook niet weten eigenlijk. Dat is een van die dingen waarom ik dus niet snap waarom ik me zo voel.
Ik interpreteerde je antwoord verkeerd. Wat jij zei sloeg natuurlijk op Asperger, niet op genderdysforie.

Ik weet 't verder niet eigenlijk, en ik maak me d'r op 't moment ook niet heel erg druk over om heel eerlijk te zijn. Je bent in ieder geval lang niet de eerste die d'r naar vraagt, en je zult denk ik ook wel niet de laatste zijn.

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 22:56 schreef deedeetee het volgende:

[..]

Ga fietsen jij

Die's stuk

[ Bericht 7% gewijzigd door Hildy op 05-07-2007 19:01:15 ]