Dat zegt niet zoveel hoor.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 00:45 schreef Eline2602 het volgende:
[..]
Nou daar kan ik me volledig bij aansluiten!
Vanavond nog zat ik even met mijn beste vriend en een wat minder bekende vriend in de kroeg. We hadden het over van alles en nog wat. De wat minder bekende vriend begon over de gouden kooi. Persoonlijk vind ik dat programma nogal basaal en geënsceneerd. Maar goed, hij keek het vaak genoeg omdat zijn vriendin het ook keek, zei hij. Mijn beste vriend vertelde dat hij het ook niet zon boeiend programma vond maar zei dat hij er wel om kon lachen. Hij vond bijvoorbeeld de persoon Erik wel grappig en moest best hard lachen toen hij over die 'homoseksueel die zo verwijfd was' vertelde. Nou moet ik toegeven dat ik Erik, jawel zelfs ik heb de gouden kooi wel eens gezien, net als Kelly van der Veer niet bepaald een rolmodel vind vanwege het dellerige en overdreven gedrag. Maar het deed me wel pijn. Hoe moet hij dan wel niet reageren als ik hem vertel dat ik al sinds de jaren voordat ik hem leerde kennen, en we kennen elkaar al ruim 9 jaar nu, me eigenlijk vrouw voel en geen man en dat ik daar al die tijd niet eerlijk over ben geweest? Ik weet serieus niet wat ik hier nou mee aanmoet. Ik houd van de persoon vanwege zijn open geest en dan laat nou juist hij, nota bene mijn beste vriend, zich zo uit over iets waarvan hij niet weet dat ik het ben...
't zijn net kippen.quote:Op maandag 2 juli 2007 23:37 schreef teamlead het volgende:
[..]
tsja.. zet wat vrouwen bij elkaar en er wordt gebept
Maar dat is nu juist waar wij allen nu al zo lang mee worstelen. Omdat de geest vrouw is, en 't lichaam man (of, zoals bij kerels als Wonderer, andersom). En aangezien het onmogelijk is gebleken het de geest aan het lichaam aan te passen (niet dat ze 't niet geprobeerd hebben, maar de zelfmoordstatistieken werden wat hoog) wordt nu het omgekeerde gedaan.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 00:51 schreef TheHamsterSlayer het volgende:
[..]
Omdat een transsexueel geen vrouw is, noch een man. Misschien qua gedrag een vrouw, maar qua lichaam absoluut niet....
Iedereen heeft 5 geslachtsdeterminanten, die helemaal los van elkaar staan:quote:(inhakend op dat er zoveel 'vrouwen' op dit topic reageren, want fysiek gezien zijn transsexuelen geen vrouwen, en normaal gesproken beoordeel je iemand of diegene man of vrouw is door naar het geslachtsoorgaan te kijken, en dan een orgaan dat bij de geboorte al aanwezig is/was...)
ff kijken naar zijn profiel:quote:Op dinsdag 3 juli 2007 08:19 schreef BetaWolff het volgende:
[..]
Daar ben ik het niet mee eens. Een kritische blik is wat mij betreft welkom, mits iemand het er niet om doet om te beledigen.
Ik snap je "probleem" niet echt,....quote:Op dinsdag 3 juli 2007 00:51 schreef TheHamsterSlayer het volgende:
[..]
Omdat een transsexueel geen vrouw is, noch een man. Misschien qua gedrag een vrouw, maar qua lichaam absoluut niet....(inhakend op dat er zoveel 'vrouwen' op dit topic reageren, want fysiek gezien zijn transsexuelen geen vrouwen, en normaal gesproken beoordeel je iemand of diegene man of vrouw is door naar het geslachtsoorgaan te kijken, en dan een orgaan dat bij de geboorte al aanwezig is/was...)
Ik probeer positief te blijven.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 09:11 schreef Hexley het volgende:
[..]
ff kijken naar zijn profiel:
Beroep: Voltijd Fokken en masturberen
Hobbies/interesses: Masturberen, porno, (gevechts)vliegtuigen, raketjes .........
Nou dat belooft veel goeds...
De meeste transseksuelen zullen door hem niet eens herkend worden. Iets wat ik me dan ook afvraag is of (ex)transseksuelen zich aan hem kenbaar moeten maken alszijnde (ex)transseksueel. Wat gaat het hem eigenlijk aan?quote:Ik snap je "probleem" niet echt,....
Een transseksueel zal lichamelijk nooit echt 100% een vrouw of man kunnen worden, dat is bekend...
Maar als hij of zij na... laten we het maar "modificatie" noemen, op een man of vrouw lijkt.
Wat is dan het probleem om hem / haar ook zo te behandelen?
Goed punt.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 09:27 schreef AnnaB het volgende:
Maar ik denk als we in dit onderwerp gaan discussiëren daarover, een stukje veiligheid voor mensen die uit de kast proberen te komen weg is ! Ook al is dit anoniem. Ook anoniem kan het heel pijnlijk zijn om je aangevallen te voelen.
(en vanaf nu ben ik de rest van de dag op familiebezoek, uur rijden)
Ik denk dat daar een kern van 't acceptatie probleem ligt : om de een of andere reden schijnt het dat mannen vooral al en bovenal mannelijk móeten zijn. Iets anders word al gauw opgevat als een blamage....quote:Ach, die paar vrouwen die op basis van een bloedtest als man werden aangewezen, dat was zo erg nog niet, maar ze werden door een rechtszaak gedwongen dezelfde test op de mannelijke deelnemers los te laten, en 't idee dat een aantal van die mannen misschien als vrouw zou worden aangemerkt werd hun iets te veel (de watjes).
Mja je hebt daar best een goed punt hoor. Maar ik wist op dat moment, en laat ik eerlijk zijn op dit moment net zo min, even niet goed wat ik moest doen/zeggen/denken/voelen. Ik heb hem alleen maar wat glazig aangekeken, misschien zelfs ergens geschrokken, en ben maar vlug gaan luisteren naar wat voor 'grappigheden' de minder bekende vriend wel niet had te vertellen over het onderwerp. Luisteren naar een 'onbekende' die zich er zo over uitlaat was makkelijker dan mijn beste vriend aankijken terwijl hij denkt een grappig verhaal te vertellen maar me eigenlijk diep aan het kwetsen is. (Niet dat ik hem kwalijk kan nemen dat hij me kwetst want hij is niet op de hoogte van wat er werkelijk in mij omgaat. Hij is altijd erg voorzichtig met het uiten van voor mij misschien 'confronterende' zaken. Hij zou zich nooit zo uitlaten als hij er van wist, dat weet ik zeker!)quote:Op dinsdag 3 juli 2007 07:24 schreef teamlead het volgende:
[..]
hoi
[...]
Dan mag ik toch hopen dat hij of zij mij beter kent dan op basis daarvan de conclusie te trekken dat ik iets tegen transseksuelen zou hebben. Zeker na een jaar of 9.
Je zegt zelf dat die vriend zo'n open mind heeft toch? Dan zal ie hier best tegen kunnen lijkt me
al krijg ik de indruk dat ik niet helemaal representatief ben voor de mannelijke wereldbevolking op dit onderwerp
ow.. en zich de pestpokken schrikken natuurlijk
Ik heb het ook echt niet op nichten/dragqueens. Zoals ik al eens eerder zei kan ik me moeilijk, zeg maar gerust niet, met hun het overdreven gedrag identificeren. Dat ik 's avonds, als er niemand meer wakker is hier thuis, in vrouwenkleding kleedt heeft voor mij heel erg weinig met travestie te maken en heel erg veel met mezelf zijn (en een beetje voelen ondanks als dat haar, slechte figuur en, vanwege het wegstoppen, een pijnlijk verkeerde geslachtorgaan). Homo's en lesbo's in het algemeen vind ik helemaal niets mis mee. Sterker nog, ik ben hier nog niet helemaal achter maar dat zal me gaandewg wel duidelijk worden denk ik, ben ik denk ik toch een potje. Ik vind vrouwen mooi en aantrekkelijk en heb dan ook in het verleden geen enkele moeite gehad met het strelen, kussen en bevredigen van mijn vrouwelijke partners. Het ging bij mij juist mis op het moment dat zij mij wilde bevredigen. Overigens ben ik misschien zelfs wel bi want gek genoeg spookt het tegenwoordig zelfs wel eens door mijn hoofd hoe het zou zijn met een man. Iets dat ik tot nu toe weinig gehad heb.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 08:33 schreef BetaWolff het volgende:
Dat zegt niet zoveel hoor.
Het gaat over een nicht. Waarschijnlijk heeft hij het niet zo op nichten (Ikzelf trouwens ook niet zo, terwijl ik weer totaal geen problemen heb met homo's of lesbo's).
Dat is lief!quote:Kortom, maak je niet druk dat hij het niet zal accepteren!
Over nieuwe vriendschappen heb ik geen enkele twijfel. Ik ben best een aangenaam mens om bij in de buurt te zijn en er zijn meer genoeg mensen in deze wereld waarvoor hetzelfde geldt. Alleen hier al heb ik het idee dat ik enige, nou ja virtueel is dat toch anders dan in real life maar dan nog, nieuwe vriendschappen aan het opbouwen ben.quote:Iets wat wel kan gebeuren (helaas) is dat jullie uit elkaar groeien omdat je gedurende de transitie een deel van jezelf tot uiting gaat brengen dat voorheen minder aan de oppervlakte kwam. Voor je omgeving kun je dan sterk veranderen en (naar mijn ervaring) maar weinig vriendschappen zijn daar tegen bestand. Er komen echter wel nieuwe vriendschappen voor terug.
Geslacht is niet niets... Belangrijk is in hoeverre je nu ongeremd jezelf bent. In veel gevallen is iemand na de transitie echter een heel ander persoon dan de persoon voor de transitie. De vraag is of jullie dan nog steeds hetzelfde delen... Het is echter iets waar je vanzelf gaandeweg achter komt.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 11:11 schreef Eline2602 het volgende:
Maar ik wil hem gewoon niet kwijt, we delen zoveel met elkaar... dan kan zoiets als geslacht toch niet tussen ons in komen te staan? Misschien maak ik me wel te veel zorgen.
Een bezoekje aan de kroeg bevestigt dit soort gedrag vaak. Geef een doorsnee man een paar biertjes en de stoere verhalen, het loeren naar mooie dames, het overdreven zelfvertrouwen, de ongevoeligheid tegenover andersmans gevoelens en de overgevoeligheid over wat anderen over hen te zeggen hebben laat vaak niet zo lang op zich wachten. Daar zijn ze immers man voor. Overigens heb ik me hieraan in het verleden en soms nog, de schaamte is groot, ook schuldig gemaakt.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 09:43 schreef deedeetee het volgende:
Ik denk dat daar een kern van 't acceptatie probleem ligt : om de een of andere reden schijnt het dat mannen vooral al en bovenal mannelijk móeten zijn. Iets anders word al gauw opgevat als een blamage....
Dat je zeker weet dat hij je nooit bewust zou willen kwetsen is al heel belangrijk natuurlijk . Ik denk dat je je daar dan ook op moet richten.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 10:50 schreef Eline2602 het volgende:
[..]
Mja je hebt daar best een goed punt hoor. Maar ik wist op dat moment, en laat ik eerlijk zijn op dit moment net zo min, even niet goed wat ik moest doen/zeggen/denken/voelen. Ik heb hem alleen maar wat glazig aangekeken, misschien zelfs ergens geschrokken, en ben maar vlug gaan luisteren naar wat voor 'grappigheden' de minder bekende vriend wel niet had te vertellen over het onderwerp. Luisteren naar een 'onbekende' die zich er zo over uitlaat was makkelijker dan mijn beste vriend aankijken terwijl hij denkt een grappig verhaal te vertellen maar me eigenlijk diep aan het kwetsen is. (Niet dat ik hem kwalijk kan nemen dat hij me kwetst want hij is niet op de hoogte van wat er werkelijk in mij omgaat. Hij is altijd erg voorzichtig met het uiten van voor mij misschien 'confronterende' zaken. Hij zou zich nooit zo uitlaten als hij er van wist, dat weet ik zeker!)
Ik heb natuurlijk makkelijk kletsen, omdat ik niet in jouw schoenen sta... maar ik kan me écht niet voorstellen dat iemand met wie je zo'n ontzettend goeie band hebt, er niet mee om zou kunnen gaan dat je jezelf wilt kunnen zijn.quote:Wat betreft de 9 jaren dat wij elkaar al 'kennen', hebben we flink veel met elkaar gedeeld. Eigenlijk zijn er geen onderwerpen, voor mij althans, geweest die me wel aan het hart gingen maar nooit besproken zijn. Op mijn genderdysforie na dan. De emotionele band is dan ook erg sterk en ik denk niet dat hij, zeker niet op dit moment, iemand anders in zijn leven heeft waar hij zoveel mee deelt. Voor mij geldt dat overigens ook! Daarom zijn we dus beste vrienden. Maar ik ben zooo bang dat ik hem kwijt zou raken omdat ik me niet kan gedragen en voordoen zoals ik me werkelijk voel en dat eingelijk zooooo graag wel zou willen doen. Het voelt alsof ik emotioneel uit elkaar gerukt wordt op dit soort momenten. Ergens voel ik me dan radeloos. Zo heb ik het namelijk nooit gewild.
Sja, qua politieke standpunten, levensvisie (op dat ene vlekje na dan), ambities, interesses (ook weer op een paar dingen na) en geloofsovertuiging/levensbeschouwing heb ik niet het idee dat ik me anders voor gedaan heb dan ik werkelijk ben. Ik bedoel als ik fysiek nu vrouw was geweest dan zou ik volgens mij nog steeds graag autorijden, muziek maken, plaatjes draaien, een feestje bouwen en mijn doelen in het leven willen nastreven. Ik zou dat alleen wat anders aan willen pakken. Ik zou graag mijn vrouwelijke flair daaraan toevoegen en volgens mij zou ik daardoor ook beter kunnen functioneren. Natuurlijk zou er wel een hoop veranderen. Ik zou graag, doe dat nu al regelmatig veel meer dan eerst, willen beppen met de dames. Ik krijg hierover trouwens nog wel eens wat scheve blikken van mijn mannelijke vrienden. Nouja scheef. eerder een vreemde blik zou ik zeggen. Zo van, wat doe jij nou? Maar goed, ik heb natuurlijk ook wel anders gereageert op bepaalde dingen in het verleden dan ik eigenlijk had willen doen. Ik vond dat op dat moment noodzakelijk want ik zou en moest in die tijd aan mezelf, en ook aan anderen, bewijzen dat ik een man was! En dat zou me voor mijn gevoel nog wel eens duur komen te staan...quote:Op dinsdag 3 juli 2007 11:18 schreef BetaWolff het volgende:
[..]
Geslacht is niet niets... Belangrijk is in hoeverre je nu ongeremd jezelf bent. In veel gevallen is iemand na de transitie echter een heel ander persoon dan de persoon voor de transitie. De vraag is of jullie dan nog steeds hetzelfde delen... Het is echter iets waar je vanzelf gaandeweg achter komt.
Jij bent liefquote:Op dinsdag 3 juli 2007 08:30 schreef deedeetee het volgende:
Oeh ik heb met belangstelling zitten lezen en ging net tvp-en toen ik zag dat er iemand moeilijk ging doen.
Ikke niet hoor, ik vind het interessant en wil gewoon de rest óók lezen
"Oh, je hebt een kut, dus je stinkt naar vis"... Zoiets?quote:Op dinsdag 3 juli 2007 15:56 schreef wonderer het volgende:
"Oh, je hebt een kut, dus... [vul iets doms in]"
Nee, meer een "Je hebt een kut dus je weet niks van computers".quote:Op dinsdag 3 juli 2007 16:15 schreef ChantalC het volgende:
[..]
"Oh, je hebt een kut, dus je stinkt naar vis"... Zoiets?
Mag 't niet hopen, dan heb ik straks geen baan meer!quote:Op dinsdag 3 juli 2007 16:19 schreef wonderer het volgende:
[..]
Nee, meer een "Je hebt een kut dus je weet niks van computers".
Gewoon belangstelling, altijd al gehad.Ook voor heel veel andere dingen hoor. Menselijke zaken/problemen in alle soorten hebben mijn belangstelling. Ik ben er inmiddels wel achter dat het leven vol verrassingen zit en ze zijn lang niet allemaal leuk Maar het is maar net hoe je ermee om gaat en ik heb hier het een en andere geleerd over de moed om problemen onder ogen te zien en er wat aan te gaan doen.quote:Maar deedeetee, ik ben eigenlijk wel een beetje benieuwd naar de reden waarom jij hier post/leest.
Doorleven. Hopen dat 't vanzelf overgaat, dat je lichaam zich corrigeert. Of dat mensen zien dat je toch echt een meisje bent, en dat daar maar eens wat aan moest gebeuren. Want zelf durf je er niet over te beginnen, want als er *iets* is waar je je voor schaamt.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 18:41 schreef deedeetee het volgende:
Nou is in een * verkeerd * lichaam zitten dus echt iets waar je lelijk door in de war kunt raken ( volgens mij ) en ik kan me voorstellen dat je daar geestelijk toch flink door van slag raakt. Ik ben gewoon geïnteresseerd in hoe men er mee om gaat.
Hoe sla je je er door heen als je zoiets overkomt ?
Neehoor. Er zijn genoeg mannen die door pure persoonlijkheid hun gebrek aan lengte weten te compenseren. Bovendien wordt er veel minder op mannen gelet. Dus mocht je ontdekken dat je je toch meer een gozer voelt, dan kan 't altijd nog (al hoewel je dat dan nu wel geweten had).quote:Dat ik uit de kast ga komen zit er dus helaas niet in maar goed ook, want een vrouw van 1.88 m is één ding - dat kan heel mooi zijn - maar een man van 1.59 m.......... oiiii wat zou ik dan in de problemen komen
Ik denk zelfs dat 't essentieel is om zo met zo'n zwaar onderwerp om te kunnen gaan.quote:grapjes maken mag toch wel hé ?
Wat verdrieitg is dat zeg.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 18:56 schreef Hildy het volgende:
[..]
Doorleven. Hopen dat 't vanzelf overgaat, dat je lichaam zich corrigeert.
Zo zag mijn jeugd er tenminste grotendeels uit.
Ik denk het ookquote:Ik denk zelfs dat 't essentieel is om zo met zo'n zwaar onderwerp om te kunnen gaan.
Het gekke is dat ik er op dat moment niet eens heel veel last van had, los van dat ik eens in de zoveel tijd in bed lag te huilen dat ik nog steeds niet m'n moeder had kunnen zeggen dat ik helemaal geen jongetje wilde zijn. Na m'n eerste en enige crossdress avontuur op 7-jarige leeftijd (ik speelde zuster in een toneelstuk op school, m'n moeder vond me maar raar; ojee, ik ben raar, maar dat wil ik helemaal niet zijn!) heb ik 't allemaal zo diep weggestopt dat ik het zelf nauwelijks meer wist.quote:
Kwestie van heel diep wegstoppen en ontkennen. Rond m'n 7-de/8-ste ben ik m'n leven gaan compartimentaliseren ("zo ben ik op school, zo ben ik thuis"). Daardoor kon ik 't diep wegstoppen, kon ik de leugen blijven leven.quote:Op dinsdag 3 juli 2007 19:26 schreef deedeetee het volgende:
Als kind al niet jezelf mogen zijn
Het is een harde leerschool waardoor je wel leert incasseren en je aanpassen denk ik.
Er zal ook wel een boel toneelspel aan te pas komen. Hoe red een kind zich die nou net met die zaken moeite heeft vraag ik me af ?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |