kind van 11 begint met Prozac voor depressie

W t f .. 11 jaar en Prozac? Dan moet ie juist buiten spelen en lol trappen.

zelf geen ervaring, maar ik heb er wel vaker over gehoord. Prozac was de eerste van de moderne anti-depressiva, en daar is dus ook het meeste over bekend, ook over het effect op kinderen. Maar ik kan me voorstellen dat je het heftig vindt. Hoe uit zich bij hem de depressie? Komt het bij jou of bij de vader in de familie voor? Want op deze leeftijd heb je toch vaak te maken met echte fysieke (en vaak erfelijke) aspecten en dan zit er vaak weinig anders op dan medicatie te gebruiken.

Ik hoop voor je dat hij er baat bij heeft en snel opknapt, want het lijkt me afschuwelijk om je kind zo ongelukkig ze zien.

wat vreselijk voor het kind
zo jong en dan al zo'n geschiedenis....
sterkte candy girl.
ik ken alleen een jongen van 8 die het een tijdje kreeg. maar dat was tegen de tics van adhd

quote:

Op maandag 18 juni 2007 17:44 schreef dnn- het volgende:
W t f .. 11 jaar en Prozac? Dan moet ie juist buiten spelen en lol trappen.

Zeg, wat denk jij? Zouden zowel moeder als kind dat niet ook het allerallerallerliefste willen?

Candygirl, ik moet ervan huilen.
Het lijkt me vreselijk om je kind zo ongelukkig te zien en je wrs machteloos te voelen.
Ik hoop van harte dat het aanslaat bij je zoon. In elke geval wél heel fijn dat jij als moeder heel goed doorhebt dat er wat moet gebeuren...
_{Achteraf bezien ben ik als kind ook al depressief geweest. Alleen dacht ik dat dat normaal was, ik wist niet beter... Toen ik op mijn 7e op bed zat te huilen dat ik zo ongelukkig was, zei mijn moeder: "Dan moeten we daar maar eens met papa over praten." Terwijl hij, mijn stiefvader, juist degene was die grotendeels de oorzaak van mijn ongeluk was. Vanaf toen heb ik dus maar mijn mond gehouden.}

Ik heb ook ad geslikt ik was wel iets ouder een jaar of 14 misschien 15. Het heeft mij in combinatie met de therapie heel goed geholpen en gezorgt dat ik nu een stabiel persoon ben. Die niet bang is, niet onzeker, haar mannetje staat en boven al gelukkig is in het leven met man en kind zwanger van de tweede.

Houd er rekening mee dat het een moeilijke tijd zal worden maar dat het wel beter word als de medicijnen werken!

Liefs joyce

Ik heb er geen ervaringen mee candygirl maar ik wilde je toch een hart onder de riem steken. Het is volgens mij afschuwelijk om je kind zo te zien worstelen en ik hoop dat het snel aanslaat. Heel veel sterkte.

Heftig candygirl...
Hopelijk slaat het snel aan, sterkte!

De ad heb ik wel een paar jaar geslikt omdat de eerste remeron niet goed viel ben ik over gestapt op de seroxat wat wel goed ging. Na die jaren gebruiken moest ik wel echt rustig afbouwen. de therapie was de r.e.t en daar heb ik ook erg veel aan gehad
Maar het meeste wat ik fijn vond was dat mijn ouders er altijd voor me waren hoe moeilijk,rot of boos ik ook was.

liefs

Ik heb er ook geen ervaring mee hoewel ik best een zware jeugd heb gehad is een depresie mij gelukkig bespaard gebleven.
Ik wil jou en je zoontje enorm veel sterkte wensen!

Niet doen!
Ik heb als kind ook al depressies gehad (dat weet je pas achteraf, ben nu 38 en toendertijd was je "alleen maar" lastig), maar als iemand mij begreep was dat altijd mijn moeder.. we hebben het er weleens over gehad, en zij heeft dat precies hetzelfde ervaren als ik. Er was iets, maar toen nog erg weinig hulp en info voorhanden. Ik had het een stuk beroerder gehad als zij me niet zo onvoorwaardelijk gesteund had. Met mij kwam het helemaal goed, en met jouw zoon ook, daar moet je in blijven geloven hoor!

Je leest erg betrokken, en een dikke pluim voor jou dat je ZO achter je kind staat!

quote:

Op maandag 18 juni 2007 22:54 schreef candygirl het volgende:

[..]

dat is idd ook heel belangrijk, gelukkig heeft hij een rots vast vertrouwen in mij ,dat vind ik wel heel fijn.
vandaag ook zoiets, hij komt thuis en ik zeg hoi en lach naar hem,en hij zegt, ha tenminste een gezicht waar ik blij van word, die echt blij met mij is!
dan weet je dat je het toch wel goed doet als moeder,want daar ga je op deze manier aan twijfelen

! Dat is toch wel het grootste compliment wat je kunt krijgen candygirl. Ondanks dat hij zich zo kut voelt zulke uitspraken doen!

Ik kan je alleen maar succes wensen. !

daar sluit ik me bij aan. Niet aan jezelf gaan twijfelen. Je klinkt inderdaad als een moeder die heel betrokken is en gewoon het beste voor haar kind wil. Die middelen als Prozac zijn geen wonderpillen, maar bijna wel. Er worden ontzettend goede resultaten mee bereikt, ook bij kinderen. En in de medische wereld wordt ook wel voorspeld dat er in de toekomst steeds meer kinderen die middelen nodig zullen gaan hebben. Enerzijds omdat depressies (vrij dominant) erfelijk zijn en dus steeds meer worden overgedragen, anderzijds depressies nu gewoon veel sneller worden herkend en dus op de goede manier behandeld. Dat heeft met de ouders en de opvoeding niets te maken.

Ik ben pas AD gaan slikken toen ik 23 was, maar had dat al véél eerder kunnen gebruiken. En voor mij was het echt een bevrijding, het gevoel dat ik eindelijk kon ademhalen en weer mezelf kon zijn. Ik hoop dat je zoon ook die ervaring heeft. Jouw onvoorwaardelijke steun zal hem daar ook zeker heel erg veel bij helpen.

(ik voel me een beetje een langspeelplaat, maar ik merk dat het vaak door artsen niet verteld wordt: hou er rekening mee dat de eerste twee weken de klachten erger kunnen worden, dat kan soms best heftig zijn. Niet van schrikken, niet gelijk denken dat het dus niet werkt, het hoort allemaal bij de werking van het middel en het gaat weer voorbij.)

Ik heb het vanaf mijn 18e geslikt, het zou de oplossing zjin voor mij... Toen ik het reeds 3 jaar slikte kwam ik erachter dat ik helemaal in paniek raakte wanneer ik het vergeten was om te slikken, werd ziek en begon te trillen >> ik was gewoon verslaafd!! Gelukkig was ik sterk genoeg om ermee te stoppen (mijn nieuwe huisarts heeft me hierin gesteund) en binnen 6 maanden was ik er helemaal vanaf.

Sommigen zeggen dat ze pas beginnen te leven wanneer ze ermee beginnen, ik ben pas begonnen met leven toen ik ermee gestopt ben. Er zijn alternatieven welke niet zo verslavend zijn...

Ik hoop voor je dat je zoon er baat bij heeft, maar zorg aub ervoor dat het slikken van prozac tijdelijk is, anders loop je het risico om van een zeer gevoelig en emotioneel kind ineens een zombie in huis te hebben.

SSRI's zijn niet verslavend. Je kunt wel onttrekkingsverschijnselen krijgen als je te snel afbouwt, maar er ontstaat geen steeds sterker worden afhankelijkheid zoals bij verslavende middelen. Mensen zijn geneigd die twee dingen wel eens door elkaar te halen. Stoppen met een SSRI heeft dan ook niets te maken met 'sterk zijn en doorzetten', maar gewoon met het feit of je lichaam inmiddels zelf de serotonine-balans goed kan regelen of niet.

Ik denk dat jij iets anders slikte dan een SSRI locutus, misschien een ouder anti-depressivum?

candygirl, er zijn inderdaad vooral over seroxat wat negatieve berichten geweest over gebruik bij jongeren, maar ik denk als je er zelf goed bovenop zit en goede begeleiding hebt dat het op dit moment toch wel de beste keus is. Bij die klinische depressies (en dat zijn de dysthyme bijna altijd) zit er vaak gewoon niets anders op.

Ik slik zelf ook prozac, nu een jaar of 3 denk ik (daarvoor verschillende andere middelen geprobeerd). Wel geprobeerd af te bouwen vorig jaar, maar dat was geen succes. Ik moet zeggen dat ik er echt baat bij heb.
Niet alles is ineens leuk ofzo, maar het geeft wel dat steuntje in de rug wat ik blijkbaar nodig heb. Ben er niet vlakker ofzo van geworden. Alleen mn stemming schommelt minder heftig en dat is heel fijn .

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 16:18 schreef phileine het volgende:
SSRI's zijn niet verslavend. Je kunt wel onttrekkingsverschijnselen krijgen als je te snel afbouwt, maar er ontstaat geen steeds sterker worden afhankelijkheid zoals bij verslavende middelen. Mensen zijn geneigd die twee dingen wel eens door elkaar te halen. Stoppen met een SSRI heeft dan ook niets te maken met 'sterk zijn en doorzetten', maar gewoon met het feit of je lichaam inmiddels zelf de serotonine-balans goed kan regelen of niet.

Ik denk dat jij iets anders slikte dan een SSRI locutus, misschien een ouder anti-depressivum?

candygirl, er zijn inderdaad vooral over seroxat wat negatieve berichten geweest over gebruik bij jongeren, maar ik denk als je er zelf goed bovenop zit en goede begeleiding hebt dat het op dit moment toch wel de beste keus is. Bij die klinische depressies (en dat zijn de dysthyme bijna altijd) zit er vaak gewoon niets anders op.

Ik slikte fluoxetine ookwel prozac genoemd...

Men kan wel zeggen dat het niet verslavend is, maar ik heb het zelf ondervonden, en zie het ook in mijn directe omgeving (meerdere familieleden die het slikken en panisch worden als ze het op een dagje uit niet bij zich hebben) een verslaving is niet alleen een lichamelijke noodzaak voor iets, maar ook geestelijk.

Serotine is niet de enige stof welke van invloed kan zijn op depressies.. zijn meerder stoffen, fluoxtine, serotine zijn daar 2 soorten van, bij de een werkt het een en bij een ander de andere.

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 22:22 schreef candygirl het volgende:
fluoxetine dit staat ook als naam op zijn potje, is neem ik aan toch gewoon een andere merk naam van prozac? .

Is de goedkopere variant van prozac maar wel het zelfde hoor.

Hier is het ook erfelijk belast mijn oma en mijn moeder hebben allebei een te kort aan serotenine en zullen nooit zonder medicijnen "normaal" kunnen functioneren. Wat moeilijk is.
Ik denk idd dat je niet verslaafd raakt aan de pillen maar wel echt ziek kan worden omdat als je het niet slikt de serotenine daalt zeg maar en je daar rot door voelt

Ik heb zelf behoorlijke ontwenningsverschijnselen gehad bij de seroxat maar met de juiste begeleiding en informatie weet je dat het niet erg is. Ik kon makkelijk zonder maar mijn licham moest er wel aan wennen.

Het misselijk zijn dat kan idd heel goed komen door de prozac. Ken iemand die het nu aan het vermeerdere is omdat de dosis te laag was. En zij is op het moment ook doodziek en stront misselijk wat meestal behoorlijk lang aanhoud en soms niet meer overgaat. Hopelijk is het bij hem alleen gewenning.

Succes