Samenstelling
De bekendste 'Doe Maar'-samenstelling is: Henny Vrienten (Tilburg, 27 juli 1948): zang en basgitaar; Ernst Jansz (Amsterdam, 24 mei 1948): zang en toetsen; Jan Hendriks (Mill, 20 september 1949): gitaar en zang; Jan Pijnenburg (Vught, 29 december 1955): slagwerk en zang. Dit is de groep die op alle posters en in alle popbladen stond afgebeeld, alhoewel drummer Jan Pijnenburg alleen op de live-platen uit de jaren tachtig meespeelde en op het reüniealbum uit 2000.
De eerste bezetting vanaf juni 1978 was: Ernst Jansz: zang en toetsen; Jan Hendriks: gitaar; Carel Copier: slagwerk; Piet Dekker: zang en basgitaar. Joost Belinfante speelde tijdelijk basgitaar tussen februari en augustus 1980, tot hij vervangen werd door Henny Vrienten. Bij de opnames van het album Doris Day En Andere Stukken (november 1981) was Carel Copier vervangen door René van Collem, zoon van wijlen filmrecensent Simon van Collem. Half mei 1982 werd hij uit de band gezet, ten gunste van Jan Pijnenburg. Deze kreeg echter al na één optreden een auto-ongeluk en kon tot januari 1983 niet drummen, waarna Van Collem maar weer teruggevraagd werd. De definitieve bezetting Vrienten-Jansz-Hendriks-Pijnenburg bleef gehandhaafd tot en met het afscheidsconcert op 14 april 1984 en opnieuw vanaf november 1999 tot en met juni 2000.
Hoe het begon
Doe Maar is ontstaan als een gelegenheidsband die optrad bij het rondtrekkende Festival of Fools. Ernst Jansz werd gevraagd een band te formeren en probeerde samen met Piet Dekker (beiden ex-Slumberlandband en The Rumbones) Nederlandstalige popmuziek uit. Gitarist Jan Hendriks en drummer Carel Copier werden uit de band Steam weggeplukt. Manager Frank van der Meijden regelde een platencontract bij Telstar, het platenlabel van schlagerkoning Johnny Hoes, wat eind 1979 resulteerde in de eerste elpee Doe Maar, een bijdrage aan de elpee Uitholling Overdwars in de vorm van het nummer Blozen en een tipparadenotering voor de single 'Ik zou het willen doen'.
Na een bestaan van enkele jaren als randverschijnsel had de groep min of meer besloten er mee op te houden, maar zocht ze nog naar een basspeler die Piet Dekker kon vervangen om zo de laatste verplichtingen af te ronden en een tweede (en naar verwacht werd laatste) album op te nemen.
Jansz benaderde professionele speler en componist Henny Vrienten, waarmee hij had samengespeeld in de begeleidingsband van Boudewijn de Groot (1975) en in The Rumbones (1977). Aanvankelijk weigerde Vrienten, omdat meedoen in Doe Maar niet een onderdeel van een geslaagde carrière leek. Later ging Vrienten overstag, omdat Doe Maar een groep leek waar plezier een belangrijke rol speelde. Met hem en Ernst Jansz beschikte de band plotseling over twee begenadigde liedschrijvers die elkaars werk op een positieve manier beïnvloedden. Onder invloed van Vrienten besloot de band de feestnummers van het repertoire te halen en alleen nog maar ska en reggae te spelen. Vrienten leverde meteen drie nummers voor het nieuwe album, waar de groep op dat moment al mee bezig was.
Per ongeluk op de radio
De platenmaatschappij was niet onder de indruk van de kwaliteitsinjectie en stelde het op de markt brengen van het album 'Skunk' uit tot na het decemberseizoen en tot na carnaval, omdat de maatschappij vond dat het aanbod van de groep niet zou blijven staan tussen het werk van gevestigde namen.
De platenmaatschappij begon echter wel al met het reclame maken voor het album en monsters werden naar de radiozenders gestuurd. Vanwege een fout waren de radio-dj's niet op de hoogte van het feit dat de plaat nog niet te koop was. Blij de beschikking te hebben over kwaliteit tussen de gebruikelijke vulgaire noord-Nederlandse carnavalsrommel, speelden ze de single en wordt het album uitgeroepen tot dag-LP.
Luisteraars raakten meteen gecharmeerd van het nummer, 32 jaar, alhoewel men moeite had de oorspronkelijke naam, 'Sinds 1 dag of 2' te onthouden tot dj Frits Spits het liedje zijn huidige naam gaf.
De definitieve doorbraak volgde in 1982 met de single 'Doris Day' en het melancholieke reggae-album 'Doris Day En Andere Stukken'. Van dit album mixte Henny Vrienten een dubversie ('Doe De Dub Discodubversie') en 12" versies van 'Is Dit Alles' en 'Situatie'.
In mei 1982 ontving Doe Maar de Zilveren Harp, een aanmoedigingsprijs van Stichting Conamus. Ook deden Jansz, Hendriks, van Collem en Belinfante 10 optredens met Bram Vermeulen onder de naam 'De Gevestigde Orde'. Op 31 mei 1982 was Doe Maar de openingact op Pinkpop. Op 8 oktober gaf de groep een televisieoptreden tijdens Veronica's Popnacht samen met Normaal, Golden Earring en Vitesse.
Toen in november 1982 de single 'De Bom' werd uitgebracht was Doe Maar inmiddels uitgegroeid tot een supergroep met alle media aandacht en merchandising die daarbij hoort. Er ontstonden hysterische toestanden rondom de groep. De gezichten van de groepsleden waren niet van de bladencovers af te slaan, de merchandise was niet aan te slepen en ook het oudere werk van de groep ging als warme broodjes over de toonbank. Doe Maar werd de populairste groep die de Nederpop ooit gekend heeft. Binnen enkele maanden zag het halve land fosforgroen en zuurstokroze.
In België was de band minder bekend, vandaar dat Doe Maar in januari 1983 daar drie optredens deed. In Nederland haalde het album 'Skunk' in januari 1983 de nummer 1 positie in de albumlijsten, bijna twee jaar na de release. Het album '4us' (spreek uit: virus) verscheen in maart 1983 op LP, MC en als eerste Nederlandstalige plaat ook op CD. Het album was al in de voorverkoop platina en haalde de nummer 1 positie, evenals de single 'Pa', die als eerste single ooit op nummer 1 binnenkwam.
In deze periode verschenen de bandleden, met name Jansz en Vrienten, voortdurend in de (roddel)pers, vandaar dat men op 30 maart een publiciteitsstop afkondigde.
Op 16 en 17 mei 1983 droeg Doe Maar bij aan een benefietproject ten bate van Amnesty International, getiteld 'Een Gebaar'. Op deze twee gala avonden in Carré Amsterdam was Doe Maar in drie nummers de begeleidingsband van Adèle Bloemendaal, Freek de Jonge en Van Kooten en de Bie. Henny Vrienten begeleidde ook op deze avonden André Hazes op gitaar.
Een week later was Doe Maar de hoofdact op Pinkpop. Dit optreden in Geleen had hun hoogtepunt moeten worden, maar werd een dieptepunt. Tijdens het uur durende, afsluitende optreden, werd de band massaal bekogeld met appeltjes. Al bij opkomst kreeg Henny Vrienten een appel hard op zijn kaak. De groep speelde 12 nummers (Doe Maar Net Alsof, Zoek Het Zelf Maar Uit, Belle Hélène, Is Dit Alles, Heroïne, Nachtzuster, Alles Gaat Voorbij, Je Loopt Je Lul Achterna, Tijd Genoeg, Pa, Smoorverliefd en Lajeninaja). Tijdens het laatste nummer werd Doe Maar o.a. bijgestaan door de Golden Earring leden George Kooymans en Cesar Zuiderwijk.
Optredens in Loosbroek, Goes, Assen, Tiel en Joure (juni 1983) werden opgenomen voor het live-dubbelalbum 'Lijf Aan Lijf'. Nadat dit album in september was gemixt, werkte Henny Vrienten in oktober en november 1983 aan zijn soloalbum 'Geen Ballade'.
In december werd opgetreden op de Nederlandse Antillen, waarna Doe Maar begon aan de opnames van de vijfde studioplaat. 'Macho' was al uitgebracht als single, toen op 15 februari 1984 bekend werd dat Doe Maar ermee zou stoppen. Op 14 april 1984 werden er twee afscheidsconcerten gegeven in de Maaspoort Sports en Events in 's-Hertogenbosch. Het verzamelalbum '5 Jaar Doe Maar, Het Complete Overzicht', met daarop één nieuw nummer, hield nog even de herinnering levend.
Ruim 15 jaar later, op 1 november 1999, kondigde Doe Maar een eenmalige reünie aan.
De reden van het succes
Het gigantische succes van Doe Maar kan niet slechts worden verklaard als een functie van de kwaliteit van de muziek. Hier volgen wat mogelijke verklaringen:
Het succes van Doe Maar werkte als katalysator voor andere popgroepen die in het Nederlands zongen, een ontwikkeling die Nederpop werd genoemd. Voorbeelden zijn Het Goede Doel, Toontje Lager, de Frank Boeijen Groep en Het Klein Orkest.
Klaar?
De band had grote moeite om met het succes om te gaan. Ze zagen niet graag tientallen jonge meisjes flauwvallen in warme, overbevolkte zalen en ook leken ze het plotselinge en volledige verlies van hun privacy niet op prijs te stellen. Wat dat betreft zijn de naam van hun lied 'Eén nacht alleen' en een couplet van dat nummer veelzeggend:
Sylvia, Jeanette, Nathalie en Fien;
Elsje, Treesje, Truus, Babette, Betsie en Sabine;
Greet, Margreet, Marie, Marei en Angeline;
Mies, Marjan, Marjo, Marlyn en kleine Tine.
Het uit elkaar gaan van de groep in 1984 haalde zelfs het destijds over het algemeen zeer 'serieuze' NOS-televisiejournaal van acht uur 's avonds. De bandleden speelden echter nog graag samen en gaven ook toe dat in afzondering te doen.
In 2000 kwam een droom van vele fans uit en kwamen de leden nog één keer bij elkaar voor een album, Klaar en 16 optredens in Ahoy, Rotterdam. De optredens werden bezocht door ruim 175.000 mensen en daarmee was Doe Maar de meest succesvolle band van 2000. Van de optredens verscheen een CD en een DVD, beiden getiteld 'Hees van Ahoy'.
Bron
Geniet hier nog een keer mee met:
.
[ Bericht 3% gewijzigd door RecomServ op 11-06-2007 20:53:22 ]
ik had graag bij die concerten bij geweest!
maar toen was ik nog maar 7
Van alle muziek die ik zing is dat wel één van mijn favorieten!
Het blijft fantastische muziek, vooral de 80 lp's en cd's
Mijn favoriet blijft toch wel Nederwiet
suma... kuma... dinges.... eeeh help
quote:Ik was ook fan, was toen zes jaarOp maandag 11 juni 2007 20:47 schreef RecomServ het volgende:
ik heb echt veel bewondering voor deze groep. Zeker nadat ik een live concert van hen heb gezien op tv. Die gasten zetten een geweldige show neer, en die hysterische meiden... mén...
ik had graag bij die concerten bij geweest!
maar toen was ik nog maar 7
In mijn tekenschriftje van de eerste klas (nu groep 3) staan ook allemaal tekeningen die met Doe Maar te maken hebben, veel gebruik gemaakt van reflecterende stiften
quote:Ruma Saya?Op maandag 11 juni 2007 21:12 schreef RecomServ het volgende:
ook zo'n zuper relaxed nummer, weet alleen de titel niet meer precies...
suma... kuma... dinges.... eeeh help [afbeelding]
quote:
Yeah dat is um... kon er echt niet op komen thnx
Doe Maar 
Ik woonde destijds in Amsterdam en daar had je toen een piraat die de hele dag Doe Maar muziek uitzond. Weet er niet veel meer van, maar weet nog wel al die hangende koppies toen ze bekend maakte dat ze ermee gingen kappen
quote:Jaloers isOp maandag 11 juni 2007 22:13 schreef Swetsenegger het volgende:
Ik ben een van de gelukkigen die het reunieconcert heeft meegemaakt
Is dit Alles?
Belle Hélène
De Bom
Pa
Smoorverliefd
en ga zo maar door
.Jan van de Grond Groep. Nooit bekend geworden en best jammer want leuke podiumact met o.a. een electrische viool
Bram Vermeulen en band. Beregoed optreden, zelfs op de automatische piloot kon Bram niet stuk en op de automatische piloot spelen deed Bram nooit. Beregoeie band met gitarist Jan de Hond die met zijn gitaar dingen deed die lijnrecht tegen de mensenrechten in gingen.
Polle Eduard deed het beste dat hij kon doen, die reed met bus en al een greppel in en trad niet op. Niemand van het pakweg 40-koppige publiek vond het erg. De act die daarna kwam viel ook bij een mannetje of 39 niet op. Ik had al na drie tellen in de smiezen dat het orkestje dat daar als een geoliede machine stond te spelen iets aparts was..... Doe Maar plus degene die ik in de overzichten hierboven een beetje mis, maar toch echt de vijfde man van de band was: Joost Belinfante met zijn toeters en melige nummers.
Omdat nog niemand het kende en omdat Polle Eduard het druk had met het uit de sloot trekken van zijn busje konden we genieten van een ongekend lange set van Doe Maar, over de handleiding van de Cannabis Sativa Hollandica deden ze ruim twintig minuten en nog was het te kort.
wat zei je Sok, veertig man publiek ?
Ja, veertig man publiek. Op dat moment niet vreemd voor bij Nederlandstalige bands. Drie weken later brak Doe Maar door. Het ging letterlijk overnight. Die veertig man publiek klonk van het ene op het andere moment bijzonder ongeloofwaardig