Dat is meteen ook mijn probleem, ik raak welk soort contact dan ook (platonische vriendschappen, liefdesrelaties, banden met familieleden, you name it) kwijt. Ik weet natuurlijk wel dat het normaal is dat je niet je hele leven dezelfde contacten houdt, en ze wisselen, maar ik heb echt het gevoel dat het bij mij wat extreem is. Eén ding wat hieraan misschien wel opmerkelijk is, is dat ruzie bijna nooit de oorzaak is. Over het algemeen verwateren die relaties gewoon..
Ook heb ik het probleem dat ik steeds minder vaak voor het contact dat ik verlies een nieuwe terugkrijg, en daardoor begin ik me steeds eenzamer te voelen en ik zit veel vaker alleen dan voorheen. Nou is dit op zich geen probleem, omdat ik mezelf nog vrij goed kan vermaken, maar zoiets is gewoon voor niemand goed. Bovendien ga ik er ontzettend door lopen piekeren, me zorgen maken over allerlei dingen waarover ik me helemaal geen zorgen zou hoeven maken. Ik zie situaties doorgaans negatiever in dan ze zijn, en het lijkt van kwaad tot erger te gaan.
Ik voel dat het aantal échte vrienden dat ik momenteel heb echt minimaal is. En een vriend is voor mij iemand waarmee je in principe al je emoties kunt delen en iemand waarbij je niet "een goede vervanger bent bij gebrek aan beter", wetende hoe relatief vriendschap tegenwoordig is.
Ik doe weinig, minder in ieder geval dan ik zou willen doen. Ik zou heel graag de dingen doen die iedereen om me heen lijkt te doen. Weg gaan, de deur uit, naar concerten, de bioscoop, een terras. Dat zijn allemaal puur de dingen die je volgens de massa niet in je eentje hoort te doen, en dus doe ik dat ook maar niet. Wil overigens niet zeggen dat ik dit soort dingen nooit doe. Wel eens, maar verre van op regelmatige basis. En ik vind het heel jammer. Ik wil gewoon volop van mijn leven genieten! Soms lijkt het alsof dat voor iedereen om me heen heel vanzelfsprekend is. Was het maar zo.
.Doel van dit topic? Ik wil weten of er mensen zijn die dit probleem herkennen en mogelijk tips kunnen geven. Want ik weiger gewoon om dit zo ver door te laten gaan dat ik op een gegeven moment een kluizenaarsbestaan ga leven.
Oh, trouwens. Kom niet met "relaties moet je onderhouden!". Dat doe ik namelijk wel. Althans, ik doe het zo goed als ik kan, maar ik ga natuurlijk niet iedereen die ik dreig kwijt te raken, stalken tot ze ziek van me worden.
X.
Ik heb op dit moment mijn prioriteit niet zo liggen bij sociale contacten... het klinkt gek maar mensen kosten alleen maar geld en tijd. En dat heb ik allebij niet echt.
(En kom nu niet met je: Tijd moet je maken, blabla. Ik kies er ook deels zelf voor).Komt ook bij dat ik geen nieuwe vrienden maak door een heel vervelend karaktertrekje, ik ben nogal veel-eisend en wil dus alleen vrienden worden met mensen die me intellectueel uitdagen en dat is meestal nogal uhm, onmogelijk.
Maar vaak genoeg merk ik ook dat de wederzijdse investering niet even groot of zelfs niet aanwezig is, na een tijdje heb ik dan ook zoiets van ja, laat dan maar zitten.
Anderzijds heb je ook verschillende type contacten die je kunt onderhouden, niet alle vrienden, kennissen, familie, etcetera staan te springen om elke maand iets met jou te gaan doen.
quote:Ja, en dat laatste, waar ligt dat onderscheid in hemelsnaam? Daar heb ik ook heel veel last van, dat mijn behoefte naar contact met die personen groter is dan die van hen naar mij toe. Al mijn schoolvrienden zijn in principe zo. Gedurende het schooljaar gaan we zo leuk met elkaar om, maar dat blijft altijd binnen school. Ik zie ze nooit in weekenden of vakanties.Op zaterdag 9 juni 2007 19:51 schreef poepeneesje het volgende:
Ik herken het wel een beetje. Soms kies ik er ook zelf voor.
Maar vaak genoeg merk ik ook dat de wederzijdse investering niet even groot of zelfs niet aanwezig is, na een tijdje heb ik dan ook zoiets van ja, laat dan maar zitten.
Anderzijds heb je ook verschillende type contacten die je kunt onderhouden, niet alle vrienden, kennissen, familie, etcetera staan te springen om elke maand iets met jou te gaan doen.
Erg jammer, aangezien ik daar over het algemeen wel heel erg behoefte aan heb.
Ik heb weinig vrienden en de meeste vriendschappen duren hoogstens 5 jaar. Dan ben ik misschien op ze uitgekeken en ben ik andere leuke mensen tegen gekomen. Meestal valt dat samen met een andere baan/functie of een verhuizing van een van beide partijen.
Er zijn mensen die vriendschappen voor het leven hebben maar ik zie en hoor daar ook veel frustratie over alsof je zo een relatie "moet" hebben en er allerlei ellende voor accepteerd.
Als je niets hebt aan een vriendschap moet je er mee ophouden en een nieuwe zoeken. Natuurlijk heeft iedereen het druk en heeft al vrienden, dus hoe kom je er tussen? In de praktijk blijkt dat mee te vallen. Het is meer een beslissing die je neemt om met iemand vrienden te worden. Als het een beetje klikt dan gebeurd het gewoon.
En zo een echte vriendschap waarbij je alles deelt heb je meestal maar met 1 of twee personen tegelijk. Mensen die er meer dan 5 "echte" vrienden op na houden geloof ik niet. Die weten niet wat echte vriendschap inhoud.
quote:Hm, ik ben het daar helemaal niet mee eens. Kijk, ik ben niet op zoek naar mensen waarmee het "alleen maar een beetje klikt", want daaraan heb ik geen gebrek. Maar het is, voor mij in ieder geval, toch een overstap van die klik naar een echte vriendschap. Iemand waarmee je vaker dingen doet, en waaraan je ook je verhaal kwijt kunt.Op zaterdag 9 juni 2007 20:05 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Ik vind dat een relatie met iemand voor een belangrijk deel vanzelf moet gaan. Het moet geen werk worden. Als ik niet gemotiveerd ben om een relatie te onderhouden ga ik het niet forceren.
Ik heb weinig vrienden en de meeste vriendschappen duren hoogstens 5 jaar. Dan ben ik misschien op ze uitgekeken en ben ik andere leuke mensen tegen gekomen. Meestal valt dat samen met een andere baan/functie of een verhuizing van een van beide partijen.
Er zijn mensen die vriendschappen voor het leven hebben maar ik zie en hoor daar ook veel frustratie over alsof je zo een relatie "moet" hebben en er allerlei ellende voor accepteerd.
Als je niets hebt aan een vriendschap moet je er mee ophouden en een nieuwe zoeken. Natuurlijk heeft iedereen het druk en heeft al vrienden, dus hoe kom je er tussen? In de praktijk blijkt dat mee te vallen. Het is meer een beslissing die je neemt om met iemand vrienden te worden. Als het een beetje klikt dan gebeurd het gewoon.
En zo een echte vriendschap waarbij je alles deelt heb je meestal maar met 1 of twee personen tegelijk. Mensen die er meer dan 5 "echte" vrienden op na houden geloof ik niet. Die weten niet wat echte vriendschap inhoud.
Naar mijn mening zijn die een stuk moeilijker te vinden.
quote:Ik denk dat je (en mensen in het algemeen) ook rekening moet houden met de individualisering van de maatschappij. Mensen zijn steeds terughouderder om intieme relatie's aan te gaan met anderen en veel meer bezig met zichzelf. Dus misschien dat je ook niet te hoge verwachtingen mag scheppen van eventuele vriendschappen.Op zaterdag 9 juni 2007 20:10 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
[..]
Hm, ik ben het daar helemaal niet mee eens. Kijk, ik ben niet op zoek naar mensen waarmee het "alleen maar een beetje klikt", want daaraan heb ik geen gebrek. Maar het is, voor mij in ieder geval, toch een overstap van die klik naar een echte vriendschap. Iemand waarmee je vaker dingen doet, en waaraan je ook je verhaal kwijt kunt.
Naar mijn mening zijn die een stuk moeilijker te vinden.
Ook ik ben iemand met weinig, zeg maar gerust 0 vrienden, na teleurstellingen in het verleden doe ik er ook geen moeite meer voor en stel me tevreden met leuke collega's en een fijn gezin.
Dat wil niet zeggen dat ik het af en toe niet mis......Ik ben het wel eens met wat hierboven word gezegd, een relatie met iemand moet vanzelf gaan.......Ik heb vroeger ooit eens tegen iemand gezegd, een vriend is iemand met wie je de hele dag kan doorbrengen zonder van te voren iets gepland te hebben.......
quote:Zoals ik typte, ze verwateren gewoon (in deze heb ik het puur over vriendschappen). Ik denk dat ik niet genoeg laat blijken naar de ander toe hoezeer ik die relatie op prijs stel en dat daardoor de ander ook denkt dat ik er weinig zin in heb. Af en toe heb ik hierin dus een vrij passieve houding, en da's niet goed.Op zaterdag 9 juni 2007 20:16 schreef releaze het volgende:
Maar hoe raak je jouw contacten kwijt dan? Wat is jouw aandeel daarin en het aandeel van anderen?
Maar als ik ze dan eens op bel, mail, of SMS, dan blijft het daar altijd bij. Het leidt nooit tot een afspraak of beter contact.
Ik weet ook niet zo goed wat ik eraan moet doen. Ik ben nou eenmaal niet iemand die uitbundig aan iedereen gaat vertellen hoeveel ik van ze hou.
quote:Waar het onderscheid ligt, dat ligt echt aan jou, waar jij de grens legt van wat jij wel wilt of niet wilt.Op zaterdag 9 juni 2007 20:01 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
[..]
Ja, en dat laatste, waar ligt dat onderscheid in hemelsnaam? Daar heb ik ook heel veel last van, dat mijn behoefte naar contact met die personen groter is dan die van hen naar mij toe. Al mijn schoolvrienden zijn in principe zo. Gedurende het schooljaar gaan we zo leuk met elkaar om, maar dat blijft altijd binnen school. Ik zie ze nooit in weekenden of vakanties.
Erg jammer, aangezien ik daar over het algemeen wel heel erg behoefte aan heb.
Gedeeltelijk ben het met Papierversnipperaar eens, maar naast dat bepaalde dingen vanzelf gaan, moet je ook aan bepaalde dingen werken. Vrienden waar ik echt voor wil gaan daar wil ik dan ook energie insteken. Mensen met wie ik in de klas zit etcetera, daar kan ik misschien wel goed mee opschieten, maar die vallen niet direct onder mijn beste-vrienden-laag.
quote:maar vraag jij weleens of je wat met ze kan afspreken? Of ligt het initiatief altijd bij jou en ben je daar een beetje moe van?Op zaterdag 9 juni 2007 20:21 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
[..]
Zoals ik typte, ze verwateren gewoon (in deze heb ik het puur over vriendschappen). Ik denk dat ik niet genoeg laat blijken naar de ander toe hoezeer ik die relatie op prijs stel en dat daardoor de ander ook denkt dat ik er weinig zin in heb. Af en toe heb ik hierin dus een vrij passieve houding, en da's niet goed.
Maar als ik ze dan eens op bel, mail, of SMS, dan blijft het daar altijd bij. Het leidt nooit tot een afspraak of beter contact.
Ik weet ook niet zo goed wat ik eraan moet doen. Ik ben nou eenmaal niet iemand die uitbundig aan iedereen gaat vertellen hoeveel ik van ze hou.
wat ik wel met mijn 'vrienden' gemerkt heb is dat ik degene ben die het contact moet onderhouden. de meeste vrienden die ik krijg hebben meestal zelf een flink sociaal leven en zijn vaak in de weer met andere mensen, dat zij niet echt nog iemand erbij hoeven te hebben, bij wijze van, dus ik sta wat dat betreft nog onderaan in de aandachtslijst. ik moet mezelf omhoog werken en dat vind ik best irritant, baal dr altijd een beetje van dat ik meer om hun geef dan zij om mij, or so it seems, maar dat valt wel mee, ik ben alleen degene desperate naar contact. en dat is mijn issue, niet dat van hun (vrienden uit medelij hoef ik niet zo zeer te hebben)
En de einzelgangers die ik dan ook weleens ontmoet, die hebben dezelfde issues als ik
als ik dan toch contact wil hebben dan weet ik bijvoorbaat dat ik er meer energie in moet steken om het te laten werken. Ohwell.wat dat betreft ben ik heel erg monogaam. ik kan heel veel energie steken in een persoon, maar niet in meer. want dan verwaterd het voor mij voorlopig ook en dat vind ik een naar gebeuren
Heb het zelf ook meerdere keren meegemaakt. Zelfs met mensen waarvan ik dacht dat ze voor altijd mijn vrienden zouden blijven. Dat het nooit zou veranderen. En toch verandert het. Je kunt het niet stoppen. Soms groei je uit elkaar door bepaalde factoren in je leven.
Je kan je krampachtig proberen vast te houden aan hoe het was, maar dat kan eerder een negatief dan positief effect hebben. (jeps, ook ervaring mee)
Wees jezelf en je komt vanzelf weer mensen tegen waar je iets leuks mee op kan bouwen. Geniet er iig van zolang het er is
[ Bericht 1% gewijzigd door Natalie op 09-06-2007 21:16:43 ]
quote:Dat is het hem precies. Er moet iets in de relatie zitten waardoor je dingenwil doen. En als het mee zit is dat wederzijds.Op zaterdag 9 juni 2007 20:27 schreef poepeneesje het volgende:
[..]
Waar het onderscheid ligt, dat ligt echt aan jou, waar jij de grens legt van wat jij wel wilt of niet wilt.
Gedeeltelijk ben het met Papierversnipperaar eens, maar naast dat bepaalde dingen vanzelf gaan, moet je ook aan bepaalde dingen werken. Vrienden waar ik echt voor wil gaan daar wil ik dan ook energie insteken. Mensen met wie ik in de klas zit etcetera, daar kan ik misschien wel goed mee opschieten, maar die vallen niet direct onder mijn beste-vrienden-laag.
Maar het is gedeeltelijk een afspraak die je met elkaar maakt. Als je elkaar de hele tijd verteld hoe bijzonder de relatie is, dan is dat ook zo. Beetje neuroliguistisch programmeren (E. Ratelband) Er moet wel een basis voor zijn, maar je moet het in wezen gewoon geloven en doen.
Bij veel kennissen blijft het bij gezellig ouwehoeren, borreltje, keertje stappen. Meer niet. Er moets iets zijn in iemand waardoor ik meer wil. En dat kom ik niet vaak tegen. Ook niet in liefdesrelaties.
?quote:What the hellOp zaterdag 9 juni 2007 22:47 schreef Munchies het volgende:
Ik heb hetzelfde, van het populaire mannetje naar iemand die het een beetje lijkt te verwaarlozen. Voor ik het topic verder lees.. Blow je
.Ik weet ook niet hoe ik dat kan verbeteren. Veel mensen hebben geen zin om nauw contact aan te gaan en ik misschien ook niet. Het lijkt soms op een bepaalde mate van afhankelijkheid aan de ander, waardoor zij zich alleen maar van je af gaan keren.
Een oplossing heb ik hiervoor niet echt, maar de vraag is voor mij ook vaak of er uberhaupt wel eens probleem is. Ja, ik ga weinig met mensen om, is dat erg? Ik kan me makkelijk vermaken in m'n eentje en iemand om al m'n zielenroerselen aan te vertellen heb ik nu ook niet per se nodig.
quote:Sommige mensen die er gevoelig voor zijn en veel blowen willen nog weleens het een en ander verwaarlozen en laten sloffen
Heb ik in mijn naaste omgeving veel gezien en merk ik ook bij mezelf :pZoals daar werd gezegd, en waar ik het zeker wel mee eens ben;
vriendschappen zijn tijdelijke bondgenootschappen. Eigenlijk (bijna) alle van deze bondgenootschappen blijven uiteindelijk alleen in stand zolang beide partijen er van profiteren. (Soms de ene partij meer dan de ander).
Ik omschrijf het hier nogal plastisch, maar de woorden bondgenootschap en profiteren hoeven in deze context niet een negatieve lading te hebben. Zeker niet zelfs.
Zolang beide partijen profiteren is er immers helemaal niks aan de hand. Maar wanneer jij minder teruggeeft dan ontvangt, kan het voor de ontvanger een kwestie van een te laag 'rendement' zijn en kost het hem teveel energie om de vriendschap gaande te houden. Andersom geldt dit natuurlijk ook.
Iets wat dezelfde persoon op het andere forum zei, om het te verduideijken:
Voorbeeld en gewetensvraag..........als je partner niets meer bijdraagt, als je er alleen maar last van hebt, als er geen vriendschap maar alleen nog ruzie is..........zou je bij elkaar blijven?
Kortom; bondschappen houden soms op. De ene keer is gewoon de stof op - beide partijen profiteren niet meer van elkaar - en is er (helaas?) niks aan te doen, de andere keer ligt het aan slechts een van beide partijen. Het enige wat jij kunt doen is tot op bepaalde hoogde (meer) initiatief nemen, of proberen nieuwe 'bondschappen' te sluiten.
Zoals ik al zei, gigantisch plastisch beschreven, maar ik denk dat er een waarheid in schuilt.
Helaas geen tips van mij, ik zit in hetzelfde schuitje
Begrijp me niet verkeerd, met die oppervlakkige vrienden heb ik het wel naar mijn zin. Door hun leer ik ook steeds weer nieuwe mensen kennen, maar nooit mensen waarvan ik denk : jij bent het! wij begrijpen elkaar! Volgens mij heb je in je leven maar een paar écht goede vrienden (soulmates).
mijn enige tip is zoveel mogelijk plezier maken , en als je daarvoor alleen naar de clubs moet het zij zo, ook weer plek om leuke mensen te ontmoeten
Maar ik ervaar dat niet altijd als een probleem. Tuurlijk voel ik mij ook weleens eenzaam als ik allerlei verhalen hoor van mensen uit mijn omgeving die samen ergens naar toe zijn geweest. Maar aan de andere kant kan ik me mezelf ook prima vermaken.
quote:Op zaterdag 9 juni 2007 19:44 schreef Koffielurk01 het volgende:
Bekend, maar ik doe er ook niets voor
Ik heb op dit moment mijn prioriteit niet zo liggen bij sociale contacten... het klinkt gek maar mensen kosten alleen maar geld en tijd. En dat heb ik allebij niet echt.
Komt ook bij dat ik geen nieuwe vrienden maak door een heel vervelend karaktertrekje, ik ben nogal veel-eisend en wil dus alleen vrienden worden met mensen die me intellectueel uitdagen en dat is meestal nogal uhm, onmogelijk.
vaak wel ja helaas waar zijn de slimmerds gebleven??????
Ik vind de mensjes wat stug tegenwoordig zouden ze allemaal in de shitzooi zitten?
Depri oid? Zorgen makend over allerlei?
Het gezellige samendoen zie je niet veel meer tegenwoordig.
Best jammer
quote:Ik denk dat veel mensen een hoop positieve dingen van een vriendschap voor vanzelfsprekend aannemen en daarnaast gewoon nog wat extra's eisen. Vroegah (Op maandag 11 juni 2007 16:28 schreef zhe-devilll het volgende:
[..]
waar zijn de slimmerds gebleven??????
Ik vind de mensjes wat stug tegenwoordig zouden ze allemaal in de shitzooi zitten?
Depri oid? Zorgen makend over allerlei?
Het gezellige samendoen zie je niet veel meer tegenwoordig.
Best jammer
) was men veel meer op elkaar aangewezen, en was men sneller tevreden.Loopt er op Fok! niet nog een leuke slimme jongen voor je rond?
Misschien eens in het begin van een vriendschap de verwachtingen uitspreken naar en van elkaar.
Dit is volgens mij pure luiheid en pessimisme, gevaarlijke combo.
(Speculaties offcourse.)
quote:Dan geld mijn post nog steeds, minus het cannabis gedeelte dan.Op dinsdag 12 juni 2007 12:24 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
Ik denk dat ik even duidelijk moet maken dat dit alles niets met welke vorm van cannabis dan ook te maken heeft. Ik blow wel, maar alleen af en toe. Daarbij, áls ik blow, doe ik het met vrienden. Het stimuleert dus eerder mijn sociale activiteiten dan dat het het belemmert.
quote:Of jij maakt het jezelf te moeilijk?Op dinsdag 12 juni 2007 15:23 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
Nee, shifto. Het is niet zozeer een kwestie van "gewoon mensen opbellen en vragen of ze meegaan". Het ligt veel gecompliceerder dan dat. Als het zo makkelijk was, dan had ik nooit met dit probleem gezeten.
Geef mij eens wat goede redenen waarom je niet zomaar iemand kan bellen om iets te doen?
quote:Omdat je geen mensen ként waarmee je zo'n band hebt dat je ze zomaar kunt bellenOp dinsdag 12 juni 2007 16:16 schreef shifto het volgende:
[..]
Of jij maakt het jezelf te moeilijk?
Geef mij eens wat goede redenen waarom je niet zomaar iemand kan bellen om iets te doen?
.Dat is het bij mij tenminste
quote:Dat vind ik wel een beetje triest, hoe kan zoiets gebeuren? Wil je mijn nummer? je mag altijd bellen hoorOp dinsdag 12 juni 2007 17:01 schreef MaLo het volgende:
[..]
Omdat je geen mensen ként waarmee je zo'n band hebt dat je ze zomaar kunt bellen
Dat is het bij mij tenminste
quote:Ik heb mijn so called vrienden er vaak genoeg op geattendeerd dat ik "dit weekend best iets wil doen". Initiatief nemen is al niet heel erg mijn ding, maar ik kan het wel opbrengen als ik dat wil. Alleen begin ik het een beetje zat te worden dat ik steeds minder reactie krijg.Op dinsdag 12 juni 2007 16:16 schreef shifto het volgende:
[..]
Of jij maakt het jezelf te moeilijk?
Geef mij eens wat goede redenen waarom je niet zomaar iemand kan bellen om iets te doen?
Kun je dat begrijpen? Op een gegeven moment ga je bij elke sociale interactie vraagtekens zetten, of het wel de juiste manier is, etc. Er is gewoon een grens.
quote:precies. zoals gezegd, je groeit er uiteindelijk overheen.Op dinsdag 12 juni 2007 18:36 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
[..]
Ik heb mijn so called vrienden er vaak genoeg op geattendeerd dat ik "dit weekend best iets wil doen". Initiatief nemen is al niet heel erg mijn ding, maar ik kan het wel opbrengen als ik dat wil. Alleen begin ik het een beetje zat te worden dat ik steeds minder reactie krijg.
Kun je dat begrijpen? Op een gegeven moment ga je bij elke sociale interactie vraagtekens zetten, of het wel de juiste manier is, etc. Er is gewoon een grens.
Met relaties hetzelfde verhaal. Ik geniet heel erg van haar aanwezigheid, maar wil ook in staat blijven om mijn eigen ding te kunnen doen. Dan is het dus het omgekeerde verhaal, ik heb constant het gevoel dat ik tekort schiet, en het contact zoeken niet evenwichtig is.
Maakt je uiteindelijk vrij wantrouwig (tijd, geld, energie investeren en niks terugkrijgen), waardoor een vicieuze cirkel geboren is.
quote:Hoe goed kun je met jezelf opschieten? Als je jezelf prima gezelschap vindt, kun je al die dingen (zeker concerten, daar komt iedereen voor hetzelfde) prima alleen doen. Op die manier ben je in ieder geval op de been, kom je mensen tegen, en kan het altijd klikken. Een echte vriendschap hoeft er niet uit voort te komen, maar in het beste geval geeft het je in ieder geval anecdotes en verhalen voor in de toekomst.Op zaterdag 9 juni 2007 19:41 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
Ik doe weinig, minder in ieder geval dan ik zou willen doen. Ik zou heel graag de dingen doen die iedereen om me heen lijkt te doen. Weg gaan, de deur uit, naar concerten, de bioscoop, een terras. Dat zijn allemaal puur de dingen die je volgens de massa niet in je eentje hoort te doen, en dus doe ik dat ook maar niet. Wil overigens niet zeggen dat ik dit soort dingen nooit doe. Wel eens, maar verre van op regelmatige basis. En ik vind het heel jammer. Ik wil gewoon volop van mijn leven genieten! Soms lijkt het alsof dat voor iedereen om me heen heel vanzelfsprekend is. Was het maar zo.
quote:Ik heb tegenwoordig gelukkig wel een paar mensen die ik kan bellen om zomaar iets af te spreken (3 om precies te zijnOp dinsdag 12 juni 2007 17:53 schreef shifto het volgende:
[..]
Dat vind ik wel een beetje triest, hoe kan zoiets gebeuren? Wil je mijn nummer? je mag altijd bellen hoor
, maar dat is al een hele vooruitgang, een jaar geleden had ik er slechts 1 .) Ik ben nu ook wel redelijk tevreden. Soms zou ik wel willen dat ik nog de uitgebreide vriendengroepen van vroeger had. Maar nu heb ik een vriend en een dochter, en dat geeft ook wel heel veel voldoening.
Ennuh PM me je nummer maar
quote:Alleen naar dat soort gelegenheden gaan zou uiteraard leuk kunnen zijn, maar dan moet je wel een karakter hebben dat daarbij past. Je moet tegen jezelf kunnen zeggen "Okay, ik ben hier dus alleen maar dat boeit niet, want ik ga het hoe dan ook leuk hebben". En dat heb ik niet, integendeel. Wat het erge is aan dit soort dingen is dat ik heel erg naar andere mensen ga kijken die wél met een heel stel vrienden gekomen zijn en het heel leuk hebben, en ik denk dat ik me daar alleen nog maar erger door zal gaan voelen.Op dinsdag 12 juni 2007 19:26 schreef Nosh het volgende:
[..]
Hoe goed kun je met jezelf opschieten? Als je jezelf prima gezelschap vindt, kun je al die dingen (zeker concerten, daar komt iedereen voor hetzelfde) prima alleen doen. Op die manier ben je in ieder geval op de been, kom je mensen tegen, en kan het altijd klikken. Een echte vriendschap hoeft er niet uit voort te komen, maar in het beste geval geeft het je in ieder geval anecdotes en verhalen voor in de toekomst.
Je moet zo'n instelling kunnen hebben van "fuck de massa", en die heb ik vooralsnog niet. Misschien ontwikkel ik hem ooit nog eens.
quote:Dit weekend best iets willen doen is dan ook niet echt iets regelen hé. als iemand mij belt of ik dit weekend wel iets wil doen zeg ik ja maar dan moet er tegen die tijd nog wel gebeld zijn met plannen anders vergeet ik het gewoon en doe ik vrolijk iets anders.Op dinsdag 12 juni 2007 18:36 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
[..]
Ik heb mijn so called vrienden er vaak genoeg op geattendeerd dat ik "dit weekend best iets wil doen". Initiatief nemen is al niet heel erg mijn ding, maar ik kan het wel opbrengen als ik dat wil. Alleen begin ik het een beetje zat te worden dat ik steeds minder reactie krijg.
Kun je dat begrijpen? Op een gegeven moment ga je bij elke sociale interactie vraagtekens zetten, of het wel de juiste manier is, etc. Er is gewoon een grens.
Het lijkt er ook niet echt op alsof je moeite doet om andere sociale contacten te leren kennen. Misschien een sport die je kunt beoefenen? of in ieder geval iets waarmee je meer onder de mensen komt.
quote:In dat geval moet je zelf met duidelijke plannen komen. Ik zie je A Silver Mt. Zion-avatar, dus ik noem maar iets. Stel Mogwai komt langs, en je wilt er heen. Ga dan niet hinten van 'goh, dat zou best eens leuk zijn' bij de vrienden die het ook waarderen, maar toon enthousiasme. Vraag of je de kaartjes kan halen, of ze mensen meenemen, stuur muziek, dat werk.Op dinsdag 12 juni 2007 21:47 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
[..]
Alleen naar dat soort gelegenheden gaan zou uiteraard leuk kunnen zijn, maar dan moet je wel een karakter hebben dat daarbij past. Je moet tegen jezelf kunnen zeggen "Okay, ik ben hier dus alleen maar dat boeit niet, want ik ga het hoe dan ook leuk hebben". En dat heb ik niet, integendeel. Wat het erge is aan dit soort dingen is dat ik heel erg naar andere mensen ga kijken die wél met een heel stel vrienden gekomen zijn en het heel leuk hebben, en ik denk dat ik me daar alleen nog maar erger door zal gaan voelen.
Je moet zo'n instelling kunnen hebben van "fuck de massa", en die heb ik vooralsnog niet. Misschien ontwikkel ik hem ooit nog eens.
Als je wel begint met iniatief tonen, maar dat halverwege in het midden laat, dan wordt het ook niks. Geef gewoon duidelijk aan wat je zou willen doen, en als ze dan nog vaag blijven, heb je recht van spreken als je zegt dat je dit niet ziet zitten. Dan zijn het namelijk gewoon besluiteloze cunts, en niks is ergerlijker dan dat.