vruchtwaterpunctie

Ik heb pas ergens nog een onderzoek gelezen over abortus later in de zwangerschap, ogv afwijkingen. Daaruit bleek dat het trauma daarvan bij de ouders vaak heftiger was dan wanneer een kindje dat spontaan dood geboren wordt.

Ik zelf zou bij een gebleken afwijking waarschijnlijk niet hebben gekozen voor abortus, dat was ook niet de insteek van het onderzoek.

Mijn tante heeft op haar 37ste een vruchtwaterpunctie laten doen. Het was haar derde kindje.
Helaas bleek het kindje zwaar meervoudig gehandicapt en zij hebben toen besloten om het weg te laten halen.

Ik weet niet wat ik zelf zou doen.
Het is hoe dan ook een ongelooflijk moeilijke beslissing die een heel gezin aangaat. Vraagstukken als; wanneer laat je het weghalen (hoe "erg" moet de handicap zijn bedoel ik daarmee)?
Wat gebeurt er met je gezin als je het kindje wel geboren laat worden...

moeilijk

Heerlijk is natuurlijk weer de geruststelling als alles goed is (want daar ga je toch van uit...).

Ik heb een collega, die 20 jaar geleden een punctie liet doen. Uitslag: zeer gehandicapt kind. Na de geboorte bleek het een supergezond kind.
Ik neem aan dat dit soort onderzoeken wel verbeterd zijn in de tussentijd, maar het idee!

quote:

Op vrijdag 1 juni 2007 11:29 schreef lily het volgende:

Heerlijk is natuurlijk weer de geruststelling als alles goed is (want daar ga je toch van uit...).

Ik wil niet drammerig doen, en excuus als het wel zo overkomt, maar die geruststelling heb je dus niet.
Bij de Tripletest al helemaal niet, want je kunt net zo goed juist wél die ene zijn, ook al zou de kans heel klein zijn. En bij de vlokkentest/vruchtwaterpunctie heb je alleen de zekerheid dat je kind bepaalde afwijkingen al dan niet heeft.

ik zou het zelf niet doen

quote:

Op vrijdag 1 juni 2007 11:39 schreef Moonah het volgende:

[..]

Ik wil niet drammerig doen, en excuus als het wel zo overkomt, maar die geruststelling heb je dus niet.
Bij de Tripletest al helemaal niet, want je kunt net zo goed juist wél die ene zijn, ook al zou de kans heel klein zijn. En bij de vlokkentest/vruchtwaterpunctie heb je alleen de zekerheid dat je kind bepaalde afwijkingen al dan niet heeft.

Die geruststelling kan ook al veel doen.

Ik begrijp best dat je geen 100% zekerheid hebt, en ik weet ook wel dat er tijdens de zwangerschap, de geboorte of later in het leven zelf van alles kan gebeuren, maar ik vind het op zich niet verkeerd om te proberen bepaalde dingen al uit te sluiten als dat kan.

Als ik zwanger mocht worden, zal ik me eerst ngo wat beter informeren over de diverse onderzoeken, maar toch denk ik dat het aanbod wel aan zal nemen.

Ik zag hier over pre-implementatie-diagnostiek, dat wordt dus niet standaard gedaan bij ivf-icsi. Alleen als er sprake is van ernstige, erfelijke afwijkingen en dan ook nog niet eens altijd.

Doordat ik dmv ICSI zwanger ben geraakt, mag je ook voor prenatale diagnostiek. Wij hebben ons uitgebreid laten voorlichten en heel veel gelezen op het internet. We hebben beide keren gekozen voor 'alleen maar' de triple-test. Bij zo'n kostbare zwangerschap zou voor mij het minieme extra-risico op een miskraam al te veel zijn. (en bij icsi zijn er helemaal niet zoveel verhoogde risico's op aangeboren afwijkingen. Alleen igv een jongetje is er een iets verhoogde kans op Klinefelter-syndroom en dat is absoluut gewoon leefbaar (je kind wordt dan een lange slungel om 't simpel te zeggen). Verder zijn er nagenoeg geen extra risico t.o.v. een normale zwangerschap)

quote:

Op vrijdag 1 juni 2007 11:33 schreef PM-girl het volgende:
Ik heb een collega, die 20 jaar geleden een punctie liet doen. Uitslag: zeer gehandicapt kind. Na de geboorte bleek het een supergezond kind.
Ik neem aan dat dit soort onderzoeken wel verbeterd zijn in de tussentijd, maar het idee!

Door een vakje medische statistiek heb ik geleerd dat de kans op een verkeerde diagnose zeker aanwezig is. Opvallend was, dat de kans dat bij een slechte uitslag het kindje toch gezond was (fout-positief), groter is dan de kans dat de uitslag goed is en het kindje gehandicapt (fout-negatief).
De kans op een fout-positieve uitslag is gemiddeld 5%, maar is bij jonge vrouwen kleiner dan bij oudere vrouwen. Persoonlijk vind ik dat een enge gedachte, dat de kans zo groot is dat er een verkeerde diagnose wordt gesteld en dat er vrouwen zijn die op basis daarvan een kindje laten weghalen dat achteraf gezond blijkt te zijn.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2007 12:46 schreef loveli het volgende:

[..]

Door een vakje medische statistiek heb ik geleerd dat de kans op een verkeerde diagnose zeker aanwezig is. Opvallend was, dat de kans dat bij een slechte uitslag het kindje toch gezond was (fout-positief), groter is dan de kans dat de uitslag goed is en het kindje gehandicapt (fout-negatief).
De kans op een fout-positieve uitslag is gemiddeld 5%, maar is bij jonge vrouwen kleiner dan bij oudere vrouwen. Persoonlijk vind ik dat een enge gedachte, dat de kans zo groot is dat er een verkeerde diagnose wordt gesteld en dat er vrouwen zijn die op basis daarvan een kindje laten weghalen dat achteraf gezond blijkt te zijn.

Van die cijfers was ik me niet bewust. Ik zal me zeker nog eens inlezen over de mogelijkheden en risico's van de bewuste testen, voor ik zo'n beslissing zou moeten nemen.

Het idee dat een kindje achteraf gezond zou blijken te zijn, is inderdaad afschuwelijk. Maar hoe vreselijk kan het uitpakken, voor ouders en kind, als het kindje wel ernstig gehandicapt is en de ouders daar niet mee overweg kunnen. En het is niet vanzelfsprekend dat je dat wel kunt, als ouders.

Ik vind het erg moeilijk en ik denk ook neit dat ik heel licht de beslissing zou nemen om de zwangerschap af te breken als de test negatief is, maar toch....

Mensen verwachten soms min of meer dat als alle uitslagen van onderzoeken goed zijn, er dan niks meer mis kan gaan. Natuurlijk wil iedereen een zwangerschap helemaal uitdragen en dan een gezond kind op de wereld zetten.
Mar soms wordt het als zo vanzelfsprekend ervaren 'mij kan niks meer gebeuren, want de uitslag van de vruchtwaterpunctie was goed.
P.S. Toen ik in verwachting was van mijn oudste was ik 36 en o zo blij dat ik eindelijk in verwachting was, geen test laten doen. een gezond kind gekregen. Daarna heb ik een miskraam gehad en op m'n 40e was ik in verwachting van de tweede. In die tijd zag ik een documentaire over een zwaar gehandicap kindje en hoeveel de ouders ervan hielden. Ik had zoiets van 'ik hoop dat mijn lichaam het zou hebben afgestoten als het echt niet goed was, en als het niet zo is dan moet het vast zo zijn, dan heeft het een bedoeling.Weer geen test laten doen. Gezonde dochter gekregen.
Ik wens je een goede zwangerschap toe en een gezonde baby.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2007 12:39 schreef E.T. het volgende:
Ik zag hier over pre-implementatie-diagnostiek, dat wordt dus niet standaard gedaan bij ivf-icsi. Alleen als er sprake is van ernstige, erfelijke afwijkingen en dan ook nog niet eens altijd.

Bij pre-implantatie diagnostiek wordt ivf-icsi juist gebruikt voor mensen die geen vruchtbaarheidsproblematiek hebben. Meestal is het zo dat beide (hopelijk toekomstige) ouders drager zijn van een zeer ernstige genetisch bepaalde ziekte waarbij het kind een zeer grote en duidelijk kans loopt die ziekte hebben. Dan wordt er een gezond embryo uitgezocht en teruggeplaatst.

_{M'n man is drager van een dergelijke ziekte en als ik ook drager was geweest was dat een optie geweest voor ons. Gelukkig bleek ik na testen geen drager.}

Laat even weten hoe het is gegaan....

En wat ik me afvraag. 17 juli is het onderzoek, maar is het dan niet wat laat om in te grijpen als het niet goed is?

Rond de twintig weken wordt je ingeleid volgens mij als je het kindje niet wil.

quote:

Op donderdag 7 juni 2007 13:27 schreef Randa_v het volgende:
Rond de twintig weken wordt je ingeleid volgens mij als je het kindje niet wil.

Dat meen je niet?!

ja dat klopt. het is dan echt een kleine bevalling.

quote:

Op donderdag 7 juni 2007 13:37 schreef owlet het volgende:
ja dat klopt. het is dan echt een kleine bevalling.

Dat vind ik echt bizar....

Eigenlijk vind ik dat gewoon niet kunnen, bij 23 weken kun je een kindje in leven houden.

Nou beter gezegd is er wordt een vroegtijdige bevalling opgewekt. Ik moet er ook niet aandenken, maar dat gebeurt om dat je zo laat in de zwangerschap zit. Toen de verloskundige vroeg of ik op de hoogte was van de vele onderzoeken en of we er een wilde laten doen, (nekplooimeting) heb ik ook meteen nee gezegt. We doen alleen de twintig weken echo.

Oh wij krijgen de echo bij 7 weken.

Ik denk niet dat ik een kindje zou geboren laten worden en dood laten gaan.

Je krijgt meerdere echo's, de twintig weken echo is een screeningsecho om te kijken of er bij het kindje alles op een aan zit. Ze laten de organen zien en het lipje, hoort ook tot de prenatale onderzoeken eigenlijk maar is vaak standaard.

quote:

Op donderdag 7 juni 2007 13:04 schreef Ticootje het volgende:

En wat ik me afvraag. 17 juli is het onderzoek, maar is het dan niet wat laat om in te grijpen als het niet goed is?

Eerlijk gezegd verbaas ik me er zeer over dat je blijkbaar wel voorlichting hebt gehad over de onderzoeken maar niet over evt consequenties...

quote:

Op donderdag 7 juni 2007 13:53 schreef Moonah het volgende:

[..]

Eerlijk gezegd verbaas ik me er zeer over dat je blijkbaar wel voorlichting hebt gehad over de onderzoeken maar niet over evt consequenties...

Zo bedoelde ik het niet. Ik had meer verwacht dat ze zoiets dan voor de 12 weken konden uitvoeren. Om vervolgens wel of niet een abortus te laten uitvoeren. Maar ook daarvan ben ik geen voorstander.

Alle onderzoeken die snap ik wel. Maar ik vind het gewoon zo raar dat ze een kindje van 20 weken dan maar geboren laten worden. Ik vind dat onmenselijk.

Huh? Maar je hebt 17 juli een onderzoek schrijf je? Wat voor onderzoek is dat dan als ik vragen mag?

Ik niet!

Ik heb 20 juni een echo, 7 weken...

TS heeft dan het onderzoek.

Ach ja! Sorry Ticootje! Ik vond het al zo heel erg vreemd.