,Ik zit met een probleem waar ik al een tijd mee kamp: ik heb moeite met mensen aan te raken en aangeraakt worden...
Het is de gewoonste zaak van de wereld: vriendelijke schouderklopjes, geliefden die hand in hand lopen, een zoen als groet, enz... Maar telkens als dat gebeurd voel ik me ongemakkelijk en krijg ik zelfs rillingen over mijn rug! Toch mis ik aanrakingen, hoewel ik het probeer te vermijden... Ik weet alleen nooit hoe ik moet reageren in zulke situaties
De oorzaak van dit probleem is duidelijk in mijn jeugd gesitueerd: ik ben erg 'koel' opgevoed. Knuffelen kwam er zelden aan te pas, deels omdat ik dat als kind niet wilde (heeft mn moeder ooit gezegd). Mijn ouders zijn lievertjes hoor, daar niet van! Alleen is communicatie van gevoelens en persoonlijke dingen nooit erg veel gebeurd thuis.
Niettemin voel ik me nu goed in mn vel!
Alleen is dit essentiele deel van communicatie bij mij behoorlijk ondervoed geweest. Hoe kan ik aanrakingen als aangenaam ervaren? Hebben jullie tips?Groets, katerwater
dude ik heb ongeveer hetzelfde soort probleem. Heb jij dan zoiets van: hoe zal de ander reageren? zo een vraag dus in je hoofd. want dat heb ik altijd.
Het enige wat ik erover kan zeggen, is, probeer het bewust toe te laten.
Ik zag laatst gewoon een dude een meid optillen voor de lol en die meid had er geen probleem mee. maar of ik zoiets zelf nou zou doen? :p tja moeilijk, ligt er aan hoe goed ik iemand ken quote:Ik had het ook toen ik een keer met m'n zus ging stappen. Die had daar toen een hoop vrienden en dat was steeds al ze elkaar zagen, zoenen en knuffelen. Toen had ik ook zoiets van, is dat iets voor mij. Maar nu zie ik dat het ieder voor zich is. Ik leef er niet naar toe, laat het gewoon op me afkomen of het me aanstaat of niet. Als het niet komt, dan het zij zo. Het is hoe je zelf bent.Op zondag 27 mei 2007 23:17 schreef ralphbollen het volgende:
Vooral bij meiden heb ik er nog het grootste probleem mee eigenlijk
Als de kapper (logischerwijs) aan mijn hoofd/haar zit heb ik dat ook. Aanrakingen van mijn vriendje kan ik wel weer hebben 
Misschien moet je een keer een massage proberen, dat is wel ontspannend. Met meiden heb ik ook moeite ja: Ik weet nooit welke vorm van aanraking nu mag en welke niet. Een vriend van mij kan het zich op een of andere manier altijd permitteren vrouwen aan te raken zonder dat zij er moeite mee hebben, terwijl ik er geweldige moeite mee heb en het erg geforceerd overkomt.
Ik ken persoonlijk het verschil niet tussen een gewone aanraking en een erotische...
quote:Een massage, brrrr... voor mij de horror!Op zondag 27 mei 2007 23:25 schreef geppie het volgende:
Ik ben ook niet zo lichamelijk ingesteld, als ik een zoen krijg van mijn ouders of zus lopen de rillingen ook over mijn rug
Ik wil het wel eens proberen, al ben ik bang dat ik het visueel te hard zal uitten dat ik het niet leuk vind!
iig: goeie tip!
Dat soort kleine dingen. NIet de eerste stap durven te zetten. Daar heb ik voornamelijk last van.
quote:kijk het eens van hem afOp zondag 27 mei 2007 23:28 schreef katerwater het volgende:
Gelukkig ben ik niet de enige.
Met meiden heb ik ook moeite ja: Ik weet nooit welke vorm van aanraking nu mag en welke niet. Een vriend van mij kan het zich op een of andere manier altijd permitteren vrouwen aan te raken zonder dat zij er moeite mee hebben, terwijl ik er geweldige moeite mee heb en het erg geforceerd overkomt.
quote:dijen, borsten en billen is erotischIk ken persoonlijk het verschil niet tussen een gewone aanraking en een erotische...
bij bijv. een vrienschappelijke omhelsing kun je d'r gewoon bij haar rug aanraken
Rond diezelfde tijd, misschien wat later, brugklas of zo, begon ik het vervelend te vinden dat mensen "dichtbij" kwamen, eerst emotioneel, omdat alles wat ik over mezelf prijsgaf werd aangegrepen om me te pesten, en al snel ging dat ook over in angst voor fysieke nabijheid. Op een gegeven moment werd dat zelfs zo erg dat ik me erg ongemakkelijk voelde als iemand me virtueel een knuffel gaf (dus via mail of MSN of zo). En dat terwijl ik wel erg aanhankelijk was en ben. Ik was ook altijd wel jaloers op mensen die elkaar gewoon uit vriendschap knuffelden of elkaar op andere manieren aanraakten. Dat kon ik niet.
Mijn partner is ook aanhalig, dus gelukkig kan ik het nu lekker inhalen bij hem, maar bij anderen heb ik er nog steeds moeite mee, wat erg onhandig is want hier in Amerika is het gebruikelijk om elkaar te omhelzen als begroeting of afscheid.
Misschien helpt het als je een knuffelige vriend(in) krijgt
quote:Neen, ik heb het over aanrakingen in het algemeen. Een schouderklop van een vriend of collega vind ik ook onaangenaam.Op zondag 27 mei 2007 23:37 schreef Vitalogy het volgende:
Ik neem aan dat je het nu alleen maar hebt over vrouwen aanraken?
Ik ben idd bang voor de reactie. Met vrouwen omdat ik bang ben dat ze gaan denken dat ik meer bedoel. Bij mannen omdat ik bang ben een reactie te krijgen dat ik me vreemd gedraag...
Een vriendin van me was erg gestresseerd, dus begon ik haar te masseren (goedbedoeld), maar ze trok zich weg omdat ze het te persoonlijk vond. Toen voelde ik me kut, want dat was helemaal niet wat ik bedoelde
Massages zijn toch erg twylight zone, me dunkt.
. Collega's moeten geen arm om me heen slaan, daar hou ik niet van. 
. Door vreemden aangeraakt worden vind ik helemaal 
. Terwijl ik met mijn vrienden en familie er juist helemaal geen problemen mee heb. Mijn tip, gewoon niet aanraken. Kan je ook geen cooties krijgen.
. quote:dat is niet de oplossingOp zondag 27 mei 2007 23:53 schreef Insomaniac het volgende:
Mijn tip, gewoon niet aanraken. Kan je ook geen cooties krijgen.
bij collega's kan dat, maar niet als TS een relatie aan wil gaan
quote:Stapje voor stapje opbouwen. Hand op d'r arm, hand op d'r schouder, hand in hand lopen, aanraken, strelen en dan de liefde bedrijven.Op zondag 27 mei 2007 23:56 schreef ruud_fr het volgende:
[..]
dat is niet de oplossing
bij collega's kan dat, maar niet als TS een relatie aan wil gaan
. Dit kan je alleen maar leren en wennen door het te doen en steeds verder te gaan. Maar hou je grenzen in de gaten, als je te ver gaat kweek je alleen maar aversie. quote:precies...kleine stapjes...Op maandag 28 mei 2007 00:00 schreef Insomaniac het volgende:
[..]
Stapje voor stapje opbouwen. Hand op d'r arm, hand op d'r schouder, hand in hand lopen, aanraken, strelen en dan de liefde bedrijven.
quote:Gek genoeg weet ik dat allemaal, maar in de praktijk uitvoeren valt me erg moeilijkOp maandag 28 mei 2007 00:00 schreef Insomaniac het volgende:
[..]
Stapje voor stapje opbouwen. Hand op d'r arm, hand op d'r schouder, hand in hand lopen, aanraken, strelen en dan de liefde bedrijven.
Laatst heb ik een meisje misgelopen toen ik ze kuste op de 4e date... Ze zei dat het te snel ging. Ik vraag me serieus af of dit een gevolg is van die aanrakingen of niet... I'll never know...
Als ik alles stap voor stap leer, zal ik ongetwijfeld erg stuntelig overkomen (zeker in het begin). Moet ik bij een fout of als ik me ongemakkelijk voel, het vertellen aan het meisje in kwestie? Ik vind dat nogal zielig overkomen op mn 22e...
Toch is lichamelijk contact iets dat je moet durven. Stel je voor dat je het zoveel mogelijk vermijdt; dan zou je ook bijna nooit succes hebben op je dates. Je moet langs vrouwelijke barrieres durven om ze voor je te winnen, je moet er als het ware doorheen. Dit is ook de reden waarom ik tegenwoordig nooit meer zo'n problemen heb om dames aan te raken: no guts, no glory.
Op vrouwen na raak ik mensen nooit aan uit 'gemoedelijkheid', zeg maar. Ik ga er niet vanuit dat ze dit echt fijn vinden.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 28-05-2007 00:21:21 ]
quote:Wtf, je moet dat juist al zo snel mogelijk doen, die aanrakingen! Als een vrouw daar niet voor te porren is moet ze je gewoonweg niet en is het verspilde moeite. Dat heeft niks met 'te snel' gaan te maken.Op maandag 28 mei 2007 00:13 schreef katerwater het volgende:
[..]
Laatst heb ik een meisje misgelopen toen ik ze kuste op de 4e date... Ze zei dat het te snel ging. Ik vraag me serieus af of dit een gevolg is van die aanrakingen of niet... I'll never know...
quote:Fuck it dat je zielig over komt, dat is helemaal niet belangrijk. Je weet waar je verbeterpunten liggen en je bent bereid er aan te werken, dát is belangrijk. Daarnaast is er altijd wel iemand die je een kneus vindt, dus maak je daar alsjeblieft niet druk om.Op maandag 28 mei 2007 00:13 schreef katerwater het volgende:
[..]
Gek genoeg weet ik dat allemaal, maar in de praktijk uitvoeren valt me erg moeilijk
Laatst heb ik een meisje misgelopen toen ik ze kuste op de 4e date... Ze zei dat het te snel ging. Ik vraag me serieus af of dit een gevolg is van die aanrakingen of niet... I'll never know...
Als ik alles stap voor stap leer, zal ik ongetwijfeld erg stuntelig overkomen (zeker in het begin). Moet ik bij een fout of als ik me ongemakkelijk voel, het vertellen aan het meisje in kwestie? Ik vind dat nogal zielig overkomen op mn 22e...
En wat dat meisje betreft, vrouwen zal je nooit begrijpen, ook niet als je geen moeite hebt met aanrakingen.
. Dus vergeet het lekker. Probeer gewoon met een meisje 'mee' te gaan. Dus als zij je aanraakt (hand op je arm), leg dan later in het gesprek ook even kort jouw hand op haar arm. Lopen jullie ergens samen en haakt ze haar arm door die van jou, ga daar dan ook gewoon in mee. Maar toont zij geen initiatief, sla dan niet opeens een arm om d'r heen, dat kan inderdaad 'afschrikken'. Probeer het gewoon en kijk wat voor jou werkt. De theorie weet je, nu de praktijk nog. quote:Nee, het zit zo: de eerste avond dat ik ze zag hebben we de hele avond staan zoenen. Het klikte geweldig, na 3 dates van elkaar leren kennen heb ik ze durven aanraken en tenslotte kussen. Toen vond ze het te snel gaan... Complex en tegenstrijdige hints vind ikOp maandag 28 mei 2007 00:20 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Wtf, je moet dat juist al zo snel mogelijk doen, die aanrakingen! Als een vrouw daar niet voor te porren is moet ze je gewoonweg niet en is het verspilde moeite. Dat heeft niks met 'te snel' gaan te maken.
Maar los daarvan: je hebt wel gelijk. Ik zou het risico meer moeten nemen en me van minder iets aantrekken.
Dat is wel damn hard! Als ik het doe, kom ik erg stuntelig over, en dan is mijn bedoeling voor de meis zelve erg duidelijk, en is de fun er voor haar af...
Als ik in een dicotheek een vrouw aanspreek die ik ken dan leg ik meestal mijn hand op haar zij of rug zodat ze weten dat je alle aandacht voor hen hebt. Bij andere jongens is je hand op hun bovenarm leggen meestal ook geen probleem. Kijk gewoon eens goed als mensen voorover leunen om iemand te spreken waar ze anderen aanraken. En wees niet bang dat mensen snel iets erotisch zien, dat is alleen als je dus twijfelt en stuntelig overkomt. Dan kunnen mensen denken dat er meer achter zit.
Er zit een groot verschil tussen aanraken en aaien/strelen. Alleen aanraken heeft echt geen erotische lading, tenzij je natuurlijk direct een meid bij haar borsten pakt ofzo
Maar nogmaals, bij twijfel... niet doen.
quote:In dat geval doe ik dus niks, want ik twijfel bijhoorlijk veel.Op maandag 28 mei 2007 00:40 schreef Rossdale het volgende:
Als je op een moment twijfelt of je iets wel of niet moet doen, doe het dan niet. Als je twijfelt kan een aanraking raar en geforceerd overkomen. En kijk hoe anderen het doen, wanneer ze iemand aanspreken hoe doen ze dat dan? Houden ze afstand of raken ze de ander aan? Vaak raken ze anderen aan op luidruchtige plekken als ze met iemand willen spreken?
Als ik in een dicotheek een vrouw aanspreek die ik ken dan leg ik meestal mijn hand op haar zij of rug zodat ze weten dat je alle aandacht voor hen hebt. Bij andere jongens is je hand op hun bovenarm leggen meestal ook geen probleem.
Maar nogmaals, bij twijfel... niet doen.
En mijn twijfel wegnemen lukt niet. Je kan moeilijk gewoon 'niet twijfelen'.
Bij aanraken is er volgens mij ook een hele codetaal aan verborgen (beetje overdreven gezegd). Ik bedoel: als iemand praat en aanraakt, lijkt dat specifieke reacties teweeg te brengen: elk lichaamsdeel heeft een andere functie. Of denk ik teveel na
?Maar goed, slapen nu, morgen verderposten.
offtopic: wat zijn luidruchtige plekken?
quote:Ik bedoelde plaatsen waar veel lawaai is waardoor je elkaar moeilijker kan verstaan en dus dicht bij elkaar staat. (Je leunt naar een persoon toe om iets te zeggen, hét moment om een hand op iemands lichaam te leggen om beter contact te krijgen tijdens een gesprek/woordenwisseling.)Op maandag 28 mei 2007 00:56 schreef katerwater het volgende:
[..]
In dat geval doe ik dus niks, want ik twijfel bijhoorlijk veel.
En mijn twijfel wegnemen lukt niet. Je kan moeilijk gewoon 'niet twijfelen'.
Bij aanraken is er volgens mij ook een hele codetaal aan verborgen (beetje overdreven gezegd). Ik bedoel: als iemand praat en aanraakt, lijkt dat specifieke reacties teweeg te brengen: elk lichaamsdeel heeft een andere functie. Of denk ik teveel na
Maar goed, slapen nu, morgen verderposten.
offtopic: wat zijn luidruchtige plekken?
quote:22, ben al 3 jaar op kamers. Maar spijtig genoeg geen studentenkamer, iedereen is hier ouder en doet stage.Op maandag 28 mei 2007 00:53 schreef Sessy het volgende:
Katerwater, hoe oud ben je en heb je op kamers gezeten? Ik had er ook veel last van, tot ik op kamers ging met allemaal supersociale aanrakende huisgenoten.
Ik heb precies op dat vlak wat verkeerd gekozen: hier geen kotfeestjes of veel sociaal contact... Ik zit ook niet in een studentenstad.
Op mijn school is het ook een asociale boel: geen studentenverenigingen en ongeveer 2 a 3 fuiven per jaar
Misschien is het ook met mijn studentenleven wat misgelopen... Ik kwam van middelbaar af met de hoop een fantastische tijd te beleven, ik kwam bedrogen uit.
Al ligt een deel van het probleem natuurlijk aan mij, no excuses... Aanraken is een deel van het probleem (ik ben niet zo sociaal), maar ik zie het ook als een manier om mijn probleem op te lossen: niet enkel de oorzaak aanpakken, ook het probleem (aanraken) oplossen door te proberen. Vandaar mijn vraag voor tips.
quote:Het gaat wel een beetje ver om iemand verhuizen aan te reiken als 'oplossing' bij moeite met het geven en ontvangen van aanrakingen.Op maandag 28 mei 2007 01:05 schreef Sessy het volgende:
Zou verhuizen als ik jou was, katerwater. Je studentenleven is je beste kans om sociale vaardigheden op te doen, en daar kom je veel verder mee (met goede sociale vaardigheden) dan met een jaartje korter doen over je opleiding of zo, serieus.
Wie garandeert dat die studenten allemaal zulke troetelbeertjes zijn? Naar mijn mening moet je daar in je dagelijks leven aan werken, dus als het waren over angsten heenzetten. [ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 28-05-2007 01:34:51 ]
quote:Misschien zijn die vrouwen zelf te onzeker om iets ervan te zeggen? Ken genoeg dames die zo over zich heen laten lopen hoor.Op zondag 27 mei 2007 23:28 schreef katerwater het volgende:
Met meiden heb ik ook moeite ja: Ik weet nooit welke vorm van aanraking nu mag en welke niet. Een vriend van mij kan het zich op een of andere manier altijd permitteren vrouwen aan te raken zonder dat zij er moeite mee hebben, terwijl ik er geweldige moeite mee heb en het erg geforceerd overkomt.
Daar maak ik ook gebruik van, anders was ik nu nog steeds maagd.
[ Bericht 11% gewijzigd door #ANONIEM op 28-05-2007 01:34:24 ]
quote:Ik las laatst een universiteitsstuk waar dus fijntjes uiteengezet werd dat studenten die op kamers gaan weliswaar wel langer over hun studie doen, maar veel meer sociale contacten hebben en opbouwen. Ik zie het ook aan een hele hoop mensen die op kamers gaan, doe bloeien sociaal gezien helemaal op. Je leert van elkaar, van mensen die ook niet al te sociaal waren en dat zijn geworden en zo.Op maandag 28 mei 2007 01:31 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Het gaat wel een beetje ver om iemand verhuizen aan te reiken als 'oplossing' bij moeite met het geven en ontvangen van aanrakingen.
quote:Ik ga sowieso al verhuizen, tis mijn laatste jaar: ik ga dus mijn kamer opgeven. Om eerlijk te zijn: ik ben het hier grondig beu!Op maandag 28 mei 2007 01:31 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Het gaat wel een beetje ver om iemand verhuizen aan te reiken als 'oplossing' bij moeite met het geven en ontvangen van aanrakingen.
Mijn angsten moet ik inderdaad zien te overwinnen: het is een noodzakelijk kwaad. Al zie ik het niet zitten om constant bewust met mezelf om te gaan. Maar ja, het zal wel moeten.
Het is echt kut dat sommige dingen die iedereen als vanzelfsprekend ziet, door mij als een bijna-onmogelijkheid worden ervaren...
Ik hoop dat ik het kan leren, ik wil echt niet geloven dat dit mijn karakter is en dus onveranderlijk.[ Bericht 1% gewijzigd door katerwater op 28-05-2007 13:24:12 ]
. Deels komt dat door onzekerheid (oh god, straks vinden ze het vervelend of vies ), deels omdat ik gewoon niet zo'n hangerig type ben. Het heeft me nog redelijk wat moeite gekost om dat te laten varen toen ik een relatie kreeg. Gelukkig is en was m'n vriend ontzettend afwachtend, liet het iniatief aan mij over, zonder apatisch over te komen zeg maar. Daardoor werd het makkelijker om als het voor mij goed voelde z'n hand vast te pakken, een zoen te geven, enz. Dat heeft er ook wel voor gezorgd dat ik bij anderen iets minder krampachtig doe, maar ik hou er nog steeds niet van als mensen uit het niets om je nek hangen of constant hun hand op m'n arm leggen ofzo.
Ik zal zoeken naar een massage, het is een begin om gewoon te worden aan aanrakingen.
Dus ook veel proberen is de boodschap, en kijken hoe hangerige mensen overkomen en handelen.
En tenslotte een goed lief zoeken (maar dat deed ik al
)Als er nog tips zijn: shoot! Alles is welkom.
Ik zal later deze week een schopje gooien met mijn ervaringen.
Ik houd ook totaal niet van aanrakingen. Mensen die je aanraken tijdens gesprek, een zoen of andere vriendschappelijke dingen
. Ik heb geen idee hoe het komt, heb het er weleens met m'n ouders over gehad en het schijnt dat ik het altijd al heb gehad. Zelfs toen ik een jaar of 2-3 was.Ik ga het eigenlijk altijd gewoon uit de weg indien mogelijk. Ik weet niet of mensen het merken dat ik het niet wil, maar voel me iig erg ongemakkelijk. Kussen of iemand aanraken doe ik zelf nooit. Iemand een hand geven, vind ik ook niet fijn, maar iig niet zo erg als andere dingen.
Een relatie gaat voor mij ook nooit werken waarschijnlijk, zou vrij lastig worden een relatie zonder aanrakingen.
quote:Bij mij dus ook! Vandaar dat ik erg hard twijfel of ik het kan veranderen. Het zit als het ware 'verankerd' in mijn zijn...Op maandag 28 mei 2007 23:46 schreef Schuifpui het volgende:
Hmm herkenbaar, altijd gedacht dat ik de enige was.
Ik houd ook totaal niet van aanrakingen. Mensen die je aanraken tijdens gesprek, een zoen of andere vriendschappelijke dingen
Ik ga het eigenlijk altijd gewoon uit de weg indien mogelijk. Ik weet niet of mensen het merken dat ik het niet wil, maar voel me iig erg ongemakkelijk. Kussen of iemand aanraken doe ik zelf nooit. Iemand een hand geven, vind ik ook niet fijn, maar iig niet zo erg als andere dingen.
Een relatie gaat voor mij ook nooit werken waarschijnlijk, zou vrij lastig worden een relatie zonder aanrakingen.
Bij een relatie hoop ik echt een vriendin tegen te komen die begrip heeft voor de situatie en niet constant mij probeert aan te raken. Dat ze mij de kans geeft om alles op het gemakje te doen
.Ik kan me er zelf helemaal niks bij voorstellen, aangezien ik echt een heel aanrakerig type ben.
.quote:*meld zich ookOp zondag 27 mei 2007 23:28 schreef katerwater het volgende:
Gelukkig ben ik niet de enige.
Met meiden heb ik ook moeite ja: Ik weet nooit welke vorm van aanraking nu mag en welke niet. Een vriend van mij kan het zich op een of andere manier altijd permitteren vrouwen aan te raken zonder dat zij er moeite mee hebben, terwijl ik er geweldige moeite mee heb en het erg geforceerd overkomt.
Ik ken persoonlijk het verschil niet tussen een gewone aanraking en een erotische...
Al heb ik een flink aantal vriendinnen waar ik mee omga, ik raak ze niet of nauwelijks aan. 3 zoenen kunnen er nog wel van af, maar daar blijft het ook bij. SInds ik een traumatische ervaringen heb gehad met 2 van me exen, durf ik bijna geen vrouw meer aan te raken.
quote:Voor jou klinkt het allemaal erg evident, maar voor mij is het een bijna onoverkomelijke brug...Op dinsdag 29 mei 2007 00:10 schreef Burdie het volgende:
Is het niet gewoon een kwestie van veel doen?
Ik kan me er zelf helemaal niks bij voorstellen, aangezien ik echt een heel aanrakerig type ben.
Ik probeer te doen, maar het voelt erg onnatuurlijk en stuntelig aan. De ander merkt dat trouwens ook.
Enkele dagen geleden zat ik op cafe. Ik stond recht en 1 vriendin van mijn groepje zat op een stoel. Ik heb toen mijn handen op haar schouders gelegd, zonder veel na te denken. Haar reactie: "waarom raak je mij nu aan?" Blijkbaar kwam ik verkeerdelijk over. En dit is slechts 1 voorbeeld uit de velen die ik meemaak op dit vlak...
quote:Ja, ik zou zo'n reactie ook heel erg apart vinden. Maar dat komt ook omdat ik me er compleet niks bij voor kan stellen. Ik zit zelf dan ook in het theater/muziekwereldje, waar iedereen altijd verschrikkelijk intiem is met elkaar. Gewoon elkaar vasthouden, knuffelen, aanraken, masseren, elkaars haren doen, in een stuk spelen dat je een relatie hebt en dat dus ook in lichaamstaal spelen...Op dinsdag 29 mei 2007 00:16 schreef katerwater het volgende:
[..]
Voor jou klinkt het allemaal erg evident, maar voor mij is het een bijna onoverkomelijke brug...
Ik probeer te doen, maar het voelt erg onnatuurlijk en stuntelig aan. De ander merkt dat trouwens ook.
Enkele dagen geleden zat ik op cafe. Ik stond recht en 1 vriendin van mijn groepje zat op een stoel. Ik heb toen mijn handen op haar schouders gelegd, zonder veel na te denken. Haar reactie: "waarom raak je mij nu aan?" Blijkbaar kwam ik verkeerdelijk over. En dit is slechts 1 voorbeeld uit de velen die ik meemaak op dit vlak...
Heb je hier ook last van in relaties?
quote:Relatie? Zover ben ik zelfs nog niet geraaktOp dinsdag 29 mei 2007 00:28 schreef Burdie het volgende:
[..]
Ja, ik zou zo'n reactie ook heel erg apart vinden. Maar dat komt ook omdat ik me er compleet niks bij voor kan stellen. Ik zit zelf dan ook in het theater/muziekwereldje, waar iedereen altijd verschrikkelijk intiem is met elkaar. Gewoon elkaar vasthouden, knuffelen, aanraken, masseren, elkaars haren doen, in een stuk spelen dat je een relatie hebt en dat dus ook in lichaamstaal spelen...
Heb je hier ook last van in relaties?
Ja dus: Lees effe het topic door: met meiden heb ik grootse moeite, omdat ik simpelweg niet weet hoe ik ze moet aanraken (en eigenlijk wil ik dat helemaal niet). Natuurlijk is dat niet het enige, maar wel een dominante factor, want in een relatie is aanraken natuurlijk de normaalste zaak...
quote:dat komt mij ook bekend voor.. vooral dat 'geforceerde'Op zondag 27 mei 2007 23:28 schreef katerwater het volgende:
Gelukkig ben ik niet de enige.
Met meiden heb ik ook moeite ja: Ik weet nooit welke vorm van aanraking nu mag en welke niet. Een vriend van mij kan het zich op een of andere manier altijd permitteren vrouwen aan te raken zonder dat zij er moeite mee hebben, terwijl ik er geweldige moeite mee heb en het erg geforceerd overkomt.
Ik ken persoonlijk het verschil niet tussen een gewone aanraking en een erotische...
quote:Bah, wat klinkt dat vreselijkOp dinsdag 29 mei 2007 00:28 schreef Burdie het volgende:
[..]
Ja, ik zou zo'n reactie ook heel erg apart vinden. Maar dat komt ook omdat ik me er compleet niks bij voor kan stellen. Ik zit zelf dan ook in het theater/muziekwereldje, waar iedereen altijd verschrikkelijk intiem is met elkaar. Gewoon elkaar vasthouden, knuffelen, aanraken, masseren, elkaars haren doen, in een stuk spelen dat je een relatie hebt en dat dus ook in lichaamstaal spelen...
. Ik zou helemaal gek worden daarvan. TS, mocht het nou een serieus probleem voor je worden, kan je 's op zoek gaan naar informatie over haptotherapie. Daar leer je met je lichaam om te gaan, om het even kort te zeggen.
Bij veel studentjes zag ik dat ze elkaar altijd zoenden, bij hallo en bij dag en de volgende dag weer... heel vaag...
Hoe je op bent gevoed kan ook je lichaamsenergie op een heel andere
frequentie laten resoneren dan de mensen om je heen...
Als je te geladen bent voor een langere tijd kunnen aanrakingen heel
naar aanvoelen... Ook als de frequenties niet overeen komen is dit zo...
Een gevoel van hoogspanning bij aanraking...
Doe je wel genoeg om jezelf positief te ontladen? Heb je daarnaast
een ontspannen omgeving en relaxte omgang met mensen?
Probeer iig iets te vinden waar je je helemaal op kunt uitleven en je
lekker moe van wordt (dus op een goede manier)... Ga's lekker feesten,
en ff schijt aan alles hebben... Probeer je bewust af te stemmen op
de mensen en energien om je heen...
Wederom 't klinkt zweverig, maar t is de moeite waard om te proberen
denk ik...
quote:Hier dacht ik eigenlijk ook gelijk aan. Hiermee kun je in een 'veilige' omgeving met je therapeut dit soort dingen oefenen en leren om je meer op je gemak te voelen in/met je lichaam.Op dinsdag 29 mei 2007 08:47 schreef clumsy_clown het volgende:
[..]
TS, mocht het nou een serieus probleem voor je worden, kan je 's op zoek gaan naar informatie over haptotherapie. Daar leer je met je lichaam om te gaan, om het even kort te zeggen.
"Haptotherapie is een vorm van begeleiden waarbij de aanraking een grote rol speelt. Het is gericht op het bewust maken van gevoelens en bevordert je lichaams- en zelfbesef. Ervaring en inzicht in de rol die gevoelens spelen geeft breedte en diepte aan je persoonlijke ontwikkeling en helpt bij het verhelderen van communicatie en samenwerkingsvormen."
Sinds ik wat vriendinnetjes heb gehad leer je er vanzelf mee omgaan en heb ik er totaal geen last van.
Handtastelijk in de zin van een prik in de zij, een aai over de bol, een korte schoudermassage etc. Er is echt nisk engs aan en zeker bij mijn studie, waar weinig meisjes zitten, merk ik juist dat ze het op prijs stellen. Kreeg pas het compliment dat ik de eerste jongen was die normaal met een bepaald meisje om kon gaan (ze was nieuw).... ze zijn hier allemaal zo afstandelijk.... trek gewoon je stoute schoenen aan en prik iemand die je een tijdje kent eens lekker in zn zij 
quote:Als ik het goed begrijp, is het dus normaal dat je een meid veel aanraakt, ook al bedoel je daar niets mee? Meisjes willen dus aangeraakt worden en een jongen die dat niet durft of gewoon niet wil is een 'rare'? Zo had ik het nog nooit bekeken. Ik voel me niet abnormaal of zo, als je dat bedoelt... Ik vind niet aanraken overigens beleefd.Op dinsdag 29 mei 2007 15:20 schreef maniack28 het volgende:
Ik ben zelf vrij handtastelijk, met name richting dames
Wees gerust: ik heb al meermaals mijn stoute schoenen aangedaan, telkens bekeek die meid me vreemd aan, alsof ik een of andere pervert was... Ik had het dus duidelijk verkeerd gedaan...
Trouwens: ik weet totaal niet wat je bedoelt met "eens lekker in zn zij prikken" en een "aai over de bol"...
quote:vooral doen bij mij!!! Dat is zo giga uit de hand gelopen, dat meneer iets meer wilde van mij.... als iemand ook maar met zijn ranzige vingers in de buurt komt van me, schop ik je al!!!Op dinsdag 29 mei 2007 15:20 schreef maniack28 het volgende:
Ik ben zelf vrij handtastelijk, met name richting dames
quote:Lol.... ja, waarom is het niet normaal om elkaar aan te raken? Is er iets mis met een knuffel, een schouderklopje of een aai over de bol? Dat is toch juist heel gezond. Mensen hebben contact nodigOp dinsdag 29 mei 2007 15:50 schreef katerwater het volgende:
[..]
Als ik het goed begrijp, is het dus normaal dat je een meid veel aanraakt, ook al bedoel je daar niets mee? Meisjes willen dus aangeraakt worden en een jongen die dat niet durft of gewoon niet wil is een 'rare'? Zo had ik het nog nooit bekeken. Ik voel me niet abnormaal of zo, als je dat bedoelt... Ik vind niet aanraken overigens beleefd.
Wees gerust: ik heb al meermaals mijn stoute schoenen aangedaan, telkens bekeek die meid me vreemd aan, alsof ik een of andere pervert was... Ik had het dus duidelijk verkeerd gedaan...
Trouwens: ik weet totaal niet wat je bedoelt met "eens lekker in zn zij prikken" en een "aai over de bol"...
Tsja.. wellicht verschilt het van persoon tot persoon.. ik straal waarschijnlijk iets van gekheid ofzo uit.. iig.. ze weten dat het niet serieus is...... serieus ben ik als ik een meisje mee uit vraag.
En wat snap je niet aan iemand in de zij prikken of een aai over de bol geven? Het is gewoon letterlijk wat er staat... Als klein kind deed ook iedereen dat.. waarom nu dan niet meer?
quote:Op dinsdag 29 mei 2007 15:55 schreef Demellie het volgende:
[..]
vooral doen bij mij!!! Dat is zo giga uit de hand gelopen, dat meneer iets meer wilde van mij.... als iemand ook maar met zijn ranzige vingers in de buurt komt van me, schop ik je al!!!
Contactfobie opgelopen dus?
Wellicht dat het merendeel van de jongens idd meer van iemand wil als hij iemand aanraakt.. ik niet, ik ben gewoon zo en als je er moeite mee hebt dat ik je in je zij prik dan moet je dat gewoon zeggen
Het maakt het leven zoveel aangenamer als je af en toe een dolletje met elkaar hebt (fysiek)...
Met vriendinnen heb ik nooit zo dat we elkaar lopen te knuffelen zoals sommige meidengroepjes dat doen.
quote:Klopt. Mijn vriend had hier ook grote moeite mee, zonder duidelijke aanleiding. Hapto heeft hierin enorm geholpen. Je leert je eigen lichaam stukken beter kennen, je leert wat je grenzen zijn en hoe je ermee om moet gaan als iemand je grenzen overtreedt. Simpel gezegd: je leert minder krampachtig te worden.Op dinsdag 29 mei 2007 12:38 schreef Étoile het volgende:
[..]
Hier dacht ik eigenlijk ook gelijk aan. Hiermee kun je in een 'veilige' omgeving met je therapeut dit soort dingen oefenen en leren om je meer op je gemak te voelen in/met je lichaam.
"Haptotherapie is een vorm van begeleiden waarbij de aanraking een grote rol speelt. Het is gericht op het bewust maken van gevoelens en bevordert je lichaams- en zelfbesef. Ervaring en inzicht in de rol die gevoelens spelen geeft breedte en diepte aan je persoonlijke ontwikkeling en helpt bij het verhelderen van communicatie en samenwerkingsvormen."
Het is echt niet zo dat ik de héle dag om vriendlief heenhang (letterlijk), maar ja, een knuffel, een kus, een blik, een aai, ik heb het gewoon nodig ofzo, om aan te raken en om aangeraakt te worden
Meer mensen die dat ook hebben?
Morgen ga ik naar een manueel therapeut, op verwijzing van mijn huisarts die mijn nekspieren erg gespannen vind. Ben heel benieuwd of het wat helpt, maar ook wel een beetje bang om me te laten aanraken door een vreemd persoon.
Hoe dan ook, ik zoen geen collega's wanneer ze verjaren, hand geven vind ik voldoende. Toch wordt van een vrouw vaak wel verwacht dat je 3 kussen op de wang geeft bij een felicitatie maar ik vind dat niks. Met mijn ex vond ik lichamelijk contact ook moeilijk, zeker om zelf mee te beginnen. Kwam van zijn kant altijd, ik 'durfde'niet. Bang voor afwijzing.
Ik zal ook niet snel iemand een schouderklopje geven, das tegen mijn natuur ofzo. Tegen een persoon opbotsen vind ik al niks.
Vooral van mannen moet ik in dat opzicht niet zoveel hebben. 
Ik weet nog steeds niet of dit echt een serieus iets is, of gewoon het feit dat ik weinig lichaamscontact heb gehad. In dat geval kan het opgelost worden door een goed lief ofzo. Maar het kan natuurlijk ook het gevolg zijn van een dieperliggend probleem (ben vroeger wel veel gepest, het zou dat kunnen zijn).
Succes!
quote:Een dolletje moet kunnen, helemaal geen probleem bij mij. Maar als jij je armen om mij heen doet en mij 'per ongeluk' verkeerd raakt, 4 keer?! Dan is het voor mij geen dolletje meer! (ik was toen 22 en hij was 50) en zo zijn er meerdere dingetjes met de jongens (een echte vent doet het niet).... maar ik kan wel tegen een dolletje, maar door dit zijn dolletjes moeilijk in te schatten en ik zal het ook wel zeggen, maar iets agressiever dan ervoorOp dinsdag 29 mei 2007 16:14 schreef maniack28 het volgende:
[..]
Contactfobie opgelopen dus?
Wellicht dat het merendeel van de jongens idd meer van iemand wil als hij iemand aanraakt.. ik niet, ik ben gewoon zo en als je er moeite mee hebt dat ik je in je zij prik dan moet je dat gewoon zeggen
Het maakt het leven zoveel aangenamer als je af en toe een dolletje met elkaar hebt (fysiek)...
quote:Ok... 50 vs 22 is ook wel ff wat anders dan iemand van je eigen leeftijd, waarmee je dag in dag uit samenwerkt ofzoOp woensdag 30 mei 2007 09:21 schreef Demellie het volgende:
[..]
Een dolletje moet kunnen, helemaal geen probleem bij mij. Maar als jij je armen om mij heen doet en mij 'per ongeluk' verkeerd raakt, 4 keer?! Dan is het voor mij geen dolletje meer! (ik was toen 22 en hij was 50) en zo zijn er meerdere dingetjes met de jongens (een echte vent doet het niet).... maar ik kan wel tegen een dolletje, maar door dit zijn dolletjes moeilijk in te schatten en ik zal het ook wel zeggen, maar iets agressiever dan ervoor
En verkeerd aanraken in de zin van borsten.. hehe.. ja, dan is het duidelijk, maar dat doe ik dan ook nooit, dat is alleen weggelegd voor mijn vriendin 
quote:Precies, maar ongeacht leeftijd, je zet toch ff een stapje terug als je weer bij een man komt te zitten. (Het is ook giga uit de hand gelopen en vervolgens ben ik de boosdoener... ??...) Ach ja, iedereen heeft zo zijn tikjes heOp woensdag 30 mei 2007 13:45 schreef maniack28 het volgende:
[..]
Ok... 50 vs 22 is ook wel ff wat anders dan iemand van je eigen leeftijd, waarmee je dag in dag uit samenwerkt ofzo
... maare hh OT
...quote:Iemand rammen is wat makkelijker dan de aanrakingen die hier bedoeld wordenOp woensdag 30 mei 2007 15:43 schreef ikhouvannoodles het volgende:
Je moet ff op een sport gaan zoals worstelen, ben je zo van het probleem af.
quote:Dan ga je op stijldansen ofzo, dan moet je wel met je danspartnerOp woensdag 30 mei 2007 15:54 schreef Demellie het volgende:
[..]
Iemand rammen is wat makkelijker dan de aanrakingen die hier bedoeld worden
quote:zal maar net niet kunnen dansenOp woensdag 30 mei 2007 15:59 schreef maniack28 het volgende:
[..]
Dan ga je op stijldansen ofzo, dan moet je wel met je danspartner
quote:Dat kan je leren, iedereen kan leren dansen! Zelfs John de Wolf
Maar serieus, zoiets zou misschien een optie zijn of niet?
quote:Ik zou het niet gaan doen (ook omdat ik een vriend heb die een schijthekel aan dansen heeft), mij iets te veel contactOp woensdag 30 mei 2007 16:24 schreef maniack28 het volgende:
[..]
Dat kan je leren, iedereen kan leren dansen! Zelfs John de Wolf
Maar serieus, zoiets zou misschien een optie zijn of niet?
Maar i would say: think about it....
quote:Maar ik vind het wel een goed idee!Op woensdag 30 mei 2007 16:24 schreef maniack28 het volgende:
[..]
Dat kan je leren, iedereen kan leren dansen! Zelfs John de Wolf
Maar serieus, zoiets zou misschien een optie zijn of niet?
Ik kan ook niet zo goed dansen, maar het is een leuke manier van lichamelijk contact leggen met mensen die ik niet ken.
Goeie tip