Purrr topic #5. Tot de uittocht

quote:

Op maandag 20 augustus 2007 22:15 schreef Ingetje79 het volgende:
Karel! Mijn favorietje

Waarom is hij teruggekomen?

Mijn moeder bleek allergisch.
En toen ie meeging had ik gezegd dat als er enige reden was waarom hij niet zou kunnen blijven, hij dan terug zou komen.

@Ole, nee, die is grijs (dacht ik)

quote:

Op maandag 20 augustus 2007 23:06 schreef kauwkikker het volgende:
blijft Karel nu ook bij jou wonen? wel jammer voor je moeder ze was vast al aan hem gewend.

Yep. Hij blijft, zoals het er nu uitziet.
Maar de terugkeer gaat niet zomaar zonder slag of stoot.
Het is echt niet zo dat ie zomaar weer geaccepteerd wordt door de andere katten omdat ie hier geboren is en omdat het zijn familie is, zo te merken.
Ik ben benieuwd wat dat gaat brengen.

Kay en Bijoux zijn welwillend.
Purrr en Mudhle zijn gewoon twee bitches.
De andere 3 dames zijn zoals ze altijd zijn. Rosa de rustige die ook door iedereen met rust gelaten wordt en die dan ook haar eigen gang gaat. Spice die altijd moppert, altijd...tweede natuur, en Chip die af en toe een lel uitdeelt en dan opeens op haar manier heel voorzichtig lief is en toenadering zoekt... maar dan nog.... niet te dichtbij komen. Het moet van haar uitgaan.

Probleempje hier.
Karel is nu terug en zet de hele tent op z'n kop.
Sommige katten zijn uitermate geschikt om enige kat te zijn. Karel is er zoeen. Verschrikkelijk leif, maar ook heel ruw, dominant.
Het is zo erg dat de andere kleintjes bang zijn.
Natuurlijk is hij nog erg speels. dat zijn ze allemaal. Maar bij hem loopt een goedmoedige stoeipartij al snel uit op een knokpartij met uitgerekend de kleinsten.

Ik ga de DA om raad vragen.Overleggen of misschien zijn castratie eerder laten plaatsvinden een mogelijke oplossing is.

Castratie is iig een maand vooruitgeschoven. Dinsdag mag ie. De DA hoopt dat dat zal helpen.

Voor nu dus de plantenspuit en apart zetten als het de spuigaten uitloopt

quote:

Op woensdag 22 augustus 2007 16:28 schreef wonderer het volgende:
Bij een ander huis onderbrengen is geen optie?

Natuurlijk is dat een optie. Karel doet het heel goed als enige kat.
Als ik maar zeker weet dat ie daar dan ook echt echt echt kan blijven zodat ie niet weer over een tijd aan een andere situatie moet wennen. Ik wil heel erg zeker weten dat ie geen beter leven zou kunnen hebben.

Maar hij moet hoe dan ook gecastreerd worden.

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2007 22:35 schreef Doemijdiemaar het volgende:
Aaahw Nokwanda, wat jammer dat je moeder allergisch bleek te zijn voor Katen. Zo te horen is Karel een echte macho-meneertje. Ik hoop dat je een goed nieuw thuis vind voor Karel!

Denk dat het niet hoeft. Inmiddels hebben de oudere poezen hem zijn plaats gewezen en heeft Purrr vooral haar ouderlijk gezag weer doen gelden.
Hij is alleen een erg uit zijn krachten gegroeid en erg groot en zwaar reuzekitten.
Nu weet ie dat ie een flinke lel van katten groter dan hij kan krijgen, en ook vabn zijn kleinere maar 10 x fellere krengmoeder (Purrr blijft een moeder naar mijn hart)
Na catrastie zal er denk ik niet zoveel mis zijn.

Karel is niet de kat waar ik me momenteel zorgen over maak.
We moeten nog maar even afwachten wat Rosa mankeert. Onde ouwe Rozepoes zit in de lappenmand. Ik schreef het al in ouwehoer en in het asieltopic. Mara goed... dat wachte we gewoon af.
De kittens doen het geweldig.
Karel en de kleine Bijoux zijn inmiddels de beste vriendjes. Hij zal dubbel balen dat zijn prachtige gouden juwelen er dinsdag af gaan.

quote:

Op vrijdag 31 augustus 2007 18:13 schreef Ingetje79 het volgende:
Maar ff in dit topic...

Hoe gaat het met Rosa, Nokwanda?

Op dit moment lijkt ze wat krakkemikkig maar gelukkig.
Ze schooit zoals anders en eet ook. Kleine beetjes per keer en dan wat vaker op een dag
Maar ondanks de antibiotica wordt het gezwel niet kleiner. Dat zou inmiddels wel zo moeten zijn. Het blijkt dus nu toch echt een tumor.

We knuffelen haar nog vaker dan we al dedenen stoppen haar (op aanraden van de DA) gewoon alle lekkere hapjes toe waar ze maar zin in heeft. Ze wordt wat voorgetrokken, nu.
Wij moeten haar goed in de gaten houden en peilen hoe ze zich voelt. Als ze er echt geen zin meer in lijkt te hebben dan wordt het afscheid nemen.
Hoe en wat precies moeten we nog echt besluiten. Onze eigen DA doet het niet thuis, maar heeft gezegd te zullen overleggen met een andere DA die dat wel doen zodat het wel mogelijk is.
Er zijn nog genoeg overwegingen om te maken op dit moment.
Het kan ene kwestie van dagen zijn of weken of maanden. Afhankelijk van hoe hard dat ding onder haar tong besluit te groeien.

(Kay is lastig te fotograferen. Dit is een van de weinigen van Kay)


Nog heel even Rosa.
Het is nu zover dat we vrijdag hebben besloten dat dit het laatste weekend was. Ik twijfel alweer. Weet niet wat nou juist is. Ik wil die beslissing niet zomaar nemen. Ze wil nog zo graag. Maar als ze eet loopt het bloederige kwijl langs haar kinnetje. En toch is ze vrolijk en WIL ze eten.
Ontzettend moeilijke beslissing.

De DA zegt dat we niet moeten wachten tot ze echt niet meer kan.
EW zegt: ik wil haar niet kwijt maar ik wil haar niet zien lijden.
Ik zie haar kwijlen en bloeden. En soms gaat het echt slecht. Maar dan opeens gaat ht goed en is ze zo vrolijk.
Het voelt dan haast als verraad om haar te laten inslapen. Op andere momenten voelt het als verraad om haar zo te laten leven.
Dilemma. Het is erg onherroepelijk en ik vind het niet leuk om te moeten beslissen over leven en dood.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 22:46 schreef Harajuku. het volgende:
Ze kan wel willen, maar ze kan het niet. Dat zou mij genoeg zeggen.

Ik weet het.
Maar dan straks... ik kocht alleen voor haar zo'n klein blikje proplan voor oude poezen. Heel zacht voer. En honger en vreten. Kleine beetjes per keer. Maar happy dat ze dan is.

quote:

Op zondag 16 september 2007 12:41 schreef Ingetje79 het volgende:
Hoe gaat het nu?

Slecht.
Ze loopt nog steeds rond en miauwt heel veel omdat ze vanalles wil maar niet kan.
Ze wil eten, maar het lukt gewoon haast niet. Zelfs niet goed als ik het helemaal fijn prak en het aanleng met koffieroom (jaaa, ze mag nu alles wat ze maar lekker vindt).
Drinken wil ze ook en dat probeert ze dan ook de hele dag. De andere poezen drinken nu even niet uit de pozeborrel omdat deze helemaal vermengd is met Rosa's speeksel en troebel is. Speeksel is al troebel.
Ze stinkt echt heel erg. Niet meer de Rosalucht (roosjes Roos was altijd de poes waar je je gezicht in wilde begraven omdat ze zaaaaalig rook)
Ze steekt haar halve hoofd in de waterkom (de poezeborrel) en probeert zo wat naar binnen te zuigen, want haar tong kan ze echt niet meer gebruiken. Dat hindert haar enorm natuurlijk.
Ze is ook echt afgevallen, de laatste dagen. Als ze wel eet dan is het een heeeel klein beetje. Dus we bieden haar heel vaak kleine beetjes aan.

Het kan niet meer wachten. Morgen maak ik een afspraak.

Vandaag was Kyra van 7 bij ons en ze vroeg: Wat vindt Rosa er zelf van dat ze zal worden doodgemaakt. Was een leuke uitlegger
Ik heb haar verteld van de natuurlijke overlevingsdrang van alle levende wezens (ja, dat snapt ze. het is een erg intelligent kind waarmee je dingen kunt bespreken en ik weiger babytaal te spreken). Dat Rosa wss anders tegen het leven aankijkt en er wellicht een heel andere filosofie op na houdt dan mensen dat doorgaans doen. Rosa wil leven. Het is een instict. Maar de essentiele dingen om dat te doen kan ze niet meer. In de natuur zou ze nu uitdrogen en uithongeren en pijn lijden en dat willen we haar nu besparen. Enkel omdat wij dat kunnen.