Zit ik vandaag op marktplaats te kijken voor een strijkplank en vind er een voor maar ¤ 2,50 op 20km afstand. Naja, wel een eindje rijden maar voor dat bedrag moest het kunnen. Bovendien zag de strijkplank er netjes uit.
Aangekomen bel ik aan waarna een aardige mevrouw opendoet. "Je komt voor het strijkplankje?" Ik antwoord bevestigend waarop ze me vraagt even mee naar de garage te lopen. Ze opent de deur voor me en ik kijk zoekend naar de strijkplank om me heen. "Kijk, dit is 'm," zegt de vrouw en ze pakt het strijkplankje op.
Het duurde even voordat ik begreep wat ik zag. Het strijkplankje komt ongeveer tot kniehoogte en terwijl ik mezelf allemaal dingen afvraag hoor ik mevrouw in de verte uitleg geven over de verschillende standen. Een speelgoedstrijkplankje..
![]()
Wat nu? Zeggen dat ik een echte strijkplank verwachtte, of net doen alsof het precies is wat ik zocht.
![]()
Met een stalen gezicht zeg ik dat het strijkplankje er netjes uitziet en overhandig ik de ¤ 2,50.
![]()
Toen ik een half uur later thuis kwam en mijn huisgenoot me met het plankje binnen zag komen hebben we ongeveer een minuut lang huilend van het lachen over de grond gerold. Enfin, dat was die paar euro wel weer waard.