Verwachtingen van anderen kunnen zwaar op je schouders wegen. 22 en bijna klaar met je master maar geen motivatie om de scriptie te schrijven. “De laatste loodjes wegen het zwaarst” zei mijn moeder altijd.
Familie problemen; het oudste kind zijn en dan ouder zijn dan je eigen moeder. Haat-liefde verhoudingen binnen het gezin. Niet met, maar ook niet zonder kunnen. Afstand zou de oplossing kunnen zijn.
Eindelijk daar, en na een moeilijke start is alles zo veel beter dan je ooit had durven dromen. Zo open staan voor het leven, zo blij en nieuwsgierig als een kind van acht.
Het leven is surreal. Feesten, trips en ontelbare bezienswaardigheden. Weinig verantwoording en een vrijheid als nooit te voren. Geld is een probleem, maarja, als dat alles is…
Met 10 mensen naar Belgrado gaan voor een weekend. Nieuwe dingen zien en mee maken, een wonderbaarlijke stad. Weer een nieuwe wereld, weer nieuwe mensen. Eten en drinken, een club en een zoen.
“I’m in your town next week”
“Where do you stay?”
“I don’t know”
“Stay at my place”
En zo gaat dat.
Zo en daar zit je dan, in de nachttrein naar je ‘nieuwe’ huis. Naar een stad die je inmiddels kent, waar je van houdt. Een taal die je niet spreekt en gebruiken die onbekend zijn maar waar aan te wennen valt. Rivieren, bootfeesten, kastelen en een zeer zonnig eiland. Morgen tentamens en natuurlijk niets voorbereid. Iedere dag is onbeschrijfelijk, een leven vol feest en ongekende vrijheden. Geen angst meer. Ongeremd genieten van het leven.
Soms ben ik bang, bang dat ik terug moet. Bang om dingen te missen en mijn tijd niet optimaal te gebruiken. Voordat ik het weet zal mijn tijd er hier weer opzitten en moet ik weer terug naar NL. De plicht zal roepen, maar ik wil er niet aan denken.
Nee, the sky is the limit and the world is my home. Ik wou dat dit nooit ophield.
Zomaar een stukje, geschreven onderweg. Het is misschien leuk als andere mensen ook hun ervaringen delen.
quote:Op dinsdag 24 april 2007 21:27 schreef Poepoog het volgende:
Of misschien kan dit beter in UVT, gezien dit stuk minimaal stoned geschreven moet zijn.
. Vertel es wat meer, waar ben je geweest, hoe en hoe kwam je aan je geld? Ga vooral door met spuien zou ik zeggen; als je je ervaringen in dezelfde stijl gaat verwoorden kan het nog erg leuk worden!doet me een beetje denken aan die poeet die anderhalf jaar terug in Marokko zat
... ik kan wel een update geven, maar als mensen het toch niet snappen heeft het geen zin.
En nee, ik was niet stoned, gewoon ronduit kapot moe van het reizen, iets wat zeer regelmatig voorkomt.
quote:Velen denken erover zo weinigen durven die stap te maken. Jij dus wel,hulde daarvoor.Op dinsdag 24 april 2007 21:02 schreef n8 het volgende:
Ik was zo moe van alles. Zo verveeld, ongeïnteresseerd en inspiratieloos. Voor mij maar 1 oplossing: vertrekken. Alles achterlaten en zien wat het leven verder te bieden had. Het was fly or die,sink or swim,Geen keuze, pure noodzaak.
quote:Op deze leeftijd al hiermee geconfronteerd worden is niet makkelijk dus. Verwachtingen van anderen kunnen idd heel zwaar wegen en zelfs zorgen dat je er onder doorgaat. Altijd moeilijk hiermee om te gaan maar des te knapper hierover te willen praten.Verwachtingen van anderen kunnen zwaar op je schouders wegen. 22 en bijna klaar met je master maar geen motivatie om de scriptie te schrijven. De laatste loodjes wegen het zwaarst zei mijn moeder altijd.
Familie problemen; het oudste kind zijn en dan ouder zijn dan je eigen moeder. Haat-liefde verhoudingen binnen het gezin. Niet met, maar ook niet zonder kunnen. Afstand zou de oplossing kunnen zijn.
quote:Is dat niet iets wat elke nieuwe ervaring met zich meebrengt? In het begin is alles wat nieuw is mooi en geweldig. Pas daarna dringt de harde realiteit door..Eindelijk daar, en na een moeilijke start is alles zo veel beter dan je ooit had durven dromen. Zo open staan voor het leven, zo blij en nieuwsgierig als een kind van acht.
quote:Idd. geld is betrekkelijk maar om te overleven heb je in deze maatschappij dit nodig. En eenmaal voloende maakt dat het leven juist aangenamer en jezelf onafhankelijker dan voorheen.Het leven is surreal. Feesten, trips en ontelbare bezienswaardigheden. Weinig verantwoording en een vrijheid als nooit te voren. Geld is een probleem, maarja, als dat alles is
quote:Ja " carpe diem "Met 10 mensen naar Belgrado gaan voor een weekend. Nieuwe dingen zien en mee maken, een wonderbaarlijke stad. Weer een nieuwe wereld, weer nieuwe mensen. Eten en drinken, een club en een zoen. " i'm in your town next week/Where do you stay?/I don't/Stay at my place "
En zo gaat dat.
Zo en daar zit je dan, in de nachttrein naar je nieuwe huis. Naar een stad die je inmiddels kent, waar je van houdt. Een taal die je niet spreekt en gebruiken die onbekend zijn maar waar aan te wennen valt. Rivieren, bootfeesten, kastelen en een zeer zonnig eiland. Morgen tentamens en natuurlijk niets voorbereid. Iedere dag is onbeschrijfelijk, een leven vol feest en ongekende vrijheden. Geen angst meer. Ongeremd genieten van het leven.
quote:Zolang je op die wolk blijf zitten die elke nieuwe ervaring met zich meebrengt zal er op termijn de sleur insluipen die vergelijkbaar is met de situatie waar je net voor gevlucht was.Soms ben ik bang, bang dat ik terug moet. Bang om dingen te missen en mijn tijd niet optimaal te gebruiken. Voordat ik het weet zal mijn tijd er hier weer opzitten en moet ik weer terug naar NL. De plicht zal roepen, maar ik wil er niet aan denken. Nee, the sky is the limit and the world is my home.
Ik wou dat dit nooit ophield.
ps. Reizen om je problemen thuis te ontvluchten (althans dat maak ik uit je verhaal op), werkt niet. Tijdelijk zal je je beter voelen, nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe kansen. Echter kan je niet blijven rennen/reizen, op den duur raak je weer in een standaard dagelijks leven en wordt je weer geconfronteerd met oude problemen, echter sta je nu wel in je uppie in een vreemd land ver weg....
tot zover mijn ondeskundig geraaskal...
en oververmoeid zijn van reizen kan idd een soort roes opleveren, je hersenen gaan rare dingen doen als je 2,5 dag niet hebt geslapen en je half wegdommelt tijdens een 5-urige busrit in een warme bus....
Het is heerlijk voor een tijdje. Dat is absoluut waar, maar al dat oppervlakkige gedoe gaat me een beetje tegenstaan
maar wat voor reis ben je nou aan het maken?
[ Bericht 47% gewijzigd door borbit op 09-05-2007 19:05:15 ]