belasting betalen over niet ontvangen kindsdeel?

Volgens mij heb je sowieso recht op je kindsdeel, ook al is er een testament op de langstlevende.

Voorzover ik weet betaal je die belasting pas op het moment dat je je kindsdeel daadwerkelijk ontvangt.

Over iets wat je niet bezit kun je geen belasting over betalen lijkt me. Pas wanneer het kindsdeel voor het overlijden wordt uitgekeerd dan wel.

quote:

Notarieel advies
Vraag: successierechten over niet opeisbaar kindsdeel
Geachte heer
In de afgelopen weken is het een aantal keren voorgekomen dat mijn ouders ter sprake brachten dat wij belasting moeten betalen over ons kindsdeel als een van mijn ouders komt te overlijden.
Mijn ouders hebben een vrijstaand huis(zonder hypotheek) met een waarde van 350000 euro, en enige spaarcenten omdat ze een aantal jaren terug boerderij met landbouwgrond verkocht hebben.We zijn met drie kinderen. Na een gesprek met zijn boekhouder gaf mijn vader aan dat het nu eenmaal zo was dat we aan het betalen kwamen als een van hen komt te overlijden. Waar ik mijzelf zorgen om maak dat voor mij, ook voor mijn broer, een betaling van 1000 euro al veel is terwijl mijn ouders behoorlijk vermogend zijn. Ik vind het moeilijk hier op te reageren naar mijn ouders toe omdat ik niet weet wat mijn rechten en plichten zijn. Heb alleen niet zoveel zin om ooit te betalen zonder iets georven te hebben.

12 februari 2005

Antwoord:
Geachte mevrouw,

Als je erft moet je gewoon successiebelasting betalen (tenzij sprake is van een vrijstelling). Voor de fiscus maakt het niet dat uit de kinderen weliswaar erven maar niets verder in handen krijgen.

Dat vinden we met z`n allen wel erg sneu voor de kinderen, vandaar dat in de huidige wet (wettelijke verdeling) en de meeste langstlevende testamenten staat dat de door de kinderen verschuldigde successierechten worden voorgschoten door de langstlevende.

15 februari 2005

Bron

quote:

Volgens de wet gaat het gehele vermogen naar de langstlevende partner en krijgen de kinderen niets uitbetaald. Moeten zij wel direct successierechten betalen over hun kindsdelen?

Het wettelijk erfrecht bepaalt inderdaad dat het gehele vermogen van de overledene wordt toegedeeld aan de langstlevende partner. De kinderen hebben recht op een kindsdeel, maar in de wet is geregeld dat ze hun kindsdelen pas krijgen uitgekeerd als de langstlevende overleden is. De kinderen krijgen dus een vordering op de langstlevende. Het misverstand is dat de kinderen de verschuldigde successierechten zelf zouden moeten betalen. De wet bepaalt namelijk dat de langstlevende partner dit moet doen. Het bedrag dat namens de kinderen aan successierechten is betaald komt vervolgens in mindering op hun vordering.

Als ik uitga van een kindsdeel van ¤100.000 dan is een bedrag aan successierechten van afgerond ¤10.000 verschuldigd. De netto vordering van het kind komt dan uit op ¤90.000. Dit bedrag kan het kind bij het overlijden van de langstlevende vrij van successierecht incasseren.

Wie het fiscaal slim wil regelen laat op de vordering een rente bijschrijven. De rechtspraak wijst uit dat die rente maximaal 6% op jaarbasis mag zijn. Stel dat de langstlevende na twaalf jaar komt te overlijden, dan is de vordering van het kind met die rente ruimschoots verdubbeld naar ¤181.000. Zowel de hoofdsom van de vordering als de bijgeschreven rente kunnen dan vrij van successierecht geïncasseerd worden. De wetgeving is dus niet zo onrechtvaardig als u denkt. Bovendien kan het slim toepassen van de rentevoet een aardige besparing aan successierechten opleveren. Let wel op: de hoogte van de rentevoet ligt vaak al vast in het testament en de ervaring leert dat de afgesproken rente niet altijd maximaal is. Heeft u geen testament, dan biedt de wet de mogelijkheid dat de erfgenamen in onderling overleg de rentevoet bepalen.

Bron

De belasting betaal je volgens mij op het moment van vererven. Dat je het (nog lang) niet daadwerkelijk in bezit hebt boeit de belastingdienst niet.
De langstlevende heeft een niet-opeisbare schuld aan zijn/haar kinderen.
Ziet de belastingdienst dit dan ook als eigen vermogen? Dus vermogensbelasting!

quote:

Op maandag 16 april 2007 12:36 schreef Frida-ster het volgende:
In het geval van overlijden van 1 van mijn ouders (hopelijk duurt dit nog heeeel lang..), is alles automatisch op naam van de langstlevende.Mooi.

Zij hebben een eigen huis en vlgs. mijn vader, zouden wij, de kinderen, in bovenstaand geval, belasting moeten betalen over ons kindsdeel/erfenis.

Je vader heeft het mis.

O weet je wat, ik geef je vader over 30 jaar 10 miljoen. Mag-ie nu alvast 2,9 miljoen belasting betalen...

quote:

Op maandag 16 april 2007 12:54 schreef RemcoDelft het volgende:

[..]

Je vader heeft het mis.

O weet je wat, ik geef je vader over 30 jaar 10 miljoen. Mag-ie nu alvast 2,9 miljoen belasting betalen...

Helaas denkt de belastingdienst (in dit geval) inderdaad zo

quote:

Op maandag 16 april 2007 12:56 schreef Frida-ster het volgende:
"Dat vinden we met z`n allen wel erg sneu voor de kinderen, vandaar dat in de huidige wet (wettelijke verdeling) en de meeste langstlevende testamenten staat dat de door de kinderen verschuldigde successierechten worden voorgschoten door de langstlevende."

Dit lijkt er al meer op. Maar vader had het dus tóch niet helemaal verkeerd zie ik...
Maar wanneer de langstlevende succesierechten enz moet voorschieten, dan eet deze toch dat vermogen op?!

Leuker kunnen wij het niet maken

quote:

Op maandag 16 april 2007 12:56 schreef Frida-ster het volgende:
"Dat vinden we met z`n allen wel erg sneu voor de kinderen, vandaar dat in de huidige wet (wettelijke verdeling) en de meeste langstlevende testamenten staat dat de door de kinderen verschuldigde successierechten worden voorgschoten door de langstlevende."

Dit lijkt er al meer op. Maar vader had het dus tóch niet helemaal verkeerd zie ik...
Maar wanneer de langstlevende succesierechten enz moet voorschieten, dan eet deze toch dat vermogen op?!

Ja, maar dat geld gaat sowieso van de erfenis af. Of jij het nou voorschiet of dat het eerst van de erfenis betaald wordt, per saldo maakt dat niets uit.

Wat als je ouders gescheiden zijn, de vader hertrouwd is en ook een langstlevende contract heeft met zijn huidige vrouw en hij overlijdt?
is dat eenzelfde regeling?

quote:

Op maandag 16 april 2007 12:47 schreef locutus51 het volgende:
Over iets wat je niet bezit kun je geen belasting over betalen lijkt me. Pas wanneer het kindsdeel voor het overlijden wordt uitgekeerd dan wel.

Maar je bezit het juist wél! Je erft een vordering, die slechts nog niet opeisbaar is. Deze is trouwens voor de inkomstenbelasting gedefiscaliseerd, je hoeft (mag) hem dus niet aangeven.

Overigens moet je het iets genuanceerder zien (denk ik ). Met "bezit" bedoel jij (waarschijnlijk) "eigendom", wat het meest omvattende recht is. Er zijn echter ook nog andere (beperkte) zakelijke rechten zoals vruchtgebruik of bloot eigendom. Het is dan ook niet zo dat je alleen belasting moet betalen over jouw eigendom, ook over een vruchtgebruik of bloot eigendom moet je in principe inkomstenbelasting betalen. (deze zijn wel minder waard dan het volle bezit, daar zijn weer rekenformules voor)

Dit is zojuist besproken in de meest recente uitgave van de vereniging eigen huis.

quote:

Op maandag 16 april 2007 12:54 schreef RemcoDelft het volgende:

Je vader heeft het mis.

O weet je wat, ik geef je vader over 30 jaar 10 miljoen. Mag-ie nu alvast 2,9 miljoen belasting betalen...

Nee, dit verhaal klopt. Ik kan mij er ook bijzonder kwaad om maken. Het hele erfrecht en daarbij behorende successieverhaal is krom als een hoepel.

Ik zal het je sterker vertellen: als je zeg 1 mio erft en ong. 250.000 euro moet betalen, maar de overgebleven ouder trouwt met een 18 jarige, dan betaal je dus voor een vordering die je wellicht nooit krijgt en ook jouw erfgenamen niet indien die 18 jarige tzt na overlijden van de andere ouder weer met een andere 18 jarige trouwt, terwijl de erfgenamen wederom moeten betalen...

Er zijn constructies denkbaar waarbij sommigen lol hebben van het geld en anderen het geld meervoudig betalen aan de fiscus.

Dit noemt men recht, ik noem het krom.

P.s. nog erger is het als je weet waarom dit zo is gedaan: de reden is het voorkomen van ouderen die afhankelijk zijn van de overheid. Kosten van de vergrijzing drukken dus.

quote:

Op maandag 16 april 2007 18:40 schreef DS4 het volgende:

[..]

Nee, dit verhaal klopt. Ik kan mij er ook bijzonder kwaad om maken. Het hele erfrecht en daarbij behorende successieverhaal is krom als een hoepel.

Ik zal het je sterker vertellen: als je zeg 1 mio erft en ong. 250.000 euro moet betalen, maar de overgebleven ouder trouwt met een 18 jarige, dan betaal je dus voor een vordering die je wellicht nooit krijgt en ook jouw erfgenamen niet indien die 18 jarige tzt na overlijden van de andere ouder weer met een andere 18 jarige trouwt, terwijl de erfgenamen wederom moeten betalen...

Er zijn constructies denkbaar waarbij sommigen lol hebben van het geld en anderen het geld meervoudig betalen aan de fiscus.

Dit noemt men recht, ik noem het krom.

Neem een chillpill Het is gelukkig lang niet zo krom als jij het schetst, de kinderen kunnen namelijk een wilsrecht uitoefenen op het moment dat de langstlevende ouder gaat hertrouwen of een samenlevingscontract tekent. Een deel van de vordering is dan direct opeisbaar. Nog niet eens zo heel lang geleden was dit anders, kinderen konden toen gelijk na overlijden van de eerststervende hun portie opeisen, waardoor langslevende meestal genoodzaakt was het huis te verkopen. Lijkt mij toch minder wenselijk dan de huidige situatie, alhoewel het een compromis zal blijven natuurlijk.

quote:

P.s. nog erger is het als je weet waarom dit zo is gedaan: de reden is het voorkomen van ouderen die afhankelijk zijn van de overheid. Kosten van de vergrijzing drukken dus.

--> TRU

[ Bericht 0% gewijzigd door DonJames op 16-04-2007 19:28:39 ]

quote:

Op maandag 16 april 2007 18:54 schreef DonJames het volgende:
Nog niet eens zo heel lang geleden was dit anders, kinderen konden toen gelijk na overlijden van de eerststervende jun portie opeisen, waardoor langslevende meestal genoodzaakt was het huis te verkopen.

Hoe vaak moest dat echt?

quote:

Op maandag 16 april 2007 19:12 schreef DS4 het volgende:

[..]

Hoe vaak moest dat echt?

Hoevaak botert het niet tussen kinderen en hun ouders? Vaak dus. De beslissing ligt nu (terecht) bij diegene die het meeste baat heeft bij het huis, namelijk diegene die er woont. De vorige constructie werkt hebberigheid van de kinderen alleen maar in de hand.

quote:

Op maandag 16 april 2007 19:21 schreef DonJames het volgende:

Hoevaak botert het niet tussen kinderen en hun ouders? Vaak dus. De beslissing ligt nu (terecht) bij diegene die het meeste baat heeft bij het huis, namelijk diegene die er woont. De vorige constructie werkt hebberigheid van de kinderen alleen maar in de hand.

Je bent hoop ik op de hoogte van het feit dat je bij het niet boteren een testament kan maken?

Zo lang de langstlevende iig de successierechten dient te voldoen en bij overlijden van de andere ouder de kinderen minimaal hun wettelijke portie krijgen kan ik leven met deze keuze. Maar nu?

Ik ken een geval van iemand die meer dan een miljoen aan successierecht moet betalen terwijl deze niets ontvangt. Nou is het in dat geval geen probleem, andere ouder zal dat gewoon voldoen, maar je zal maar ruzie hebben en de keuze hebben tussen faillissement en het weigeren van een miljoenenerfenis...

Nogmaals, dat is geen recht.

@DS4: je kan toch onder geen enkele voorwaarde zelf gedwongen worden de successierechten voor te schieten als je het geld (nog) niet daadwerkelijk ontvangt

Toen mijn vader overleed moesten mijn broer en ik allebei naar de notaris om voorlopig afstand te doen van ons kindsdeel; als mijn moeder overlijdt krijgen we dan pas onze erfenis; overigens hoop ik dat mijn moeder dan alles al heeft opgemaakt.

quote:

Op maandag 16 april 2007 20:06 schreef DS4 het volgende:

[..]

Je bent hoop ik op de hoogte van het feit dat je bij het niet boteren een testament kan maken?

Natuurlijk. Een testament is m.i. ALTIJD beter dan helemaal geen uiterste wilsbeschikking, dat was onder het oude recht zo en dat is nu nog steeds zo. Maar dat heeft met dit vraagstuk weer niets te maken. Jij stelt dat je problemen hebt met het feit dat jij jouw deel van de erfenis niet kan opeisen bij versterf van de eerststervende. toch?

quote:

Zo lang de langstlevende iig de successierechten dient te voldoen en bij overlijden van de andere ouder de kinderen minimaal hun wettelijke portie krijgen kan ik leven met deze keuze. Maar nu?

De successierechten zijn nu zo geregeld als jij het beschrijft, geen problemen dus. Jij kan ook nog jouw deel opeisen als de langstlevende hertrouwd, alleen heb je slechts een recht op overdracht van goederen. (ter waarde van jouw vordering, vermeerderd met rente)

quote:

Ik ken een geval van iemand die meer dan een miljoen aan successierecht moet betalen terwijl deze niets ontvangt. Nou is het in dat geval geen probleem, andere ouder zal dat gewoon voldoen, maar je zal maar ruzie hebben en de keuze hebben tussen faillissement en het weigeren van een miljoenenerfenis...

Nogmaals, dat is geen recht.

Dat vindt jij. Ik ben van mening (en de wetgever met mij) dat de andere situatie meer problemen oplevert. Hoe zou jij het vinden als jij als langstevende het successierecht moet betalen over iets wat jij nooit zal verkrijgen, namelijk het deel wat naar de kinderen gaat? En als er echt al knallende ruzie is is de kans ook niet zo groot dat de miljoenenerfenis nog steeds een miljoenenerfenis is, warschijnlijk zal je dan genoegen moeten nemen met de legitieme portie omdat je onterft bent. Nogmaals, nu zijn de touwtjes in handen bij diegene van wie de erfenis afkomt, niet meer bij de verkrijgers.

quote:

Op maandag 16 april 2007 20:23 schreef Serinde het volgende:
@DS4: je kan toch onder geen enkele voorwaarde zelf gedwongen worden de successierechten voor te schieten als je het geld (nog) niet daadwerkelijk ontvangt

Itt tot wat ik eerder schreef en dacht kan dat idd niet. Ik ben in mijn praktijk er nog niet tegenaan gelopen en zat dus nog op de lijn van een artikel in de tijd dat de wetswijzigingen speelden.

Hoe dan ook: de langslevende dient idd de successierechten te voldoen.

Maar dan nog ben ik het niet zo eens met het erfrecht zoals het is.

quote:

Op maandag 16 april 2007 20:25 schreef doeka het volgende:
Toen mijn vader overleed moesten mijn broer en ik allebei naar de notaris om voorlopig afstand te doen van ons kindsdeel; als mijn moeder overlijdt krijgen we dan pas onze erfenis; overigens hoop ik dat mijn moeder dan alles al heeft opgemaakt.

Zo is het bij ons ook gegaan.
Mijn moeder is in 1995 overleden en wij (3 zussen) hebben afstand getekend bij de notaris.
Ik hoop ook dat mijn vader aan het eind van de rit op nul uit gaat komen.
Weet je zeker dat je daar nooit onenigheid over krijgt en dat hij er iets leuks mee gedaan heeft

quote:

Op maandag 16 april 2007 21:48 schreef DS4 het volgende:

[..]
...
Maar dan nog ben ik het niet zo eens met het erfrecht zoals het is.

of wil je stiekum liever niet toegeven dat het toch heel redelijk geregeld is zo?
Het is natuurlijk jouw persoonlijk mening, maar met argumenten komen als "ik ben het er gewoon niet mee eens" nadat al je eerdere argumenten ontkracht zijn win je geen rechtzaken ben ik bang..

quote:

Op maandag 16 april 2007 23:01 schreef DonJames het volgende:

of wil je stiekum liever niet toegeven dat het toch heel redelijk geregeld is zo?
Het is natuurlijk jouw persoonlijk mening, maar met argumenten komen als "ik ben het er gewoon niet mee eens" nadat al je eerdere argumenten ontkracht zijn win je geen rechtzaken ben ik bang..

Je wint al helemaal geen rechtzaken door niet te responderen op argumenten die zijn gebezigd. Een groot bezwaar vind ik dat bij hertrouwen een nieuwe situatie langstlevende situatie ontstaat.

Daarnaast vind ik dat het oude beginsel: zowel partner als kinderen hebben recht op een deel het beste uitgangspunt. Zeker in situaties waar de langstlevende meer dan genoeg geld heeft.

(hoeveel procedures heb jij eigenlijk al achter de rug, welk belang, welke instantie?)

quote:

Op maandag 16 april 2007 23:29 schreef DS4 het volgende:

[..]

Je wint al helemaal geen rechtzaken door niet te responderen op argumenten die zijn gebezigd. Een groot bezwaar vind ik dat bij hertrouwen een nieuwe situatie langstlevende situatie ontstaat.

Daarnaast vind ik dat het oude beginsel: zowel partner als kinderen hebben recht op een deel het beste uitgangspunt. Zeker in situaties waar de langstlevende meer dan genoeg geld heeft.

(hoeveel procedures heb jij eigenlijk al achter de rug, welk belang, welke instantie?)

er spelen wel 2 dingen mee:
1 het langstlevende spel kan niet van partner op partner doorgaan (de 18 jarige die nu met een 80 jarige trouwt, en over 60 jaar zelf met een dan 18 jarige huwt), de geldvordering op de langslevende is een schuld die bij diens overlijden opeisbaar is (artikel 4:13 lid 3 onder b), waardoor een nieuwe echtgenoot niet weer hetzelfde geintje kan uithalen.
2. Stiefouders hebben iets minder rechten dan echte ouders (het kind kan eigendomsoverdracht vorderen, waarbij een vruchtgebruiksrecht voor die stiefouder ontstaat, artikel 21 boek 4 BW)

Persoonlijk ben ik ook niet zo voor het nieuwe erfrecht, het is het (algemeen gangbare) ikke ikke ikke principe van de 50+ generatie, die wil blijven leven zoals ze altijd deden, of zelfs extra willen gaan uitgeven (nu kan het immers die echtgenoot van mij wou nooit naar het buitenland, en nu kan ik). Waarmee wel hele financiele lijnen (nalatenschap op nalatenschap) in 1 keer teniet gedaan wordt, een generatie die zelf gelijk de nalatenschap van de generatie boven hun wisten te gebruiken

quote:

Op maandag 16 april 2007 23:29 schreef DS4 het volgende:

[..]

Je wint al helemaal geen rechtzaken door niet te responderen op argumenten die zijn gebezigd.

Zoals? Jouw argument was dat je het bezwaarlijk vond dat de sucessierechten direct betaald moesten worden door de verkrijger. Dit bleek echter niet zo te zijn, verder heb ik geen argument gezien behalve "dat je het er gewoon niet mee eens bent".

quote:

Een groot bezwaar vind ik dat bij hertrouwen een nieuwe situatie langstlevende situatie ontstaat.

Zoals Frederik al zegt, dat gaat niet eeuwig door en kent ook zijn beperkingen. Bovendien vind ik de ratio niet zo heel erg gek. De keuze van de langstlevende ouder is (over het algemeen) in de eerste plaats dat hij zijn partner goed verzorgd wil achterlaten, de kinderen staan toch meestal al op de eigen benen en hebben het niet nodig.

quote:

Daarnaast vind ik dat het oude beginsel: zowel partner als kinderen hebben recht op een deel het beste uitgangspunt. Zeker in situaties waar de langstlevende meer dan genoeg geld heeft.

De kinderen hebben onder het huidige recht nog steeds recht op een deel, en de partner ook. Ik zie het probleem niet.

quote:

(hoeveel procedures heb jij eigenlijk al achter de rug, welk belang, welke instantie?)

Ik ga er van uit dat je dit vraagt uit persoonlijke interesse, als argument is het namelijk compleet inhoudsloos.

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 06:35 schreef frederik het volgende:

er spelen wel 2 dingen mee:
1 het langstlevende spel kan niet van partner op partner doorgaan (de 18 jarige die nu met een 80 jarige trouwt, en over 60 jaar zelf met een dan 18 jarige huwt), de geldvordering op de langslevende is een schuld die bij diens overlijden opeisbaar is (artikel 4:13 lid 3 onder b), waardoor een nieuwe echtgenoot niet weer hetzelfde geintje kan uithalen.

Niet ten aanzien van de vordering, maar wel ten aanzien van de rest... En dat is in de meeste gevallen wel meer dan de helft van de nalatenschap.

Vb. Man A getrouwd met Vrouw B. Kind C en D. Gezamelijk vermogen 500.000. Gemeenschap goederen. Bij overlijden van A krijgen de beide kinderen een vordering op kindsdeel, zijnde 1/3 van 250.000 (immers, de helft is al van B), dus tezamen 167.000.

B trouwt met nieuwe partner E onder huwelijkse voorwaarden.

Bij overlijden moet E nu 167.000 voldoen, maar verkrijgt wel de rest. Als E jong genoeg is houdt dit in dat de kinderen zeer waarschijnlijk een groot deel van het vermogen van hun ouders definitief aan de neus voorbij zien gaan.

quote:

2. Stiefouders hebben iets minder rechten dan echte ouders (het kind kan eigendomsoverdracht vorderen, waarbij een vruchtgebruiksrecht voor die stiefouder ontstaat, artikel 21 boek 4 BW)

Allemaal waar, maar je hebt weinig aan een woning waar je niets mee kan.

quote:

Persoonlijk ben ik ook niet zo voor het nieuwe erfrecht, het is het (algemeen gangbare) ikke ikke ikke principe van de 50+ generatie, die wil blijven leven zoals ze altijd deden, of zelfs extra willen gaan uitgeven (nu kan het immers die echtgenoot van mij wou nooit naar het buitenland, en nu kan ik). Waarmee wel hele financiele lijnen (nalatenschap op nalatenschap) in 1 keer teniet gedaan wordt, een generatie die zelf gelijk de nalatenschap van de generatie boven hun wisten te gebruiken

Nou, precies. En wat velen vergeten is dat veel van de baby-boomers hun vermogen halen uit b.v. huizen. Ze wonen dan in een huis van zeg 500.000, met een hypotheek uit de tijd van aankoop (50.000). De kinderen willen ook een woning kopen, maar hebben nog niets te makken en moeten blijven huren.

Hierdoor zie je dat de kinderen het duwtje in de rug missen die zonder meer kan worden gemist door de ouder (bij twee kinderen had de hypotheek naar 200.000 gemoeten en hadden beide kinderen 75.000 aan eigen vermogen om zelf een huis te kopen).

En ondertussen heeft de baby-boomer het ook zo geregeld dat deze op 55 jarige leeftijd van het leven kan genieten. De kinderen mogen daar hard voor gaan werken... tot hun 70-ste ofzo?

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 09:07 schreef DonJames het volgende:
Jouw argument was dat je het bezwaarlijk vond dat de sucessierechten direct betaald moesten worden door de verkrijger. Dit bleek echter niet zo te zijn

Voor de goede orde: een correctie die ik zelf heb gemaakt. Verder heb ik weldegelijk impliciet aangegeven dat ik een probleem heb met de mogelijkheid van feitelijke (zij het gedeeltelijke) onterving. Ik ben daar niet zo expliciet op ingegaan omdat het onderwerp hier de successierechten zijn...

quote:

Zoals Frederik al zegt, dat gaat niet eeuwig door en kent ook zijn beperkingen.

Zie mijn reactie hierboven. Het werkt voor een groot deel weldegelijk zoals beschreven. Hoe meer kinderen, hoe minder er feitelijk onterft kan worden, maar het is altijd voor meer dan 50%, tenzij er huwelijkse voorwaarden zijn.

Maar goed, wel huwelijkse voorwaarden en geen testament... zie je niet vaak.

quote:

Bovendien vind ik de ratio niet zo heel erg gek. De keuze van de langstlevende ouder is (over het algemeen) in de eerste plaats dat hij zijn partner goed verzorgd wil achterlaten, de kinderen staan toch meestal al op de eigen benen en hebben het niet nodig.

De langstlevende ouder laat de partner niet goed verzorgd na, dat is degene die goed verzorgd wordt achtergelaten...

Maar wat zie je: de ouders maken de keuze vaak tegelijkertijd. Beiden willen niet zelf de dupe zijn en spreken dus samen af om elkaar goed te bedelen. Althans, zo was het vroeger, thans is het dus standaard... Maar weet dat langstlevende testamenten werden vrijwel altijd tegelijkertijd opgemaakt.

Dus is het zeer de vraag of de erflater werkelijk de partner verzorgd wilde achterlaten, of dat deze zelf verzorgd achtergelaten wilde worden.

Ten aanzien van de kinderen: ik hoor genoeg om mij heen van alleenstaanden met een redelijke baan dat ze geen huis kunnen kopen. Dat terwijl de ouders een overwaarde hebben van hier tot ginder. De baby-boomers hebben wel aan alle kanten geprofiteerd. Die fikse overwaarde komt immers voor rekening van de tweeverdieners die wel diep in de buidel moeten tasten voor een woning.

quote:

De kinderen hebben onder het huidige recht nog steeds recht op een deel, en de partner ook. Ik zie het probleem niet.

Ik wel. De verzorgingsgedachte is prima. Maar houd die dan ook aan. Er zijn vele ouderen in Nederland die meer geld hebben dan nodig. De kinderen kunnen daar nu hun voordeel mee doen. Zoals het vroeger ook was. Die baby-boomers zijn vrijwel allemaal, mits de ouders dat konden betalen, financieel geholpen door hun ouders.

quote:

Ik ga er van uit dat je dit vraagt uit persoonlijke interesse, als argument is het namelijk compleet inhoudsloos.

Het was duidelijk een vraag en geen argument. Waarom beantwoord je de vraag niet?

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 09:26 schreef DS4 het volgende:

[..]

Voor de goede orde: een correctie die ik zelf heb gemaakt. Verder heb ik weldegelijk impliciet aangegeven dat ik een probleem heb met de mogelijkheid van feitelijke (zij het gedeeltelijke) onterving. Ik ben daar niet zo expliciet op ingegaan omdat het onderwerp hier de successierechten zijn...
[..]

Ah, de onterving is het probleem. Ik heb daar ook moeite mee, maar dan de andere kant op. Ik ben van mening dat een kind volledig onterft moet kunnen worden. De situatie speelt in mijn familie dat een kant van de familie waar we al jaren niets van horen van rechtswege toch een deel van de ervenis zal verkrijgen. Zij hebben niets bijgedragen in de zorg van mijn grootouders, ik vind het dan ook moeilijk te verkroppen dat een deel van het geld van mijn grootouders wel die kant op gaat, terwijl dit tegen hun zin is.

...

quote:

De langstlevende ouder laat de partner niet goed verzorgd na, dat is degene die goed verzorgd wordt achtergelaten...

Ik bedoelde de situatie waarin de langstevende ouder hertrouwd na de dood van de eerstervende ouder.

quote:

Maar wat zie je: de ouders maken de keuze vaak tegelijkertijd. Beiden willen niet zelf de dupe zijn en spreken dus samen af om elkaar goed te bedelen. Althans, zo was het vroeger, thans is het dus standaard... Maar weet dat langstlevende testamenten werden vrijwel altijd tegelijkertijd opgemaakt.

Dus is het zeer de vraag of de erflater werkelijk de partner verzorgd wilde achterlaten, of dat deze zelf verzorgd achtergelaten wilde worden.

Ten aanzien van de kinderen: ik hoor genoeg om mij heen van alleenstaanden met een redelijke baan dat ze geen huis kunnen kopen. Dat terwijl de ouders een overwaarde hebben van hier tot ginder. De baby-boomers hebben wel aan alle kanten geprofiteerd. Die fikse overwaarde komt immers voor rekening van de tweeverdieners die wel diep in de buidel moeten tasten voor een woning.
[..]

De baby-boomers hebben inderdaad geprofiteerd. Jij bent blijkbaar van mening dat een deel daarvan aan jou toekomt, ik zie dat anders. Waarom zou een deel van hun meevallers aan jou toekomen, terwijl er van jouw kant geen tegenprestatie tegenover staat?

quote:

Ik wel. De verzorgingsgedachte is prima. Maar houd die dan ook aan. Er zijn vele ouderen in Nederland die meer geld hebben dan nodig. De kinderen kunnen daar nu hun voordeel mee doen. Zoals het vroeger ook was. Die baby-boomers zijn vrijwel allemaal, mits de ouders dat konden betalen, financieel geholpen door hun ouders.
[..]

Die redenering kan ik mij niet in vinden. Jij stelt dat de ouders hun kinderen financieel moeten helpen, omdat dat al generaties zo gaat? Waarom zou dat nu weer moeten gelden voor deze generatie?

quote:

Het was duidelijk een vraag en geen argument. Waarom beantwoord je de vraag niet?

In dat geval doe ik dat met alle plezier
Proceservaring heb ik ^nog niet, op de gewone bezwaar- en beroepsprocedures na. Ik ben fiscalist en geen advocaat. Nog niet, ik ga in september naar de Universiteit om Fiscaal Recht te studeren omdat ik er nog veel meer van wil weten. ^{en ik heb er zin in!}

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 09:10 schreef DS4 het volgende:
Vb. Man A getrouwd met Vrouw B. Kind C en D. Gezamelijk vermogen 500.000. Gemeenschap goederen. Bij overlijden van A krijgen de beide kinderen een vordering op kindsdeel, zijnde 1/3 van 250.000 (immers, de helft is al van B), dus tezamen 167.000.

B trouwt met nieuwe partner E onder huwelijkse voorwaarden.

Bij overlijden moet E nu 167.000 voldoen, maar verkrijgt wel de rest. Als E jong genoeg is houdt dit in dat de kinderen zeer waarschijnlijk een groot deel van het vermogen van hun ouders definitief aan de neus voorbij zien gaan.
[..]

Je haalt hier dingen bij die niets met het erfrecht te maken hebben.
1. die 250.000 wegens de eerste boedel hebben de kinderen nog helemaal geen rechten op, wat de overblijvende partner daarmee doet is zijn zaak, dit is ook nog niet in een nalatenschap geweest (of wil jij zeggen dat wanneer ma doodgaat pa zijn helft ook gelijk maar beschikbaar moet stellen).
2. die 67.000 welke de langstlevende heeft geerft (250.000-167.000) zou ook onder het oude erfrecht aan de langstlevende toevallen. De kinderen hoeven ook niet aan de langstlevende te vertellen wat ze ermee doen, waarom mag pa dan niet beslissen om een nieuw liefje te zoeken die die pleziert met een gemeenschappelijke boedel van 250.000 + 67.000.

Kortom, dat de langstlevende doet met zijn portie wat die wil vind ik niet eens zo raar, wat ik in de nieuwe regeling zotter vind is dat die rustig die 167.000 kan opmaken, zonder dat je daar als kind iets aan kan doen.

Wanneer je van mening bent dat die 500.000 in zijn geheel naar de volgende generatie moet (vooral als dat al een 400.00 van een generatie daarvoor is voel ik ook wel iets voor dat denkbeeld, maar dan moet de generatie die dan volgt natuurlijk wel een zelfde denkbeeld hebben) dan moet je het hele zelfbeschikkingsrecht op de schop gooien. Je kan dan als handelingsbekwame namelijk niet meer bepalen wat je zelf wenst te doen met dingen waar je volledig handelingsbevoegd over bent.

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 10:13 schreef DonJames het volgende:

Ah, de onterving is het probleem. Ik heb daar ook moeite mee, maar dan de andere kant op. Ik ben van mening dat een kind volledig onterft moet kunnen worden. De situatie speelt in mijn familie dat een kant van de familie waar we al jaren niets van horen van rechtswege toch een deel van de ervenis zal verkrijgen. Zij hebben niets bijgedragen in de zorg van mijn grootouders, ik vind het dan ook moeilijk te verkroppen dat een deel van het geld van mijn grootouders wel die kant op gaat, terwijl dit tegen hun zin is.

Van mij mag onterving best, maar dan wel expliciet.

Deze deels onterving kan heel goed ongewenst zijn. Even terug naar voorbeeld. A is éénverdiener geweest. A wil natuurlijk dat zijn kinderen uiteindelijk (dus na overlijden B) de vruchten krijgen waar hij altijd voor heeft gewerkt. Echter, met het grootste deel gaat E aan de haal. Zou A dat willen? Dat hangt natuurlijk een beetje van de situatie af, maar laat ik het zo zeggen, als ik A ben, dan vind ik dat C en D meer rechten hebben dan E, zeker indien het laatste huwelijk kortstondig is geweest.

quote:

De baby-boomers hebben inderdaad geprofiteerd. Jij bent blijkbaar van mening dat een deel daarvan aan jou toekomt, ik zie dat anders. Waarom zou een deel van hun meevallers aan jou toekomen, terwijl er van jouw kant geen tegenprestatie tegenover staat?

Mijn tegenprestatie is duidelijk. Ik betaal deels het pensioen van de baby-boomers, aangezien zij altijd te weinig hebben gespaard. Ik heb veel voor mijn woning moeten betalen omdat de huizenprijzen fiks over de kop zijn gegaan in de jaren 90. Vergis je niet, mijn generatie levert een behoorlijke tegenprestatie.

quote:

Die redenering kan ik mij niet in vinden. Jij stelt dat de ouders hun kinderen financieel moeten helpen, omdat dat al generaties zo gaat? Waarom zou dat nu weer moeten gelden voor deze generatie?

In het eerste jaar op de UU leer je alles over het erfrecht vanuit historisch perspectief. Dan zul je zien dat er een verschuiving is gekomen van alles naar de kinderen zodat die verder kunnen bouwen (Romeins recht) tot alles blijft bij de ouders die het lekker op kunnen maken (vandaag de dag). Net zo goed als dat het niet klopt dat de partner (lees: vrouw, want alleen mannen hadden bezittingen) achter blijft zonder geld, klopt het ook niet dat de kinderen achter blijven. Zoals de waarheid meestal in het midden ligt, ligt ook de ideale situatie aldaar...

Let wel: ik snap de verzorgingsgedachte en begrijp best dat er financiële problemen kunnen komen indien we daar geen rekening mee houden. Maar thans is er overkill.

Wat misschien ook speelt is dat ik kom uit een familie met "oud geld", waar de gedachte dat je familievermogen bij je hebt om door te geven aan de volgende generaties nog hoogtij viert itt nieuw geld waar nu nu nu geldt...

quote:

In dat geval doe ik dat met alle plezier
Proceservaring heb ik ^nog niet, op de gewone bezwaar- en beroepsprocedures na. Ik ben fiscalist en geen advocaat. Nog niet, ik ga in september naar de Universiteit om Fiscaal Recht te studeren omdat ik er nog veel meer van wil weten. ^{en ik heb er zin in!}

Ik begrijp even niet dat je fiscalist bent en nog fiscaal recht moet studeren (of heb je eerst fiscaal recht op de Hogeschool gedaan?), maar verder: succes. Tip: mis de hoorcolleges van Harrie van Mens niet. Voor mij destijds de reden om fiscaal recht te gaan doen naast civiel.

Bezwaar en beroep is ook proceservaring overigens. Veel van mijn proceservaring zit bij de belastingkamers en m.i. zijn dit ook de beste colleges binnen de rechtspraak.

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 10:14 schreef frederik het volgende:

Je haalt hier dingen bij die niets met het erfrecht te maken hebben.

Hoezo hebben die er niets mee te maken? Het werkt toch op elkaar door?

quote:

1. die 250.000 wegens de eerste boedel hebben de kinderen nog helemaal geen rechten op, wat de overblijvende partner daarmee doet is zijn zaak, dit is ook nog niet in een nalatenschap geweest (of wil jij zeggen dat wanneer ma doodgaat pa zijn helft ook gelijk maar beschikbaar moet stellen).

Nee, zeker niet. Maar waar jij zegt dat de overblijvende partner daarmee doet wat hem/haar belieft klopt niet. Het is wettelijk geregeld. Een lakse overblijvende partner kan dus willen dat de kinderen hun deel krijgen bij zijn/hara overlijden, terwijl feitelijk de nieuwe partner er mee aan de haal gaat.

Het uitgangspunt klopt m.i. dus niet.

quote:

2. die 67.000 welke de langstlevende heeft geerft (250.000-167.000) zou ook onder het oude erfrecht aan de langstlevende toevallen. De kinderen hoeven ook niet aan de langstlevende te vertellen wat ze ermee doen, waarom mag pa dan niet beslissen om een nieuw liefje te zoeken die die pleziert met een gemeenschappelijke boedel van 250.000 + 67.000.

Pa mag dat beslissen. Maar thans beslist de overheid voor pa, tenzij pa zelf beslist.

quote:

Kortom, dat de langstlevende doet met zijn portie wat die wil vind ik niet eens zo raar, wat ik in de nieuwe regeling zotter vind is dat die rustig die 167.000 kan opmaken, zonder dat je daar als kind iets aan kan doen.

Vind ik zot tenzij de langstlevende het geld daadwerkelijk nodig heeft. B.v. slecht pensioen, maar door willen leven op oud niveau. Geen probleem mee. Wel een probleem met 6-7x per jaar op vakantie omdat het geld er toevallig is...

quote:

Wanneer je van mening bent dat die 500.000 in zijn geheel naar de volgende generatie moet (vooral als dat al een 400.00 van een generatie daarvoor is voel ik ook wel iets voor dat denkbeeld, maar dan moet de generatie die dan volgt natuurlijk wel een zelfde denkbeeld hebben) dan moet je het hele zelfbeschikkingsrecht op de schop gooien. Je kan dan als handelingsbekwame namelijk niet meer bepalen wat je zelf wenst te doen met dingen waar je volledig handelingsbevoegd over bent.

Ja, dat vind ik dus. De familie bouwt iets op en geeft dat aan je door. Dan moet je daar zuinig op zijn, op passen, verder aan door bouwen en doorgeven aan de volgende generatie. Je mag best de vruchten er van plukken. Maar het vermogen er doorheen jagen... nee, geen goed idee.

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 10:41 schreef DS4 het volgende:

[..]

Van mij mag onterving best, maar dan wel expliciet.

Deze deels onterving kan heel goed ongewenst zijn. Even terug naar voorbeeld. A is éénverdiener geweest. A wil natuurlijk dat zijn kinderen uiteindelijk (dus na overlijden B) de vruchten krijgen waar hij altijd voor heeft gewerkt. Echter, met het grootste deel gaat E aan de haal. Zou A dat willen? Dat hangt natuurlijk een beetje van de situatie af, maar laat ik het zo zeggen, als ik A ben, dan vind ik dat C en D meer rechten hebben dan E, zeker indien het laatste huwelijk kortstondig is geweest.
[..]

En als jij E bent denk je daar waarschijnlijk weer heel anders over. In beide situaties zullen er mensen ontevreden zijn, daar ontkom je natuurlijk niet aan. Wat natuurlijk geen reden is om er niet over te discussiëren.

quote:

Mijn tegenprestatie is duidelijk. Ik betaal deels het pensioen van de baby-boomers, aangezien zij altijd te weinig hebben gespaard. Ik heb veel voor mijn woning moeten betalen omdat de huizenprijzen fiks over de kop zijn gegaan in de jaren 90. Vergis je niet, mijn generatie levert een behoorlijke tegenprestatie.
[..]

Ik moet zeggen dat ik daar nog niet zo aan had gedacht. Ergens kan ik mij daar wel in vinden, ik ben alleen niet zo'n voorstander van allerlei wet- en regelgeving die zaken op het persoonlijke vlak regelt.

quote:

..
Wat misschien ook speelt is dat ik kom uit een familie met "oud geld", waar de gedachte dat je familievermogen bij je hebt om door te geven aan de volgende generaties nog hoogtij viert itt nieuw geld waar nu nu nu geldt...
[..]

Misschien zit daar het verschil, ik kom van de arme tak.

quote:

Ik begrijp even niet dat je fiscalist bent en nog fiscaal recht moet studeren (of heb je eerst fiscaal recht op de Hogeschool gedaan?), maar verder: succes. Tip: mis de hoorcolleges van Harrie van Mens niet. Voor mij destijds de reden om fiscaal recht te gaan doen naast civiel.
...

Klopt, de HEAO fiscale economie (in deeltijd, ik werk gewoon full-time)

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 10:49 schreef DS4 het volgende:

[..]

Hoezo hebben die er niets mee te maken? Het werkt toch op elkaar door?
[..]

Nee, zeker niet. Maar waar jij zegt dat de overblijvende partner daarmee doet wat hem/haar belieft klopt niet. Het is wettelijk geregeld. Een lakse overblijvende partner kan dus willen dat de kinderen hun deel krijgen bij zijn/hara overlijden, terwijl feitelijk de nieuwe partner er mee aan de haal gaat.

Wat ik met mijn eerste punt bedoelde is dat je wel heel makkelijk die 250.000 meeneemt in je hele verhaal, terwijl de overleden partner daar niets over te vertellen heeft, laks of niet laks.
Ik krijg uit jouw posts trouwens een beetje de indruk dat je in een situatie zit waarbij het familiekapitaal er via de aangetrouwde kale kant uitgaat. Dan kan ik je gevoel wel begrijpen, alleen die 250.000 heeft niets met het erfrecht te maken, maar met het al dan niet buiten gemeenschap trouwen (of het niet door de oudere generatie in een testament zetten dat het geld buiten een huwelijkse boedel blijft)

quote:

Pa mag dat beslissen. Maar thans beslist de overheid voor pa, tenzij pa zelf beslist.

Waar ik op doelde is de beslissingsbevoegdheid van iemand die geld geerft heeft. Hoe die nalatenschap verdeeld moet worden is weer een ander iets (uit jouw posts haal ik alles naar de kinderen, niets naar de partner, dus juist de andere kant op als de richting waarin de laatste verandering was).
Pa mag als erfgenaam toch wel beslissen wat die met zijn eigen geld doet? En helemaal met de 250.000 die buiten welke nalatenschap staat

quote:

Vind ik zot tenzij de langstlevende het geld daadwerkelijk nodig heeft. B.v. slecht pensioen, maar door willen leven op oud niveau. Geen probleem mee. Wel een probleem met 6-7x per jaar op vakantie omdat het geld er toevallig is...

Ben ik volledig met je eens

quote:

Ja, dat vind ik dus. De familie bouwt iets op en geeft dat aan je door. Dan moet je daar zuinig op zijn, op passen, verder aan door bouwen en doorgeven aan de volgende generatie. Je mag best de vruchten er van plukken. Maar het vermogen er doorheen jagen... nee, geen goed idee.

Kan ik volledig in meegaan.

Ik kom in tegenstelling tot jou niet uit een volledig oud geld gezin.
Het oud geld is door opa en oma opgemaakt (waren huisjesmelker met 13 panden in de stad Groningen), mijn vader (60) heeft een zeer klein deel daarvan kunnen verdelen met zijn 4 broers en zussen.
Mijn moeder komt juist uit een nieuw rijk gezin, een gezin waarbij het kapitaal pas de laatste 4 of 5 generaties is ontstaan, en die heeft iets meer dan mijn vader mogen verdelen met haar broer.
Ik herken dus wel jouw bezorgdheid (alleen dan niet bij mijn ouders zelf)

@ DS4 & Frederik: Waar komt die drang vandaan dat oud geld vooral niet mag worden opgemaakt, maar dat het binnen de familie moet blijven?

Ik heb hier zelf 2 jaar geleden mee te maken gehad. Wat er in feite gebeurd is dat de overlevende ouder een 'schuld' krijgt aan de kinderen van het kindsdeel (in mijn geval was dit een kwart van alles, enig kind) en over dat bedrag dienen inderdaad de gewoon successierechten afgedragen te worden.

Het 'voordeel' van deze regeling is dat die 'schuld' elk jaar groter wordt en dat bij overlijden van de 2de ouder deze schuld dan van de uiteindelijke erfenis afgetrokken wordt. Aangezien successierechten progressief belast worden kan dit op de langere termijn zeer veel schelen.

Stel: het totale bezit is 1 miljoen. Als je dit in 1 keer zou erven betaal je 208.000 euro

Betaal je echter over je kindsdeel eerst de belasting is dat 35.000 euro. Erf je dat miljoen vervolgens 10 jaar later komt bij de 250.000 euro nog 10 jaar 4% dus kun je 350.000 euro van dat miljoen aftrekken. Je betaald nog belasting over 650.000 euro: 123.000 euro. Totaal betaal je 'maar' 158.000 euro, scheelt dus een halve ton.

Rekenvoorbeeldje natuurlijk, bedragen afgerond en geen rekening gehouden met veranderingen in het systeem.

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 13:02 schreef frederik het volgende:

Ik krijg uit jouw posts trouwens een beetje de indruk dat je in een situatie zit waarbij het familiekapitaal er via de aangetrouwde kale kant uitgaat. Dan kan ik je gevoel wel begrijpen, alleen die 250.000 heeft niets met het erfrecht te maken, maar met het al dan niet buiten gemeenschap trouwen (of het niet door de oudere generatie in een testament zetten dat het geld buiten een huwelijkse boedel blijft)

Mijn persoonlijke ervaring is iets anders. Mijn vader overleed een jaar voordat ik naar de Uni ging. Mijn moeder wilde per sé een langslevende testament en mijn vader heeft daar mee ingestemd na veel gezeur. Mijn vader wilde wel dat mijn studie zou worden betaald en vond het ook logisch om een studentenwoning aan te schaffen voor mij. Let wel: een en ander is besproken waar mijn moeder bij zat.

Na overlijden ging de geldkraan dicht. Incl. de ouderlijke bijdrage waar de overheid vanuit gaat. Ik moest dus gaan lenen. Op zich kan ik daar mee leven indien mijn moeder moeite had om het hoofd boven water te houden, maar dat is dus niet het geval zul je begrijpen.

Ik heb ook nog voorgesteld om een studentenwoning voor eigen rekening en risico te kopen, had alleen een borg nodig. Reactie moeder: "wat schiet ik daar mee op?"

Hoe dan ook: e.e.a is niet bepaald gegaan zoals mijn vader dat wilde. Uiteindelijk zal ik best een hoop geld erven. Mijn moeder dient nl. alles onmiddellijk uit te keren bij hertrouwen, dus dat gaat ze nooit doen en ze krijgt het ook niet op. Maar wat ik nu ook erf: ik sta nu al lang op eigen benen, dus ik heb er nu niets meer aan en mijn moeder heeft ook geen donder aan het overschot. Ik kan het gelukkig zelf wel weer aanwenden voor mijn kinderen (mocht ik kinderen krijgen natuurlijk).

Kort gezegd: de vordering heeft alleen maar de relatie met mijn moeder flink bekoeld. Dus dat speelt idd ernstig mee in mijn gedachten.

quote:

Waar ik op doelde is de beslissingsbevoegdheid van iemand die geld geerft heeft. Hoe die nalatenschap verdeeld moet worden is weer een ander iets (uit jouw posts haal ik alles naar de kinderen, niets naar de partner, dus juist de andere kant op als de richting waarin de laatste verandering was).
Pa mag als erfgenaam toch wel beslissen wat die met zijn eigen geld doet? En helemaal met de 250.000 die buiten welke nalatenschap staat

Van mij mag iedereen doen waar deze zin in heeft. Desalniettemin zou ik vinden dat langstlevende bepalingen niet verder mogen gaan dan noodzakelijk ten aanzien van de verzorgingsgedachte.

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 13:14 schreef DonJames het volgende:
@ DS4 & Frederik: Waar komt die drang vandaan dat oud geld vooral niet mag worden opgemaakt, maar dat het binnen de familie moet blijven?

Eigenlijk valt het simpel samen te vatten met: de kip met de gouden eieren moet je niet slachten...

Een familievermogen is in vele jaren opgebouwd. Er zit veel bloed zweet en tranen in en men is er zorgvuldig mee omgegaan. Dan is het toch al te dol dat een losbol die het dient te beheren het ook gaat opmaken. Daarvoor is het niet bedoeld. Het is bedoeld om generaties lang mee te gaan, vergezeld van de familietradities, de herinneringen, enz.

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 13:48 schreef DS4 het volgende:

[..]

Eigenlijk valt het simpel samen te vatten met: de kip met de gouden eieren moet je niet slachten...

Een familievermogen is in vele jaren opgebouwd. Er zit veel bloed zweet en tranen in en men is er zorgvuldig mee omgegaan. Dan is het toch al te dol dat een losbol die het dient te beheren het ook gaat opmaken. Daarvoor is het niet bedoeld. Het is bedoeld om generaties lang mee te gaan, vergezeld van de familietradities, de herinneringen, enz.

Het zal ook wel met opvoeding te maken hebben denk ik (mede gezien jouw post hierboven).
Ik kom uit een eenvoudig (maar warm) nest, waarbij ik al vroeg heb geleerd mijn eigen boontjes te doppen. Direct na de middelbare school werd ik toch wel geacht voor mijzelf te gaan zorgen. Dat heb ik ook gedaan, ik werk full-time vanaf m'n 18e. Alles wat ik heb, heb ik slechts aan één persoon te danken: aan mijzelf. Het idee dat ik op mijn centen moet letten omdat ik anders niets zou nalaten trekt me dan ook niet zo, ik heb hard voor het geld gewerkt, dan wil ik er het plezier van hebben ook.
Een familiekapitaal staat denk ik te ver van mij af om er iets bij voor te kunnen stellen. Ach, misschien ben ik wel de eerste in de familie die een behoorlijk vermogen nalaat en zo een familiekapitaal begint.

Het begint een beetje een [R&P]-topic te worden zo, waarvoor mijn excuses.

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 13:14 schreef DonJames het volgende:
@ DS4 & Frederik: Waar komt die drang vandaan dat oud geld vooral niet mag worden opgemaakt, maar dat het binnen de familie moet blijven?

Oud geld (tenminste zoals ik ernaar kijk) is geld wat weldegelijk op mag, maar wat het bekende appeltje voor de dorst is (en dan niet de dorst omdat je vertikt om naar de winkel te gaan).
Een appeltje voor de dorst wat niet voor 1 generatie is, maar meer.
Een appeltje wat door eerdere generaties is opgebouwd, een generatie die van mening was dat je gewoon kon werken voor je geld, ook al had je wat achter de hand. Nu opeens opmaken is niet wat die mensen voor ogen hadden

Ik ben trouwens ook financieel zeer krap opgevoed (hoewel het geld er wel was kregen we bijvoorbeeld als zakgeld net het minimum adviesbedrag van het Nibud, terwijl we er wel veel voor moesten doen, en er niet achteloos wat werd toegestopt als het op was).

quote:

Op dinsdag 17 april 2007 15:44 schreef frederik het volgende:

[..]


Ik ben trouwens ook financieel zeer krap opgevoed (hoewel het geld er wel was kregen we bijvoorbeeld als zakgeld net het minimum adviesbedrag van het Nibud, terwijl we er wel veel voor moesten doen, en er niet achteloos wat werd toegestopt als het op was).

M.i. de beste manier om kinderen bewust te maken van de waarde van geld