De derby voor het kampioenschap IJsselmeervogels - Spakenburg

Ijsselmeervogels kan zaterdag voor de zoveelste keer kampioen worden. Dat niet alleen, het kan gebeuren in de derby der derbies. Ijsselmeervogels-Spakenburg. Of te wel de roden tegen de blauwen.

Uniek in Nederland dat er op zo'n hoog amateur niveau wordt gespeeld tussen twee clubs uit een relatief klein dorp. Je hebt ook DOVO-GVVV Quick Boys - Katwijk en Groesbeekse wedstrijden. Maar dat er twee clubs zo vaak om het kampioenschap spelen is ongekend.

De roden of te wel Ijsselmeervogels is verreweg de bekendste en succesvolste amateurclub van Nederland. Zo lang aan de top staan is ongekend. Ze werden zelfs ooit sportploeg van het jaar in Nederland. Zoals je kunt lezen in hun historie.

Zaterdag dus Ijsselmeervogels-Spakenburg. Er worden 9000 toeschouwers verwacht. Daar heeft FC Haarlem 3 wedstrijden voor nodig.


Ijsselmeervogels

De vereniging ontstond in 1932 en kende in de beginperiode een aantal verschillende namen zoals VVIJ, VV IJsselmeer en NAS (Na Arbeid Sport). Tot op de dag van vandaag gebruiken verstokte fans van de club de naam NAS nog steeds, naast andere bekendere bijnamen als de Vogels of de Rooien. Al vrij snel werden de clubkleuren van IJsselmeervogels rood en wit. Het tenue bestaat uit een wit shirt met dieprode baan (zoals Ajax) en een rode broek. De kousen waren aanvankelijk rood met witte bies, maar de laatste jaren hebben de kousen een metamorfose ondergaan en zijn volledig wit geworden.

IJsselmeervogels bleek een succesvol gezelschap te zijn. In de eerste jaren werd er nog in de Utrechtse bond gespeeld, maar na verloop van tijd werd er steeds in de hoogst mogelijke klasse van het district gespeeld. En niet zonder succes; bijna jaarlijks werd er met plaatsgenoot SV Spakenburg en regioclubs als HSV De Zuidvogels en SV Huizen om de titel gespeeld. De Vogels pakten diverse titels en bekers en kenden in de jaren vijftig en zestig absolute hoogtijdagen door jaren achter elkaar het kampioenschap te winnen. Na de jaren zestig werd door de KNVB een landelijke eerste klasse voor het zaterdagamateurvoetbal ingesteld en hoewel IJsselmeervogels hier logischerwijs in thuis zou horen, wist men zich maar op de valreep te kwalificeren. Een barrage met VV VRC en VV Rijsoord werd overleefd en men mocht deelnemen aan de eerste klasse. Overigens samen met plaatsgenoot en rivaal SV Spakenburg. In die tijd verhuisden de Vogels zelfs naar hetzelfde complex als SV Spakenburg en sindsdien scheiden slechts de kantines, een hek en wat bossages beide kemphanen.

IJsselmeervogels begon voortvarend in de nieuwe klasse. Al vrij snel werd men ook hier afdelingskampioen en pakte men dikwijls het zaterdag- en landskampioenschap.

Sportploeg van het jaar

Maar de echte, landelijke doorbraak kwam in het seizoen 1974-1975. Men had zich gekwalificeerd voor de KNVB-beker en hierin werd buitengewoon gepresteerd. SV Limburgia en SC Amersfoort (de voormalige BVO uit de nabije grote stad) werden opzij gezet. Toen kwam FC Groningen, de trotse koploper van de eerste divisie op bezoek. De Groningers wisten eigenlijk niet zo goed waar Spakenburg lag, zo vertelden ze. De Vogels reageerden gepast en schoten de noordelingen uit het toernooi: men had als amateurclub nu zelfs de kwartfinale bereikt! In maart 1975 zou men naar Alkmaar vertrekken om tegen het in die dagen ongenaakbare AZ'67( Nummer 5 eredivisie 1974/75) met Kees Kist en Hugo Hovenkamp te spelen. IJsselmeervogels speelde in een Europacupachtige ambiance, ondersteund door duizenden hartstochtelijke fans, de beste wedstrijd uit het bestaan van de club. Jan Vedder en Jaan de Graaf wisten de amateurs zelfs op een onwaarschijnlijk 0-2 voorsprong te zetten! De Alkmaarders gooiden de turbo er echter op en kwamen terug tot 2-2. Nu zou het wel gebeurd zijn... maar de vermoeide Spakenburgers hielden stand en kwamen zelfs met 2-2 door de verlenging. Strafschoppen in het donker... een fantastische keeper Jos de Feyter, en de Rooien hadden het sprookje waargemaakt: de halve finale was bereikt. Zanger Peter Koelewijn van Peter en zijn Rockets schreef hierop een lied voor IJsselmeervogels. Dat door het elftal werd ingezongen:Vogels van het IJsselmeer "Alle vogels vliegen". Deze overwinning geldt als de meest historische in de clubgeschiedenis en werd dagenlang gevierd in het dorp. In de halve finale, in de Deventer Adelaarshorst bleek FC Twente met 6-0 duidelijk te sterk, maar de naam IJsselmeervogels was gevestigd. Men ontving in 1975 zelfs het predicaat Sportploeg van het jaar (Nederland)! Tot nu toe is IJsselmeervogels de eerste en enige amateurclub met deze titel.

De rest van de jaren zeventig en tachtig werden wederom fantastische resultaten geboekt. Diverse kampioenschappen werden gevierd, met ploegen die grotendeels uit eigen dorpsjongens bestonden. Aan het eind van de jaren tachtig leek het verval echter in te zetten. De club hinkte op twee gedachten; blijven we met eigen jongens spelen, of kopen we ook spelers, zoals ook de trend was in die tijd. Omstreeks 1988 vind er een omslag in beleid plaats.Vanaf deze periode gaat IJsselmeervogels in navolging van andere amateurclubs spelers betalen. Voor die tijd speelden de voetballers onbetaald. Dat men hier nog mee moest leren omgaan, blijkt uit het feit dat dit vooralsnog een succesloze periode van zeven jaar opleverde , die ook nog eens gekenmerkt werd door enkele supportersrellen. Midden jaren negentig besloot het bestuur om de nuchtere noorderling Erik Assink aan te stellen als trainer. Hij kreeg een ploeg met jonkies uit de eigen opleiding, aangevuld met een enkele routinier. Assink smeedde een vechtmachine die niets weggaf en altijd scoorde; en zo pakte de ploeg in 1995 alle mogelijke amateurtitels op de Nederlandse velden. De grotendeels intact gebleven ploeg werd ook in 1998 en 1999 weer (zaterdag)kampioen, waarna langzaam maar zeker weer een ombouw naar een nieuw team moest plaatsvinden. Dat proces heeft enkele jaren geduurd, jaren waarin men soms ook genoegen moest nemen met een plaatsje in de middenmoot. Maar vanaf 2003 zitten de Rooie Vogels weer in de lift. Middels enkele topaankopen en de teambuilder Philip den Haan aan het roer, wist men zich weer in de strijd om de titel te mengen, die daadwerkelijk in 2005 weer werd veroverd. In de strijd om het zaterdagkampioenschap bleken ASWH (later landskampioen) en het Rijssense SV Excelsior '31 echter te sterk.

In het seizoen 2005-2006 werd de kroon op het werk gezet. Onder leiding van trainer Willem Leushuis, een echte driller, veroverde IJsselmeervogels wederom de afdelingstitel. Concurrenten ASWH, SHO en GVVV werden op respectabele afstand gehouden. Dogan Corneille is de nieuwe man die de lijnen uitzet bij IJsselmeervogels, deze charismatische leider kan als geen ander het elftal sturen, het spel verdelen en medespelers beter maken. Spakenburgse vaste waarden zijn momenteel linksback Henri de Graaf en rechtsback Jan Pieter Hartog. Hartog deed jarenlang mee met het Nederlands Amateurelftal en Henri de Graaf maakte onlangs zijn debuut in het Region's Cup-team (een team van de beste spelers uit District West). Na het halen van de afdelingstitel, wat op zich al geen doel meer was want men wilde meer, moest worden afgerekend met ONS Sneek en Rijnsburgse Boys. Deze nacompetitie, die bol staat van de spanning, kent in IJsselmeervogels een terechte kampioen, maar de verschillen waren zeer klein. Voornamelijk Rijnsburgse Boys bleek kwalitatief niet onder te doen voor de sterrenformatie uit Spakenburg. Uiteindelijk moet de eerder genomen strafschoppenserie het verschil maken en trekt IJsselmeervogels voor 13e keer aan het langste (zaterdagvoetbal)eind. De algehele amateurtitel blijkt te gaan tussen Turkiyemspor en IJsselmeervogels. Op zaterdag 10 juni 2006 wordt de eerste wedstrijd gespeeld om het Algeheel amateur kampioenschap. Deze wordt 1-2 gewonnen door Turkiyemspor. De beslissende wedstrijd op 17 juni 2006 wordt 3-0 gewonnen door IJsselmeervogels op het veld van Turkiyemspor. Hierdoor pakt IJsselmeervogels, na 10 lange jaren, weer een algemene amateurtitel , de 5e in de historie. Een absoluut record! Dit seizoen kon IJsselmeervogels spreken van een uitstekende selectie, dit bleek ook uit de belangstelling van de profclubs. Kwong-Wah Steinraht (topscoorder) verruilde IJsselmeervogels voor HFC Haarlem en no-nonsense verdediger Stanley Tailor vertrok naar Emmen. Opvallendste transfer was vliegensvlugge linksbuiten Gijs van Manen die vorig jaar nog op de bank zat bij Barneveld en nu zijn geluk ging beproeven in de reserves van FC Utrecht. In de zomerstop werden waardige vervangers gezocht en gevonden. De gebroeders Kevin en Jeffrey Winter (FC Lisse), die in de nadrukkelijke belangstelling stonden van enkele amateurclubs, komen dit seizoen de selectie versterken. Paul Verboom (SHO), Mirco Bovo (Woudenberg) en Jaap de Feyter (SDC Putten) moeten het keepersprobleem oplossen nu Sander Duindam (Kozakken Boys) en Gerben Jan Ruizendaal (Huizen) zijn vertrokken. Alexander de Jong en Sjoerd van der Waal (beiden ASWH) worden vermoedelijk als spelers voor de breedte gehaald evenals Guido Beurskens en Luc Joordens (beiden EVV). Pierre Tosch (Stormvogels Telstar) moet Stanley Tailor doen vergeten.

Trainers

De bekendste trainers waren in de loop der jaren Jan de Rijk (vader van verslaggever Ron), Pierre Stevenaart, Tonnie Pronk (de huidige scout van Ajax), Piet Hamberg, Erik Assink en Philip den Haan en Willem Leushuis. De huidige trainer, Cees Lok vroeger bekend als speler van FC Wageningen maar vooral van NEC kennen we toch vooral van zijn trainersfunctie bij NEC en NAC. Meest bekende spelers waren door de jaren heen: Henk (van Ruth) Koelewijn, Jan Vedder, Jaan de Graaf ('nooit op zondag'), Henk de Graaf, Gérard van der Nooij en Melrik Beukers (beide laatstgenoemden speelden ook voor SV Spakenburg).



Spakenburg

Op 15 augustus 1931 richtte een aantal enthousiaste jonge mensen een voetbalvereniging op onder de naam Stormvogels. Het was een tijd waarin meerdere plaatselijke voetbalverenigingen werden opgericht, soms met illustere namen zoals Ajax, Strandvogels, N.A.S. (later IJsselmeervogels), Noordster, Spakenburgse Boys, SDO en SFC.
Van een competitie zoals we die nu kennen was in het begin nog geen sprake. Er werden vooral vriendschappelijke wedstrijden en toernooien gespeeld. Er werd gespeeld op een weiland achter de Bavinckschool. Na een aantal jaren veranderde de vereniging haar naam in Windvogels.

Vanaf 1935 gaan de blauwen meespelen in de competitie bij de Utrechtse Provinciale Voetbal Bond alwaar ze worden ingedeeld in de derde klasse. In dat eerste jaar werden ze meteen ongeslagen kampioen. En dat zou zeker niet het laatste kampioenschap worden. Van een vriendenclubje met slechts een aantal leden, groeide men in de jaren erna - als voetbalvereniging Windvogels - tot een vereniging met 200 leden. Toen Windvogels in 1947 fuseerde met de plaatselijke gymnastiekvereniging Lycurgus werd de voetbalclub omgedoopt tot een sportvereniging: SV Spakenburg.

In 1947 wordt Spakenburg kampioen en promoveert het naar de vierde klasse van de KNVB (na een 4-1 winst op Zuidvogels) en bereikt daarmee de hoogst mogelijke klasse voor een zaterdagclub op dat moment.


Koningin

Twee jaar later speelde S.V. Spakenburg twee keer tegen een jubilerend voetbalteam van Paleis Soestdijk. Het halve dorp ging op de fiets naar Soestdijk, vooral omdat ook Koningin Juliana en Prins Bernhard aanwezig zullen zijn. De wedstrijd in Spakenburg (in augustus) wordt een nog groter feest, want ook daar zijn Koningin en Prins present, natuurlijk als ere-gasten. Het Spakenburgse team wint met 4-2 en aanvoerder Jan van der Goot ontvangt een medaille uit handen van Prins Bernhard.Vooral in de jaren '50 wist Spakenburg haar naam te vestigen in het hele land. Met name het landskampioenschap in 1952 zorgde daarvoor.


De kampioenen werden in een koets door het dorp gereden. Ook in de jaren '60 werden regelmatig kampioenschappen behaald. Verder werd door de gemeente ruimte gegeven om een sportpark aan te leggen op de Westmaat, waar zowel Spakenburg als IJsselmeervogels hun wedstrijden konden afwerken.

In het seizoen '71/'72 wordt gestart met een eerste klasse. Met stunt en vliegwerk weet Spakenburg zich - getraind door Joop van Basten, de vader van Marco - uiteindelijk te plaatsen.

Spakenburg in de hoogste klasse

De eerste seizoenen in die eerste klasse verliepen niet zo goed, maar in het seizoen 1973/74 kon de kampioensvlag weer worden gehesen. Onder leiding van Wim Kraneveldt werd de eerste plaats behaald in de eerste klasse B. In de strijd om het zaterdagkampioenschap werd verloren van Huizen. Maar, Spakenburg had haar visitekaartje afgeleverd en het was duidelijk dat de blauwen geen eendagsvlieg zouden worden op het hoogste niveau van het zaterdagamateurvoetbal.
Toch moest de blauwe aanhang een groot aantal jaren wachten voor er weer een kampioensfeest kon worden gevierd. Spakenburg wisselde matige seizoenen af met goede, maar verder dan een tweede plaats kwam men niet. Tot het seizoen 1984/85.


Het succesjaar '85

Dit seizoen werd het beste in de hele Spakenburg-historie. Onder leiding van Piet van den Ham werd voor het eerst in elf jaar weer een afdelingskampioenschap binnengehaald. Met Kozakken Boys en GVVV werd daarna gestreden om de zaterdagtitel. Omdat de Werkendammers en de Spakenburgers gelijk eindigden was een beslissingswedstrijd nodig. Op het veld van Huizen werd een historische wedstrijd gespeeld. Spakenburg won op de valreep met 3-2, na een onderbreking van een halfuur, terwijl van beide teams twee spelers uit het veld werden gestuurd. Maar Spakenburg had de zaterdagtitel!

Daarna moest de strijd aan worden gebonden zondagkampioen DHC uit Delft. In Delft werd het 2-2 zodat de wedstrijd op de Westmaat de beslissing moest brengen. Vier minuten voor tijd schoot Joop van de Groep Spakenburg via een strafschop naar 1-0. Niet veel later wilde DHC-trainer Guus Haak niet meer verder spelen, na een vermeende elleboogstoot op een van zijn spelers. De officials van de KNVB drongen er bij DHC op aan om de wedstrijd te hervatten. Toen zij bleven weigeren werd Spakenburg tot kampioen uitgeroepen.
Spakenburg won ook nog de districtsbeker, door een 3-0 overwinning op RCH. Hiermee werd het meest succesvolle seizoen van de blauwen gecompleteerd.

1986/87: Weer kampioen

In dit seizoen werd door Spakenburg voor de een na laatste keer een kampioenschap behaald. In een competitie waarin ook buurman IJsselmeervogels was ingedeeld, trokken de blauwen aan het langste eind. Vooral de thuiswedstrijd tegen de 'rooien' was een thriller. Vooraf stond iedereen bol van de spanning. Enkele minuten voor tijd kopte de jonge Tijmen Beekhuis Spakenburg naar de overwinning.

Een week later kon de vlag in top, na een 3-1 overwinning op Roda Boys. In de strijd om de zaterdagtitel moesten Spakenburg en NSVV hun meerdere erkennen in ACV. De Assenaren werden de kampioenen bij de zaterdagamateurs.


1999/2000: Vierde afdelingstitel

In de seizoenen daarna deed Spakenburg vaak mee om de titel, maar het hoogste schavot kon pas in 2000 worden betreden. Onder leiding van Tijs Schipper behaalden de blauwen de titel in de hoofdklasse B. In de race om de zaterdagtitel, met Urk en Katwijk, trok laatstgenoemde aan het langste eind.

In de seizoenen daarop volgend eindigde Spakenburg regelmatig op een tweede plaats, maar het kampioenschap werd helaas niet meer behaald.

-Toevoeging van dndiek: De wedstrijd is live te zien op RTV Utrecht (ook leuk voor de mensen met digitale TV)



[ Bericht 3% gewijzigd door dndiek op 18-04-2007 21:51:47 ]

Ik wil zeker eens gaan kijken.

Mijn visboer op de zaterdagmarkt is een rooie met blauw en rood personeel. Altijd lachen als ik er ben en we er over ouwehoeren.

Topictitel aangepast


Ik bedoel openingspost aangepast.




[ Bericht 30% gewijzigd door tong80 op 16-04-2007 15:04:28 ]