Uit je bed.
De monotone schrijnende klanken van de piepende wekker schellen mijn oren.
De cijfers op de klok doen mij niet anders vermoeden dan het ergste: ik moet eruit.
Met een matte waas voor mijn ogen kruip ik onder de dekens vandaan, nadat ik het schellende apparaat een mep met de vlakke hand heb verkocht.
Zullen mijn kleren ooit op de juiste plaats liggen? Alles is zoals altijd weer kwijt.
Met ongezonde tegenzin vermalen mijn kaken het dagelijkse ritueel tot een pulp, die als een brok door mijn keel glijdt en mij moeizaam maar zeker vervult van een zwaar gevoel.
Gedichtje van mijn kant?
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.