Dark Lord's column: gezellig naar Het Goede Doel

Een maand of drie geleden las ik het ergens op internet: Het Goede Doel komt nog éénmaal bij elkaar. Henk en Henk hebben het (al dan niet tijdelijk) bijgelegd en om te vieren dat de band nu precies 10 jaar geleden is opgehouden te bestaan zal een tweetal concerten in de Heineken Music Hall in Amsterdam gegeven worden. De optredens zullen voorafgegaan worden door enkele try-outs en televisie optredens. Nu ben ik een Goede Doel fan van het eerste uur. Ik was 12 toen ik hard 'België' mee blèrde, kende alle teksten uit het hoofd. Toen het album 'mooi en onverslijtbaar' uitkwam werd dat hèt referentiekader voor iedere nieuwe nederlandstalige plaat: er is nooit meer een betere uitgekomen. Tijdens de laatste (schouwburg) tournee in 1990 heb ik ze nog in het locale theater mogen zien, in bloedvorm. Dertigers die naar later bleek elkaar meer dan zat waren, maar op het podium nog vlamden als vanouds.

Tot mijn grote verrassing was ik eigenlijk helemaal niet blij met de aankondiging van de nieuwe hereniging. Ik was Westbroek in de loop der jaren aardig zat geworden. Altijd dat fake minderwaardigheids complex. 'Ik was de zanger van een bandje dat het toevallig goed deed'. Die zeikstem. Ik was doodsbenauwd voor de 'Henk Westbroek Show': wie weet zou hij zelfs zijn oude cornuiten dwingen 'zelfs je naam is mooi' te spelen, zijn meest overschatte solo-topper ooit. De hype zoals die eind vorig jaar rond Doe Maar's reunie werd gecreëerd deed ook nog een aardige duit in het verkeerde zakje. Het kaartje kostte het dubbele van mijn luxe theater stoel van 10 jaar geleden. Toen na een paar weken voorverkoop bleek dat de kaarten helemaal zo hard niet gingen en ik hoorde dat de opzet veel minder groots zou zijn dan het Doe Maar reunie succes, ging ik toch overstag en kocht een kaartje. Ik ging lekker als vanouds genieten van Het Goede Doel, 'live' wel te verstaan.
Het werd een avond die me nog lang zal heugen.

Allereerst alle lof voor de Heineken Music Hall. Gelegen vlak naast de ArenA, en dus voorzien van ruime parkeergelegenheid heb ik een geluidskwaliteit mogen horen die ongekend is voor een zaal van deze grootte (5000 bezoekers). WC en garderobe zijn gratis, wat trouwens niet meer dan normaal is als je een kaartje koopt van fl 85,- maar je maakt wel anders mee. Ik heb aan het eind van de avond ook nog nooit een zaal zo moeiteloos en snel leeg zien stromen. De mensen die net als ik regelmatig in Ahoy komen zullen beamen dat je er niet aan moet denken dat daar ooit brand uitbreekt. Als geboren Rotterdammer heb ik altijd een gezonde achterdocht van alles wat uit de buurt van Amsterdam komt, maar als ik nu ooit voor de keuze tussen Ahoy en HMH zou komen te staan dan NOOIT meer Ahoy (alleen met de auto Rotterdam uitkomen is al een ramp).

Zo´n half uur van te voren zat de sfeer er in de zaal er al aardig in. Naar schatting 90% van de aanwezigen was 25+, dames en heren netjes 50/50 verdeeld. Zag zelfs wat 50 plussers rondlopen, beetje zoals bij Doe Maar dus. We besloten om zo ver mogelijk naar voren te lopen als fatsoenlijk was en stopten uiteindelijk zo'n vijftien meter van het podium. We hoefden Henk zijn adem niet te kunnen ruiken maar wilden wel graag de vingertjes van de gitarist kunnen zien. Goed zat dus. We stelden ons tactisch op achter wat kortere lieden en wachtten gezapig keuvelend af. De zaal stierf weer van de brallers met foutieve inside information (wie kent ze niet) dus we hadden al voldoende voorpret met het nadoen en logenstraffen van die figuren. Henk en Henk zouden alleen sessie muzikante hebben ingeschakeld, geen oude bandleden. Bleek later dat maar liefst vier oude drummers acte de présence gaven, maar goed.

Tot 1 minuut voordat het licht uit gaat staan we perfect. Net genoeg benenruimte, goed zicht over het hele podium van links naar rechts. Totdat van achteren luide kreten van irritatie klinken: een groep van een man/vrouw of acht baant zich een weg naar voren. Zij hebben immers voor hun kaartjes betaald en willen de beste plaatsen. Een laffe lamlul vooraan met een Amstel Bier reclame uitstraling gebruikt zijn 1.50m korte vriendin als excuus en stormram om zo ver mogelijk naar voren te komen, zijn van plastic bierglazen voorziene vrienden in zijn kielzog. Tot vlak achter me want door mij komen ze niet heen. Principe kwestie: ik werd op de lagere school veel gepest dus nu loopt er voor straf niemand meer over me heen, hoe groot, hoe sterk of hoe brutaal dan ook. Mijn ogen gaan dan heel raar flitsen en raar maar waar: breed ben ik niet maar ze willen er ineens niet meer langs. Het kleine meisje glipt toch naar voren maar de rest van het gepeupel blijft achter tussen het gevloek en getier van de mensen eromheen die nu ineens met de voeten los van de vloer tussen hun omstanders in hangen.

De bekende lage bastonen aan het begin, het licht flitst aan en Het Goede Doel begint met 'Eenvoud'. Het kleine delletje voor me roept dwars door de muziek heen naar achteren dat ze 'ook een peuk wil'. Dit kan nog wat beloven. Na enige nummers blijkt het met het Goede Doel wel snor te zitten. Henk Temming is goed bij stem, de band speelt gedreven en bestaat op de blazers na toch ècht alleen uit oud-leden, Henk Westbroek is nog steeds de leukste thuis met een beperkt zangtalent, en gitarist Sander van Herk raakt nog altijd rechtstreeks het hart met zijn lyrische gitaarsoli. Als collega bassist wil ik ook zeggen dat Steven Wienjus echt een ster is. Echt voor makkelijk scoren gaan ze vanavond ook niet want ze hebben zelfs het lef wat vrij onbekend werk te brengen dat de heren Henk en Henk voor anderen geschreven hebben.

Als gijzelaar ingezet wordt gaat het dak eraf, zo ook bij de Henk van een vriend van de greppeldel voor me die over me heen springt en een wilde paringsdans begint met het kleine blonde takketeefje. Ze wordt wild anaal genomen, al stotend probeert hij links en rechts ruimte te creëeren maar zoals eerder gezegd: dan moet hij eerst door mij heen en dat lukt dus niet. Hij heeft ook nog eens de pech dat aan de andere kant een kleine formaat reus staat die ook niet echt mee wil werken. Na gijzelaar ben ik het zat. Je loopt natuurlijk het risico dat de rest van dat gepeupel straks ook voor je neus irritant staat te doen. Dus even de schouder ervoor en met een korte harde duw is het liefdeskoppel van deze avond weer gescheiden en kan ik weer ademhalen. Het mutsje vindt de avond niet compleet zonder vriend (of peuk?) dus kiest ze mokkend eieren voor haar geld en glipt weer terug naar naar achteren.

De irritatie neemt toe. Hoe ik me ook voorneem alleen van de muziek te genieten en niet op de morons om me heen te letten, het wil maar niet lukken. Dan komt voor mij het hoogtepunt van de avond:'geboren voor het geluk'. Begint met lange gitaarnoten die door je ziel heen snijden. Als je ten minste niet halverwege wordt wakkergeschud door een gek met een heinekenvat op zijn rug en een vlag op zijn hoofd die hard brult of je een 'BIERTJE' lust. Sodemieter op halve zool! Je verziekt het hoogtepunt van mijn avond. Rot op naar je thuisland, achter de tap, ouwehoer wat met je stamgasten maar pleur als de tiefus van de dansvloer af met je idiote apepak, het is nog lang geen carnaval achterlijke limbo! Had ik willen zeggen dus maar 'nee' volstond natuurlijk ook waarop een figuur vlak voor me tot overmaat van ramp heftig naar hem begint te zwaaien. Goed. Dat nummer is nu dus verziekt van a tot z. Regelmatig komen er ook mensen van voren naar achteren lopen om weer terug te keren met armen vol bier. 'sorry sorry mag ik er even langs'. Nee NIET natuurlijk maar hier sta je ook in de weg dus loop maar door met je handel. Als hij bacootjes bij zich had gehad had ik er een gepikt maar alleen maar aangelengd heineken wat er langs komt dus jammer. Ik snap niet dat soort gasten hier doen. Voor 85 piek kun je je helemaal lam zuipen in de kroeg en hoef je vast minder hard te schreeuwen om elkaar te kunnen verstaan. Ik had verwacht dat zover vooraan alleen de die-hard fans te vinden waren maar het blijkt dus ook veel volk te zijn dat asociaal genoeg is om voor te dringen ten koste van het plezier van anderen. Is het dan echt zo moeilijk om een beetje rekening met elkaar te houden? De meeste mensen komen de hele avond niet van hun plek af, het zijn precies die paar etterbakken die eigenlijk gewoon met een infuus aan de tap moeten hangen die ieders plezier vergallen. Had g*dverd*mme thuis die live cd van ze gedraait die vast uitkomt ergens volgend jaar!

Het wordt wat stiller achter me. Inderdaad: ze zijn biertjes halen. Het Goede Doel is briljant. De lege plekken achter me worden opgevuld door Drie Vrienden, wederom van die Amstel types uit de bekende reclame. Het gaat hun niet om het Goede Doel, nee het gaat om elkaar. In een kring doen ze met elkaar een wilde indianen dans, zonder op de directe omgeving te letten die de nodige schoppen en klappen van het drietal krijgt. Degene het dichtst bij mij is de lul. Hopla, felle harde stoot met de elleboog onder de oksel. Draai mij nooit de rug toe. Oogst enig effect, maar wordt alras beter nadat ik 'per ongeluk' mijn voet naar achteren plaats en neerzet, keihard bovenop de achilles pees van de figuur. Was dat een kreetje van plezier? Anyway, geen last meer van gehad verder, het mannetje wisselt met een een van de andere heertjes die wat minder ruimte nodig lijkt te hebben. We hebben het overigens over volwassen kerels van einde twintig begin dertig, geen tieners on speed of zo.

Als de (lange) toegift wordt ingezet wordt het front stormenderhand genomen door 5 lange brede heren en een heel klein (ander) meisje die zich met wat lichte elleboogbewegingen naar voren werken. Inderdaad, ook hier eindigt de opmars vlak bij mij, naast mij om precies te zijn. Achterlijke boerenkoppen. Degene naast mij speurt de omgeving af om te kijken wat hij moet doen. Zijn vrienden naast hem lachen en alhoewel je aan zijn ogen kunt zien dat hij geen idee heeft waarom, lacht hij ook maar. Het Goede Doel ziet hij verder niet, hij heeft slechts oog voor zijn vrienden die op hun beurt alleen maar oog hebben voor elkaar. Dit ten koste van het publiek eromheen uiteraard, die arme mensen die daar al een uur voor het concert stonden te wachten op hun gerevitilariseerde helden. Waarom lopen die lui in godsnaam naar voren. ZE KIJKEN NIET EENS. Hersens per ongeluk thuisgelaten, zitten altijd in het etuitje waar de autosleutels in gaan maar glaasje op laat je rijden en de BOB heeft maar één stel hersens dus zit de rest zonder, dat werk, ach ik hou er over op.

Het Goede Doel sluit af met nooduitgang, en ondanks wat irritatie had ik ze niet graag willen missen. Briljant, beukend en sfeervol tegelijk. Publiek was perfect op wat eikels na die ik kennelijk schijn aan te trekken. Heb ik mee leren leven dus geen punt. Wachten op de live cd/video want er zijn opnames gemaakt. Aanrader!

[Dit bericht is gewijzigd door Lord of the Backstage op 24-12-2001 16:42]

(beter zo! )

Ik dacht ik probeer het nog één keer (beetje vooraan staan). Ik ben begin van het jaar bij Doe Maar gaan zitten en had er aan het eind van de avond zo'n spijt van. Het is gewoon veel lekkerder als je een beetje kan meebewegen. Ik vond trouwens serieus niet dat ik extreem ver vooraan stond. 15m is nou niet met je kin op het podium zal ik maar zeggen.
Die aso's kun je het eigenlijk nauwelijks kwalijk nemen: ze zijn te oud om nog beter te leren denk ik. Onbehandelbare psychosomatische afwijking: het gevoel je altijd overal te moeten bewijzen. Wat veel storender is is dat zo'n evenementenbeheerder gewoon alleen aan centen denkt en van die wandelende biertaps rond laat lopen. Heel fijn voor iedereen die kennelijk niet geïnteresseerd is in het concert maar eigenlijk ergerlijk voor ieder ander. Je moet het echt gezien hebben om het te geloven: gewoon een vol vat bier op de rug en daar dan rondjes om de as mee draaien. Maar goed dat er geen kleine tienermeisjes waren want die hadden dat niet overleefd. Komen nog eens serieuze ongelukken van, je moet er niet aan denken dat er een hele rij omvalt.

Het zit nog steeds diep mensen. Ik heb hem ook naar Henk gestuurd. Benieuwd of ie reageert.

Tapen!!!!!