Ik ga nog naar school en kan daar met iedereen wel goed mee omgaan, maar dat is dan ook alles. Het rotste is wel van die dingen dat ze dan samen met elkaar wat gaan doen, en dan vragen ze altijd iemand anders en niet mij. Ja ik kan wel zeggen van, en ik dan, maar zo ben ik niet. Ik voel me vaak buitengesloten, ook door zulke dingen. Ik hoor er gewoon niet echt bij, ik besta en daarmee is alles wel gezegt. Het moeilijkste is dat ik steeds maar die grote onzekerheid blijft houden met alles, ik weet gewoon niet hoe ik met dingen om moet gaan. Het is gewoon moeilijk allemaal en wordt er soms echt gek van, alles blijft maar malen en malen in mijn kop. Ik heb ook wat aan mijn benen, ik loop anders dan anderen. Ik zit hier echt mee en wordt daar dubbel zo onzeker door, niet dat ik me verstop ofzo ervoor, vandaag ben ik ook weer de stad in gegaan, ja alleen wel. Dus dat is het probleem niet. Oh, soms weet ik het gewoon niet meer, mijn leven, wat stelt het voor, wat heb ik bereikt, wat waren mijn gelukkige momenten en hoe kan ik mijn leven veranderen om me gelukkiger te voelen, want op het moment voel ik me diep ongelukkig en heb ik eigenlijk een hekel aan mezelf. Het lukt gewoon allemaal niet. En ik heb ook een te negatief zelfbeeld van mezelf, ik kan gewoon niet positief zijn en daardoor is mijn motivatie vaak laag, zoals het maken van opdrachten voor school. Want dan denk ik, het zal toch wel niet goed zijn.
En dan zit ik ook nog met het probleem dat ik nog steeds voor iemand voel, die ik op het internet hebt ontmoet. Ik heb daar al is een keer over gepost, zit er nu nog mee te strungelen. Ze komt uit spanje en we kennen elkaar al bijna een jaar, we hadden zeg maar wat (op internet dan, ja verder een lang verhaal) en daarna kwam het gedonder, dus we hadden een tijdje ruzie, dus we spraken niet meer met elkaar, dit was alweer een tijdje geleden en nu gaat het weer goed tussen ons. We zijn nu gewoon vrienden, dat hebben we tegen elkaar gezegt en ik spreek haar bijna elke dag. Zij belt soms mij zomaar etc. Het is een leuk iemand en heb altijd wel een leuk gesprek en lollig doen. Maar ik voel nog steeds wat voor haar, ben ik achtergekomen. Ik weet niet wat haar gevoelens nu zijn, maar ik durf het niet te vragen, want anders krijg ik het gedonder weer en ik wil haar helmaal niet kwijt. Dat iemand toch een deel van je leven gaat beheersen. De oplossing zou zijn om haar te vergeten en dat ik niet meer met haar moet gaan praten/chatten en mee omgaan, maar dat kan ik niet, en dat is het ergste. Wat ook erg is, is dat ik weet hoe ze is. Dus ik probeer dus deze dingen te vermijden, dus zeggen wat ik voel enz. Echt soms denk ik van, had ik haar maar nooit ontmoet.
Als ik even snel terug kijk naar mijn verhaal, vraag ik mij af of het grootste probleem is, dat spaanse meisje betreft. Ik weet het niet, maar het blijft me wel allemaal bezig houden. Ik denk teveel na en maak me te druk, wat eigenlijk helemaal niet goed is. Ik kan nog veel meer erover schrijven, maar dan wordt het wel erg veel.
Het is al inmiddels 4:40 uur, na 4 mislukte opgenomen cd's, eindelijk gelukt allemaal, yes. Ik hoop dat het duidelijk is, ja het is laat of vroeg moet ik al zeggen, dus ik ben niet echt helder meer. Dit schreef ik alleen om het van me af te schrijven, je kan erop reageren, ik moet het uiteindelijk zelf allemaal doen denk ik, maar hoe moet ik nog achterkomen. Ik ga maar proberen te slapen, misschien dat ik er weer anders over denkt.
Het lijkt me dan ook logisch dat je die ene persoon (je Spaanse vriendin) die wel ziet hoeveel je waard bent beslist niet kwijt wilt raken.
Ik heb helaas ook geen oplossing.
Ik hoop dat je je als je wakker wordt wat minder triest voelt.
[Dit bericht is gewijzigd door Esme_Weatherwax op 15-11-2001 05:17]
ACWW: 1031-4257-7907 Juice in Wildtown
ACCF: 4855-0328-6610 Niccie in Swoppa
Ik bedoel als zij iedere dag met je chatten zullen zij je toch iig leuk vinden
Wie weet hou je daar een leuke vriend of vriendin aan over.
En ik denk als ik jou zo hoor, dat als je eenmaal weer wat vrienden
hebt, het met het zelfbeeld ook allemaal wel weer goed komt.
Je verhaal is helder en duidelijk geschreven met een realistische blik op jezelf.
Ik persoonlijk denk dat dat wel wat zegt over jou, bijv. dat je me een leuke gozer lijkt.
Nou nog even eraan werken dat jij dat ook van jezelf vind
Wel zonde van die cd's trouwens
Je piekert teveel, stelt te hoge eisen aan jezelf.
Je wilt te geforceerd een vriendin.
Dat malen in je hoofd sta je zelf toe...
Jij zorgt er zelf voor dat je jezelf zo voelt.
Zodra je dat doorhebt zal het allemaal beter gaan.
[Dit bericht is gewijzigd door DemonBox op 15-11-2001 07:01]
Dan leer je op een afstand mensen kennen en op straat herkennen en is een praatje zo gemaakt. Denk eens aan een leuk barjob of jassen ophangen/glazen halen. Erg relakst en erg gezellig.
Ik denk niet dat internet een goede leerschool is voor contactuele eigenschappen ontwikkelen.
Stel dus misschien toch maar eens voor om met je klasgenoten mee te gaan, zoek een baantje of sport die je kan doen waarbij je mensen leert kennen.
Wat betrefd dat meisje in spanje.... dat vind ik wel een moeilijke kwestie. Je verteld niet echt duidelijk waarom jullie weer ruzie zouden krijgen als je verteld dat je haar leuk vind, dus.....
Enne, misschien dat op tijd naar bed gaan al een beetje helpt om wat minder depresief naar de wereld te kijken en opgewekter te zijn waardoor je al gelijk meer aandacht trekt van anderen.
quote:Ik denk juist andersom, door IRL dingen mee te maken, laat je je op 't internet niet opnaaien, gek maken en blijf je niet gedesillusioneerd achter (geen ervaring hoor)
Op donderdag 15 november 2001 08:41 schreef Morpheu$ het volgende:
internet kan wel degelijk als opstapje gebruikt worden om sociale contacten te leren opbouwen en te onderhouden.
Maar als je van nature al stevig in je schoenen staat en gebeurtenissen in de juiste context kan plaatsen, dan is het niet erg om internet als opstapje te gebruiken.
quote:en natuurlijk blowen, en Pulp en Placebo luisteren en oldtimer VW camperbusje kopen (wel ervaring
Enne, misschien dat op tijd naar bed gaan al een beetje helpt om wat minder depresief naar de wereld te kijken en opgewekter te zijn waardoor je al gelijk meer aandacht trekt van anderen.
)
quote:En dat is de belangrijkste, ik (en waarschijnlijk bijna iedereen) kan zien wanneer iemand zichzelf zielig vind. Je hele houding leidt daaronder. Je ziet er minder zelfverzekerd uit enzo. Brighten up, hoe oud ben je? Ben je al 80, nee? Nou zeur dan niet je hebt nog een heel leven man.
Op donderdag 15 november 2001 09:09 schreef DemonBox het volgende:
Toevoeging: jezelf niet zo zielig vinden.
Voordat er nou zogenaamde hele slimme/gevatte mensen zijn die zeggen dat de topicstarter en ik dezelfde persoon zijn..dat is dus NIET waar !
Anyway, back on topic, het is wel waar dat een handicap je onzeker maakt. Dat heb ik dus ook heel lang gehad. Doordat OVERAL waar je komt, mensen je aankijken omdat je anders loopt (in DIT geval, het kan natuurlijk alles zijn, bijvoorbeeld iemand die een hele grote neus heeft of zo, ik noem maar wat). Maar weet je wat het is -en neem dit van mij aan want ik heb in exact dezelfde situatie gezeten- jij hebt NIET geaccepteerd dat je een handicap hebt. Ik heb er niet echt een pasklare oplossing voor hoe dat wel kan accepteren, het enige wat ik kan doen is vertellen hoe ik het heb gedaan, hopelijk heb je er iets aan.
Altijd als ik ergens kwam, bijvoorbeeld op de middelbare school, en ik kwam daar binnen (de eerste paar weken) dan keek iedereen die mij zag lang aan/na. Dat vond ik zo erg, dat ik eigenlijk niet meer naar school durfde, maar ik deed het toch omdat
1. ik me schuldig had gevoeld als ik niet naar school was gegaan
2. mijn ouders mij nooit om die reden thuis hadden laten blijven
3. ik wist dat ik dan net zo goed van school af kon gaan, want het moment dat ik weer terug naar school zou gaan had ik dat probleem weer.
Het eerste half jaar had ik totaal geen vrienden op school en ook ik voelde me heel alleen. Achteraf weet ik van mezelf dat het aan me te zien was dat ik 'bang' was om op school rond te lopen, je straalt zoiets dan toch een beetje uit. Hoe ik het deed weet ik dus niet precies, maar op een gegeven moment dacht ik zoiets van "Fuck it, als ze willen kijken dan doen ze dat maar" en liep dus met 'opgeheven hoofd' (NIET letterlijk 
) de school in. Dat was heel moeilijk, omdat je dan eigenlijk direct resultaat wil zien en dat gebeurt natuurlijk niet, maar na een paar dagen begonnen er minder mensen te kijken (ook natuurlijk omdat ze er gewend aan geraakt waren). Echter, in mijn klas voelde ik me nog steeds alleen. Wat je kunt doen is als iemand die naast/achter je zit een gesprek aan t voeren is, gewoon meeluisteren en af en toe een opmerking maken die met het gesprek te maken heeft. Het enige wat ze kunnen doen is pissed worden dat je je er mee bemoeit, maar dat heeft niets met je handicap te maken. Bij mij ging het echter niet zo. Ik zat gewoon aan mijn tafeltje en op een gegeven moment viel een pen van me op de grond. Dus ik wilde me ff onder mijn tafeltje bukken om mijn pen op te pakken, maar net toen ik mijn stoel achteruit wilde schuiven, draaide de jongen voor me zich om, pakte mijn pen op, gaf hem aan mij en zei "alsjeblieft". Het was maar een klein woordje, maar betekende op dat moment toch heel veel.
Altijd als het pauze was dan bleef ik het liefste in de hal of zo, want ik durfde niet de aula (kantine) in te lopen want dan zou weer iedereen mij aankijken. Toen het die dag pauze was, wilde ik dus weer in de hal blijven, maar die jongen die mijn pen had opgepakt (Arjan) vroeg ineens out of the blue aan me of ik mee ging. Ik zei toen 'ja'. Ik durfde totaal niet en was echt bijna misselijk toen ik mee ging, maar ik realiseerde me ook terdege dat het eens zou moeten gebeuren. Je kunt jezelf hier gewoon toe dwingen. Al schreeuwt je hoofd dat je het niet moet doen, gewoon WEL doen, NIET nadenken, DOEN !! Maar goed, ik liep dus de aula in met Arjan en ja hoor, iedereen keek. Maar omdat Arjan gewoon normaal tegen me bleef doen en met me praatte kon ik doen alsof ik dat niet doorhad dat iedereen keek, en na een paar dagen durfde ik MET Arjan wel de aula in te lopen. Zo kon ik op het laatst "gewoon" naar school gaan.
Dan over die vriendin waar jij naar op zoek bent...ik wilde ook HEEL graag een vriendin, maar als je er naar op zoek bent vind je dr toch niet. Je komt dr gewoon ineens tegen, zonder dat je dat weet, want van de meid waar je het minste van verwacht kun je nog wel eens iets te horen krijgen...net zoals ik 
Nou heb ik dus het feit dat ik een handicap heb helemaal geaccepteerd en denk nu dus ook niet meer "fuck it" simpelweg omdat ik daar dan niet over nadenk. Met mijn vriendin wil ik nog wel eens onzeker zijn, maar daar ga ik het nu niet over hebben want daar heb jij niets aan...
Nou, ik hoop dat je hier wat aan hebt gehad, en als je wil praten of je wil nog iets weten kun je me altijd mailen op rt2000@hetnet.nl
Sterkte en mazzel,
CoolGuy
Niet dat ik een handicap heb, maar als het zo was zou ik hier wat aan hebben!
Ik merk bij mezelf dat ik naar trucjes grijp als ik onzeker ben. Ik doe mijn wandelschoenen aan en draag alleen kleding waar ik me lekker in voel. Daardoor voel ik me iets groter en lekkerder. Ik hoop dat je ook wat van die trucjes kunt vinden.
Hoe dan ook, ik wens je sterkte en wijsheid toe,
Miesjel
quote:Das mooi dan he, als zelfs mensen die geen handicap hebben er al iets aan hebben
Op donderdag 15 november 2001 10:20 schreef Tjeezzz het volgende:
Mooi stuk Coolguy, hiermee help je mensen!!!Niet dat ik een handicap heb, maar als het zo was zou ik hier wat aan hebben!
En van die spaanse betreft, het beheerst ook wel mijn leven zoals ik al zei, denk ik. En dat is helemaal niet goed. Misschien kan het haar helemaal niet schelen. Zij zit daar en ik zit hier en dan is het een stuk moeilijker om te zien. Ik moet maar ook die stap zetten om met haar toch te praten erover, of ze wil of niet. Ja nu zeg ik het wel, maar het loopt altijd anders. Maar ik wil haar niet kwijt en hou veel van haar. Zij heeft eigenlijk al eerder met mijn gevoelens gespeelt en ik ben weer zo dom om er weer in te trappen. Oh, nou ik het zo schrijft lijkt het wel dat ze me in haar macht heeft. Oeps. Ik moet wat harder zijn en niet alles laten pikken en dat weet ik donders goed, maar ja, iemand zo onzeker zoals ik is dat heel erg lastig. Ik ga maar weer wat doen, dag is nog niet voorbij. iig thx again.
quote:Lijkt me niet, dat is meer voor mensen die die sociale vaardigheden, contacten e.d. al voor de volle 100 % op de rails hèbben. Anders hoeven ze je denk ik niet. Het zijn toch altijd van die vlotte typjes met grote mond die zoiets doen.
Op donderdag 15 november 2001 08:31 schreef spaceben het volgende:
Is een horeca-baantje voor in het weekend niet wat?
Dan leer je op een afstand mensen kennen en op straat herkennen en is een praatje zo gemaakt. Denk eens aan een leuk barjob of jassen ophangen/glazen halen. Erg relakst en erg gezellig.
Ik denk niet dat internet een goede leerschool is voor contactuele eigenschappen ontwikkelen.
Helaas voor de topicopener, want mij lijkt het ook wel een goede manier. Maar ja, zo werkt de maatschappij.
Is een assertiviteitstraining niet iets voor je? Zo werk je aan jezelf, èn kan je contacten maken.
quote:Zo, ik lees dit topic nu weer pas, wat het al bijna vergeten
Op donderdag 15 november 2001 12:55 schreef Mboy het volgende:
Allemaal bedankt voor je reacties, zeker ook van coolguy. Ja, ik moet zekerder overkomen bij de mensen. En ik maak me ook veel te druk over dingen, wat denk ik eigenlijk niet nodig is. Ik moet nu toch wat gaan doen, want ik wil me niet altijd zo blijven voelen. Ik heb al jullie reacties gelezen en ik kan er zeker wat mee. Het is een eerste stap en nu de volgende. Volgende keer hoop ik een topic te openen dat het beter met me gaat, en niet me zo voel. Iig bedankt voor de reacties, want het zet me tot het nadenken en kan ik er wat mee doen.En van die spaanse betreft, het beheerst ook wel mijn leven zoals ik al zei, denk ik. En dat is helemaal niet goed. Misschien kan het haar helemaal niet schelen. Zij zit daar en ik zit hier en dan is het een stuk moeilijker om te zien. Ik moet maar ook die stap zetten om met haar toch te praten erover, of ze wil of niet. Ja nu zeg ik het wel, maar het loopt altijd anders. Maar ik wil haar niet kwijt en hou veel van haar. Zij heeft eigenlijk al eerder met mijn gevoelens gespeelt en ik ben weer zo dom om er weer in te trappen. Oh, nou ik het zo schrijft lijkt het wel dat ze me in haar macht heeft. Oeps. Ik moet wat harder zijn en niet alles laten pikken en dat weet ik donders goed, maar ja, iemand zo onzeker zoals ik is dat heel erg lastig. Ik ga maar weer wat doen, dag is nog niet voorbij. iig thx again.
Maar, ik heb je post gelezen en heb toch nog wat opmerkingen. De dingen die ik nu ga zeggen maken je misschien kwaad of verdrietig, maar daarom zeg ik het niet !! Ik ga gewoon even heel eerlijk zijn, oke ? Nogmaals, NIETS van wat ik nu ga zeggen is op enige manier kwetsend of beledigend bedoeld !!Die meid uit Spanje ? Wat denk je nu zelf, natuurlijk boeit het dr niet...ze houd je gewoon aan t lijntje. Wat jij doet is je vasthouden aan het IDEE dat je verliefd bent op die meid. Waarschijnlijk voel jij je aangetrokken tot dr uiterlijk, maar het gaat DENK IK meer om het feit dat er een meisje is dat jou als een 'normaal' persoon ziet. De gevoelens van 'acceptatie' die dit bij jou oproept interpreteer jij waarschijnlijk als 'verliefd zijn op'... Maar vraag je zelf eens dit af...als het gewoon een meisje was geweest hier in Nederland, dan was je waarschijnlijk ook 'verliefd' geweest op haar, nietwaar ? LET OP: ik DENK dit dus he, ik zeg NIET DAT het zo is !
Ten tweede, dat meisje woont in Spanje, ik denk, en jij waarschijnlijk ook wel, dat dit een relatie is (als het dat al is) die niet veel kans van slagen heeft.
Misschien ken je deze uitspraak: "Je moet eerst leren van je zelf te houden, voordat je van anderen kunt houden". Uit jou post (en mijn eigen ervaringen...) maak ik op dat jij niet van jezelf 'houd'. Hier moet je eerst aan werken en hoe je dat doet..tja...zie mijn eerste post. Je moet tegen die meid zeggen dat je het contact verbreekt met haar. Gewoon helemaal verbreken. Als zij gelaten reageert weet je direct waar je aan toe bent, want dan heeft ze je dus de hele tijd gebruikt. Reageert ze verdrietig (en ik bedoel OPRECHT verdrietig) dan geeft ze blijkbaar toch om je en kun je dan vragen waarom ze je eerder gebruikt heeft. Dit zal ze dan wel vertellen denk ik. Ook al geeft ze om je, je moet toch het contact verbreken. Je moet gewoon eerlijk zijn en zeggen dat je eerst aan je zelf wil werken voordat je wat met haar wil proberen, anders loopt het toch op een teleurstelling uit. Als ze kwaad wordt dan is ze waarschijnlijk pissed omdat jij haar 'dumpt'. Dan weet je direct wat voor persoon ze is, want dan gaat het om het feit dat zij gedumpt IS ipv dat zij jou dumpt. Als ze zo'n persoon is, gewoon laten gaan...daar heb je nix aan. Je zult ALS je dit doet in het begin verdrietig zijn, daat weet ik zeker, maar je moet haar niet nodig hebben om jezelf goed te voelen, want stel nou dat ze je weer bedonderd (en die kans zit erin....once a player, always a player, dit gaat ook op voor vrouwen) dan val jij in een nog dieper gat. Je moet eerst jezelf oke vinden, als ze je dan dumpt heb jij zoiets "fuck it, ik kan wel een beter iemand vinden" en dat is de kant die je uit moet. NIET TE VER echter, want dan wordt je een zelfingenomen, egocentrische klootzak en dat moet je ook weer niet hebben, maar alla, dat snap jij ook wel
Zo dat was het wel zo'n beetje...NOGMAALS: niets wat ik heb geschreven is kwetsend, beledigend of op welke manier dan ook verkeerd bedoeld...
Het aanbod om mij vragen te stellen of me te mailen staat nog steeds, maar doe dat aub dan op R.Thijssen@jeugdzorg-nb.nl...das namelijk makkelijker voor mij...
Wederom succes en mazzel,
CoolGuy
quote:
Op vrijdag 16 november 2001 12:20 schreef CoolGuy het volgende:[..]
Zo, ik lees dit topic nu weer pas, wat het al bijna vergeten
quote:Ja en nee, kan ik hierop antwoorden. Ik ken haar al best lang genoeg, om haar wel zo'n beetje te kennen. Natuurlijk ken ik haar alleen van chatten en van haar stem. Ik denk dat het haar wel kan schelen, in die zin van dat we al het een en ander hebben meegmaakt. We hebben wat problemen gehad. Nu zijn we gewoon vrienden en zo zien we elkaar ook, maar toch mijn gevoelens voor haar, of hoe ik ze ook interpreteer, zijn weer meer geworden.
Die meid uit Spanje ? Wat denk je nu zelf, natuurlijk boeit het dr niet...ze houd je gewoon aan t lijntje. Wat jij doet is je vasthouden aan het IDEE dat je verliefd bent op die meid. Waarschijnlijk voel jij je aangetrokken tot dr uiterlijk, maar het gaat DENK IK meer om het feit dat er een meisje is dat jou als een 'normaal' persoon ziet. De gevoelens van 'acceptatie' die dit bij jou oproept interpreteer jij waarschijnlijk als 'verliefd zijn op'... Maar vraag je zelf eens dit af...als het gewoon een meisje was geweest hier in Nederland, dan was je waarschijnlijk ook 'verliefd' geweest op haar, nietwaar ?LET OP: ik DENK dit dus he, ik zeg NIET DAT het zo is !
quote:Dat was ook een probleem geweest met ons, daarom dat het ook deels is misgegaan, we hebben dan ook gezegt om maar vrienden te blijven en meer niet.
Ten tweede, dat meisje woont in Spanje, ik denk, en jij waarschijnlijk ook wel, dat dit een relatie is (als het dat al is) die niet veel kans van slagen heeft.
quote:
Misschien ken je deze uitspraak: "Je moet eerst leren van je zelf te houden, voordat je van anderen kunt houden". Uit jou post (en mijn eigen ervaringen...) maak ik op dat jij niet van jezelf 'houd'. Hier moet je eerst aan werken en hoe je dat doet..tja...zie mijn eerste post.
Ja, misschien wel. Ik denk ook niet echt goed over mezelf, zoals van, nou dat kan ik toch niet of wat anders. Op het moment voel ik me wel beter dan toen ik mijn eerste post poste. Maar dat heb ik altijd, soms zie ik me leven weer zitten en dan weer niet. Het zijn natuurlijk bepaalde gebeurtenissen in je leven. Iedereen heeft natuurlijk van zulke momenten, maar ik blijf telkens erin. Ik moet me gewoon beter gaan voelen en niks van de wereld aantrekken. Ik moet er nu aan werken.
quote:Dit vind ik moeilijk, ze is nu een deel van me leven geworden en ik wil haar niet kwijt. Ja misschien houd ze me aan het lijntje, maar ik zie dat anders. Want ik ken haar nu wel zo'n beetje. Ik heb er al eens mee geconfronteerd, en heb ik gezegt van dat het beter is om elkaar niet meer te spreken enzo. Dit is toch weer op een gegeven moment anders gelopen, we hebben elkaar een tijdje niet meer gesproken dan, maar we hebben op de een of andere manier toch weer contact met elkaar gekregen. Niet dat we wat wilden weer, maar dan als vrienden.
Je moet tegen die meid zeggen dat je het contact verbreekt met haar. Gewoon helemaal verbreken. Als zij gelaten reageert weet je direct waar je aan toe bent, want dan heeft ze je dus de hele tijd gebruikt. Reageert ze verdrietig (en ik bedoel OPRECHT verdrietig) dan geeft ze blijkbaar toch om je en kun je dan vragen waarom ze je eerder gebruikt heeft. Dit zal ze dan wel vertellen denk ik. Ook al geeft ze om je, je moet toch het contact verbreken. Je moet gewoon eerlijk zijn en zeggen dat je eerst aan je zelf wil werken voordat je wat met haar wil proberen, anders loopt het toch op een teleurstelling uit. Als ze kwaad wordt dan is ze waarschijnlijk pissed omdat jij haar 'dumpt'.
quote:Ik ben misschien wel heel eigenwijs in dingen, dus ook in dit. Maar ja daar kom ik weer van dat ik haar niet kwijt wil en eigenlijk gaat het goed tussen ons nu als goede vrienden. Maar alleen die gevoelens wat ik weer voor haar krijg, ik zou heel graag gewoon goede vrienden met haar willen blijven.
Dan weet je direct wat voor persoon ze is, want dan gaat het om het feit dat zij gedumpt IS ipv dat zij jou dumpt. Als ze zo'n persoon is, gewoon laten gaan...daar heb je nix aan. Je zult ALS je dit doet in het begin verdrietig zijn, daat weet ik zeker, maar je moet haar niet nodig hebben om jezelf goed te voelen, want stel nou dat ze je weer bedonderd (en die kans zit erin....once a player, always a player, dit gaat ook op voor vrouwen) dan val jij in een nog dieper gat. Je moet eerst jezelf oke vinden, als ze je dan dumpt heb jij zoiets "fuck it, ik kan wel een beter iemand vinden" en dat is de kant die je uit moet. NIET TE VER echter, want dan wordt je een zelfingenomen, egocentrische klootzak en dat moet je ook weer niet hebben, maar alla, dat snap jij ook wel
Maar je hebt wel gelijk in dingen en bedankt voor je posts, ik kan er verder over nadenken wat ik nu eigenlijk wil en wat ik nu moet gaan doen. In ieder geval heb ik haar gisteren niet meer gesproken, ik ben expres wegegebleven om haar niet meer te kunnen spreken, even te negeren. Ik heb alweer een mailtje van der gekregen, maar dat negeer ik ook. Ik wil hiermee ook kijken of ze ook zonder me kan, eigenlijk denk ik van niet, ze laat altijd wel wat van der horen, het is wel een teken denk ik.Ik ken haar natuurlijk beter als jij, en zie je het anders dan ik. Ze zegt op dit moment dat ze echt van me houd en ik denk niet dat ze dit niet meent, want zo is ze niet. Ik weet niet in wat voor manier, maar ze laat ook soms wat in dingen blijken en JA misschien zie ik dit helemaal verkeerd en bedoelt ze het anders dan dat ze zegt. Enige manier is het haar toch te vertellen van mij en haar te vragen wat zij voelt en hoe ze erover denkt.
quote:Nee, dat weet ik. Je hebt je verhaal duidelijk kunnen maken, hoe jij erover denkt en wat ik ermee kan. Iig bedankt voor je aanbod, ik zal er over nadenken en thx voor het reageren op mijn posts.
Zo dat was het wel zo'n beetje...NOGMAALS: niets wat ik heb geschreven is kwetsend, beledigend of op welke manier dan ook verkeerd bedoeld...
Het aanbod om mij vragen te stellen of me te mailen staat nog steeds, maar doe dat aub dan op R.Thijssen@jeugdzorg-nb.nl...das namelijk makkelijker voor mij...Wederom succes en mazzel,
CoolGuy
mzzl
Mboy
K heb gelukkig wel genoeg vrienden alleen geen vriendin en nooit gehad ook maarja... komt wel .
.
