Ja, dit is zijn dochter geloof ik. Maar kan ook een jongetje zijn. Ik heb het niet zo goed gevolgd. Tenslotte bood ik Lurky mijn hulp uit mijn eigen aan.
* Anthraxx pakt de kop thee aan een glimlacht naar Phoenixx.
Ik ben Anthraxx, postbode van beroep, al lijkt het tegenwoordig meer held/avonturier van beroep.
* Dan neem Anthraxx een slok van zijn thee en geniet van dit moment. Opeens vraagt hij:
Ken jij Lurky goed?
Glimlachend zegt ze: * Nee, eigenlijk ken ik Lurky helemaal niet. Wel eens wat over gehoord, maar daar luister ik altijd maar half naar. Ik bedoel: ik trek me niet veel aan van de mening van de ene persoon over de andere...
De sfeer is al een stuk minder gespannen en Phoenixx begint vrolijk te babbelen over wat ze heeft meegemaakt in de bossen tijdens de belegering van de tempel.
* En dus ben ik net terug van mijn reisje naar het vaste land om meer informatie in te winnen over Sleá Bua, de speer der overwinning, besluit ze haar verhaal.
Speer der overwinning? Kan je me er meer over vertellen? Is die uberhaupt wel op dit eiland te vinden? * Begint Anthraxx te vragen. Hij neemt nog een laatste slok thee en dan is zijn beker leeg.
* Sleá Bua is een magische speer die in lang vervlogen tijden is gesmeed om koningen mee te doden., vertelt ze Antraxx. Inmiddels heeft ze het papier gevonden wat ze zocht en geeft het aan de postbode.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
In het rijk van Finias, van het Zuiden en Vuren en Licht, staat een grote,
magische ketel met daarin gedoopt de punt van de speer van Lugh. Zijn
macht over de zon en zijn kracht voeden de gloeiende punt van de speer
die nooit haar doel zal missen.
Dit is de kracht van Finias en de twee bomen die in vuur en vlam staan
om de ingang te bewaken voor de Speer van het Licht en de Schitterende
Ploeg der Aarde met een hels vuur.
Zuiden en Vuren
Speer en Aarde Poort
Rood en Goudrood
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Zie je hoe belangrijk deze speer zou kunnen zijn?
Het water kookt inmiddels en ze schenkt dit over de theeblaadjes.
"Ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Deze speer is toch niet te vinden op het eiland? Nee, dat zou idd logisch zijn, want het is veel te klein hier. Alhoewel het donkere bos aardig groot is"* mompelt Anthraxx tegenzichzelf.
"Ehhmm... heb jij er al naar gezocht? "* vraagt Anthraxx en vervolgd "Wil je er naar zoeken (?) is een betere vraag denk ik..."
* Anthraxx blijft in gedachtes verzonken. Zo af en toe mompelt hij wat en dan is het weer stil. Dan kijkt hij opeens Phoenixx aan. "Heb jij hier plek voor mij om te slapen?" vraagt hij "Het is nu al te laat om terug te gaan en ik was toch al verdwaald..."
* Nou Anthraxx... zover ik heb kunnen nagaan is Finias een plaats in de Anderwereld. En ik denk dat we de Anderwereld kunnen bereiken vanaf het Eiland. Ik moet er nog iets over hebben liggen... Maar het begint nu inderdaad behoorlijk laat te worden.
Phoenixx staat op en begint haar bed van bladeren en takken wat ruimer op te schudden.
* Natuurlijk kun je hier blijven slapen. 't Is geen luxe hier, maar je kan wel hier in bed kruipen hoor.
Phoenixx slaat het bed open en nodigt Antraxx uit erbij te kruipen. Antraxx kijkt haar wat vertwijfeld aan.
* Kom op zeg! Ik bedoel er verder niks mee hoor. Maar het is iets comfortabeler hier dan op de grond, en om twee aparte bedden te maken... sorry, daar heb ik niet echt de energie meer voor!
Het vuur begint langzaam te doven en Anthraxx besluit om inderdaad maar naast Phoenixx in bed te kruipen...
[Dit bericht is gewijzigd door Anthraxx op 29-12-2001 12:11]
* Goedemorgen, Anthraxx!
Ze staat op, kleedt zich aan en begint thee en een soort van ontbijt klaar te maken. Terugdenkend aan het gesprek dat ze met Anthraxx had, wordt ze weer helemaal vrolijk. Hoewel... ze zou toch niet dingen verkeerd begrepen hebben door haar eigen enthousiasme? Zou hij echt geïnteresseerd zijn in haar queste naar de Speer der Overwinning? Hulp daarbij zou natuurlijk fantastisch zijn, maar kan Anthraxx haar daarbij helpen? Hij heeft natuurlijk zijn verplichtingen in het postkantoor...
De onzekerheid over dit onderwerp maakt dat ze het niet zelf ter sprake durft te brengen. Inmiddels is de thee klaar en schenkt ze bekers in voor Anthraxx en haarzelf. Ook overhandigt ze hem een schaaltje met fruit.
* Heb je een beetje lekker kunnen slapen, postbode?
Goedemorgen, Phoenixx! Ja, ik heb heerlijk geslapen. * zegt Anthraxx en pakt de thee aan. Dan neemt hij een slok en neemt een stuk fruit.
Ik heb helaas niet zoveel tijd, ik moet nog verder die foto's verspreiden. * zegt Anthraxx en kijkt Phoenixx aan.
Als je me nodig hebt, dan kan je altijd langskomen, je weet me te vinden. * zegt Anthraxx weer en staat dan op. Hij pakt zijn spullen op, en hangt zijn rugzak weer op zijn rug. Dan draait hij zich nogmaals om en buigt naar Phoenixx "Dank je voor de gastvrijheid..." zegt Anthraxx voor de laatste keer en klauterd dan weer naar beneden waar zijn paard op hem staat te wachten.
Foto's verspreiden? Ach ja, natuurlijk... Die plaatjes van Craziest en zijn kind.
Op het rotsblok naast haar tas ziet ze de foto's nog liggen en bestudeert ze aandachtig. Typische figuren... Die vind je nooit meer, als ze niet gevonden willen worden. Aan de andere kant, als iedereen zijn steentje bijdraagt...
Eigenlijk is haar zoektocht veel moeilijker. Wie zal haar willen helpen? Hé - positief blijven denken, meid! Er zal hulp komen... als je maar goed voorbereid bent!
En met die gedachte duikt Phoenixx weer in haar tas waar ze tal van blaadjes met aantekeningen heeft verzameld.
Wie zou haar daarmee kunnen helpen?
Dan hoort ze een vreemd geluid. Ze schrikt op uit haar gedachten en probeert te achterhalen wat het geluid is, waar het vandaan komt. De wind lijkt uit een andere richting te komen dan normaal... Ze draait zich rond, probeert zich te oriënteren... Maar natuurlijk! Behalve nog wat vage klanken - een soort van muziek misschien? - is er het ritmische gekletter van metaal op metaal. De smederij is weer tot leven gekomen! De smid is weer terug!
Phoenixx is dolgelukkig dat hij weer op het Eiland is. Onbewust heeft ze zich vreselijk zorgen om hem lopen maken. Ze zou meteen naar hem toe willen en hem in haar armen willen sluiten... Maar, nee... Daar zou de sterke smid waarschijnlijk niet van gediend zijn. En trouwens, ze probeert zoveel mogelijk als een dappere strijdster over te komen, dus dan kan je dat soort gedrag beter achterwege laten. Nee, dat zou geen goed idee zijn.
Maar... ze kan natuurlijk wel even "langskomen" om te vragen of hij misschien meer weet over die vage teksten die ze heeft opgedoken. Hij brabbelt immers ook wel eens van die onbegrijpelijke teksten!
Phoenixx is inmiddels weer bij haar grot aangekomen en fatsoeneert haar haar een beetje. Met een vreemd gevoel in haar onderbuik gaat ze op weg naar de Atrimar's Smederij.
Eindelijk hebben ze de grot bereikt. Als ze naar buiten kijkt en het Duistere Bos uitgestrekt onder zich ziet, is ze al snel de zware wandeling vergeten. Vlug steekt Phoenixx een warm vuur aan en nodigt Atrimar uit om verder te komen. * Kom binnen, Atrimar. Wil je wat thee misschien? Ondertussen loopt Phoenixx wat rommel aan kant te werken en heeft ze twee grote handdoeken gevonden.
"Thee ... ja lijkt me heerlijk."
Atrimar draait zich om en kijkt over het uitgestrekte bos uit. De aanwezigheid van wolven voelt hij wel, maar heel ver weg zo lijkt het. Als hij de omgeving van de grot bekijkt ziet hij de spartaanse setting hier en hij vraagt zich af hoe een vrouw hier kan wonen.
If you shake my hand better count your fingers ...
[Dit bericht is gewijzigd door Atrimar op 15-01-2002 20:25]
If you shake my hand better count your fingers ...
Eindelijk heeft ze de juiste kruiden gevonden om een heerlijke pot rustgevende thee van te maken. Ze giet een paar slokken in haar keel en al snel voelt ze zich wat meer ontspannen. Eigenlijk is het wel komisch. Hij zit per slot van rekening in mìjn bad... Steeds zekerder van zichzelf begint Phoenixx zich uit te kleden. Ze steekt haar lange lokken op en slaat bijna zedig een handdoek om zich heen. In haar ene hand neemt ze de twee bekers thee die ze net heeft ingeschonken, in de andere hand heeft ze een vlijmscherpe dolk.
Buiten gekomen ziet ze Atrimar met gesloten ogen liggen genieten van het warme water. Zachtjes sluipt ze achter hem, en als ze haar hand door zijn haar haalt, schrikt hij op. * Kijk eens aan - eindelijk de beloofde thee. Atrimar had haar niet aan horen komen, en hij voelt zich een beetje ongemakkelijk. Snel gaat hij wat meer rechtop zitten en probeert te vergeten dat hij naakt voor haar zit.
Dan plotseling laat Phoenixx zien wat ze in haar andere hand had. Ze houdt een vlijmscherpe dolk met gegraveerd blad vlak voor zijn gezicht.
Phoenixx ziet Atrimar schrikken. Hij wil een afwerende beweging maken, maar Phoenixx opent haar hand al en laat de dolk met het heft naar Atrimar gekeerd op de palm van haar hand liggen. * Sorry , ik wilde je niet laten schrikken. Maar je zei dat je je wilde scheren, en bij gebrek aan scheermes...
Haar zachte glimlach doet Atrimar zich nog ongemakklijker voelen, en daarom probeert hij zo goed en zo kwaad als het gaat zich te scheren met het scherpe mes.
Nadat hij zich tot twee keer toe heeft gesneden heeft hij genoeg van het minzame gegrinnik van Phoenixx.
Met een vlugge beweging probeert hij haar in de poel te trekken, maar onhandig als hij soms kan zijn is het enige resultaat dat de handdoek in het water beland.
Als Atrimar zich dat realiseerd kijkt hij met open mond naar het silhouet van de mooie, jonge vrouw. Door de zon die achter haar schijnt kan hij haar gezicht niet goed zien, maar haar figuur bedwelmt zijn geest nog meer.
"Ik euhh ... ik wilde niet ... ik bedoel" mompelt Atrimar geschrokken.
If you shake my hand better count your fingers ...
Phoenixx laat zich naast Atrimar in het water glijden en plukt wat blaadjes uit het gras. Ze wrijft de kruiden tussen haar vingers tot pulp en smeert het goedje over de wondjes in Atrimar's gezicht. * Daar zie je morgen niets meer van hoor! Tsss... en ik dacht nog wel dat je met een mes overweg zou kunnen! Plagerig knijpt ze Atrimar in zijn wang.
Tot nu toe heeft ze steeds de blik van de smid weten te ontwijken, maar nu kijkt ze hem recht in de ogen. * Ik - ehm - ik weet het niet meer... Sorry... Ze verdrinkt in de gele poelen van zijn ogen en kan alleen maar toegeven aan de gevoelens die zij al zo lang had. Ze buigt naar voren en geeft Atrimar een hartstochtelijke kus op zijn lippen...
Heel even verbreekt hij de kus, en wil hij zijn gedachten, die wervelen door zijn hoofd, uitspreken maar hij heeft zijn mond nog niet geopend als Phoenixx haar ogen traag opent en hem aankijkt. Atrimar geeft zich weer over aan zijn hart, en kust haar opnieuw, zachter dit keer. Zijn handen strelen haar rug zachtjes, en de tijd lijkt te vertragen om de twee heen.
If you shake my hand better count your fingers ...
De eerste kus toen ze in het warme water zaten, de liefdevolle omarming van Atrimar... Alles ging als in een stroomversnelling, maar tegelijkertijd leek het oneindig lang te duren. Steeds meer waren ze in elkaar opgegaan. Atrimar had haar in zijn sterke armen genomen en naar binnen gedragen... Terugdenkend aan wat er toen allemaal had plaatsgevonden wordt ze weer helemaal rood. Pas sinds kort heeft deze vuurvogel een menselijke gedaante en de lichamelijke liefde was haar dan ook totaal onbekend. Maar ze had een geweldige leraar gevonden in Atrimar.
Ze kijkt nog eens naar de grote smid en kan alleen maar hopen dat hij haar nog langer les wil geven!
Zachtjes kust hij haar beide oogleden.
Een beetje ongeloof dat hij en zij toch zo samen zijn geweest smelt snel als hij haar zachte glimlach ziet, en de twinkeling in haar pretoogjes.
"goedemorgen", glimlacht hij.
If you shake my hand better count your fingers ...
If you shake my hand better count your fingers ...
Eindelijk komt Atrimar weer binnenlopen. Breed grijnzend gooit hij zijn kleding in de hoek waar Phoenixx gisteren haar kleding ook al had neergegooid. * De wind had mn shirt te pakken gekregen en Geschrokken stopt hij zijn zin. Voor hem staat een nog steeds naakte jonge vrouw met een groot zwaard opgeheven in haar handen. * Ik zou het niet doen als ik jou was. Als jij me op wilt eten, zul je vroeger op moeten staan!
|
|
