TiGG
Als ik je zo hoor zit het met de materiele zaken in je leven wel goed, maar hoe gaat het met de emotionele behoeftes? Hoe is het contact met je familie en je vrienden? Misschien heb je (zoals je al aangeeft) wel behoefte aan een partner.
Just my 0,092 eurocent
Ik ben er nog lang niet hoor, ik laat nog teveel dingen liggen en lambal ook nog geregeld. Maar de structuur heeft wel geholpen.
Ik heb nu ook een vriendin en het burgerlijke waar ik altijd tegenaan schopte komt nu heel dichtbij. En ik vind het niet eens erg. Ik voel me er goed bij en dat zwarte gat waar ik in dacht te zitten bleek gewoon een klein donker doosje dat ik relatief makkelijk openkreeg (iets dat je niet ziet als je erin zit trouwens..:) )
Dus het toverwoord voor mij was, structuur. Daardoor kwam ik uit dat zwarte gat en kreeg ik meer inzicht in wat er miste.
Ik hoop dat je er wat aan hebt..
quote:Ja, ik snap precies wat je bedoelt. Ik zit in het zelfde schuitje als tigg en ik weet dat wat jij doet (structuur) de oplossing is. Maar er is een probleempje en dat is mijn toekomstvisie. En die is nagenoeg leeg. Ik leef letterlijk van dag op dag en kan mijn toekomst niet voor me zien. Heb ik dan een baan? Ga ik reizen? Wie en wát wordt ik? Op het eerste gezicht puberale vragen maar ze liggen toch iets dieper dan dat, ben ik achter gekomen. Het voelt alsof je dobbert op kalme en woeste zeeen, zonder dat je weet waar je heen gaat. Die leegte moet opgevuld worden met een doel, een bestemming. Maar welk doel? Was ik maar een Christen...
Op zaterdag 03 november 2001 10:39 schreef Phunky het volgende:
*Goed verhaal*
quote:Ik denk niet dat je dat als een probleem moet zien, dat je je toekomst niet voor je ziet. Niemand, maar dan ook niemand kan ver in de toekomst kijken. Dus van dag tot dag leven is op zich niet erg. Alle vragen die je hebt: ga ik reizen, heb ik dan een baan, wordt ik gelukkig, dat zijn allemaal vragen die je voor een groot gedeelte zelf in de hand hebt. Het probleem meestal is doen. Ik ben zelf heel erg van den twijfelende. Ik bedenk iets dat ik wil doen maar een moment later beginnen de 'ja maar wat als' redenaties. Daar kom je geen steek verder mee heb ik geleerd (niet dat ik het niet meer doe maar wel minder).
Op zaterdag 03 november 2001 11:47 schreef chocolatemoeze het volgende:Ja, ik snap precies wat je bedoelt. Ik zit in het zelfde schuitje als tigg en ik weet dat wat jij doet (structuur) de oplossing is. Maar er is een probleempje en dat is mijn toekomstvisie. En die is nagenoeg leeg. Ik leef letterlijk van dag op dag en kan mijn toekomst niet voor me zien. Heb ik dan een baan? Ga ik reizen? Wie en wát wordt ik? Op het eerste gezicht puberale vragen maar ze liggen toch iets dieper dan dat, ben ik achter gekomen. Het voelt alsof je dobbert op kalme en woeste zeeen, zonder dat je weet waar je heen gaat. Die leegte moet opgevuld worden met een doel, een bestemming. Maar welk doel? Was ik maar een Christen...
Een voorbeeld: stel je wil reizen...lijkt iedereen heerlijk denk ik. Nou, waarschijnlijk komen er dan 'wat als' vragen opborrelen zoals 'heb ik wel geld, wat moet ik daarna, is het wel goed'?
Als je al die vragen een voor een onderbrengt in subdoelen dan wordt het al een stuk overzichtelijker. Bijvoorbeeld geld. Nou ja, een subdoel kan dan zijn dat je eerst een jaar of zo gaat werken. Dan heb je dat jaar al in ieder geval een deel gestructureerd. En de vraag 'wat daarna' daar hoef je je nog niet mee bezig te houden want dat komt pas veel later. Gedurende je reis kan er een hele hoop veranderen en kom je misschien tot andere inzichten. Je blijft leren. En alleen al daarom kun je maar beperkt vooruit kijken omdat je niet weet hoe je je zal ontwikkelen.
Kijk niet te ver vooruit en pak alles beetje bij beetje aan. Het leven is lang genoeg om je idealen te verwezenlijken of, als je nog geen idealen hebt, om idealen te verwerven. idealen verzin je niet maar kom je tegen. En ze hoeven niet groots of meeslepend te zijn.
Oh ja...en stop met piekeren. Da's ook een goede tip. makkelijker gezegt dan gedaan want je als je gaat piekeren over hoe je moet stoppen met piekeren dan is het einde zoek. Wat heel veel helpt is een bezigheid zoeken. Of mensen om je heen als je dat wil. Als ik wel eens down was dan ging ik gewoon de stad in, mensen kijken. Dat was voor mij al een doel en overwinning op mezelf als ik er wat rond had gelopen.
Schrijven helpt ook wel...of muziek maken (of leren als je nog niks bespeelt).
Trouwens...een vraag: wat bedoel je met, was ik maar een christen? kan ik niet helemaal in verband brengen met je verhaal.
Het vreemde is, ik heb een tijdje ook zo geleefd zoals je zegt, maar op een of andere manier ben ik daar vanaf gevallen, echt maf. Komt wel weer terug dus.
Oh, en over dat was ik maar een Christen, als je gelooft in de bijbel en in het goddelijke dan heb je altijd wel een doel en iets om op te steunen. Zonder God moet je het bij jezelf zoeken.. snappie?
Thx.
P.s.
Ik ben niet van de piekerende soort, kan mijn emoties wel kwijt in creatieve dingen En ik geniet ook van het leven, bijvoorbeeld door inderdaad een middag alleen op een terras mensen te kijken of in het park te hangen!
TiGG
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |