* Equilan begint steeds ongeruster te worden, de doodse aarde baart haar ernstig zorgen.
Weet je Absinthe, het lijkt wel alsof elk stukje van de puzzel dat we vinden, meer vragen oproept dan het beantwoord..
Waarom jij?? Dat begrijp ik ook nog steeds niet!! Dat hangt ervan af wat het doel was, wat jij moest doen... maar zolang jouw geheugen je nog zo in de steek laat.. zeg zouden we daar niet wat aan proberen te doen?? Help me herinneren dat als we hier klaar zijn, we wat gaan doen aan je geheugen... ik denk dat dat voor ons heel belangrijk kan zijn.
* De godin gaat achter de microscoop zitten en bestudeert het bodemmonster aandachtig. Absinthe heeft gelijk: de korrels zijn wat groffer dan normaal. Ze prutst wat aan de microscoop en ziet de korrels nu nog beter. Ze wenkt Absinthe en laat hem weer even plaats nemen.
Moet je kijken, het lijkt wel alsof ze... tja hoe noem je dat?? Je weet wel, als een kat bang is gaan dr haren rechtover eind staan, wordt ze veel boller. Het lijkt wel alsof die korrels zich iets uitgezet hebben, alsof ze geirriteerd zijn..
* Gespannen staat de godin achter Absinthe, ze voelt zich hoogst ongemakkelijk door de aarde die ze aan het bestuderen zijn. Ze kijkt naar buiten, naar het bos. Haar gedachten dwalen wat af... Opeens valt haar iets in.
Absinthe, over Herne he, ik heb volgens mij nog ergens een foto van hem, die ik stiekem heb laten maken een van de eerste avonden dat hij hier kwam, toen ik me nog maar net van zijn aanwezigheid op het eiland bewust was. Ik zal je die laten zien, dan weet jij vast wel te vertellen of hij de figuur met hoorns was die je hebt gezien of dat het iemand anders was!!
* Blij dat ze nu iets kan doen dat misschien haar ongerustheid over Herne kan wegnemen, haast ze zich naar een grote houten kast in de hoek van de kamer. De kast reageert op haar nadering en als ze nog een pas verwijderd is, gaan de grote houten deuren krakend open. Terwijl Equilan de laatste pas zet glijdt een laatje soepeltjes open. Ze pakt de foto en geeft hem aan Absinthe.
Wat denk je, is dit de figuur die jij ziet?? Weet je wat ook nog zou kunnen?? Dat hetzelfde wat jou in zijn macht had, en laten we voor het gemak aannemen dat dat dezelfde of hetzelfde is wat verantwoordelijk is voor de aarde, Herne ook in zijn macht heeft!! Dat Herne jou een boodschap probeert door te geven....
* De stem van de godin sterft langzaam weg, terwijl ze het zegt hoort ze hoe wanhopig ze klinkt: wanhopig zoekend naar een verklaring om toch vooral maar niet toe te hoeven geven dat het Herne misschien wel is.
Ze gaat zitten en kijkt Absinthe aan, volkomen rustig nu. Ze haalt diep adem en vraagt het Absinthe dan nog eens.
Herken je Herne of is het iemand anders geweest??
De combinatie van verschil en overeenkomst is nu juist datgene dat Absinthe zorgen baart en slechts ongeruster maakt. Een tweede keer vergelijkt hij de beelden en een derde keer om zoveel mogelijk te controleren. Hij velt zijn oordeel over wat er voor hem te zien is en voegt het toe aan de eerdere ervaringen.
Ze zijn niet identiek, dat kan ik je wel vertellen. Het is iets anders. Er zijn overeenkomsten te vinden, maar ook verschillen, het lijkt erop alsof het beeld in mijn hoofd een gecorrumpeerde versie is van dit beeld. De hoorns zijn oud en versleten maar nog steeds prominent aanwezig. Het is duisterder geworden, drastisch veranderd.
* Absinthe kijkt om zich heen alle gegevens die hij heeft verzameld wijzen nog steeds naar die vreemde gehoornde figuur. De afwezigheid is iets dat hem ook al dwars zit... Iets te impulsief denkt Absinthe hardop, de toon is spottend, hij heeft al meteen spijt van zijn woorden.
Goh, het komt hem wel goed uit dat hij hier niet aanwezig is. Hmmmah?
* Hij kijkt een beetje geschokt naar EquilanHet spijt me, ik bedoelde niet...
* Zorgelijk bekijkt Equilan de foto, diepe rimpels staan in haar voorhoofd.
Tja, het lijkt erop maar het is het net niet... het is makkelijk om te zeggen "dan is hij het dus niet" maar laten we serieus wezen.. Ik heb ervaring met goede wezens die kwaad werden en meestal gaat dat gepaard met een verandering in uiterlijk, hoe subtiel die verandering ook kan zijn...
Ow Absinthe... nee we mogen nog geen concluesies trekken, we weten nog helemaal niets, gek word ik daarvan!! Ik wil nog een test doen.
* Equilan schept met het spateltje nog wat aarde op een ander glazen plaatje en plaatst het plaatje in een grote glazen bak. Uit een kleine kast haalt ze een potje met een groen glinsterende substantie. De substantie lijkt vloeibaar, maar toch ook weer niet.. een beetje gasvormig dan?? Ja dat komt het dichst in de buurt.
Met een nieuw spateltje schept ze wat van de groene substantie op een ander glazen plaatje en legt deze snel in de glazen bak. De bak sluit ze af met een plastic deksel met rubberen randen, zodat de deksel nauw aansluit met de bak. Equilan zet een pas achteruit en kijkt ingespannen naar wat er staan te gebeuren. Absinthe komt wat dichterbij en kijkt over haar schouders mee.
Dat groene spul is.... * De godin kijkt ietwat gegeneerd. tja bloed zeg maar, hou het maar op een bepaalde soort elfenbloed. Het is levenbrengend... kijk!! Kijk wat er gebeurt!!
* De grone substantie op het plaatje is in beweging en komt langzaam omhoog. Als een rookwolkje draalt het door de glazen bak, dan golft het de ene kant op dan de andere. Opeens lijkt het wolkje zijn doel gevonden te hebben. In een rechte lijn beweegt het groene wolkje zich in de richting van de aarde. Vlak er boven hangend houdt het even in en laat zich dan zakken, over het hoopje aarde heen.
De aarde lijkt het volledig te verzwelgen en Equilan heeft een ingespannen glimlach om haar lippen: haar plannetje lijkt te lukken!!
Maar dan opeens wordt de groene substantie in een keer afgescheiden door de aarde, alsof het eruit gespoten wordt!! Het groene wolkje hangt weer boven de aarde, de glimlach om de lippen van de godin is volledig weg en een harde trek is er voor in de plaats gekomen, draalt nog even alsof het nog een poging wil wagen en verplaatst zich dan onverwacht snel naar een hoek van de glazen bak, om daar te blijven hangen.
Verdorie!! Dat is jammer zeg... Ik dacht, deze substantie is een van de sterkste levenbrengers die er bestaat, ik was er al bang voor dat het niet zou gaan lukken maar ik wilde het toch proberen ... De pest met deze substantie is dat het cellen, hoe klein en verborgen ook, kan opsporen en activeren maar in deze aarde zat gewoon echt helemaal niets meer.
Goed, Absinhte, het belangrijkste is nu informatie, daar hebben we absoluut te weinig van. Ik weet een manier om je geheugen te herstellen, maar ik wil dat je goed nadenkt over de consequenties. Het geheugen is een zeer bijzonder orgaan en soms is het niet voor niets dat je je bepaalde dingen niet kan herinneren. In het ergste geval kan het voor zware beschadiging zorgen als je iets omhoog wilt halen waarvan het geheugen overtuigt is dat het absoluut schadelijk voor je is.
Ik stel voor dat we de aarde goed opbergen en dat we dan eerst even wat gaan eten. Dan kan jij ondertussen nog even goed nadenken en kunnen we eventueel daarna met je geheugen aan de gang.
Ik hoop dat we dan wat meer aanwijzingen hebben, want ik wordt gek van dit vage gedoe
Tot nog toe weten we alleen met zekerheid te zeggen dat jij onder iets of iemands invloed hebt gestaan en dat er een plek doodse aarde in het bos is.
Daarnaast heb je een figuur met hoorns gezien maar we weten nog niet wat dat betekent.
* Ondertussen heeft Equilan de aarde veilig opgeborgen en de gebruikte instrumenten weer op hun plek gezet. Ze zucht eens diep en opent de deur naar de trap.
Kom, ga je mee?
* Hij kijkt nogmaals in de bak, ietwat verbaast over het materiaal dat Equilan tot haar beschikking heeft.
[Dit bericht is gewijzigd door Absinthe op 26-10-2001 19:07]
Heb jij eigenlijk al eens kennis gemaakt met Tamea??
* In de keuken zet Equilan het vuur wat hoger onder een grote pan die staat te pruttelen op het fornuis. Als ze de deksel even van de pan haalt verspreidt een heerlijk aroma zich door keuken. In de pan ligt een flinke kip te borrelen in een heerlijke saus van bouillon en wijn met groenten en krieltjes.
Ze haalt een fles rode wijn uit de kelder en dekt de tafel.
Terwijl ze nog even wachten tot het eten klaar is smeert de godin wat stokbroodjes met boter. Opeens wordt de keukendeur opengegooit en komen drie draken binnen rollen.
He schatten van me!! Zijn jullie weer op avontuur geweest?? Kom maar, ik ben van de week weer eens bij de viswinkel langsgeweest en heb wat afval meegekregen. * De godin loopt naar buiten en schept drie flinke mmers vol met visafval. Achter in de tuin gooit ze ze leeg in een trog. De draken vallen meteen op het eten aan.
Ze staat even tevreden te kijken en dan loopt Equilan weer naar binnen. Ze wast haar handen en schept dan het eten op.
Eet smakelijk Absinthe
zeg heb je even tijd voor dat portret? ik denk dat ik het de komende dagen te druk heb dus dacht ik, ik kom nu wel even langs.
He jammer, ik had me er zo op verheugd!!
Nouja, weet je wat, ik kom gewoon bij je langs als je er weer bent, oke??
je kan ook een foto geven maar ik denk dat het resultaat dan wel wat minder is.
Dan kom ik liever een keertje langs, dan duurt het maar wat langer maar is het wel het mooist!!
In snel tempo zoekt hij dan ook Equilan, hij moet en zal zijn geheugen terugkrijgen, als het er nog is...
* Equilan gaat hem voor de trap op, naar haar torenkamer. Ze wijst hem de sofa waar Absinthe gaat liggen. De godin geeft hem een bitter drankje te drinken en rommelt wat in haar kasten, op zoek naar de spullen die ze denkt nodig te hebben.
Dat drankje is om je ontvankelijker te maken voor mijn magie, niets om je zorgen over te maken
* Ze ziet dat Absinthe's ogen haar nauwgelet volgen, toch nog ietwat zenuwachtig voor de dingen die komen gaan. Equilan is zelf ook wel wat nerveus: het kan mis gaan en dan zijn de gevolgen niet te overzien. Zowel voor Absinthe zelf, als voor dat waar ze mee bezig zijn. Ze trekt even met haar mond, alsof ze zelf al weten wat dat is!! Maar goed, willen ze iets te weten komen, zullen ze het erop moeten wagen...
Absinthe slaat het drankje achterover en trekt een heel vies gezicht. Equilan moet even lachen en gaat dan verder met de dingen die ze moet doen. Ze haalt uit een la een heel klein kristallen bolletje, een miniatuur uitvoering van "haar" kristallen bol, die pontificaal boven op de kast staat.
Aan de kleinen bol is met een heel klein zilveren oogje een koord bevestigd.
Oke Absinthe, hoe voel je je??
Ik ga je eerst hypnotiseren, heb je dat eerder meegemaakt?? Zodra je in hypnose bent ga ik proberen of ik je richting de geblokkeerde delen van je geheugen kan sturen en dan proberen we die blokkades op te heffen.... ben je er klaar voor??
* Equilan houdt de kristallen bol boven zijn gezicht en laat hem rustig heen en weer slingeren. Absinthe volgt hem met zijn ogen en Equilan ziet dat hij in eerste instantie nog wat reserves heeft. Dat hebben veel mensen zodra het over hypnose gaat. Maar al snel is hij gevangen door dat wat hij ziet... en glijdt hij langzaam weg in een diepe hypnose. Equilan ondertussen heeft de kristallen bol terzijde gelegd en houdt haar handen iets boven het hoofd van Absinthe. Ze neuriet zachtjes en een gouden gloed verschijnt vanonder haar handen. De gloed wikkelt zich om het hoofd van Absinthe en lijkt door zijn oren en neusgaten naar binnen te trekken. Zachtjes fluistert Equilan "Absinhte, ga naar daar waar het duister en onbekend lijkt en laat het licht schijnen". Absinthe is weer langzaam gaan lopen, ondertussen goed om zich heen kijkend. Vanonder zijn vettige haar schieten zijn ogen van links naar rechts, hij voelt zich niet helemaal op zijn gemak. Dan opeens hoort hij de stem van de godin. Verschrikt kijkt hij om zich heen, waar is ze dan?? Dan beseft hij dat ze nog in de kamer zit, naast zijn lichaam.
De kristallen bol verandert voor hem in kleur, de prachtigste tinten ziet hij, alsof hij kijkt naar de mooiste zonsondergang ooit. Daarna lijkt het wel alsof hij daadwerkelijk een zonsondergang ziet, IN de bol!! Het verandert, wordt een landschap... Een landschap met hoge grillige bergen die roetzwarte schaduwen werpt tussen de met zonovergoten vlakken. Absinthe kent dat landschap... waarvan??
En dan is hij niet meer in de kamer bij Equilan, maar staat midden in het bijzondere landschap. Het landschap kent bizarre kleuren en vormen en hier en daar ziet hij beweging, hoort hij geluiden die wijzen op de aanwezigheid van dieren. Absinthe loopt op de geluiden af en als hij langs een rood gekleurd bosje loopt schiet daar plotseling een vos onder vandaan. Hij blijft stil staan om te zien waar de vos naar toe gaat en dan draait de vos zich om. De vos lijkt te grijnzen en rent dan weer verder. Absinthe komt met een schok tot zichzelf als hij ziet dat het dier niet geheel organisch is. Het is een van zijn dieren!! Hij beseft dat hij in zijn eigen geheugen rondloopt en blijf even staan, zich afvragend wat nu van hem verwacht wordt.
Hij fronst zijn wenkbrauwen; daar naar waar het duister en onbekend is en daar licht laten schijnen?? Hoe moet hij dat in godsnaam voor elkaar krijgen??
Wijfelend loopt hij naar de dichtsbijzijnde schaduwplek, zich onbewust van de miniscule guden gloed die zijn lichaam afgeeft, en op de rand blijft hij staan. Hij voelt een enorme weerstand, een bijna lichamelijke afkeer om de plek binnen te lopen...
De geluiden om hem heen verstommen, de geuren lossen op in het niets, de bewegingen stoppen. Alles staat stil, zoals hij, wachtend op zijn volgende zet.
Hij sluit zijn ogen en dwingt zichzelf tot actie door de schaduw binnen te stappen.
De wereld die hij binnenstapt lijkt niet te bestaan. Hij is omringd door absolute duisternis. De angst trekt weg, zijn hartslag neemt af, hij stelt zichzelf gerust. Dit keer is het hij die afwacht op wat komen gaat, wat is de volgende zet?
Een eeuwigheid lijkt er niets te gebeuren, maar die eeuwigheid lijkt niet langer te duren dan enkele seconden, minuten, uren misschien dagen of jaren. Tijd bestaat hier niet meer zoals hij het zich gewend is. Een minuut kan worden uitgerekt tot een jaar en een jaar kan worden afgebroken tot een minuut.
In de verte klinkt holle muziek, muziek die aanzwelt en de leegte vult met een sinistere sfeer.
Zijn angst blijft weg en dat verbaast hem.
Het geluid maakt hem bewust van zijn omgeving, het schept voor hem de ruimte opnieuw. De holle klanken worden weerkaatst tegen onzichtbare gladde muren. De ruimte beperkt zich past zich aan, aan zijn vermogen om het te begrijpen. Absinthe probeert zich aan te passen aan de situatie waarin hij zich bevindt.
Een rode draad verschijnt voor hem op de grond, een perfecte rechte lijn. Absinthe heeft geen keus en volgt de draad. Iedere stap die hij neemt bevestigd zijn vermoeden over deze ruimte. De geluiden worden weerkaatst tegen onzichtbare wanden zoals de muziek.
De Rode lijn eindigt en verdwijnt in het niets.
Een stem spreekt, de eerste woorden klinken ver weg dan weer dichtbij. Alsof een twintigtal mensen, verspreid over de gehele ruimte, telkens een deel van een tekst opdreunen, met zo min mogelijk emoties.
"Welkom op de plaats waar jij niet komen kan. Welkom."
De stemmen fluisteren hem, ditmaal dichtbij hem in de buurt, op nieuwsgierige wijze, vragen toe. Absinthe krijgt de kans niet om antwoord te geven.
"Wat kom je hier doen?"
"Weet je wie wij zijn?"
"Waar ga je heen?"
"Wat denk je hier te vinden"
Ik moet licht laten schijnen * denkt hij bij zichzelf, maar hoe?
* Gefrustreerd tuurt Absinthe in de leegte. Het is zijn geest, dit is zijn terrein. Met een zucht probeert hij om zich licht voor te stellen maar er gebeurt niets. De wereld om hem heen bestaat nog steeds uit niets meer dan geluiden. Het is niet meer een kwestie van proberen, het is een kwestie van doen. Een ijzingwekkende schreeuw ontsnapt uit zijn keel, een schreeuw om zijn woede aan de wereld te tonen. En met succes. De leegte verandert. Vormen worden duidelijker en geuren komen tot leven. Bewegingen maken zich meester over het beeld dat bezig is om zich te ontwikkelen. Absinthe voelt de behoefte om te vluchten van dit beeld, van deze wereld.
Absinthe neemt het in zich op, het onbekende is niet langer onbekend, Hij voelt zich machtiger dan ooit. Als een god in zijn eigen geest, de wereld is jong en de ervaringen ontvouwen zichzelf voor hem. Door zijn aderen stroomt een nieuwe ervaring.
Terwijl de mist van goddelijkheid wegtrekt, beseft hij waar hij zich bevindt. De wereld om hem heen roept nieuwe vragen op na het beantwoorden van oude vragen... het is angst die bezit van hem neemt.
Met een schok komt hij tot leven zijn longen zuigen zich vol met adem. Hij is terug in de werkelijkheid
Het was een vreemde ervaring, alsof er een wereld vol geheimen voor me open ging. Ik heb antwoorden waarvan ik niet had durven dromen. Het is alsof je toegang hebt tot de dingen die je voor jezelf geheim hebt gehouden, maar dit keer was er ook iets anders, het waren ook de geheimen van een ander.
Waarom ik, dat is de vraag waar ik zo lang naar heb gezocht. Op een vreemde manier voelde ik me vereerd, ik heb iets mee mogen maken dat niet velen hebben mee mogen maken. Ik voelde me toch verkozen boven anderen. Het antwoord was helaas minder strelend voor mijn eigendunk. Ik ben niet verkozen boven anderen, ik was gewoon makkelijker dan de anderen, ik bezat niet de resistentie die anderen bezaten. Ik was letterlijk een werktuig, ik was er, ik voldeed aan de eisen en ik was een makkelijke prooi.
* Absinthe schudt verward met zijn hoofd:
Er werd gebruik gemaakt van mijn emoties, ik werd steeds kwader en kwader op dat meisje… in het restaurant. Ze was boos op mij, ze sloeg op de tafel en schreeuwde, dat was het punt waarop mijn emoties het echt overnamen. Ik moest antwoorden hebben en ik kon die uitbarsting van woede aan haar kant onmogelijk tolereren. En toen liep ik haar achterna, ik rende haar achterna, Kitty was er ook.
Ik verloor haar uit zicht, Kitty bleef haar achterna rennen. Uiteindelijk eindigde ik bij een tempel, er was iets mis met die tempel daar in het bos.
Het is moeilijk om uit te leggen, er klopte gewoon iets niet aan die tempel. Dat is het punt waarop de verwarring het overnam, ik trok me terug in mijn schulp en gaf ik mijn lichaam over.
Ik heb over het eiland gezworven, in mijn geest zat dat wezen. Ik werd nog steeds gebruikt, maar dit keer er was geen doel. Opgesloten in mijn eigen lichaam, gedwongen om tussen twee werelden te leven. De wereld van de geest en de wereld van het lichaam.
Ik moest toekijken hoe ik rond doolde over het eiland, met iedere stap die mijn lichaam nam, kwam het dichter bij de uitputtingsdood.
De wereld van de geest liet me zien wie er aan het roer stond. Het was die figuur met die hoorns. Een duistere macht die constant voldaan glimlachte naar me. Zoveel sterker dan ik was.
Waarom dreef het me naar jou toe? Om uiteindelijk op dit punt te belanden. Het lijkt alsof een deel van dat wezen nog steeds in mijn hoofd rondkruipt. Het is niet bewust, het is een residu, een overblijfsel van die noodlottige avond.
Het is een boodschap.
Ik weet nog steeds niet waarom ik achter dat meisje aanging, waarom ik bloed wilde zien. Het had geen reden. Alsof iemand gewoon met me speelde, keek hoever het kon gaan met mij.
Ik weet wel dat het doel van mijn zwerven oorspronkelijk de dood inhield. Een uitputtingsdood voor het lichaam terwijl de geest toekijkt, hulpeloos als een pasgeborene. Maar het veranderde, het had iets anders voor mij in petto.
We hadden gelijk. Die bosgod, Herne, is verbonden met deze zaak. Hij is een sleutelfiguur.
* Absinthe staat traag op Ik dank je hartelijk voor je hulp. Ik moet rusten, ik heb even tjd nodig om wat zaken op een rijtje te zetten, het spijt me.
* Absinthe voelt zich stukken beter, kansen creeren zich, nieuwe mogelijkheden vormen zich. Zijn verhaal is niet compleet. Geen leugen is verteld, maar er is meer, er is iets in hem ontwaakt.
Een grimmige stem spreekt tot hem vanuit de krochten van zijn geest.
Goed gedaan, voorlopig houden we het hier op. Als de tijd rijp is vertellen we haar meer. Ooit vertellen we haar wat de gehele boodschap is. Laat haar op onderzoek gaan, we hebben haar genoeg gegeven om haar in de juiste richting te sturen.
Hartelijk dank voor de goede zorgen, dankzij jou weet ik nu weer wat mijn doel is. Je hebt me geholpen in een moeilijke periode en daar ben ik je dankbaar voor.
Maar vergeet niet, je hebt werk te doen. Kijk uit voor figuren met een dubbel gezicht, kijk uit dat je je niet laat misleiden door het uiterlijk.
Ik dank je nogmaal voor je goede zorgen ik sta bij je in het krijt. Ooit zal ik je terugbetalen, zal ik je belonen voor je daden.
en met die boodschap verdwijnt Absinthe uit de Toren van Equilan...
Ik denk, ik ga maar eens op Fok! Eiland kijken....
En toen zag ik dit mooie topic staan..
Zijn er hier nog mensen die vanavond Samhain vieren?
Ze komt overeind en besluit een hapje te gaan eten in het dorp, daar is ze al een tijd niet meer geweest, druk als Absinthe en zij waren met het mysterie dat hen bezighield. Daarna wil ze naar het bos, kijken of ze Herne kan vinden en op zoek naar die tempel waar Absinthe het over had. Het lijkt de godin niet verstandig om alleen te gaan, dus fluit ze in de tuin schel op haar vingers en even later rent Gandalf door de struiken de tuin binnen.
Samen lopen ze naar het dorp, maar als ze bij het Smulaapje komen is er niet veel van over!! Geschrokken lopen ze snel door naar Ristorante Ali.
Absinthe vraagt zich af of er iemand thuis is
Hallo, Equilan?
* Absinthe wacht op een antwoord en roept een tweede maal
Is er iemand thuis!? Hallo?
Hallo, is daar iemand?
* Equilan is niet thuis, weet Tamea, dus loopt zij maar naar beneden om te kijken wie het is.
Als ze de deur open doet ziet ze daar de vreemde figuur staan die de afgelopen tijd hier vaak is geweest.
Equilan is er nu niet. Ze ging een uurtje geleden het bos in, voor een wandelingetje geloof ik.
De kraai volgt hem trouw, het zwarte beest glijdt bijna onopgemerkt door de lucht.
Je bent al te laat wordt er door zijn schedel gefluisterd.
|
|
