Het duistere bos van Herne_the_Hunter - deel II

Om zijn nek voelt hij het vertrouwde kloppen van zijn amulet, die al langer om zijn nek hangt dan hij zich kan herinneren.

"Een mooi zwaard Dagobert, een krijgsheer waardig. Alleen jammer dat ik de taal niet kan lezen die erin gegraveerd staat."

Dan kijkt hij LD aan en vraagt hem of hij weet wat Equilan bezielt. "Ze kijkt af en toe zo gelukzalig, om daarna meteen weer om te slaan naar een bijna duistere vastberadenheid. Waar ligt die omslag in? Niet alleen haar gedrag, maar zelfs haar geur verschiet sneller dan een kameleon in een bloembed."

"Hier gebruik deze maar, ze worden nooit bot, en zullen, als je ze gooit, altijd hun doel raken."

[Dit bericht is gewijzigd door rebel_girl op 12-12-2001 19:52]

"Ik denk dat het verstandig is om tot de dageraad te wachten met enig wat voor actie dan ook. Ondanks dat zijn tempel is uitgerookt is hij hier op zijn terrein, en lijkt het mij het beste om het eventuele gevecht op een begroeid terrein proberen te krijgen. Daarmee kunnen we misschien gebruik maken van de verwarring om het in ons voordeel te beslechten."

Atrimar tekent een kleine schematische kaart in het zand bij het kampvuur en wijst hier en daar wat plaatsen aan. Bijna automatisch en afwezig vliegen zijn vingers door het rulle zand.

So'viena tamiende ye ... carei al aliranne okomoro

Arimar mompelt inzichzelf terwijl hij de laatste hand legt aan de provesorische kaart.

"Kijk, hier is de ingang naar de tempel, en hier zitten wij nu. Daar verderop is de achteringang die Phoenixx en Gandalf vonden vorige keer. Als we het voor elkaar kunnen krijgen om uiteindelijk hier *Wijst* kunnen komen, dan staat hij midden in het dichtbegroeide bos, met die rivier hier aan de zijkan is er maar een kant op te gaan. Door ons ..."

Atrimar kijkt LD aan.

"Wat denk je?"

Dageraad lijkt me wel goed .. alleen niet te laat .. misschien kunnen we gebruik maken van de laaghangende mist bij zonsopgang om toe te slaan ?

Hij bekijkt de kaart in het zand ...

hmm Smid was je toch ?? en die oude taal die je konstant gebruikt doet me ergens aan denken hmmm

Die rivier is een mindere optie denk ik . het is een god die we tegen over ons hebben, die pin je liever tegen een rotswand zou ik zeggen of Equilan moet hem kunnen binden ??

Het bos kan in ons voordeel zijn in verband met beschutting maar kan ook zich tegen ons keren.. hmmm moeilijke keuze ..

LD kan het voor een deel best vinden in de plannen van Atrimar .. maar er zitten haken en ogen aan

Je moet niet vergeten dat het een God is .en een Bosgod ook nog eens .. dit is zijn terrein .. hmm valstrikken is dat ook niet een mogenlijkheid.

Atrimar schuift wat met steentje en lijnen op de kaart.

Sa souvraya niende misain ye

Bijna wanhopig bestudeert Atrimar de zandkaart terwijl hij koortsachtig nadenkt over de meest geslaagde tactiek. Dan schiet hem iets te binnen en hij wijst LD op iets anders.

Als S_F verder van zijn tampel is wordt hij zwakker ... ja of ja? En Equilan zou sterker moeten zijn naarmate ze meer en meer ongeven is door natuur en dergelijke. Hier." Wijst "Hier komt de rivier het dichtste bij de zwavelputten, daar heeft Equilan alle elementen het dichtste bij haar. Op dat punt zou ze op haar sterkst moeten zijn. Wat denk je daarvan Dai shan?"

hmm dat is een goeie, die god weglokken en zorgen dat Equilan op z'n sterkst is dus bij de rivier en zwavelputten.

het enige waar ik mee zit , is behalve dat we met weinigen zijn en sterfelijk, wat gaat Slough_Feg gebruiken. Welke veile creaturen heeft hij nog achter de hand.

LD denkt even aan de vage creaturen uit de duistere nevelen die z'n oude rijk poogden binnen te vallen waardoor hij zoveel verloren heeft.

Oke m'n beste , maar hoe pakken we het aan .. Wat als Slough-Feg besluit om lekker te blijven zitten waar hij zit ?? of via een geheime gang weer vlucht .. of gewoon de aanval kiest ?

"Ik weet het niet. Ik kan je honderden manieren opnoemen om de strijd te strijden als S_F eenmaal op de juiste plek staat, maar ik weet niet hoe hem daar te krijgen. Misschie weet Equilan wel hoe hem uit die Dhoemkrocht te lokken, maar ik weet het in ieder geval niet"

Ik denk dat we op ons sterkst zijn op het bekendste terrein. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ken deze gedeeltes van het bos bijna op mn duimpje. S_F is hier alleen tijden geleden geweest, buiten zijn tempel zal hij snel verdwalen. Als we hem dan omsingelen? Is dat geen idee?

Bij de 7 poorten van de hel. er moet een manier zijn om dat figuur uit die grot te krijgen ja. misschien dat Equilan wat meer weet.

Het bos ziet er niet goed meer uit, en het wordt winter volgens Equilan moeten we wat doen anders loopt de natuur in de soep. ik heb geen zin in een 4e ijstijd ! jij wel ??

LD hoopt echt dat de rest ideëen heeft, Z'n gedachten dwalen terug aan de slachtpartij overal lijken van soldaten , wachters en bedienden. De stank van dood en verderf overal in het kasteel, De vage letters in bloed geschreven in een duistere oude taal op de muren .. hij schudt z'n hoofd ..
Nee .. niet nu ... nooit....

Verschrikt kijkt hij op .. die dromen .. damn ...

Nae'Blis ... terrein ... tempeluitgangen ... hulp

In zijn gedachten flitst de inmiddels bekende manier van communiceren met de wolven door zijn hoofd. Beeld na beeld verschijnt voor zijn geestesoog.

IJsbrenger ... welpen ... Sei'Car ... mensenzaken ... verwarring

Teveel tegenstrijdige beelden schieten langs, en Atrimar weet dat zij geen hulp kunnen verwachten van zijn broeders. Hij wendt zich weer tot LD en Dagobert.

"We moeten in ieder geval snel met een goed idee gaan komen. Maar dat moeten we maar tot morgen laten wachten. Het is al laat, en we hebben rust nodig. Ik zal wel waken vannacht zodat jullie van je rust kunnen genieten.
Morgen, morgen maken we plannen en zullen we jagen."

Equilan is vreemd de laatste dagen, ze ruikt het ene moment zielsgelukkig, en dan weer vervuld van woede. Hoe zal ze zich morgen houden? Ze is dapper, maar haar emoties verspringen zeer snel. Over LD maak ik me geen zorgen, die red zich wel in chaos, maar ondanks zijn zwaard weet ik niet hoe Dagobert zich houdt in de hersenverlammende tijd van een gevecht. En het meisje? ... ach.

Atrimar maakt een ruime ronde om het kleine kampement heen en komt uiteindelijk weer terug bij het zacht gloeiende kampvuur.
Daar neemt hij zijn mantel af en rolt die op, hij legt deze tegen een boomstronk en gaat er tegenaan liggen. Nog steeds diep in gedachten neemt hij zijn amulet in zijn handen en leegt hij zijn gedachten om tot rust te komen. Zijn oren vangen ieder geluid in de omgeving haarscherp op.

Langzaam zakt Atrimar weg in een onrustige, ondiepe sluimer.

Hmmm dat is het dus wat er aan de hand is.

Hij rekt zich uit .. en staat op ..

Goeden morgen Equilan .. Aatrimar. hmm zo te zien rust de rest nog uit. hmmm lekker een bakje thee.

Zijn er nog bijzonderheden gebeurt vannacht, en wat zie je er stralend uit .. echt zo .. vrouwelijk gracieus zo lente achtig.

* Geergerd strijkt ze met haar hand over haar buik. Ze had andere kleding aan moeten trekken, ze had toch gezien dat ze was aangekomen?? Dit zit alweer strak
Nouja, geen geijdeltuit, ze zijn hier voor belangrijkere zaken.
Ze pakt uit haar rugzak een zakje kruiden en strooit deze in het kokende water.

Nou LD, de thee is klaar, laten we de rest ook maar wakker maken en dan even een kleine 'werkbespreking' houden.