Stormen op komst!!

De zware stormen Mike en Lurky hebben aan kracht ingebonden en zijn richting het vaste land verrokken.
De wind is gaan liggen en de regen is verminderd. De eilanders kruipen langzaam uit hun schuilplaatsen en nemen de schade op ...

De storm is gaan liggen, de fles beerenburg is leeg.

De schade valt gelukkig mee. Voor zo'n storm dan. De verf aan stuurboord ziet er niet meer zo goed uit. En een kabel is geknapt waardoor de mast niet meer helemaal stevig staat. Maar dat is zo verholpen.

* Num loop naar het oude strandwacht gebouw dat ook geschikt is voor het repareren van boten en komt met een nieuwe kabel terug.

Num doet de kabel om zijn schouder en klimt de mast in om eerst de oude kabel te verwijderen en vervolgens de nieuwe aan te brengen. Bovenin de mast zwaait Num van de ene naar de andere kant.

Na wat gepruts zit de kabel door het oog en kan er even van uit uitzicht worden genoten.

Wat een uitzicht

* De storm lijkt voorbij, de rust is weer gekeerd als de heldere maan boven het eiland staat. De sterren stralen aan de hemel, het eiland ligt er vredig bij als nooit te voren. Het eiland is in rust, de bewoners slapen, de wolken trekken weg.

De wind doet de laatste blaadjes opwaaien en dan plots lijkt alles stil te staan. De eerste vorst is aangekomen. St. Lurky heeft de koudere weersklimaten naar het eiland gebracht. De rust, de vorst, de maan, het heeft iets magisch.

Ardeum pakt zijn wandelstok en de oude magier loopt verder. Niemand die hem ooit zal zien, geesten bestaan niet voor de mens.

* Het is midden in de nacht, het is donker op het eiland. Ergens achter in de bossen brand het vredig licht van een kasteel, de waakvlam van het eiland, het teken dat er iemand op de wacht staat.

De meeste schade van de stormen lijkt voorbij, al zijn de meeste bomen wat kaal voor de tijd van het jaar. De bos ziet er minder dreigend uit nu het zijn dikke jas heeft verloren, de bescherming is ietswat vergaan. De nachtvorst van een week geleden heeft de meeste bloemen doen besluiten te vallen en te beginnen aan hun nieuwe knoppen.

De lucht is helder, geen wolkje te zien. De halve maan staat te schitteren aan de hemel en wederom is het onder nul deze nacht. De meeste dieren in het bos hebben hun schuilplaats uitgekozen, het dikke bladerdek dat op de grond ligt geeft een goede bescherming voor de holbewoners, de boombeestje hebben het echter kouder dan normaal. Ze zullen het wel overleven, zo hard is de winter niet, maar het zal meer moeite kosten dan normaal.

Ardeum pakt zijn wandelstok en de oude magier loopt verder. Niemand die hem ooit zal zien, geesten bestaan niet voor de mens.

* Een spirituele entiteit als Sinte Lurky ziet Ardeum wel maar ze ziet zo veel. Hij heeft terwijl hij daar zo astraal loopt te somberen in zijn lange voor stervelingen onzichtbare pij, op dit moment niet haar aandacht...

Num ligt te doezelen in zijn zeilboot. Ze blaast even flink zodat de boot gaat schudden. De goede man kreunt en begint heen en weer te bewegen onder zijn dekens. Dit brengt de Eiland Gheilige op een idee...

Ze heeft geen enkele rede de goede zeilbootkapitein meer dan goede dromen te bezorgen. Om te voorkomen dat het een al te dolle boel wordt aan boord gaat ze elders stoom afblazen. Ze herinnert zich ineens iets.
Ze zwiert nog wat rond de mast en laat de vlag frivool wimpelen. Dan betijdt het briesje. Het dundoek strekt zich in de richting van Op een onbewoond eiland voor de kust van Fokeiland

* Na de storm volgt vaak een kalmte maar deze kalmte is extreem. Het lijkt of de wind is vertrokken en elk zuchtje met zich heeft meegenomen. In het bos is de natuur ervan in de war.
Statisch blijft de lucht hangen op de plaats waar ze broeit. Fatamorgana's bibberen boven zee. Geen bries zal het water laten verstuiven.
Geen wolk is aan de lucht. Regen wordt niet verwacht. Het is benauwd.