ik hoorde pas 2 dagen voordat ze dood ging dat ze zou overlijden, omdat ik 10 was waren ze bang dat ik daar nooit overheen zou komen. 2 meiden uit mijn klas kwamen naar mij toe en vroegen erg direct "mama zegt dat jou mamma dood gaat, is dat zo?"
naja, ik wou het dus niet geloven en de volgende dag kon ik meegaan naar het ziekenhuis voor de ziekenzalving
afijn, de rest van het verhaal mogen duidelijk zijn .
ik heb het allemaal redelijk verwerkt maar op sommige dagen voel ik me nog steeds erg kut, vandaag, haar verjaardag en moedersdag
Veel sterkte.
quote:niet veel aan toe te voegen
Op maandag 9 februari 2004 18:48 schreef jakees het volgende:
sterkte. Jonge wat een rot situatie zeg. Ik hoop dat je een beetje mensen heb waar je op terug kan vallen. nogmaals veel sterkte!
quote:Oh, dat vind ik zo fout. Ik heb van nabij een vergelijkbare situatie meegemaakt. Kinderen worden in dit soort zaken vaak totaal niet serieus genomen. Erg triest voor je. Je hebt dus helemaal niet fatsoenlijk afscheid kunnen nemen? Ik snap dat niet. Volwassenen hebben bij zo'n situatie toch ook de behoefte om er met elkaar over te praten. Neuh, kinderen worden lekker dom gehouden. En opeens is mama er niet meer...
Op maandag 9 februari 2004 18:45 schreef Groepskloon het volgende:
ik hoorde pas 2 dagen voordat ze dood ging dat ze zou overlijden, omdat ik 10 was waren ze bang dat ik daar nooit overheen zou komen.
afijn, de rest van het verhaal mogen duidelijk zijn.
Heel spijtig voor je. Sterkte.
quote:2 dagen had ik daarvoor
Op maandag 9 februari 2004 19:00 schreef Moonah het volgende:[..]
Je hebt dus helemaal niet fatsoenlijk afscheid kunnen nemen?
quote:Ja dat was blijkbaar een doktersadvies
Ik snap dat niet. Volwassenen hebben bij zo'n situatie toch ook de behoefte om er met elkaar over te praten. Neuh, kinderen worden lekker dom gehouden. En opeens is mama er niet meer...
quote:dankje
Heel spijtig voor je. Sterkte.
quote:heel veel sterkte!
Op maandag 9 februari 2004 19:00 schreef julesnijs het volgende:
in die shit zit ik nu dus middenin met m'n vader, vorige week te horen gekregen dat hij uitzaaingen naar de hersenen heeft
quote:Ik heb het achter me gelaten, hoe hard dat ook klinkt, ik heb wel altijd een foto van haar bij me, dat gevoel dat ik er nooit overheen zou komen had ik eerst ook, maar je moet er wel overheen komen en gelukkig kan ik het goed met mijn vader en broer vinden
Op maandag 9 februari 2004 19:01 schreef Kluupkluup het volgende:
Sterkte..
Hoe ga je er nu mee om? Heb je er vrede mee, in de zin dat je het achter je gelaten hebt, of..?
Ik vind zoiets namelijk moeilijk te bevatten en het zou ook zo 1 van mijn ouders kunnen overkomen. Nu heb ik het gevoel dat ik daar echt nooit overheen zou kunnen komen..
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |