Alvorens ik begin wil ik ook even de linken geven naar andere (serieuze)topics over dit onderwerp:
Ik heb een eetstoornis..
Eetstoornis en een psycholoog!
anorexia en bolumia
Mijn zusje heeft anorexia
Vriendin heeft anorexia
Anorexia
boulimia...
boulimia
Ik ben dus iemand die al 9 jaar aan een eetstoornis lijd, ik ben helaas met alledrie de eetstoornissen bekend, anorexia, boulimia, en binge eating disorder (b.e.d.).
Mijn ervaring: het is heel makkelijk om te krijgen, maar vreselijk moeilijk om vanaf te komen 
Ik ben geobsedeerd door mijn figuur, uiterlijk, voel me altijd veel te dik en sta heel erg vaak op de weegschaal.
Het zijn complexe aandoeningen. Zelf ben ik er al 3 keer voor in therapie geweest, maar heeft uiteindelijk niks geholpen 
Mijn ervaring is dat het het ene moment redelijk tot goed met me gaat, en op andere momenten (zoals nu, dood van mijn ex) dan komt het in alle hevigheid weer terug 
Mijn gewicht schommelt ook enorm om die reden, een heel vervelende 'bijkomstigheid'.
Eetstoornissen zijn erg complex, het is niet even iets van "vanaf vandaag stop ik ermee", want eten is voor iemand met een eetstoornis dé manier om om te gaan met emoties en spanningen.
Het is ook een verrekte moeilijke verslaving, omdat iemand die bv. moet afkicken van de alcohol en drugs dit doet door er voorgoed mee te stoppen (geheelonthouding), maar iemand met een eetstoornis moet blijven eten om in leven te blijven. Dus daarin verschilt deze verslaving wezenlijk met andere verslavingen.
Ook het onbegrip is erg groot, merk ik aan alle kanten.
Zijn er meer Fokkers met een eetstoornis of die iemand kennen die eraan lijdt / leed?
Vooral ervaringen van mensen die ervanaf zijn gekomen (én hoe ze dit gedaan hebben) zijn van harte welkom.
Meer info over eetstoornissen staan trouwens op:
De landelijke stichting anorexia en boulimia nervosa
Startpagina over eetstoornissen
Kenniscentrum Eetstoornissen Nederland
[Dit bericht is gewijzigd door miendobbelsteen op 18-01-2004 20:14]
- edit: zo is de boodschap ook wel duidelijk -
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 18-01-2004 23:36]
Verder moet ik de reactie van kreator beamen.
Veel mensen die iets "hebben" krijgen hierdoor ook een soort van negatieve aandacht (voorbeeld: "oh wat heb je het zwaar, ik zou dit niet aankunnen als ik jou was bla bla bla), wat hun wel bevalt. Daardoor kunnen ze niet de stap zetten om écht van een "aandoening" af te komen, en dat is nou juist fout! Aandacht in de positieve zin is toch veel fijner om te krijgen?! Maar blijkbaar ziet men dat pas in, als ze juist zover zijn dat ze op het punt zijn gekomen dat ze voor een groot gedeelte van hun "aandoening" af zijn.
Ik zeg niet dat het makkelijk is om hier aan te werken, want je hebt serieuze problemen, maar alleen JIJ bent degene die er iets aan kan doen.
Om hierover een topic te openen is dus ook niet echt nuttig, want men kan je wel adviezen geven, maar JIJ moet het toch doen. En je kunt bovendien beter advies vragen aan gespecialiseerde mensen, omdat zij daar meer verstand van/ ervaring mee hebben, maar dan nog steeds geldt: JIJ moet het doen en niet hun.
Succes
[Dit bericht is gewijzigd door Hanneke1983 op 18-01-2004 22:27]
quote:En dat alles onder één dak. Handig hoor.
Behandelgroepen
Focus
De behandeling van Focus is voor mensen met complexe persoonlijkheidsproblemen, mannen en vrouwen die zich al langere tijd ongelukkig voelen over zichzelf, hun relaties en de manier waarop hun leven verloopt.
De behandeling helpt bij het vinden van andere manieren van omgaan met de gevolgen van uw verleden en bij het verlichten van de psychische klachten. De aandacht gaat uit naar het versterken van uw zelfstandigheid waarbij we aansluiten bij uw mogelijkheden en beperkingen.
Het gaat erom hoe u goed voor uzelf zorgt, woont, uw dag besteedt en omgaat met vrienden, familie en kennissen.
Uw eigen inzet is erg belangrijk. Wij lossen uw problemen niet op, maar wel samen met u.
Brochure Focus Bestel-/vragenformulierTakt
Dit programma helpt u om opnieuw controle over uw leven te krijgen,. U kunt uw leven weer actief en zinvol vormgeven. Het programma duurt vijftien weken. U komt hiervoor in aanmerking wanneer u uw evenwicht wilt herstellen en dit binnen de gestelde periode mogelijk lijkt.
Bij Takt kunt u ook uitzoeken of er sprake is van een specifieke persoonlijkheidsstoornis.
Brochure Takt Bestel-/vragenformulierCeres
Hebt u ernstige eetstoornissen, zoals anorexia en boulimia nervosa, dan kunt u in behandeling komen bij de afdeling Ceres.
Ceres past bij u wanneer:
- het voor u (te)veel energie kost om een dagbehandeling te bezoeken;
- het u niet lukt om regelmatig te eten;
- u thuis de eetstoornis niet de baas wordt;
- er door omstandigheden onvoldoende steun is vanuit de directe omgeving.
De behandeling is in groepsverband en duurt maximaal negen maanden. De aandacht richt zich op het eetgedrag en de achterliggende problematiek.
Brochure Ceres Bestel-/vragenformulierDeeltijd
Na de klinische behandeling kunt u de behandeling in deeltijd bij het Centrum voor Klinische Psychotherapie voortzetten. De deeltijd biedt gedurende twee dagen per week een vervolg op de behandeling in de kliniek, maar biedt ook ondersteuning met lotgenoten in deze periode naar meer zelfstndigheid.
Aan het begin van de deeltijdbehandeling kijkt u opnieuw naar uw behandeldoelen. Binnen de therapie in deeltijd ligt het accent op de stevigheid van u als persoon en uw zelfstandigheid. Zoeken naar een nieuw evenwicht tussen activiteit en rust, tussen alleen zijn en met anderen. Maar ook: hoe houd ik mijn leven op orde.
Ook is het mogelijk om aansluitend een deeltijdbehandeling in de eigen regio te zoeken. Zoekt u alleen een deeltijdbehandeling, kijk dan bij: ggz in de regio
That makes you
What you are
- Edit: en zo geschiedde. Onze immer milde Cynix was een stuk gematigder dan ik en dus is ie - in enigszins uitgedunde versie - nu weer open. Boodschap van Kreator is helder, en dan nu weer graag ontopic -
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 18-01-2004 23:38]
quote:Mijn ervaring: waar een wil is is een weg.
Op zondag 18 januari 2004 19:59 schreef miendobbelsteen het volgende:Mijn ervaring:
Ik ben geobsedeerdMijn ervaring
wil ik graag een nieuwe poging wagen (GOOGLE!!)
complex
Maar ja als de wil weg is dan is het complexer.
http://www.youtube.com/watch?v=yJ2UROhv-PI
MPS, iedere dag van de week een ander profiel,
http://www.youtube.com/watch?v=AiJft-VnxEg
Mijn advies aan jou: zoek iemand die je kan helpen je emotionele probleem beter te begrijpen. Het is verdomde complex, maar waar een wil is.... 
Werk (eerst of ook) aan het onderliggende probleem. Je stoornis(sen) kunnen wel weggaan, maar zolang jij niet echt gelukkig bent en niet weet wat het is om te leven zonder mankementjes (gewenning + angst om niets te hebben/gezond te zijn = verslaving van het tegemoetkomen aan een beeld die andere mensen van jou hebben en die JIJ ze hebt gegeven en nu niet (meer) durft los te laten = onrealistisch en ongezond beeld van jezelf, soort angst om te zijn wie je kunt zijn), zul je in een vicieuze cirkel blijven.
Alleen jij kan die cirkel doorbreken, 1e stap is erkennen dat er wat onder die stoornissen ligt. Misschien is praten met een psycholoog een idee. Of als je dat al hebt gedaan, blijf doorgaan en leg je niet neer bij een stoornis alleen, die heeft jou in zijn macht, draai het om.
Een boek wat mij en mijn familie heel erg heeft geholpen met het zoeken naar oplossingen was De Geheime Taal van Eetstoornissen van Peggy Claude Pierre.
Het goede van dit boek is dat het laat zien dat er veel verschillende soorten stoornissen zijn die wel een paar dingen gemeen hebben: ze zijn geestelijk en lichamelijk schadelijk en hebben bepaalde gevoelens ten grondslag. Anders dan je misschien zou denken heeft het meestal niet eens zo zeer te maken met gewicht en eten, maar meer met een gevoel van ergens controle over hebben (als er een aantal vlakken zijn waar je die controle niet over voelt), een laag zelf beeld, perfectionisme, jezelf willen straffen en geen normale manier van eten gunnen etc.
quote:edit;reactie op edit
Op maandag 19 januari 2004 10:48 schreef Darkster1981 het volgende:
Edit
[Dit bericht is gewijzigd door zwaaibaai op 19-01-2004 12:36]
Ik ben het overigens ook eens met Kreator.
quote:Ik dnek dat dat in Miens geval zeker geen slecht advies is, dit soort dingen kunnen heel goed samenhangen.
Op maandag 19 januari 2004 12:24 schreef SEMTEX het volgende:
Mien, je hebt voornl. BPS, ga je daar nu eens op richten, dan worden dit soort 'kwalen' ws ook al een stuk minder. (dat neg. zelfbeeld heeft nl. daar zijn oorsprong)
Ik ben het overigens ook eens met Kreator.
Maar het feit dat er een topic in het algemeen loopt over dit soort eetstoornissen lijkt me prima: het speelt onder vooral veel meisjes.
Laten we er dus niet een Mien-show van maken, maar er wat zinnigs in het algemeen over proberen te zeggen of hier vragen te beantwoorden die eventueel andere mensen er ook over hebben.
quote:
Op zondag 18 januari 2004 22:06 schreef Kreator het volgende:
Misschien is het verstandiger om een topic te maken waar je vertelt welke ziektes en aandoeningen je NIET hebt, Mien. Dat scheelt een boel topics en dan kun je je wat meer op het leven van je kind gaan richten.- edit: zo is de boodschap ook wel duidelijk -
Flikker op als je niet normaal kan reageren
quote:Heb je mijn verhaal niet gelezen?
Op zondag 18 januari 2004 22:11 schreef NoXxa het volgende:
Jeetje... zeg je internet verbinding op en ga serieuze hulp zoeken zou mijn antwoordt zijn.Verder moet ik de reactie van kreator beamen.
Ben al 3x in therapie geweest
quote:Dat vind ik een goede bijdrage, zo ervaar ik het zelf ook.
Op zondag 18 januari 2004 22:20 schreef Hanneke1983 het volgende:
Ik ken iemand die een eetstoornis heeft gehad, maar ik weet wel daardoor, dat als je er ECHT vanaf wilt komen, dat het veel zweet bloed en tranen kost, maar dat het dan ook wel (tot op zekere hoogte) lukt. Je zult altijd wel een beetje op je eten letten denk ik, maar de extreme kantjes kan jij eraf schaven, en alleen jij, en niet psychologen, psychiaters e.d
Therapeuten hebben me niet kunnen helpen
quote:Dit geldt niet voor mij, want ik krijg beslist geen aandacht. Juist niet, zou ik haast zeggen.
Veel mensen die iets "hebben" krijgen hierdoor ook een soort van negatieve aandacht (voorbeeld: "oh wat heb je het zwaar, ik zou dit niet aankunnen als ik jou was bla bla bla), wat hun wel bevalt. Daardoor kunnen ze niet de stap zetten om écht van een "aandoening" af te komen, en dat is nou juist fout! Aandacht in de positieve zin is toch veel fijner om te krijgen?! Maar blijkbaar ziet men dat pas in, als ze juist zover zijn dat ze op het punt zijn gekomen dat ze voor een groot gedeelte van hun "aandoening" af zijn.
Mijn omgeving maakt dit al zolang mee met me dat ze er ongevoelig voor zijn geworden. Mijn eetstoornis is een deel van me geworden.
Ik hoef ook helemaal geen aandacht te krijgen, mijn obsessie met slank willen zijn staat ook los van mijn omgeving. Als mensen me mooi vinden zoals ik ben heb ik daar schijt aan, want ik wil no matter what slank zijn.
Dus met dat aandacht vragen scheel ik wel van andere mensen met eetstoornissen.
quote:Ik heb dit topic ook geopend, omdat er nog geen centraal eetstoornis topic was en die laatste was gesloten.
Ik zeg niet dat het makkelijk is om hier aan te werken, want je hebt serieuze problemen, maar alleen JIJ bent degene die er iets aan kan doen.Om hierover een topic te openen is dus ook niet echt nuttig, want men kan je wel adviezen geven, maar JIJ moet het toch doen. En je kunt bovendien beter advies vragen aan gespecialiseerde mensen, omdat zij daar meer verstand van/ ervaring mee hebben, maar dan nog steeds geldt: JIJ moet het doen en niet hun.
Succes
Anders had ik er wel eerder over gepost als ik het nodig had.
quote:ja sla jezelf maar eens goed, en lees nog maar eens wat ik heb getypt, want volgens mij neem je het niet in je op
Op maandag 19 januari 2004 12:54 schreef miendobbelsteen het volgende:Heb je mijn verhaal niet gelezen?
Ben al 3x in therapie geweest [afbeelding]
quote:Maar die weg ben ik ook al gegaan, en het hielp ... tijdelijk.
Op maandag 19 januari 2004 08:34 schreef huggiedug het volgende:
Ik had een vriendinnetje die dit probleem heeft opgelost door goed naar zichzelf te durven kijken, met een therapeut. Het gaat in 99% van de gevallen om te weinig gevoel voor eigenwaarde.Mijn advies aan jou: zoek iemand die je kan helpen je emotionele probleem beter te begrijpen. Het is verdomde complex, maar waar een wil is....
Nu ga ik in behandeling voor borderline over enkele maanden en ik hoop dat het dan automatisch ook een positief effect heeft op mijn zelfbeeld.
quote:Ik dacht dat dit boek juist alleen over anorexia ging?
Op maandag 19 januari 2004 12:04 schreef Ripley het volgende:
Ik heb zelf en in mijn zeer naaste omgeving te maken gehad met eetstoornissen.Een boek wat mij en mijn familie heel erg heeft geholpen met het zoeken naar oplossingen was De Geheime Taal van Eetstoornissen van Peggy Claude Pierre.
Het goede van dit boek is dat het laat zien dat er veel verschillende soorten stoornissen zijn die wel een paar dingen gemeen hebben: ze zijn geestelijk en lichamelijk schadelijk en hebben bepaalde gevoelens ten grondslag. Anders dan je misschien zou denken heeft het meestal niet eens zo zeer te maken met gewicht en eten, maar meer met een gevoel van ergens controle over hebben (als er een aantal vlakken zijn waar je die controle niet over voelt), een laag zelf beeld, perfectionisme, jezelf willen straffen en geen normale manier van eten gunnen etc.
Ik heb het nooit gelezen overigens.
Maar bij mij is het juist zo dat ik al precies weet waar het bij mij door kom, ik kan prima beredeneren wat er mis is gegaan in mijn leven en mijn onzekere, perfectionistische aard benoemen.
Maar toch heeft die kennis me er niet vanaf kunnen helpen. Dat vind ik zo raar. Veel mensen hebben die kennis niet, krijgen die kennis en komen van hun eetstoornis af, en ik heb die kennis juist altijd al gehad (wat therapeuten hebben bevestigd) alleen kan ik het niet toepassen blijkbaar.
Ik snap het niet waar het bij mij misgaat
[Dit bericht is gewijzigd door miendobbelsteen op 19-01-2004 13:15]
quote:Bij mij in mijn hoofd draait het om slank willen zijn.
Op maandag 19 januari 2004 11:50 schreef sweetgirly het volgende:
Genieten van jezelf, doet je genieten van het leven (inclusief eten, gezonde manier van omgaan met mensen, in balans liefde kunnen geven en ontvangen etc)!Werk (eerst of ook) aan het onderliggende probleem. Je stoornis(sen) kunnen wel weggaan, maar zolang jij niet echt gelukkig bent en niet weet wat het is om te leven zonder mankementjes (gewenning + angst om niets te hebben/gezond te zijn = verslaving van het tegemoetkomen aan een beeld die andere mensen van jou hebben en die JIJ ze hebt gegeven en nu niet (meer) durft los te laten = onrealistisch en ongezond beeld van jezelf, soort angst om te zijn wie je kunt zijn), zul je in een vicieuze cirkel blijven.
Alleen jij kan die cirkel doorbreken, 1e stap is erkennen dat er wat onder die stoornissen ligt. Misschien is praten met een psycholoog een idee. Of als je dat al hebt gedaan, blijf doorgaan en leg je niet neer bij een stoornis alleen, die heeft jou in zijn macht, draai het om.
Ik ben bang wanneer anderen me niet aantrekkelijk / slank genoeg vinden zij mij af zullen wijzen.
Helaas ben ik niet iemand die van nature is gezegend met een slank lichaam, sterker nog: nu zit ik 10 kg onder mijn standaard gewicht, maar ben nu wel slank.
Nu heb ik maat 38 en anders maat 42 en een maat 42 is voor mij onleefbaar.
Liever maak ik mijzelf kapot door me uit te hongeren en slank te zijn dan om voldoende (let wel: niet overmatig) te eten met als gevolg maat 42
Want ik walg ervan om mollig te zijn
Vreemd genoeg is er echter niemand in mijn omgeving van wie ik maat 38 moet hebben, dat is een ideaalbeeld wat zich in mijn eigen hoofd heeft genesteld.
Mijn omgeving heeft liever dat ik eetstoornisvrij word met desnoods maat 42 (of meer) dan dat ik slank ben en geestelijk en lichamelijk naar de klote ga.
Maar ik wil persé slank zijn, zelfs als dat een levenslang leven met een eetstoornis inhoudt
quote:Kreaters' reactie was geedit:
Op maandag 19 januari 2004 12:24 schreef SEMTEX het volgende:
Mien, je hebt voornl. BPS, ga je daar nu eens op richten, dan worden dit soort 'kwalen' ws ook al een stuk minder. (dat neg. zelfbeeld heeft nl. daar zijn oorsprong)
Ik ben het overigens ook eens met Kreator.
Ik las alleen maar dit:
Kreater's
quote:En dat is gewoon een flauwe reactie. Er zijn genoeg aandoeningen die ik niet heb, ik heb 'alleen maar' bps, eetstoornis en adhd.
Misschien is het verstandiger om een topic te maken waar je vertelt welke ziektes en aandoeningen je NIET hebt, Mien. Dat scheelt een boel topics en dan kun je je wat meer op het leven van je kind gaan richten.
Maar goed, ik sta op de wachtlijst voor de borderline therapie waar ik over ik verwacht enkele maanden aan deel ga nemen.
Ik heb ook te kennen gegeven dat ik alléén wil werken aan de borderline en niet aan de eetstoornis, want ik wil me niet verplicht aan eetschema's houden waardoor ik straks weer maat 42
heb.Maar ontopic: wat zei Kreater dan nog meer?
quote:Ik snap echt niet wat je bedoelt.
Op maandag 19 januari 2004 13:01 schreef Hanneke1983 het volgende:[..]
ja sla jezelf maar eens goed, en lees nog maar eens wat ik heb getypt, want volgens mij neem je het niet in je op
Ik bén al zo vaak in therapie geweest en dat hielp geen ene moer.
Wat moet je dan als zelfs therapie niet helpt?
Daarnaast ben ik mijn eetstoornis ook 2x (tijdelijk) de baas geworden puur door wilskracht, maar viel daarna toch weer terug.
quote:Goeie post! Dat was ook mijn doel, voor anderen een centraal topic maken.
Op maandag 19 januari 2004 12:30 schreef Ripley het volgende:[..]
Ik dnek dat dat in Miens geval zeker geen slecht advies is, dit soort dingen kunnen heel goed samenhangen.
Maar het feit dat er een topic in het algemeen loopt over dit soort eetstoornissen lijkt me prima: het speelt onder vooral veel meisjes.
Laten we er dus niet een Mien-show van maken, maar er wat zinnigs in het algemeen over proberen te zeggen of hier vragen te beantwoorden die eventueel andere mensen er ook over hebben.
Dus daarom zal ik me ook gaan terugtrekken uit deze discussie om die reden.
quote:Tja aanleg en doorschieten in de benadering en denkwijze van jouw beeld. Maar ok, als je percee slank wilt zijn, dan kan dat toch ook op een gezonde manier? Waarom jezelf en je lichaam tekortdoen, terwijl dat niet hoeft? Soms hoeven oplossingen niet drastisch te zijn om evengoed hetgeen te bereiken wat je wilt! Kwestie van loslaten en accepteren dat je bent wie je bent, de rest volgt vanzelf wel dan. Laat je innerlijk nou eens voor gaan, ipv je uiterlijk alleen, die 2 zijn onomstotelijk met elkaar verbonden, zonder het 1 zal het andere je niet gaan lukken. Tuurlijk zul je af en toe een rotdag hebben, maar probeer de totaliteit eens te verminderen in het geheel en dat kan alleen als je eten niet gaat zien als je vijand, maar als je vriend. Maar wees eerst dan eens bevriend met jezelf.
Op maandag 19 januari 2004 13:08 schreef miendobbelsteen het volgende:[..]
Bij mij in mijn hoofd draait het om slank willen zijn.
Ik ben bang wanneer anderen me niet aantrekkelijk / slank genoeg vinden zij mij af zullen wijzen.
Helaas ben ik niet iemand die van nature is gezegend met een slank lichaam, sterker nog: nu zit ik 10 kg onder mijn standaard gewicht, maar ben nu wel slank.
Nu heb ik maat 38 en anders maat 42 en een maat 42 is voor mij onleefbaar.
Liever maak ik mijzelf kapot door me uit te hongeren en slank te zijn dan om voldoende (let wel: niet overmatig) te eten met als gevolg maat 42
Want ik walg ervan om mollig te zijn
Vreemd genoeg is er echter niemand in mijn omgeving van wie ik maat 38 moet hebben, dat is een ideaalbeeld wat zich in mijn eigen hoofd heeft genesteld.
Mijn omgeving heeft liever dat ik eetstoornisvrij word met desnoods maat 42 (of meer) dan dat ik slank ben en geestelijk en lichamelijk naar de klote ga.
Maar ik wil persé slank zijn, zelfs als dat een levenslang leven met een eetstoornis inhoudt
en nou hou ik op, want het klinkt volgens mij zo zweverig en eo allemaal wat ik zeg
Ok, ten 1ste: je zegt dat je therapie hebt geprobeerd & dat het niet werkte. Lag het aan de therapie of aan jou? & wees nu heel eerlijk. Jij hebt niet je volle 100% gegeven, jij hebt je niet kwetsbaar opgesteld. Ik vind het heel makkelijk om te zeggen "de therapie werkte niet". De inhoud van therapie bepaal jij zelf (ik weet niet wat voor hulp je hebt gehad).
ten 2de: jij wilt volgens mij niet van je eetstoornis af. Ja, je zou het wel willen, maar wel met bepaalde eisen. Je wilt niet aankomen, tenminste niet boven een bepaald "magisch" getal & als je al aankomt moet het waarschijnlijk onder begeleiding van een trainer zodat als je aankomt het wel "mooi" vet = (ofzo, ik zeg maar wat, weet niet wat er in je hoofd omgaat). Jouw aversie tegen aankomen = JOUW EETSTOORNIS! Maar je kan (& lees goed), KAN NIET van je eetstoornis afkomen zonder aan te komen. Punt. Zolang je dat niet accepteert kan je niet beginnen met genezen.
Wat wil je? Dat je hart ermee kapt? Dat je duizenden euro's gaat uitgeven aan tandartskosten omdat je gebit van het zuur (door het kotsen) naar de tering gaat? Wanneer = het genoeg geweest?
Kritiek = waarschijnlijk 1 van je zwakke punten dus ik snap dat je hier niet heel blij mee bent, maar denk hier maar 'es over na.
Aristoteles
