Ik wil zelf niet stoer gaan doen, maar ik zou er niet voor kiezen, tenzij noodzakelijk.
Bij mijn eerste duurde de bevalling ruim 2 dagen, ik was zo uitgeput dat ik het bewustzijn verloor tussen de weeën in. Dat was het punt waarop de gynaecoloog besloot tot een keizersnede. Gelukkig pleitte de verpleegkundige voor een infuus met weeënopwekker in combi met een ruggeprik omdat ze het erg vond dat ik al die vreselijke uren 'voor niets' had liggen puffen.
Aangezien het met de baby goed ging en ik nog normaal kon praten e.d. werd besloten voor de ruggeprik met weeënopwekker.
Op dat moment was ik vreselijk opgelucht, geen pijn meer en ik kon weer helemaal bijkomen. Maar als ik had geweten dat ik daardoor geen persweeën voelde dan had die ruggeprik van mij niet gehoeven.
Om een lang verhaal kort te maken, ik zou er niet zelf voor kiezen, ook niet als ze de dosis stop zouden zetten op het moment dat ik moest persen. Ik heb de pijn nooit als erg ervaren. Hoe pijnlijk het ook was. Maar het heeft me wel behoed voor een keizersnede en als die situatie zich weer voor zou doen kies ik liever voor pijnbestrijding als ik daarmee wel zelf mag baren.
Mijn hemel, waarom zo'n ongelooflijk tegen je grenzen aan gaan zitten hijgen als dat niet noodzakelijk is? Ik heb dat nooit begrepen.
Maar ik heb dan ook (nog) geen kinderen.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Toen ik 's nachts weeen kreeg was het goed te doen dus dacht ik nog niet aan zoiets. Pas bij 8 cm onsluiting vroeg ik om een verdoving. Waat bleek: Het mocht niet meer omdat hij anders niet optijd uitgewerkt zou zijn 
Ik heb het dus zonder gedaan, heel anders als dat ik dus in gedachten had. Als ik ooit nog een keer moet bevallen dan vraag ik toch wel eerder om een prik.
quote:Ja maar als de weeen pas echt pijn gaan doen (na de 6-7 cm) dan kan die prik al niet meer en daarvoor trek je het nog wel. Dan maar zonder denk ik dan
Op donderdag 8 januari 2004 19:24 schreef Bibikuif22 het volgende:
Ik werd opgenomen met zwangerschapsvergiftiging. In het ziekenhuis zei de gyn me al dat wanneer ik veel pijn zou krijgen, ik gewoon een ruggeprik moest vragen dan zou ik dat gewoon krijgen! Was wel een hele geruststelling want ik was vastberaden om daar gebruik van te maken.Toen ik 's nachts weeen kreeg was het goed te doen dus dacht ik nog niet aan zoiets. Pas bij 8 cm onsluiting vroeg ik om een verdoving. Waat bleek: Het mocht niet meer omdat hij anders niet optijd uitgewerkt zou zijn
Waar heb ik het eigenlijk over ga( als alles weer goed gaat natuurlijk) toch weer lekker thuis bevallen 
quote:Hihi, sorry mijn man stond nog ingelogd( zou wel een goed voornemen van hem zijn dat HIJ nu eens lekker ging bevallen
Op donderdag 8 januari 2004 19:59 schreef Five_Horizons het volgende:[..]
Ja maar als de weeen pas echt pijn gaan doen (na de 6-7 cm) dan kan die prik al niet meer en daarvoor trek je het nog wel. Dan maar zonder denk ik dan
)
Hyves!
Heb er bij de eerste bevalling na bijna 5 dagen ellende nog 3 uur gebruik van gemaakt, (staat wel ergens in bevallingsverhalen) en omdat ik dàt dus niet wilde heb ik bij bijna elke gynaecolooog die ik bij Lara (de tweede bevalling dus) had aangekaart dat ik gegarandeerd een ruggeprik zou krijgen. En ze ook nog eens op het briefje wat in mijn dossier zat gewezen
Zo bang was ik dat ik m niet zou krijgen, werd er beroerd van.
Wel een gedoe voor je m krijgt zeg, je moet je elke keer verantwoorden, en niet alleen in het ziekenhuis, ben ookal door familie voor slappeling uitgemaakt! Maar ja die knallen er in 3 uurtjes een klein 6 pondertje uit.
De bikkels
Met andere woorden: blij dat ik er gebruik van heb gemaakt, kan met een ontzettend goed gevoel terug kijken op de bevalling van Lara
We're going home.
quote:Ja belachelijk gewoon. Typisch weer die Nederlandse cultuur hoor, ze zeggen nog net niet:"Pijn is fijn"
Op donderdag 8 januari 2004 20:11 schreef CarOnline het volgende:
Wat ontzettend heerlijk dat er een ruggeprik bestaat.
Heb er bij de eerste bevalling na bijna 5 dagen ellende nog 3 uur gebruik van gemaakt, (staat wel ergens in bevallingsverhalen) en omdat ik dàt dus niet wilde heb ik bij bijna elke gynaecolooog die ik bij Lara (de tweede bevalling dus) had aangekaart dat ik gegarandeerd een ruggeprik zou krijgen. En ze ook nog eens op het briefje wat in mijn dossier zat gewezen
Zo bang was ik dat ik m niet zou krijgen, werd er beroerd van.
Wel een gedoe voor je m krijgt zeg, je moet je elke keer verantwoorden, en niet alleen in het ziekenhuis, ben ookal door familie voor slappeling uitgemaakt! Maar ja die knallen er in 3 uurtjes een klein 6 pondertje uit.
De bikkelsMet andere woorden: blij dat ik er gebruik van heb gemaakt, kan met een ontzettend goed gevoel terug kijken op de bevalling van Lara
Ik zou voor mezelf geen ruggeprik oid willen hebben, niet omdat ik stoer ben (want oh wat doet het godallejesus-zeer dat laatste stukkie, sorry hoor heb er geen andere woorden voor
), maar meer omdat ik elke keer achteraf zoiets had van: nou het was toch wel redelijk te doen. En ik moet bekennen ik beviel thuis en dan kan je wel schreewen om pijnstillers oid, maar dan krijg je ze toch niet 
Nee, laat iedereen zich met zijn eigen zaakjes bemoeien en niet zo snel een oordeel klaar hebben
Hyves!
Maar kreeg het pas na een uur of zo... 
Toen was het niet meer nodig, omdat de volledige ontsluiting er was. Waarom moeilijk doen, als het makkelijker kan?![Dit bericht is gewijzigd door moussy op 08-01-2004 20:58]
quote:nou ja, die pijn schijnt toch wel degelijk een functie te hebben, las ik in mijn voorbereidingen op de bevalling (en daar heb ik me dan ook maar flink aan vastgehouden toen het zover was). en leuk was het niet, maar ik vond het nou ook weer niet zo onoverkomelijk als ik gevreesd had, eerlijk gezegd.
Op donderdag 8 januari 2004 20:52 schreef moussy het volgende:
Ik heb bij de tweede gebrult om een pijnbestrijder de bevalling duurde in totaal maar 3 uur, maar door omstandigheden was ik zwáár in paniek en deed alles 3x zo veel pijn
Ook geloof ik niet dat je met ruggenprik een mindere band met je kind zou hebben, wat vaak het argument hier in Nederland is om geen pijnbestrijding te geven.
Ieder het zijne hoor, maar ik had wel graag de keus.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
maar alle gekheid op een stokje, ik vond de pijn goed te doen tijdens de bevallingen. Maar nu heb ik ook wel gemerkt dat ik dus van de ontsluiting bijna niets voel. De eerste is geboren na 2 uur hevige persweeen. Hierbij zat ook een rit van huis naar ziekenhuis en is uiteindelijk met de tang geholpen. En hoewel ik toen wel zoiets had van het moet eruit nu, heb ik nooit over pijnstillers gedacht of geroepen.
Bij de bevalling van de tweede (prematuur geboren met nog net geen 29 weken) zat ik nog onder der weeenremmers toen ik volledige ontsluiting bleek te hebben. Dus daar alleen wat menstruatieachtige kramp gehad en bevalling ging ook snel. Is trouwens ook voor een groot deel langs me heengegaan, door dat hele gebeuren van gebroken vliezen, ziekenhuis liggen enz.
En de derde (nu 4 maandjes jong) was helemaal snel. Eerste krampjes om half zes en ze is om 6 over zeven geboren. Dus anderhalf uur om wakker te worden, wat kleding aan te doen, naar het ziekenhuis laten racen, de verloskamer opzoeken en die dame eruit te persen in 2 persweeen. Dus geeneens tijd voor pijnbestrijding hiero....:D
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
quote:Het zal er ook wel mee te maken hebben dat er nog steeds een risico aan vasthangt,hoe klein ook.
Op donderdag 8 januari 2004 21:04 schreef Leah het volgende:
Ik heb een buitenlandse vriendin, die dus echt niets begrijpt van onze `pijn is fijn` cultuur. Ik begrijp het zelf trouwens ook niet, we hebben het hoogste cijfer qua moeder en kind sterfte in Nederland, wb bevallingen, dus zo slecht kan de pijnbestrijding in alle overige europese landen dan toch niet zijnOok geloof ik niet dat je met ruggenprik een mindere band met je kind zou hebben, wat vaak het argument hier in Nederland is om geen pijnbestrijding te geven.
Ieder het zijne hoor, maar ik had wel graag de keus.
quote:Maar dat bedoel ik... we hebben in Nederland het hoogste sterftecijfer voor moeder en kind, en in de `pijnbestrijdingslanden` is dat cijfer dus lager. Dat vind ik op zijn minst vreemd...
Op donderdag 8 januari 2004 21:10 schreef Bass-Miss het volgende:[..]
Het zal er ook wel mee te maken hebben dat er nog steeds een risico aan vasthangt,hoe klein ook.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
quote:Klopt dat wel?
Op donderdag 8 januari 2004 21:17 schreef Leah het volgende:[..]
Maar dat bedoel ik... we hebben in Nederland het hoogste sterftecijfer voor moeder en kind, en in de `pijnbestrijdingslanden` is dat cijfer dus lager. Dat vind ik op zijn minst vreemd...
Ik weet het niet zeker maar ik had gehoord dat het in België zeker niet lager ligt dan in Nederland.
En op zich lijkt het me ook beter om het pijnloos te doen als het kan,maar als er wel een risico aan zit zou ik toch serieus twijfelen.
Welke middelen van pijnbestrijding zijn er eigenlijk?
De enige die ik vanuit het Nederlandse systeem ken, is de ruggeprik.
Maar als ik naar die amerikaanse en engelse zwangerschapseries kijk. Dan gebruiken zij ook zuurstof en lachgas (oid). Eerst dacht ik dat je dat alleen in het ziekenhuis daar kon krijgen, maar de verloskundigen schijnen dat dus ook mee te kunnen nemen, in handzame paketten.
Altijd als ik dat dus zie, hoe het in het buitenland gaat, vraag ik me af waarom dat niet in Nederland gebeurd of gebeurd het wel, maar hoor je er niet over? Of zitten hier negatieve effecten aan verbonden. Misschien scheelt het namelijk wel in pijn, en dan hoef je ook niet direct een ruggeprik, die natuurlijk ook een verkeerde uitwerling kan hebben.
-Oh ja- Ze geven hier ook wel één of andere pijnstiller die ze in je been spuiten. hoe of wat weet ik niet, maar die zou ik krijgen bij de 2de.
[Dit bericht is gewijzigd door moussy op 08-01-2004 21:52]
(ik hoorde ze in een hoekje van de kamer mompelen over eventuele pijnbestrijding, en heb heel hard Jaaaaaaaa, Nu meteen!!! geroepen. )
Dit middel zorgde ervoor dat ik tussen de weeen in steeds een minuut of twee sliep, en dat ik dus niet volledig uitgeput raakte.
Ik vond het zelf heel fijn dat ik ook m'n tijdsbesef een beetje kwijt raakte, achteraf bleek de hele bevalling t/m de uiteindelijke keizersnede een dag langer te hebben geduurd dan ik zelf dacht.
Ik vermoed dat ik door die drugs die ik kreeg, tijdens de operatie en daarna in de verkoeverkamer aan het hallucineren ben gegaan.
Zo zag ik tijdens de operatie een bejaard dametje dat me toedekte met een deken, en tijdens het verblijf in de verkoever zag ik een groepje buscahuffeurs die aan een tafeltje zaten te kleppen 
Ook vertelde ik aan de verpleegkundigen daar dat mijn been zo erg klappertandde, dat ik naar m'n kind moest, om vervolgens weer in slaap te vallen.
Ik weet dat allemaal nog precies en het is best leuk om aan terug te denken
[Dit bericht is gewijzigd door Dinus op 08-01-2004 22:20]
quote:We hebben het hoogste sterftecijfer, is onlangs uit onderzoek naar voren gekomen. Of het onderzoek klopt weet ik natuurlijk niet
Op donderdag 8 januari 2004 21:28 schreef Bass-Miss het volgende:[..]
Klopt dat wel?
Maar het gaat mij idd om de keus, die zou je zelf moeten kunnen mogen maken.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Toch kleeft er een nadeel aanvast, ik herinneren me ook minder, er ging naast de pijn ook andere wel belangrijke zaken langs mij heen. Ook voelde ik geen vreugde toen eindelijk mijn dochter geboren was.Was helemaal leeg!
quote:Dit is onlangs in het journaal geweest toch. Volgens mij hadden onze buurlanden zelfs de helft minder sterftegevallen.
Op donderdag 8 januari 2004 22:21 schreef Leah het volgende:[..]
We hebben het hoogste sterftecijfer, is onlangs uit onderzoek naar voren gekomen. Of het onderzoek klopt weet ik natuurlijk niet
Maar het gaat mij idd om de keus, die zou je zelf moeten kunnen mogen maken.
quote:Dat heb ik ook, ik kan me het moment dat we haar zagen heel goed herinneren, maar de euforie die je o.a. op tv ziet was er niet.
Op donderdag 8 januari 2004 22:26 schreef danosa het volgende:
Toch kleeft er een nadeel aanvast, ik herinneren me ook minder, er ging naast de pijn ook andere wel belangrijke zaken langs mij heen. Ook voelde ik geen vreugde toen eindelijk mijn dochter geboren was.Was helemaal leeg!
En nog altijd als ik een geboorte zie en de baby en moeder die elkaar zo intens aankijken gaan bij mij alle sluizen open
zelfs nu
quote:Ow,ik zal het nog eens navragen dan.
Op donderdag 8 januari 2004 22:28 schreef danosa het volgende:[..]
Dit is onlangs in het journaal geweest toch. Volgens mij hadden onze buurlanden zelfs de helft minder sterftegevallen.
Ik had anders gehoord namelijk.
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
[Dit bericht is gewijzigd door bixister op 08-01-2004 23:07]
|
|
